Η Ανατολική Ρωμαίϊκη Αυτοκρατορία των Ορθοδόξων Χριστιανών καθιερώθηκε από τους Φράγκους να ονομάζεται επίτηδες Βυζαντινή αυτοκρατορία ή Βυζάντιο και όχι Ρωμανία ή αυτοκρατορία της Ρωμανίας. Ο όρος-εργαλείο ή νεολογισμός «Βυζάντιο» επινοήθηκε το 1562 μ.Χ., στο Corpus Byzantinae Historiae, από τον Φράγκο Ιερώνυμο Γουλφ (1516-1580), ιστορικό, βιβλιοθηκάριο και γραμματέα στον οίκο των τότε ισχυρών τραπεζιτών Fugger. Το εκ προμελέτης, ευρηματικό, δυσώδες και νοηματοδοτούμενο γλωσσικό κόλπο, με τη δοθείσα τότε παρένθετη ονοματοδοσία, Βυζάντιο, έλαβε χώρα γιατί οι Φράγκοι μονίμως είχαν ένα μακροχρόνιο, υποχθόνιο και απόλυτα συγκεκριμένο στρατηγικό στόχο. Σύνθετο στόχο που περιείχε πέντε κεντρικά στοιχεία.
Τα κεντρικά στοιχεία αυτού του πενταπλού Φράγκικου στόχου ήταν τα ακόλουθα: α) Η υποτίμηση των Γραικών-Ελληνο-Ρωμηών, που «υφάρπαξαν» την παλαιά Ρώμη και ίδρυσαν αντ’ αυτής μια νέα Ρώμη, Ελληνο-Ορθοδοξο-κεντρική. β) Η διάλυση και η αποσύνδεση της Ορθόδοξης Εκκλησίας από τις ιστορικές ρίζες των Ρωμηών, γ) Η μετέπειτα ιστορική σύγχυση και η, εξ αυτής, εν γένει, απώλεια των γενεαλογικών μας ιχνών, καθώς και της αδιάλειπτης ιστορικής μας παράδοσης, δ) Η τεχνητή δημιουργία, δια των όπλων, της νέας τότε «Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας της Γερμανίας»: εξ’ ου και επισήμως ονόμασαν τότε τον Τευτονο-Φράγκο ηγεμόνα της Γερμανίας «βασιλέα των Ρωμαίων».
Και, τέλος, ε) Η ικανοποίηση της αξίωσης του Πάπα να του αναγνωρισθεί, στη συνέχεια, η απόλυτη εξουσία τόσο στη Δυτική Εκκλησία όσο και γενικότερα στη Χριστιανοσύνη, άρα και στην Ορθόδοξη Ανατολή. Δηλαδή, να σιγουρευθεί η εξουσία και η επικυριαρχία του Πάπα και στην Ελληνο-Ρωμαίϊκη Εθναρχία. Αυτό ερμηνεύει επίσης και το γεγονός ότι ο αιρετικός παπισμός γρήγορα, κατάλληλα και με ιδιαίτερη χαρμοσύνη «μετέφερε τη ρωμαϊκή αυτοκρατορική εξουσία από τους Έλληνες στους Γερμανούς, στο όνομα της Μεγαλειότητός του, του Καρόλου (του Μέγα)» (Epistola 86, of year 865, PL 119, 926).
Δυστυχώς, οι Δυτικοί/Φράγκοι τα κατάφεραν: τόσο ώστε να εξελιχθεί το μετέπειτα ιστορικό οδοιπορικό μας όσο και να δρομολογηθεί επίσης και ο γενικότερος διεθνής προσανατολισμός μας, όπως αυτά εβόλευαν στα δόλια και μακροχρόνια αντι-Ρωμαίϊκα σχέδιά τους. Κάνοντας ευρεία, στοχευμένη και ασταμάτητη χρήση του υποτιμητικού γι’ αυτούς όρου «Βυζάντιο» (εξ ου και η ηχο-παραγόμενη λέξη «βυζαντινισμοί»), οι αθεόφοβοι Φράγκοι κατάφεραν και άλλαξαν σταδιακά τόσο τον εσωτερικό καμβά όσο και τον πνευματικό ρου της ίδιας της Ρωμηοσύνης και του Ρωμαίϊκου.
Με αυτό το λεκτικό κόλπο ή τρυκ ή, δηλαδή, της επίμονης και συνεχούς χρήσης του ευρηματικού, νοηματοδοτούμενου, φορτισμένου και παρένθετου όρου Βυζάντιο, αντί των πραγματικού και ορθού όρου Ρωμανία, οι άθεοι Δυτικοί κατάφεραν να πραγματοποιήσουν και το εξής σπουδαίο και ανιστόρητο: να επιτύχουν τη σχεδόν οριστική εξάλειψη από την παγκόσμια ιστορική μνήμη τόσο της σημαντικής και ακμάζουσας τότε Ελληνορθοδοξίας όσο παρομοίως και της πραγματικής ταυτότητας των Ελληνο-Ρωμηών.
Το γράφουμε, το τονίζουμε ρητώς, κατηγορηματικώς, προς όλους, προς κάθε δυνατή κατεύθυνση και προς τον κάθε δυνητικά ενδιαφερόμενο: κράτος επισήμως Βυζαντινόν δεν υπήρξε ποτέ. Ποτέ. Ο όρος-λέξη «Βυζαντινόν», ως κάποια κρατική οντότητα ή ενότητα είναι ιστορικά ανύπαρκτος. Είναι, αντιθέτως, όπως ήδη το γράψαμε ανωτέρω, ένας λανθάνων, δόλιος, παρένθετος, φραγκικά επινοημένος, πολιτικώς φορτισμένος και αρνητικά νοηματοδοτημένος όρος: για να κολοβώσουν την Ελληνορθόδοξη Ρωμηοσύνη.
Για να σβήσουν τους Ελληνο-Ρωμηούς. Για να πλήξουν κατ’ επέκταση ανεπανόρθωτα και την Ελληνο-Ορθοδοξία, που τόσο πολύ μισούσαν και συνεχίζουν να μισούν.
Ωστόσο, εδώ υπάρχει μια πολύ μεγάλη και ζώσα πραγματικότητα: Αυτή η Ρωμαίϊκη συνέχεια είναι βιωματικά αληθινή μέχρι και σήμερα. Είναι παρούσα. Είναι ζωντανή. Είναι η ίδια η ομιλούσα και αδιάκοπη Ρωμαίϊκη ιστορία μας που υπάρχει τόσο μέσα στις Ορθόδοξες ψυχές μας όσο ομοίως και στα Ρωμαίϊκα γονίδιά μας, μέσα στο Ρωμαίϊκο DNA μας. Είναι η Ρωμανική ιστορία και η παράδοση της Ανατολικής Ρωμαίϊκης Αυτοκρατορίας. Είναι η Μεσαιωνική Ρωμανία των λαμπρών πρόγονών μας. Είναι η Ρωμαίϊκη Ελληνο-Ορθοδοξία της Ρωμανίας. Αποτελεί μια ζώσα ιστορική πραγματικότητα που διαβιεί, αναπνέει, καταγράφεται και αποδίδεται από τις επόμενες 4 λέξεις: Νέα Ρώμη-Ρωμανία-Κωνσταντινούπολη. Λέξεις-έννοιες που προσδιορίζουν όλες μαζί, χωριστά και αμφιδρόμως, το ένδοξο Χριστοκεντρικό κράτος των Ρωμηών.
Προς τούτο,
Γραικοί-Έλληνες-Ρωμηοί 1ο: Η σκλαβωμένη και χειμαζόμενη πατρίδα μας χρειάζεται τώρα, αυτή τη στιγμή, μια άδολη, εθνική και πατριωτική κίνηση που από μόνη της θα θεριεύει καθημερινά από κάτω προς τα πάνω. Κίνηση δυναμική, κίνηση εθνικής παλιγγενεσίας, κίνηση ιεραποστολική για την εθνική μας νεκρα-ανάσταση. Μια γνήσια Ελληνο-ορθόδοξη κίνηση των απλών και καθημερινών Ρωμηών για τον επανα-ευαγγελισμό και τον εξ αυτού εθνικό προβιβασμό των τελούντων εν μερική αγνοία και εν μερική υπνώσει Νεοελλήνων-Ρωμηών. Ούτως ώστε τόσο οι παλαιοί γνώστες όσο και οι λανθάνοντες νέοι Ελληνο-Ρωμηοί να ξεκινήσουμε, τώρα πια όλοι μαζί, Γραικο-Ελληνο-Ρωμαίϊκα, να φτάσουμε και πάλι εκεί όπου ιστορικά μας ανύψωσαν και μας κρατούσαν για χιλιετίες οι δοξασμένοι και λαμπροί πρόγονοί μας.
Γραικοί-Έλληνες-Ρωμηοί 2ο: Πρέπει να ξεφύγουμε επιτέλους, μια για πάντα, από αυτή την ανεπίτρεπτη, θανατηφόρα και εθνική συλλογική μας μερική άγνοια, με το να μάθουμε όλοι μας τουλάχιστον δύο πράγματα. Πρώτον, πρέπει να μάθουμε, οριστικά πια και αμετάκλητα, ότι οι ένδοξοι πρόγονοί μας ήταν όλοι τους, μα όλοι! τους, διαχρονικά, Ελληνορθόδοξοι Ρωμηοί, με Ρωμαίϊκα ήθη, αρχές, αξίες και παραδόσεις. Και, δεύτερον, πρέπει επιπροσθέτως να μάθουμε, οριστικά πια και αμετάκλητα και αυτό, ότι η κλασική Αρχαία Ελλάδα των προπατόρων και παππούδων μας συνεχίζει αδιαλείπτως και αδιάσπαστα να ενδο-συνδέεται και να συν-ενώνεται, διαμέσου της Μεσαιωνικής Ρωμανίας-Βυζαντίου των προπατόρων και γονιών μας με τη σημερινή σύγχρονη Ελλάδα, των απογόνων και παιδιών τους: πάντοτε δε, ως μια Ρωμαίϊκη, ενιαία, πραγματική, συνεχής και αδιάσπαστη ενότητα και οντότητα.
Γραικοί-Έλληνες-Ρωμηοί 3ο: Η Αγία περίληψη και ο κοσμικός επίλογος-διδαχή όλων όσων σας γράψαμε ή αναφέραμε ανωτέρω στο πόνημά μας, μας δίδεται δια της αγίας χειρός του εθνομάρτυρα Αγίου μας, του Κοσμά του Αιτωλού. Ως κλείσιμο και επισφράγισμα όλων των παραπάνω, σας παρουσιάζουμε αυτήν τη συγκεφαλαίωση, ως έχει, κατά λέξη, χωρίς κανένα δικό μας σχόλιο ή επεξήγηση: «Ἐγῶ ἀδελφοί μου ἐκπαιδεύτηκα εὶς τὴν σπουδὴν σαρᾶντα-πενῆντα χρόνους, ἐδιάβασα πολλὰ καὶ διάφορα βιβλία καὶ περὶ Ἐβραίων καὶ περὶ Ἑλλήνων καὶ περὶ ἄλλων ἀσεβῶν καὶ αἰρετικῶν, ἐρεύνησα τὰ βάθη τῆς σοφίας καὶ βρῆκα ὅτι οἱ ἄλλες πίστες εἶναι ψεύτικες, κάλπικες, μόνον ἡ ἱδική μας ἡ Χριστιανικὴ εἶναι ὀρθόδοξος, ἀληθινή καὶ ἁγία».
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ: ΙΣΤΟΡΙΚΟ-ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ-ΑΝΑΒΙΩΣΗ»
Βιβλιοπωλείο «Ορθόδοξος Τύπος»
«Πανελληνίου Ορθοδόξου Ενώσεως» (Π.Ο.Ε.)
Kάνιγγος 10, 1ος Όροφος, 106 77, Aθήναι
Τηλέφωνο: +30.2103816206 Φάξ: +30.2108136981
email: books@orthodoxostypos.gr
Το βιβλίο διατίθεται στην Θεσσαλονίκη στο:
KAT’ EIKONA – Αγίου Δημητρίου 96
(Έναντι Ιερού Ναού Αγίου Δημητρίου)
Τηλ: 2310 257609
email: info@ixnk.gr
Διεύθυνση ηλεκτρονικού καταστήματος: http://www.ixnk.gr/ και http://www.eikonia.gr/
το είδαμε ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.