Γράφει ο Ανδρέας Μ. Φουρναράκος
Νομικός
Γεννήθηκα στην Ελλάδα, στη Θεσσαλονίκη και είμαι Μανιάτης. Ποτέ δεν διανοήθηκα να θεωρήσω τον εαυτό μου κάτι άλλο εκτός από Έλληνα. Η καλή μου φίλη Γεωργία γεννήθηκε στο Βούπερταλ της τότε Δ. Γερμανίας και είναι παιδί μεταναστών, όμως ποτέ δεν διανοήθηκε να θεωρήσει τον εαυτό της τίποτε άλλο εκτός από Ελληνίδα. Η ανηψιά μου η Μισέλ, κόρη του μεγάλου μου αδελφού γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη από μητέρα Αμερικανίδα, όμως ποτέ δεν διανοήθηκε να μην είναι Ελληνίδα. Η κόρη του δεύτερου αδερφού μου είναι παιδί υιοθετημένο από την Αιθιοπία, όμως χώρα της είναι η Ελλάδα, γλώσσα της η ελληνική, άνθρωποί της εμείς.
Το να προσπαθήσει κανείς να αναλύσει την έννοια του Έθνους μ' έναν απόλυτο και δογματικό τρόπο, είναι πράγμα πολύ δύσκολο και θα σκοντάφτει συνεχώς σε εμπόδια. Θα προσπαθήσω να πω εγώ, με δικά μου λόγια, πώς αντιλαμβάνομαι την έννοια αυτή. Το Έθνος είναι σαν μια αλυσίδα, ατέλειωτη, με εκατομμύρια κρίκους δεμένους μεταξύ τους και εκτείνεται στο παρελθόν, στο παρόν και προχωράει ακάθεκτα προς το μέλλον. Οι κρίκοι είναι οι Έλληνες όλης της γης, αυτοί που έζησαν, ζουν και θα ζήσουν. Δεν έχει σημασία αν έζησαν μέσα στα στενά όρια της ελληνικής επικράτειας, δεν έχει σημασία αν γνώρισαν από κοντά ή θα γνωρίσουν αυτόν τον τόπο, δεν έχει σημασία αν μιλούν καλά τα ελληνικά, δεν έχει σημασία αν είναι Πόντιοι, Κρήτες, Θράκες ή Έλληνες τρίτης ή τέταρτης γενιάς των ΗΠΑ, του Καναδά, της Αυστραλίας ή του Βελγίου και της Γερμανίας.
Σημασία έχει, ότι όλοι αυτοί αισθάνονται Έλληνες, θεωρούν τους εαυτούς τους Έλληνες, θέλουν να είναι Έλληνες, δεν μπορούν να σκεφτούν ότι μπορεί να πάψουν να είναι Έλληνες. Αυτό είναι απολύτως φυσικό και ισχύει για κάθε άνθρωπο αυτής της γης, που σαν τον ποταμό αναζητά τις πηγές του. Το ίδιο κάνουν και οι Ιρλανδοί της Αμερικής, το ίδιο και οι Σκωτσέζοι, το ίδιο και οι Ιταλοί. Κάθε άνθρωπος που σέβεται την Ιστορία του λαού του, κρατάει βαθιά μέσα του τις ρίζες του.
Σε κάθε Εθνική Επέτειο γιορτάζουμε αυτή τη συνέχεια, την ιστορική διαδρομή της φυλής μας μέσα στον χρόνο, μέσα στην ιστορική εξέλιξη, τα καλά μας και τα κακά μας, τις στιγμές δόξας και τις ήττες μας, τη ζωή μας με μια συγκεκριμένη ταυτότητα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είμαστε είτε καλύτεροι είτε χειρότεροι από οποιονδήποτε άλλον λαό αυτού του κόσμου. Το τι κουβαλάει ο καθένας ατομικά μέσα του, μόνο ο ίδιος το ξέρει. Όταν όμως αυτό το κάτι του ενός ενώνεται με το κάτι του διπλανού και του παραδίπλα και ένας λαός (με την έννοια όχι τη στενή των κατοίκων του κράτους, αλλά με την ευρύτερη που περιλαμβάνει τους Έλληνες όλης της Γης) ενώνεται μια συγκεκριμένη ημέρα όπως η χθεσινή, ντύνει τα παιδάκια του τσολιαδάκια από την πλατεία Συντάγματος μέχρι τους δρόμους της Νέας Υόρκης και κουνάει σημαιάκια με την γαλανόλευκη, τότε αυτό το κάτι γιγαντώνεται και μετουσιώνεται σε ένα πράγμα, αυτό που λέγεται Εθνική Συνείδηση. Η τελευταία είναι Εθνικισμός; Μήπως υποκρύπτει έναν υποβόσκοντα Ναζισμό; Μήπως πυροδοτεί τον Ρατσισμό; θα μπορούσε να ρωτήσει κάποιος είτε από αφέλεια είτε με δόλο.
Όχι Ανόητε, δεν είναι τίποτα απ’ όλα αυτά τα εμμονικά που μπορεί να έχει οποιοσδήποτε κουφιοκέφαλος στο άδειο κεφάλι του!
Απλά, η Εθνική Συνείδηση είναι η Συνέχεια που επιθυμεί να έχει κάθε Λαός, ο οποίος σέβεται τον εαυτό του και θέλει να δει τα παιδιά του να μεγαλώνουν τα παιδιά τους, όπως και τα εγγόνια των εγγονών τους τα δικά τους παιδιά και εγγόνια!
Είναι τόσο απλό Ηλίθιε και αν έχεις τόσο ανάγκη να ψάξεις για κόκκινους ή μαύρους φασίστες, μη ψάξεις μακριά, απλά κοίτα την μούρη σου στον καθρέφτη!
Σημείωση: Η φωτογραφία είναι από το προσωπικό αρχείο του συμβούλου ασφαλείας Αλέξανδρου Νίκλαν, ο οποίος την παραχώρησε ευγενικά για να συνοδέψει το κείμενο του κυρίου Φουρναράκου.
Geopolitics
Γεννήθηκα στην Ελλάδα, στη Θεσσαλονίκη και είμαι Μανιάτης. Ποτέ δεν διανοήθηκα να θεωρήσω τον εαυτό μου κάτι άλλο εκτός από Έλληνα. Η καλή μου φίλη Γεωργία γεννήθηκε στο Βούπερταλ της τότε Δ. Γερμανίας και είναι παιδί μεταναστών, όμως ποτέ δεν διανοήθηκε να θεωρήσει τον εαυτό της τίποτε άλλο εκτός από Ελληνίδα. Η ανηψιά μου η Μισέλ, κόρη του μεγάλου μου αδελφού γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη από μητέρα Αμερικανίδα, όμως ποτέ δεν διανοήθηκε να μην είναι Ελληνίδα. Η κόρη του δεύτερου αδερφού μου είναι παιδί υιοθετημένο από την Αιθιοπία, όμως χώρα της είναι η Ελλάδα, γλώσσα της η ελληνική, άνθρωποί της εμείς.
Το να προσπαθήσει κανείς να αναλύσει την έννοια του Έθνους μ' έναν απόλυτο και δογματικό τρόπο, είναι πράγμα πολύ δύσκολο και θα σκοντάφτει συνεχώς σε εμπόδια. Θα προσπαθήσω να πω εγώ, με δικά μου λόγια, πώς αντιλαμβάνομαι την έννοια αυτή. Το Έθνος είναι σαν μια αλυσίδα, ατέλειωτη, με εκατομμύρια κρίκους δεμένους μεταξύ τους και εκτείνεται στο παρελθόν, στο παρόν και προχωράει ακάθεκτα προς το μέλλον. Οι κρίκοι είναι οι Έλληνες όλης της γης, αυτοί που έζησαν, ζουν και θα ζήσουν. Δεν έχει σημασία αν έζησαν μέσα στα στενά όρια της ελληνικής επικράτειας, δεν έχει σημασία αν γνώρισαν από κοντά ή θα γνωρίσουν αυτόν τον τόπο, δεν έχει σημασία αν μιλούν καλά τα ελληνικά, δεν έχει σημασία αν είναι Πόντιοι, Κρήτες, Θράκες ή Έλληνες τρίτης ή τέταρτης γενιάς των ΗΠΑ, του Καναδά, της Αυστραλίας ή του Βελγίου και της Γερμανίας.
Σημασία έχει, ότι όλοι αυτοί αισθάνονται Έλληνες, θεωρούν τους εαυτούς τους Έλληνες, θέλουν να είναι Έλληνες, δεν μπορούν να σκεφτούν ότι μπορεί να πάψουν να είναι Έλληνες. Αυτό είναι απολύτως φυσικό και ισχύει για κάθε άνθρωπο αυτής της γης, που σαν τον ποταμό αναζητά τις πηγές του. Το ίδιο κάνουν και οι Ιρλανδοί της Αμερικής, το ίδιο και οι Σκωτσέζοι, το ίδιο και οι Ιταλοί. Κάθε άνθρωπος που σέβεται την Ιστορία του λαού του, κρατάει βαθιά μέσα του τις ρίζες του.
Σε κάθε Εθνική Επέτειο γιορτάζουμε αυτή τη συνέχεια, την ιστορική διαδρομή της φυλής μας μέσα στον χρόνο, μέσα στην ιστορική εξέλιξη, τα καλά μας και τα κακά μας, τις στιγμές δόξας και τις ήττες μας, τη ζωή μας με μια συγκεκριμένη ταυτότητα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είμαστε είτε καλύτεροι είτε χειρότεροι από οποιονδήποτε άλλον λαό αυτού του κόσμου. Το τι κουβαλάει ο καθένας ατομικά μέσα του, μόνο ο ίδιος το ξέρει. Όταν όμως αυτό το κάτι του ενός ενώνεται με το κάτι του διπλανού και του παραδίπλα και ένας λαός (με την έννοια όχι τη στενή των κατοίκων του κράτους, αλλά με την ευρύτερη που περιλαμβάνει τους Έλληνες όλης της Γης) ενώνεται μια συγκεκριμένη ημέρα όπως η χθεσινή, ντύνει τα παιδάκια του τσολιαδάκια από την πλατεία Συντάγματος μέχρι τους δρόμους της Νέας Υόρκης και κουνάει σημαιάκια με την γαλανόλευκη, τότε αυτό το κάτι γιγαντώνεται και μετουσιώνεται σε ένα πράγμα, αυτό που λέγεται Εθνική Συνείδηση. Η τελευταία είναι Εθνικισμός; Μήπως υποκρύπτει έναν υποβόσκοντα Ναζισμό; Μήπως πυροδοτεί τον Ρατσισμό; θα μπορούσε να ρωτήσει κάποιος είτε από αφέλεια είτε με δόλο.
Όχι Ανόητε, δεν είναι τίποτα απ’ όλα αυτά τα εμμονικά που μπορεί να έχει οποιοσδήποτε κουφιοκέφαλος στο άδειο κεφάλι του!
Απλά, η Εθνική Συνείδηση είναι η Συνέχεια που επιθυμεί να έχει κάθε Λαός, ο οποίος σέβεται τον εαυτό του και θέλει να δει τα παιδιά του να μεγαλώνουν τα παιδιά τους, όπως και τα εγγόνια των εγγονών τους τα δικά τους παιδιά και εγγόνια!
Είναι τόσο απλό Ηλίθιε και αν έχεις τόσο ανάγκη να ψάξεις για κόκκινους ή μαύρους φασίστες, μη ψάξεις μακριά, απλά κοίτα την μούρη σου στον καθρέφτη!
Σημείωση: Η φωτογραφία είναι από το προσωπικό αρχείο του συμβούλου ασφαλείας Αλέξανδρου Νίκλαν, ο οποίος την παραχώρησε ευγενικά για να συνοδέψει το κείμενο του κυρίου Φουρναράκου.
Geopolitics
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.