"Μύθοι και σκληρές αλήθειες για την Επανάσταση του 1821". Άρθρο στα "ΝΕΑ" του κ. Πιμπλή και μια μικρή απάντηση...

Για σήμερα είχα προγραμματίσει κάποιο άλλο κείμενο για την Επανάσταση του 1821 (συγκεκριμένα για τις φήμες που κυκλοφορούσαν καθ΄ όλη την διάρκεια του Αγώνα και που επηρέασαν σημαντικά την πορεία του). Ένα άρθρο όμως στα "ΝΕΑ" και η προτροπή ενός εκλεκτού αναγνώστη του μπλογκ να τοποθετηθώ, με αναγκάζει να αλλάξω την πρόθεση μου και να σχολιάσω κάποιες απόψεις που εκφράζονται στο άρθρο αυτό. 

Πρώτη παρατήρηση: Το μισό άρθρο αφιερώνεται για να αποδείξει την μη ύπαρξη του "κρυφού σχολειού". Όμως ουσιαστικά "παραβιάζει ανοιχτές θύρες". Μπορούν να μας υποδείξουν οι "ιστορικοί", έστω και ένα βιβλίο "ερασιτέχνη λόγιου" που δεν αναφέρεται στο σχολείο των αδερφών Ζωσιμάδων στα Ιωάννινα η στην "Ευαγγελική Σχολή" στην Σμύρνη; Γιατί εγώ δεν ξέρω. Υπάρχει βιβλίο που δεν περιλαμβάνει την εκκλησιαστική δραστηριότητα των Πατριαρχών Κύριλλου Λούκαρι και Γρηγορίου Ε΄υπέρ της ανέγερσης σχολείων; αμφισβητεί κανείς την δραστηριότητα του Κοσμά του Αιτωλού για την ίδρυση σχολείων; προφανώς όχι. 

Ο ζυγός όμως της Οθωμανικής αυτοκρατορίας υπήρξε φωτοσβέστης και καταστροφέας της Ελληνικής εκπαίδευσης (και όχι μόνο) εμμέσως. Γιατί δύσκολα μπορώ να φανταστώ μια κοινότητα ανθρώπων που φορολογείται εξοντωτικά με τρεις διαφορετικούς φόρους (ανάμεσα τους και ο "κεφαλικός" που εξαγόραζε το δικαίωμα ζωής για τον χριστιανό "άπιστο" για ένα χρόνο) και παλεύει για την επιβίωση της, να μπορεί εξ ιδίων να αναλάβει και την εκπαίδευση των παιδιών της. Όσο για τα ειρωνικά σχόλια για την ελλιπή μόρφωση του κατώτατου κλήρου τότε, ναι αληθεύει αυτό. αλλά εγώ προσωπικά είμαι ιδιαιτέρως υπερήφανος για τα κολλυβογράμματα αυτά. Αυτά μπορούσαν, αυτά πρόλαβαν, αυτά έκαναν (και πολλά ήταν, αν αναλογιστούμε τις δυσκολίες της εποχής. Αυτοί που ειρωνεύονται βέβαια, είναι σίγουρο πως θα τα κατάφερναν πολύ καλύτερα). 

Δεύτερη παρατήρηση: "Ο ορισμός ως αφετηρία της Επανάστασης της 25ης Μαρτίου 1821 είναι μέρος μιας αφήγησης που ενέχει από τη μεριά της Εκκλησίας τον συμβολισμό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Στην πραγματικότητα, όλο τον Μάρτιο οι ελληνοτουρκικές συγκρούσεις στην Πελοπόννησο ήταν καθημερινές".

Δεν γνωρίζω κανένα βιβλίο ιστορίας που να μην αναφέρει ότι η Επανάσταση ξεκίνησε στην Μολδοβλαχία στις 22 Φεβρουαρίου 1821, με την διάβαση του Προύθου από τον Αλέξανδρο Υψηλάντη. Ο εορτασμός της 25ης Μαρτίου θεσπίστηκε επί Όθωνα και στον πρώτο εορτασμό συμμετείχαν όλοι όσοι είχαν κάνει την Επανάσταση και ήταν εν ζωή (Κολοκοτρώνης, Κουντουριώτης, Νικηταράς , Μακρυγιάννης κτλ). Επίσης το αρχικό σχέδιο της Φιλικής Εταιρείας προέβλεπε την κήρυξη της Επανάστασης την 25η Μαρτίου, ακριβώς για να συνδυαστεί με την θρησκευτική εορτή στην συνείδηση των Ελλήνων, κάτι που βέβαια σήμερα όπως βλέπουμε ξεσηκώνει πολλές αντιδράσεις.

Τρίτη παρατήρηση: Στρατιωτικά, η Ελλάδα ηττήθηκε κατά κράτος. Στα τέλη του 1827 ο Ιμπραήμ έλεγχε την Πελοπόννησο και ο Κιουταχής τη Στερεά. Ο Γάλλος στρατηγός Μαιζόν έδιωξε από την Πελοπόννησο τον Ιμπραήμ.

Ενδιαφέρουσα άποψη. Η Ελληνική επανάσταση επί 6 χρόνια νικούσε, έλεγχε το Ναύπλιο και την Ύδρα, είχε ακόμη ικανές δυνάμεις για αντίσταση στην Πελοπόννησο και στα νησιά, όπως και την "Καρτερία" του Άστιγγος, ενώ περίμεναν και νέα πολεμικά πλοία από το Λονδίνο που παραλήφθηκαν αργότερα. Πως ακριβώς οι "ιστορικοί" αυτοί είναι τόσο σίγουροι ότι η Επανάσταση θα έσβηνε; Ποια "κρυστάλλινη σφαίρα" κοίταξαν; Γιατί το 1824 φαινόταν ότι οι Έλληνες θα επικρατούσαν πλήρως και εύκολα, αφού δεν υπήρχαν Τουρκικές δυνάμεις για να τους αντιμετωπίσουν.΄Αρα η αρχική δήλωση των "ιστορικών" για την Ελληνική ήττα ως τελικό αποτέλεσμα δεν ισχύει, εκτός αν ισχυριστούμε ότι απρόοπτα γεγονότα δεν συμβαίνουν στην Ιστορία. Ίσως ερμηνεύει τους πόθους και τα όνειρα τους, αλλά το κατηγορηματικό ύφος της δήλωσης δεν αιτιολογείται από τα γεγονότα, καθώς οι Έλληνες ήταν αποφασισμένοι να συνεχίσουν τον Αγώνα.

Παλαιών Πατρών Γερμανός

Τέταρτη παρατήρηση: Ακόμη και αν δεχθούμε όλες τα στοιχεία του άρθρου ως ακριβή, προφανώς τίθεται θέμα για το ποιες προτεραιότητες θέτει η Ιστορική έρευνα. Μας απασχολεί δηλαδή αν η 25η Μαρτίου ήταν 23η η 27η μην μας κλέψουν στο...ζύγι, μας ενδιαφέρει αν ο Π. Π. Γερμανός βρισκόταν σε μια ασήμαντη τοπική συνάντηση οπλαρχηγών, όταν την ίδια στιγμή μπορεί να είχε παραβρεθεί σε εκατό άλλες αντίστοιχες, μας απασχολεί αν το σχολείο ήταν φανερό η κρυφό κτλ. Υπάρχει άραγε κάποια συστηματική μελέτη για το το σκάνδαλο της Αγγλίας; για τους ξένους κατασκόπους και αρχαιοκάπηλους που κατέκλυζαν την Ελλάδα; Για τα οικονομικά του Αγώνα και τον τρόπο πολέμου των Ελλήνων; Για τον οργανισμό και την επιμελητεία και τον τακτικό Ελληνικό στρατό; για την τύχη και τα βασανιστήρια των Ελλήνων αιχμαλώτων; για τους Φιλέλληνες τα κίνητρά τους και την προσφορά τους αληθινή η μη; για τα δημοκρατικά χαρακτηριστικά των ελληνικών συνταγμάτων και την οικονομική συνεισφορά των προεστών; 

Αλήθεια οι αναγνώστες των "ΝΕΩΝ" είναι πλήρως ενημερωμένοι για όλα αυτά, ώστε να χρειάζεται να ενημερωθούν και για όλες αυτές τις ιστορικές λεπτομέρειες που ολοφάνερα έχουν μια ιδεολογική στόχευση;

πηγή