Το Ενωτικό Δημοψήφισμα στις νεότερες γενιές

Γράφει ο Κρίνος Μακρίδης

Ό,τι και να πράξουν τα κόμματα ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ και άλλοι ντόπιοι και ξένοι, το Ενωτικό Δημοψήφισμα και ο αγώνας της ΕΟΚΑ, και ο διακαής και προαιώνιος πόθος της Ένωσης των Ελλήνων της Κύπρου με την Ελλάδα θα ζει στις καρδιές μας.

Το πρόσφατο θέμα που προέκυψε μετά την ψήφιση από την πλειοψηφία της Βουλής των Αντιπροσώπων τροπολογίας του ΕΛΑΜ, με την οποία αποφασίστηκε όπως στην επέτειο του Ενωτικού Δημοψηφίσματος του 1950 αναγιγνώσκεται στα σχολεία μια σχετική εγκύκλιος του Υπουργείου Παιδείας και γίνεται ολιγόλεπτη συζήτηση, είναι, για εμάς στο Κίνημα Ελληνικής Αντίστασης, πολυδιάστατο.  

Δεν θα αναλώσουμε μεγάλο μέρος από το άρθρο, για να καταγράψουμε τη σημασία του Ενωτικού Δημοψηφίσματος. Εξάλλου, έχει γραφεί ήδη στις χρυσές σελίδες της ιστορίας του Ελληνισμού. Με δύο λόγια, το Ενωτικό Δημοψήφισμα ήταν, μαζί με τον απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ, η κορύφωση της έκφρασης του προαιώνιου πόθου των Ελλήνων της Κύπρου, να απελευθερωθούν, να αποτινάξουν τον αποικιοκρατικό, βρετανικό ζυγό και να ενωθούν με τη Μητέρα - Πατρίδα Ελλάδα.

Μπορούμε όλοι να φανταστούμε πόσο θάρρος και ψυχικά αποθέματα απαιτούνταν, για ένα μικρό, φτωχό, κατά κύριο λόγο αμόρφωτο λαό να υψώσει το ανάστημά του και να αψηφήσει τη Βρετανική Αυτοκρατορία, και με πειθαρχία και τάξη εκπαιδευμένων στρατιωτών να διατρανώσει τη θέλησή του στα μούτρα του δυνάστη. Να τον κατατροπώσει και να τον εξευτελίσει σ’ όλο τον πλανήτη.

Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι το Ενωτικό Δημοψήφισμα, όπως και ο αγώνας της ΕΟΚΑ αποτέλεσαν φάρο για όλους τους καταπιεσμένους λαούς της τότε εποχής. Ο πιο πολυσυζητημένος και αναγνωρισμένος αγωνιστής υπέρ των δικαίων των καταπιεσμένων λαών Τσε Γκεβάρα είχε πρότυπό του τον αρχηγό Διγενή και την ΕΟΚΑ. 

Είναι το ολιγότερο ντροπή και αίσχος, εμείς οι απόγονοι εκείνων των ηρωικών Ελλήνων της Κύπρου, να συζητούμε δημόσια και να διαφωνούμε, αν θα αφιερώσουμε ένα σύντομο κείμενο και λίγα λεπτά σε μια από τις υπέροχες πράξεις του Ελληνισμού και ιδιαίτερα αν είναι να μάθουν οι νεότεροι τι έπραξαν οι πρόγονοί τους. Έπρεπε αυτό να γίνει τουλάχιστον από το 1960 και όχι τώρα, και μάλιστα να το αμφισβητούμε.

Η αντίδραση του ΑΚΕΛ ήταν αναμενόμενη, παρά το γεγονός ότι ακόμα και αυτό το κόμμα μέχρι και το 1964 μιλούσε για ένωση με την Ελλάδα. 

Στην πορεία, οι Κύπριοι «κομμουνιστές» συνέπλευσαν με τους Βρετανούς και αργότερα με τους Αμερικανούς, και έγιναν το δεκανίκι του τουρκικού στοιχείου της Κύπρου και της Τουρκίας στο πλαίσιο ενός παραποιημένου διεθνισμού, που κατάντησε να είναι υποβοηθητικός για τον τουρκικό εθνικισμό. 

Δεν περιμέναμε διαφορετική συμπεριφορά από το ΑΚΕΛ. Η ηγεσία αυτού του κόμματος δηλώνουν άθεοι και έχουν αποκηρύξει την καταγωγή τους, ισχυριζόμενοι ότι πρέπει να ισοπεδωθούν τα πάντα στην Κύπρο, στο πλαίσιο της προώθησης του «κυπριωτισμού». Η ηγεσία του ΑΚΕΛ δεν θέλουν να είναι Έλληνες. Θαυμάζουν οι δωσίλογοι οποιονδήποτε ξένο αντί του Θουκυδίδη, του Σωκράτη του Ηράκλειτου, Σεφέρη, Ελύτη και τόσων άλλων Ελλήνων, που μέχρι και σήμερα γράφουν Ιστορία και καθοδηγούν και βοηθούν την παγκόσμια κοινωνία. 

Το μέγα ζήτημα είναι η συμπεριφορά του ΔΗΣΥ, το οποίο, υποτίθεται, επαγγέλλεται την εθνικοφροσύνη. 

Ο ΔΗΣΥ τήρησε αποχή κατά την ψήφιση της τροπολογίας του ΕΛΑΜ, με αποτέλεσμα να εγκριθεί η τροπολογία με τις ψήφους των άλλων κομμάτων. 

Προφανώς η ηγεσία του, σκεπτόμενη συμφεροντολογικά, αναλογίστηκε ότι εάν ψήφιζε εναντίον της τροπολογίας, θα αντιμετώπιζε πολλές αντιδράσεις από τα εθνικόφρονα στρώματα του κόμματος και του λαού γενικότερα. Στην πορεία, η υποκριτική συμπεριφορά εξελίχθηκε σε κάτι χειρότερο. Οι δήθεν «εθνικόφρονες» υπέκυψαν στους εκβιασμούς του κατακτητή και των κομμουνιστών, που απαίτησαν να αλλάξει η απόφαση της Βουλής και κατέθεσαν πρόταση νόμου, για να αποτελεί αρμοδιότητα του Υπουργείου Παιδείας και όχι της Βουλής ο καθορισμός των εορτασμών και αναφορών σε επετείους. 

Δηλαδή, επιδιώκουν να αλλάξουν την απόφαση της Βουλής, γονατίζοντας για μία ακόμη φορά μπροστά στις απαιτήσεις των κατακτητών. Με απώτερο σκοπό, βέβαια, ν' αλλάξουν την Ιστορία και την ελληνική ταυτότητα του τόπου. Τα βρόμικα συμφέροντα που βοηθούν σ' αυτό είναι πολλά. 

Αυτό το περιστατικό έγινε η αφορμή για να ξεγυμνωθούν εντελώς, ενώπιον του λαού, οι ηγεσίες του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ. Να σιωπήσουν οι υπόλοιποι και ο λαός, ο απλός άνθρωπος, ο απόγονος του Αυξεντίου και του Μάτση να σιωπούν, να αδιαφορούν και με αυτή τη σιωπή να προδώσουν τα ιερά και τα όσιά τους. 

Ο λαός τώρα είναι βέβαιος ποιοι εξυπηρετούν τα συμφέροντά του και ποιοι εξυπηρετούν τα συμφέροντα άλλων. 

Ό,τι και να πράξουν τα κόμματα ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ και άλλοι ντόπιοι και ξένοι, το Ενωτικό Δημοψήφισμα και ο αγώνας της ΕΟΚΑ και ο διακαής και προαιώνιος πόθος της Ένωσης των Ελλήνων της Κύπρου με την Ελλάδα θα ζει στις καρδιές μας. Θα έρθει δε η ώρα που θα ολοκληρωθεί αυτός ο πόθος της Ένωσης. 

Και αν επιβάλλουν οι κυβερνώντες, το ΔΗΣΥ και το ΑΚΕΛ τη θέλησή τους να κρύψουν την επέτειο του Ενωτικού Δημοψηφίσματος, εμείς θα επιμένουμε και να τη γιορτάζουμε και να τη διδάσκουμε στις νεότερες γενιές. 

Το Κίνημα Ελληνικής Αντίστασης πιστεύει ότι η εθνική και ηθική κατρακύλα του μεγαλύτερου μέρους του Ελληνισμού δεν έχει τέλος. Αμέτοχοι, καλοζωισμένοι απάτριδες, φυγόστρατοι και «τρελοί» με πιστοποιητικό ψυχιάτρου αλωνίζουν τας Ευρώπας και τα άλλα μέρη του πλανήτη, ωσάν η «βάση» της επιστροφής τους να μην κινδυνεύει και να μην είναι σε εμπόλεμη κατάσταση με τον βάρβαρο Τούρκο. Ντροπή σας, ντροπή μας, είμαστε ένα τσούρμο άβουλα πρόβατα που βόσκουν στο λιβάδι και όπου τους υποδείξει η «μαγκούρα» κατ' εκεί κατευθύνονται. Οποία σύγκριση με τους τότε… 

ΚΡΙΝΟΣ Ζ. ΜΑΚΡΙΔΗΣ

Πρόεδρος Κινήματος Ελληνικής Αντίστασης (ΚΕΑ) Κύπρου Σημερινή

πηγή