“Έλα, άστα όλα πίσω και πάμε να συναντήσουμε ψυχές με ονόματα Νίκος, Γερακινούλα, Δημήτρης, Μαρία… “
Άπονος ο καιρός κρατάει συννεφιά φεγγοβολούσα και σε τρώει η αντηλιά. Μισοκλείνω τα μάτια και με σκούρα γυαλιά στέκομαι απέναντι. Ο ωροδείκτης στάθηκε πάνω από το δέκα κι εγώ ακόμη στο ζαχαροπλαστείο περιμένω με υπομονή. Κάποτε η ρόδες θα μπουν στη δημοσιά και η πορεία σε χάραξη. Προορισμός η Μεγάλη Παναγιά! Λίγα χιλιόμετρα μακριά από τη βουνοχαδιάρα Αρναία. Το πέρασμα από την πλατεία της γεμίζει το θυμικό με μελωμένο γιαουρτάκι ολόπαχο πασπαλισμένο με καρύδια ή αμύγδαλα. Δροσερό με μυρουδιά στάνης.
Μετά τη διασταύρωση με Πυργαδίκια το χωριό φαίνεται να απλώνεται στις δυό πλαγιές του όρους Χτίκελα και να αναζητεί την Βυζαντινή της ονομασία σαν το Καπετανίκιον της Αρεβινικείας. Μέχρι που της γριάς το όνειρο έδειξε το μέρος που κρυβόταν η εικόνα της Μεγάλη Παναγιάς! Και η μεν εικόνα εκλάπη το δε όνομα έμεινε να κοσμεί την ομορφάδα του χωριού. Κάτω στο νοτιά ασημίζουν τα νερά της Σιθωνίας και η ευωδιά από το περιβόλι της Παναγιάς φτάνει μέχρις εδώ.
Περαστικός από παλιά απλά θαύμαζα την αμφιθεατρική της ομορφιά. Σήμερα με ζώνουν συναισθήματα και πρόσωπα. Η Κατερίνα ο Θανάσης, ο Γιώργος, η μικρή και γλυκιά Αργυρώ. Σήμερα, ανήμερα της καθαρής Δευτέρας, αναλώνω τη ζωή μου κοντά σε νέους ανθρώπους με καθαρό βλέμμα και γάργαρο γέλιο. Ένα γειά, στην υγειά μας… και τα ποτήρια αδειάζουν το περιεχόμενό τους στα λαρύγγια μας. Ύστερα πιάνεται μακρόσυρτο το τραγούδι για έρωτες και νταηλίκια. Λόγια της καρδιάς, όνειρα ψυχής. Αύριο αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι θα σέρνονται στις ανήλιαγες στοές να βγάλουν στο φως τα μέταλλα της γης. Σήμερα η σκέπη τους είναι ο ουρανός και αγάπη τους η παρέα μας.
Πάνω σε τόση ομορφιά ο χρόνος ούτε που νογάται. Περνάει γρήγορα θαρρείς κι οι ωροδείκτες ανταγωνίζονται του λεπτοδείκτες κι αυτοί τους δευτεροδείκτες. Ο ήλιος διέγραψε την πορεία του και στάθηκε μια σπιθαμή πάνω από τα δέντρα. Το μήνυμα έφτασε ακαριαίο. Ότι ήταν όμορφο πέρασε γρήγορα και η γείωση με την πραγματικότητα ζητάει την επιστροφή. Ο δρόμος μακρύς κοντά στα ογδόντα χιλιόμετρα και η ομορφιά μια χρωματισμένη πινελιά στον ψυχικό μας καμβά. Το πορτραίτο τέλειωσε, τα φιλιά και οι αγκαλιές στέρεψαν και οι υποσχέσεις για την άλλη φορά έγιναν ηχώ.
Αργά το απόγευμα το αυτοκίνητο σταματά μπροστά στο σπίτι. Άλλη μια παρένθεση θα κλείσει περικλείοντας όμορφα συναισθήματα, γλυκιές φυσιογνωμίες και ανεπανάληπτες θύμησες. Τη ζωή την πιάνεις από εκεί που την άφησες και αγωνίζεσαι μαζί της μέχρι την επόμενη φορά που θα σε φωνάξει η πλανεύτρα μέρα. “Έλα, άστα όλα πίσω και πάμε να συναντήσουμε ψυχές με ονόματα Νίκος, Γερακινούλα, Δημήτρης, Μαρία… “
αιέν αριστεύειν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.