Οι νεοταξίτικες μεθοδεύσεις εναντίον της Ορθοδοξίας (μέρος 2ο)

συνέχεια από το 1ο μέρος

Γράφει η Κατερίνα Χατζηθεοδώρου

Στο διαδίκτυο αναρτήθηκαν αποσπάσματα ομιλίας του αρχιμανδρίτου κ. Ιερώνυμου Νικολόπουλου, την Κυριακή 26.3.2017, παρουσία του μητροπολίτου Σύρου Δωροθέου.

Ο αρχιμανδρίτης αναφέρθηκε στο κήρυγμά του “στον κίνδυνο αυτονόμησης του Χριστιανού από την Εκκλησία και της πεποίθησης στις δυνάμεις του εαυτού του, χωρίς την αναφορά του, για ό,τι πράττει στο όνομα του Ιησού Χριστού”. Συμπλήρωσε δε ότι “η Εκκλησία μας με την Επισκοποκεντρική διδασκαλία των Πατέρων της διδάσκει τους πιστούς την υπακοή, με την έννοια του σεβασμού εν αγάπη, προς το πρόσωπο του Επισκόπου”.

Αυτές οι δύο φράσεις φανερώνουν ότι η προσπάθεια να γίνει αποδεκτή από όλους τους Έλληνες Ορθοδόξους η ψευτοσύνοδος Κρήτης έχει στηθεί με πραγματικά “παμπόνηρη ευφυΐα”, δείχνοντας καθαρά “ποιος” είναι πίσω από αυτήν. Ο εν λόγω αρχιμανδρίτης κατάφερε σε δύο φαινομενικά αθώες φράσεις -υποτίθεται ορθοτομούσες Λόγον αληθείας- να συμπυκνώσει δύο όψεις της μεθόδευσης που θα επιχειρηθεί. Η πρώτη είναι μία “προειδοποίηση-απειλή” προς τους ορθοδόξους χριστιανούς και η δεύτερη μία “προτροπή-απειλή”, προς λαϊκούς και φυσικά τους απλούς κληρικούς, κεκαλυμμένου αιρετικού φρονήματος και οι δύο αυτές “νουθεσίες”.

Είπε: “υπάρχει κίνδυνος αυτονόμησης του πιστού από την Εκκλησία ....χωρίς την αναφορά του ...στο όνομα του Ιησού Χριστού”. Ας ευχαριστούμε διαρκώς τη Θεία Πρόνοια, που διά του Λόγου και Θεού ημών, μας προειδοποίησε τι έχει να αντιμετωπίσει ο πραγματικός Χριστιανός στους έσχατους καιρούς. Είπε ο Κύριος: “Πολλοί ελεύσονται εν τω ονόματί μου λέγοντες: εγώ ειμί ο Χριστός {ή εγώ είμαι με το Χριστό, το ίδιο είναι!} και πολλούς πλανήσουσι” (Ματθ.13,5) Οι Οικουμενιστές κληρικοί επικαλούνται το Χριστό και την Εκκλησία Του για να κάνουν τον ορθόδοξο χριστιανό να υποταχθεί στην εωσφορική πανθρησκεία και να σιωπήσει.

Ο αρχιμανδρίτης που φοβάται μήπως αυτονομηθεί ο χριστιανός ορθόδοξος από την Εκκλησία, ας μας απαντήσει από ποια Εκκλησία; Την μίαν Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν ή το συνονθύλευμα των αιρέσεων που κατά τους Οικουμενιστές (στους οποίους αν κρίνουμε από τα λεγόμενά του ανήκει) είναι όλα Εκκλησίες; Ας καταδικάσει ξεκάθαρα και από άμβωνος όλα τα μη Ορθόδοξα δόγματα ως αιρέσεις και τον Οικουμενισμό ως παναίρεση και τότε θα είναι εν αληθεία η συγκεκριμένη παραίνεσή του.

Ας επανακάμψει ο ίδιος, οι συν αυτώ και οι υπέρ αυτόν στη Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική του Χριστού Εκκλησία, δηλώνοντας πλήρη αποδοχή του Συμβόλου της πίστεώς μας και τότε μόνον μπορούν να καλούν σε μη αυτονόμηση από Αυτήν. Αλλιώς, πλανώνται και δυστυχώς (παρα)πλανούν... κηρύσσοντες Οικουμενική ψευδο-εκκλησία. Και δη εν ονόματι του Χριστού!

Και κορυφώνει τον “αποκλίνοντα” λόγο του ο αρχιμανδρίτης, (ευαρέστως προς τον παρόντα Δεσπότη του) καλώντας όλους σε υπακοή “εν αγάπη” προς τους Επισκόπους, αφού η διδασκαλία των Πατέρων είναι, όπως λέει, Επισκοπο-κεντρική!

Κύριε, ελέησόν μας! Είναι Επισκοποκεντρική, αρχιμανδρίτα, γιατί την καταντήσατε έτσι και όχι επειδή το είπαν οι Πατέρες. Οι Πατέρες τονίζουν την Χριστο-κεντρικότητα της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Η Επισκοπο-κεντρικότητα δεν είναι παρά το πνεύμα του Παπισμού το οποίο έχει εισχωρήσει σιγά-σιγά και διαβρωτικά και ίσως μεθοδευμένα στην Ορθόδοξη Εκκλησία -γλυκεία γαρ η εγκόσμια εξουσία και τα προνόμιά της, για πολλούς γλυκυτέρα του Ιησού!

Απλώς το ρόλο του απόλυτου μονάρχη και αλάθητου Πάπα τον προσέλαβαν κάποιοι λίγοι μεγαλόσχημοι, δήθεν “εκλεκτοί” και μόνοι δυνάμενοι να έχουν λόγο και αποφάσεις σε όλα τα εκκλησιαστικά θέματα. Και ο λαός ανερμάτιστος, ακατήχητος, επιρρεπής σε χαλαρότητα ηθών και στην “αφάνταστη ελαφρότητα του είναι”, έχει σπρωχτεί στην... “άκρη του”. Η Επισκοπο-κεντρικότητα εξυπηρετεί ανυπερθέτως τα σχέδια των νεοταξιτών-εωσφοριστών, ώστε να χειραγωγηθεί η Εκκλησία του Χριστού, ει δυνατόν σύσσωμη, (με υπακοή “εν αγάπη”!) προς την εωσφορική ψευδοεκκλησία.

Ανοχή στην ανοχή, σιωπή στη σιωπή και κεκαλυμμένη συμβολή σε όσα τραγικά και οδυνηρά συμβαίνουν στην πατρίδα μας, οι “εκκλησιαστικοί ταγοί” οδήγησαν σε πλήρη ασυδοσία και ατομικισμό, αλλά και υποταγή και παραίτηση από κάθε κοινωνικό αγώνα τους Έλληνες, προφανώς επειδή έτσι το επιτάσσουν οι “άνωθεν εντολείς”. Έχετε προσέξει ότι εδώ και κάποια χρόνια οι Επίσκοποι μνημονεύονται κατά τις ιεροτελεστίες ως Αρχιεπίσκοποι; -τουλάχιστον έτσι συμβαίνει στην περιοχή μου. Στην αρχή δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί. Τώρα το κατανοώ πλήρως.

Όλα καλά για την αρχιΕπισκοπεία-Δεσποτεία όταν ο λαός γεμίζει τους ναούς, ρίχνει και τον “οβολό” του στο παγκάρι, χωρίς να κατανοεί ούτε το τι ούτε το πώς της Ορθοδοξίας (το εκκλησιαστικό γεγονός, όπως το αποκαλεί ο κ. Γιανναράς) και επιστρέφει στο σπίτι του ίδιος όπως ήταν πριν μπει στο ναό. Αλλά και οι ιερείς, που οι περισσότεροι έχουν να θρέψουν μια οικογένεια, συνήθως συγκατανεύουν δουλικά σε ο,τιδήποτε βούλεται ή κηρύσσει ο αρχιΕπίσκοπος-Δεσπότης.

Η “Δεσποτοποίηση” της Ορθοδοξίας μόνον δεινά έχει επιφέρει στην αληθινή του Χριστού Εκκλησία και θα επιφέρει ακόμα μεγαλύτερα. Όχι πως δεν υπάρχουν άξιοι Μητροπολίτες, αλλά χάνονται και αυτοί μέσα στη γενική εκκοσμίκευση και -όχι μόνον- της “μεγαλόσχημης Εκκλησίας”, που φυσικά αντανακλάται στους πιστούς σε πολλαπλασιαστικό βαθμό. Το κοινοτικό πνεύμα, (το κοινωνείν), εξ' ου και η λέξη εκκλησία, η σύναξη των πιστών, (όλοι οι πιστοί μαζί ως λειτουργική ενότητα), που ήταν η κληρονομιά του καθαρά ελληνικού πνεύματος, η Δεσποτοκρατία το έχει προ πολλού εγκαταλείψει και απεμπολήσει.

Για το λόγο αυτό οι Έλληνες , όπως ακριβώς τους θέλει η Νέα Τάξη με συνεργό στους σχεδιασμούς της τη Δεσποτο-κρατούμενη Εκκλησία, δεν μεταβλήθηκαν απλώς σε μία σχεδόν φατριαστικά διασπασμένη κοινωνία, μεταβλήθηκαν συστηματικά και προγραμματισμένα σε μια κοινωνία πλήρως εξατομικευμένη, ο καθένας και ο εαυτός του, ο καθένας και η...πάρτη του! Ή έστω, η ιδεολογικο/κομματική φατρία του. Πώς να εμπνεύσει το πνεύμα της εν Χριστώ συλλογικότητας/αδελφοσύνης η “μεγαλόσχημη Εκκλησία” αφού δε το έχει και, κατά τεκμήριο, το μάχεται;

Απέκλεισαν πλήρως το λαϊκό σώμα από τις όποιες σημαντικές αποφάσεις, εκτός από το πόσο θα πληρωθεί ο νεωκόρος και οι ψάλτες (οι επίτροποι), ώστε ένα καλό ποσό από κάθε ναό να οδεύει προς το ταμείο της Μητρόπολης. Όλα επτασφράγιστα μυστικά, χωρίς έλεγχο από κανέναν για το σύνολο ποσόν. Κι αν κάποιο από αυτό το ποσόν πηγαίνει σε άλλους σκοπούς εκτός Εκκλησίας, ποιος το είδε και ποιος το ξέρει;

Ας θυμηθούμε από πού και πώς ξεκίνησε η Εκκλησία. Άπαντα και απάντων τα υλικά αποκτήματα κοινά. Και εκλογή, από το σώμα των πιστών, διακόνων για να υπηρετούν τα ευχαριστήρια, κοινά για όλους, δείπνα. Και πού έφθασε! Σε μιτροφόρους, εν είδει “εστεμμένων”, αρχιΕπισκόπους που διοίκησαν και διοικούν με χλιδή και με “αυτοκρατορική πυγμή” την Εκκλησία και έτσι ώστε οι λαϊκοί να έχουν όλο και λιγότερη συμμετοχή στις αποφάσεις και γενικά στη ζωή της Εκκλησίας, -αν έχει πλέον εν Χριστώ ζωή! Κάτι περισσότερο: γι αυτούς ακριβώς τους λόγους πολλοί άνθρωποι έχουν απομακρυνθεί και από την Εκκλησία και από την πίστη. Ή, η πίστη τους είναι από ψυχρή έως χλιαρή, έχοντας διατηρήσει μόνον τους τύπους.

“Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ μεγάλα κ' υψηλά ύψωσαν γύρω μου τείχη... αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον, ανεπαισθήτως μ' έκλεισαν από τον κόσμον έξω” (Κων.Καβάφης) Ναι, έτσι ακριβώς μάς έκλεισαν έξω από τη συλλογική αδελφικότητα της Εκκλησίας, την εκκλησιαστική ζωντανή σύναξη, νεκρώνοντας ουσιαστικά την πεμπτουσία της και μεταβάλλοντας την σε μια τυπική συμμετοχή (και μάλλον αναξίως) στο μυστήριο της θείας Ευχαριστίας, ως αναγκαία συνθήκη για να θεωρείται κάποιος “καλός χριστιανός”.

Αυτό το “ δεσποτικό πνεύμα” το εξέφρασε στην πληρότητά του ο μητροπολίτης Φθιώτιδος, διακηρύσσοντας: “Την ευθύνη των εκκλησιαστικών ζητημάτων την έχουν οι στρατηγοί της Εκκλησίας, δηλαδή οι Επίσκοποί της και όχι οι απλοί στρατιώτες”. Αυτή είναι μία φράση που διακατέχεται από “γνησίως” αντιορθόδοξο πνεύμα, εξ' ολοκλήρου παπικών καταβολών “συγκεντρωτισμού αυθεντίας”. Και αποτελεί μία άλλη όψη της πολύ μελετημένης μεθόδευσης των νεοταξιτών Επισκόπων.
 
Ο Μέγας Αθανάσιος ήταν διάκονος όταν με πύρινους λόγους συνδιαμόρφωνε το Σύμβολο της Πίστεως. Αλλά φαίνεται ότι τότε ο Μέγας Βασίλειος και οι άλλοι μέγιστοι Άγιοι δε θεωρούσαν τον εαυτό τους “στρατηγό” και έδιναν λόγο -και μάλιστα εισακουστέο- στους διακόνους! Οποία διαφορά με το σήμερα! Αλλά και πώς να αναδειχτούν σήμερα διάκονοι ή ιερείς -Αθανάσιοι, όταν “οι στρατηγοί” τούς θέλουν περιδεείς γύρω -τριγύρω τους;

Ποιος άραγε διόρισε ως “στρατηγούς ελέω Θεού” τους μητροπολίτες; Πάντως όχι ο Χριστός Ιησούς. Αυτός μόνον τους αληθινούς στρατιώτες Του επιλέγει, είτε είναι μεγαλόσχημοι είτε ιερείς είτε απλοί άνθρωποι. Και ας είμαστε σίγουροι όσοι πραγματικά πιστεύουμε σε Αυτόν ότι οι απλοί και ταπεινοί στρατιώτες Του θα σώσουν τον κόσμο από τη δαιμονοποίησή του που επιχειρείται από τους εωσφοριστές, Σιωνιστές και Μασώνους. Και όχι οι αυτοδιορισμένοι (μπορεί και κάτι χειρότερο, οι Σιωνο-διορισμένοι) “στρατηγοί”.

Στρατηγός, Αρχιερέας (πατριάρχης, αρχιεπίσκοπος...) και Κεφαλή της Ορθόδοξης Εκκλησίας είναι μόνον ο Χριστός -γι αυτό και είναι Μία: Αγία, Καθολική και Αποστολική. Όπως Μία είναι και η Κεφαλή του Χριστού. Και υπέρμαχο Στρατηγό η Ορθόδοξος Εκκλησία έχει την Υπεραγία Θεοτόκο.

Ας ψάλλουμε λοιπόν, μέρες που είναι αλλά και πάντα: “τη Υπερμάχω Στρατηγώ (μας) τα νικητήρια”, γιατί και σε αυτόν τον πόλεμο θα είναι υπέρμαχός μας. Οπότε είναι βέβαιο, έστω και αν πρόσκαιρα και προσωρινά χάσουμε μάχες, ότι θα τον κερδίσουμε κατά κράτος, ώστε να μην απολέσουν άνθρωποι την ψυχή τους παρά μόνον οι γιοι και οι ακόλουθοι του “υιού της απωλείας”. 

Κατερίνα Χατζηθεοδώρου 

Υ.Γ. Καλοτυχίζω τους ορθοδόξους του νομού Θεσσαλονίκης και των πέριξ νομών που μπορούν, με τη δύναμη του Θεού και ίσως κάποια μικρή θυσία, να παραβρεθούν στην διορθόδοξη επιστημονική (θεολογική) ημερίδα (τηλ. 2310 68 65 44), που θα λάβει χώρα την Τρίτη 4 Απριλίου στις 5.00μ.μ. στο 7.ο χλμ Θεσσαλονίκης-Ωραιοκάστρου, στον πολυχώρο NOUVELLE, για να καταδικαστεί όπως αρμόζει σε πραγματικά ορθοδόξους, συλλογικά και δυναμικά, η ψευτοσύνοδος της Κρήτης και να χαραχτεί η περαιτέρω πορεία του αγώνα εναντίον της “Γάγγραινας του Οικουμενισμού”, που δυστυχώς έχει εξαπλωθεί μέσα στο σώμα της Ορθοδοξίας και θα απαιτηθεί μακροχρόνιος και επίπονος “καυτηριασμός” για να αναχαιτιστεί. 

πηγή

ΣΧΟΛΙΟ

Ερχεται μεγάλος εμφύλιος πόλεμος στην Εκκλησία μας. Ισως ο μεγαλύτερος στην δις χιλιετή ιστορία της....
Οι αντίπαλες παρατάξεις λαμβάνουν θέσεις μάχης...
Τα πνευματικά ξίφη ακονίζονται....
Η πλειοψηφία του λαού κοιμάται τον ύπνον του δικαίου, όμως πολύ σύντομα όταν ο πόλεμος θα ξεσπάσει με όλη του την δύναμη τότε θα κληθούμε όλοι να λάβουμε θέση....

Γιατί τότε το "δεν ήξερα και δεν γνώριζα" δεν θα περνάει σαν δικαιολογία....
Είθε ο Κύριος που είναι ο ιδρυτής της Εκκλησίας μας και το Αγιο Πνεύμα Του Θεού να δώσει φωτισμένους εκκλησιαστικούς ηγέτες που θα κρατήσουν τον Λαό του Θεού στον Ορθό Δρόμο της Ορθοδοξίας....