O Παντελίδης, ο υιός Βακάκης
και οι χιλιάδες των μουτζαχεντίν των Ελληνικών δρόμων, μας θυμίζουν κάθε
φορά, με τραγικό τρόπο, το κυρίαρχο προφίλ του νεο-Έλληνα ή Ελληνάρα.
Είναι ο ίδιος τύπος που παρκάρει όπου γουστάρει, που πετάει το
σκουπιδάκι από το παράθυρο, που δε φοράει ζώνη, που βγάζει το σκύλο
βόλτα χωρίς να μαζεύει τα περιττώματα αυτού, που είναι αγενής, που δε
γνωρίζει τη λέξη «παρακαλώ», που κατηγορεί τους ξένους για τα δεινά της
πατρίδας του, που βλέπει συνωμοσίες παντού, που καπνίζει σε κλειστούς
χώρους κ.λπ… Είναι με λίγα λόγια, ο αδελφός μας, ο φίλος μας, ο συγγενής
μας, ο γείτονας μας και εν τέλει εμείς οι ίδιοι. Γιατί έκανα αυτή την
εισαγωγή;
Του Κώστα Πικραμένου*
Γιατί θέλω να καταδείξω το αυτονόητο: Η διαπαιδαγώγηση και η ανατροφή
είναι βασική υποχρέωση των γονέων. Και στην Ελλάδα οι γονείς σε μεγάλο
βαθμό είναι απαίδευτοι καθώς το πρόβλημα μεταφέρεται από γενιά σε γενιά.
Τι θα σου μάθει η Σχολή Οδηγών σε 20 ημέρες, όταν από 3 χρονών
παρατηρείς την απαράδεκτη οδική συμπεριφορά του πατέρα σου και τη
θεωρείς φυσιολογική. Αφού πάρεις το δίπλωμα οδήγησης θα ακολουθήσεις την
ίδια φονική συμπεριφορά. Οι εξαιρέσεις υπάρχουν για να επιβεβαιώνουν
τον κανόνα. Το πρόβλημα είναι πολιτισμικό και χρειάζεται ορίζοντα
30ετίας για να βελτιωθεί η κατάσταση.
Η κότα κάνει το αυγό; Ή το αυγό
την κότα; Οι κοινωνίες στελεχώνουν τη Δημόσια Διοίκηση; Ή τα Κράτη
φτιάχνουν τις κοινωνίες; Φταίει ο “ανεύθυνος Βακάκης”; Ή η έλλειψη
ραντάρ ελέγχου ταχύτητας και η υποστέλεχωση της Τροχαίας
αυτοκινητοδρόμων; Μπορούμε να συζητούμε για ώρες στα τηλεοπτικά
παράθυρα. Πριν όμως από την ανάλυση του δυστυχήματος, τίθεται το ζήτημα
της διαπαιδαγώγησης εκ μέρους των γονέων του όποιου Βακάκη. Εν ολίγοις, η
χώρα αιμορραγεί δεκαετίες τώρα στους δρόμους και ουδείς ιδρώνει. Αν
συνεχίσουμε έτσι, είμαστε άξιοι της μοίρας μας.
Αλλάζω θέμα και έρχομαι στα Ελληνο-Τουρκικά. Με βάση τη ροή
πληροφοριών θα έχουμε κλιμάκωση τουλάχιστον μέχρι το δημοψήφισμα της
16ης Απριλίου. Η ιστορία με τους 8 στρατιωτικούς και τους 2 Τούρκους
ΟΥΚάδες θα μας οδηγήσει δυνητικά σε απρόβλεπτες καταστάσεις. Όλοι το
γνωρίζουν…
Με βάση τη ψυχρή λογική, μια
αποικία χρέους με έντονες κοινωνικές παθογένειες (δημογραφικό κ.λπ.) δε
κάνει πόλεμο. Τον αποφεύγει όπως ο διάολος το λιβάνι. Όμως, ένα Κράτος
δεν είναι μόνο δημόσιο χρέος και κοινωνία, είναι και τετραγωνικά
χιλιόμετρα επί εδάφους. Και αλίμονο σε αυτούς που θα συμβάλλουν στην
απώλεια έστω και ενός τετραγωνικού χιλιοστού. Υπό αυτή τη λογική, ο
πόλεμος είναι μονόδρομος. Υπάρχουν όμως προϋποθέσεις. Και αυτές είναι η
επιλογή του τόπου και του χρόνου.
Αν αιφνιδιαστείς, έχεις χάσει τη μισή μάχη. Το Αιγαίο είναι διάσπαρτο
από βραχονησίδες και μια τουριστική θαλαμηγός μπορεί να κρύβει Τούρκους
ΟΥΚάδες. Τα σενάρια είναι άπειρα. Σε κάθε περίπτωση η αντίδραση πρέπει
να είναι σφοδρή και να προκύψουν τετελεσμένα, το αργότερο, εντός 12
ωρών. Όσο πιο γρήγορα βρέξει «αίμα» για τους απέναντι, τόσο το σοκ στην
Άγκυρα θα είναι πολλαπλό και η αντίδραση της Ευρώπης και της Ρωσίας
άμεση. Τις ΗΠΑ του Τράμπ μην τις υπολογίζουμε ως διαμεσολαβητή.
Αν περάσουν οι 12 ώρες και δεν
έχει ξεκαθαρίσει η κατάσταση (ανακατάληψη βραχονησίδας, βύθιση στόλου,
κατάρριψη μαχητικών, βομβαρδισμοί υποδομών στη Μικρά Ασία) και αρχίσουν
να δημοσιεύονται πληροφορίες για Έλληνες νεκρούς (μάχιμους – άμαχους) με
συνεχή ροή σε έκτακτα δελτία ειδήσεων η κατάσταση δεν θα ελέγχεται.
Γιατί; Η Ελληνική κοινή γνώμη, σε αντίθεση με τη Τουρκική και την
Ισραηλινή, δεν ξέρει από φέρετρα. Δε έχει ζήσει πόλεμο. Ο Ερντογάν και
οι δικοί του κάνουν τα «κοράκια» στις κηδείες. Και θεωρείται
φυσιολογικό. Νομίζετε ότι ο Τσίπρας και ο Κοτζιάς θα σηκώσουν τα
φέρετρα στους ώμους τους; Θα τους λιντσάρουν οι συγγενείς…
Μετά τον πανικό σε σουπερμάρκετ,
ΑΤΜ και βενζινάδικα, οι δημοσκοπήσεις που θα γίνονται και θα φτάνουν on
line στο Μαξίμου θα δείχνουν τη κοινή γνώμη να ζητά κατάπαυση πυρός εδώ
και τώρα. Ποιος πολιτικός θα έχει το σθένος -εκείνη τη στιγμή- να
ακολουθήσει τις συμβουλές των επιτελών στο ΕΘΚΕΠΙΧ/ΓΕΕΘΑ και όχι τις
δημοσκοπήσεις και τους βουλευτές του Κόμματος του; Εκείνη τη στιγμή θα
γράφεται Ιστορία τουλάχιστον για τα επόμενα 50 χρόνια.
Εδώ λοιπόν τίθεται το ζήτημα γιατί το Κράτος -δεκαετίες τώρα – δεν
έχει προετοιμάσει τη κοινή γνώμη για αυτό το ενδεχόμενο ενώ βρισκόμαστε
σε «ψυχρό πόλεμο» με τους Τούρκους από το 1974. Πρόκειται για μία
παράμετρο που οι Ισραηλινοί την εξετάζουν κάθε φορά που υπάρχει
κλιμάκωση με τη Χαμάς και τη Χεζμπολά…
Ασφαλώς κανείς δε θέλει τον
πόλεμο. Η οικονομία και η κοινωνία μας είναι ήδη κατεστραμμένες. Όμως η
Ιστορία των Εθνών είναι βαμμένη με αίμα. Και η δυναμική των εξελίξεων
πολλές φορές δεν ελέγχεται. Όπως επανέλαβε και ο καθηγητής Μάζης εχτές,
πρέπει να είμαστε με το “δάχτυλο στη σκανδάλη”.
*Ο Κώστας Πικραμένος είναι
σύμβουλος εξαγωγικών επιχειρήσεων – ειδικός σε θέματα economic
intelligence. Συγγραφέας Βιβλίων που διατίθενται στην πλατφόρμα της “amazon.com” (kostas pikramenos)
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.