Το υπόβαθρο της Συνθήκης Σεβρών του 1920 είναι πολύ πιο βαθύ απ’ ότι πιστεύουν οι περισσότεροι. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι πρόκειται για μια συμφωνία σε διμερές επίπεδο.
Η Συνθήκη Σεβρών είναι μια διεθνής Συνθήκη και ανήκει στις λεγόμενες πέντε Συνθήκες των προαστίων του Παρισίου που υπέγραψαν οι Συμμαχικές Δυνάμεις με τους εχθρούς τους: Versailles 28/6/1919, Saint-Germain-en-Laye 10/9/1919, Neuilly-sur-Seine 27/11/1919, Trianon 4/6/1920, Sèvres 10/8/1920 διαδοχικά με τη Γερμανία, την Αυστρία, τη Βουλγαρία, την Ουγγαρία και τελικά με την Τουρκία. Και οι Κύριες Συμμαχικές Δυνάμεις ήταν η Βρετανική Αυτοκρατορία, η Γαλλία, Ιαπωνία και η Ιταλία. Και για όσους, η παρουσία της Ιαπωνίας είναι παράξενη απλώς να τους υπενθυμίσουμε ότι η Βρετανική Αυτοκρατορία και η Ιαπωνική Αυτοκρατορία υπέγραψαν δύο συμφωνίες στο Λονδίνο στις 30 Ιανουαρίου 1902 και στις 12 Αυγούστου 1905.
Οι άλλες Συμμαχικές Δυνάμεις που υπέγραψαν τη Συνθήκη Σεβρών είναι η Αρμενία, το Βέλγιο, η Ελλάδα, το Χαντζαζ, η Πολωνία, η Πορτογαλία, η Ρουμανία, το Σερβο-κροατο-σλοβενικό Κράτος και η Τσέχο-Σλοβακία. Είναι όλες αυτές οι Δυνάμεις που υπέγραψαν τη Συνθήκη ενάντια στην Τουρκία. Μάλιστα λόγω Βρετανικής Αυτοκρατορίας υπέγραψε και ο Καναδάς, η Αυστραλία, η Νέα-Ζηλανδία, η Νότια Αφρική και η Ινδία. Έτσι για να ξέρουμε για ποιο υπόβαθρο μιλούμε και να μην πέφτουμε στην παγίδα της προπαγάνδας της Τουρκίας.
πηγή
Ιστορική διακλάδωση
Η έκφραση Εθνικός Διχασμός του 1915 κρύβει πολλές λεπτομέρειες που έχουν τεράστια σημασία στο πλαίσιο της έξυπνης ιστορίας κι αν τις αναλύσουμε ορθολογικά, βλέπουμε ότι υπάρχουν ιστορικές διακλαδώσεις που αναδεικνύουν άλλες προοπτικές. Στις 18 Μαρτίου 1913 δολοφονήθηκε ο βασιλιάς Γεώργιος Α' της Ελλάδας. Γεννήθηκε το 1845 και ήταν βασιλιάς από το 1863 έως το 1913. Η επιλογή του Βασιλιά οφείλεται στο Πρωτόκολλο του Λονδίνου το 1832 που υπέγραψαν οι Μεγάλες Δυνάμεις για να μην ανέλθει στον θρόνο της Ελλάδας γόνος δικής τους βασιλικής οικογένειας. Και γι' αυτόν τον λόγο η καταγωγή του ήταν από τη Δανία. Στο ενδιάμεσο ο διάδοχος Κωνσταντίνος ανέλαβε την αρχηγία στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897. Η ανικανότητά του σε επίπεδο στρατηγικής ήταν από τις κύριες ευθύνες της ήττας. Η δυσαρέσκεια εναντίον του ήταν τόσο μεγάλη που οδήγησε στο Κίνημα στο Γουδί το 1909, γεγονός που τον αναγκάζει σε εξορία. Όμως αυτή η εξορία είναι προσωρινή, διότι το 1911 ξαναβρίσκει τη θέση του ως Αρχιστράτηγος χάρη στον Πρωθυπουργό που δεν ήταν άλλος από τον Βενιζέλο.
Ας μην το ξεχνάμε όταν μιλάμε μετά για διχασμό, ενώ πρόκειται για τους πρωταγωνιστές του. Έτσι ενώ είχαμε ένα Βασιλιά που ήταν υπέρ της Αντάντ και χάρη στον οποίον τα Ιόνια νησιά μας επεστράφησαν, βρεθήκαμε μ' έναν ανίκανο Βασιλιά υπέρ της Γερμανίας που αποφάσισε να μην υποστηρίξει την εκστρατεία της Καλλίπολης το 1915. Σε άλλη διακλάδωση, με την παραμονή του βασιλιά Γεώργιου Α', η Κωνσταντινούπολη θα είχε απελευθερωθεί και ενταχθεί στη Συνθήκη Σεβρών.
Ο Νίκος Λυγερός είναι καθηγητής Γεωστρατηγικής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.