Να το λύσουμε είπαμε (και συμφωνήσαμε) Πρόεδρε, όχι να παραδώσουμε το νησί στη σφαίρα επιρροής της Τουρκίας

File Photo: Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Νίκος Αναστασιάδης στα εγκαίνια των εκθέσεων «Education and Remembrance The Holocaust in Romania» και «There was a life». Φωτογραφία ΣΤ. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ (Mignatiou.com) 

Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι ένας πολύ δυστυχισμένος άνθρωπος. Σας το έχω ξαναπεί. Δεν είναι μόνο ότι δέχεται σωρεία επιθέσεων για τις αποφάσεις του, οι οποίες μας προβληματίζουν και μας στενοχωρούν. Αλλά έχει κάνει άπειρα βήματα πίσω από τις θέσεις του, όπως συμπεριλαμβάνονται ακόμα και σε εκείνη την αλήστου μνήμης συμφωνία με τον προηγούμενο πρόεδρο του ΔΗΚΟ, που έγινε μόνο για να διασφαλιστούν οι διορισμοί των στελεχών του. 

Και έκανε τα βήματα πίσω, επειδή δυστυχώς πιστεύει ότι η πολυπόθητη (όποια) «λύση», όπως την αντιλαμβάνεται ο ίδιος, θα επιτευχθεί μόνο με υποχωρήσεις για να στηριχθεί δήθεν ο Μουσταφά Ακιντζί. Μιλάμε για αποθέωση λαθών, και απορώ τι στο καλό κάνουν οι συνεργάτες του, οι οποίοι αντιλαμβάνομαι παρακολουθώντας τους στη Γενεύη ότι τον «αππώνουν» (άντε τώρα να εξηγήσω στους Ελλαδίτες αναγνώστες της στήλης τι ακριβώς σημαίνει η λέξη). 

Ο κ. Αναστασιάδης είναι εγκλωβισμένος σε αυτόν τον συρφετό των παλιών και των νέων ιδεών του, που αλληλοσυγκρούονται μέχρι …θανάτου. Και κυριολεκτώ. Οι παλιές του ιδέες περί πατρίδας, θρησκείας και ορθοδοξίας, αντικαταστάθηκαν από τις νεοφιλελεύθερες ιδέες του ευρωπαϊκού συντηρητισμού, αλλά εσχάτως επιστρέφουν και κατά καιρούς επιβάλλονται. Δεν είναι μία διχασμένη προσωπικότητα. 

Αυτό που του συμβαίνει είναι κάτι άλλο: Ενώ η πλειοψηφία του χρεώνει ακόμα και «προδοσία» (και είναι καιρός να βγάλουμε εντελώς αυτή τη λέξη από το λεξιλόγιό μας), προσωπικά πιστεύω ότι πολύ βαθιά μέσα του, επιθυμεί κάτι άλλο. Και επειδή αδυνατεί να το επιτύχει, επειδή οι συνομιλητές του δεν έχουν ίχνος λογικής, θα πράξει ότι και ο Γλαύκος Κληρίδης, όταν ντύθηκε την ελληνική σημαία και γύριζε από χωριό σε χωριό διαλαλώντας το «την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω». Κάποιοι έλεγαν τότε ότι ήταν ένα κενό σύνθημα για τους άμυαλους της «εθνικοφροσύνης», οι οποίοι πιστεύουν τον κάθε θεομπαίχτη και περιπαίκτη πολιτικό. Όμως, ο γέρος ο Κληρίδης τα κατάφερε τότε, εκλέχθηκε, έπαιξε και το παιγνίδι των S-300 που κόστισε στους φορολογούμενους 600 τόσα εκατομμύρια και ύστερα έβαλε βαθιά και τις ρίζες του φιλοτουρκικού σχεδίου Ανάν, το οποίο και τον ενταφίασε πολιτικά. 

Περιγράφοντας τα παραπάνω, δεν προβλέπω την πολιτική τύχη του χαλκέντερου Νίκου Αναστασιάδη. Περιγράφω ένα πολιτικό μονοπάτι, που εύκολα θα μπορούσε να το επιλέξει. Και αντιλαμβάνομαι ότι οι Ελλαδίτες και Ελληνοκύπριοι σύμβουλοί του, που δεν τρώνε κουτόχορτο και κρίνουν τα πάντα μέσα από τη λογική των δημοσίων σχέσεων, προς τα  εκεί τον καθοδηγούν να πάει. Πρέπει, όμως να σκεφθούν, ότι πιθανότατα τον οδηγούν σε μία ταπεινωτική ήττα καθώς ο λαός «βράζει» και αισθάνεται πως ξέφυγε εντελώς στην ανάρμοστη σχέση του με τον Μουσταφά Ακιντζί. Και υποψιάζεται πως αν τοποθετήσει τις διαπραγματεύσεις στον αναπνευστήρα, μετά τις εκλογές, και εφόσον τις κερδίσει, «μην τον είδατε τον Παναγή», που λένε και στα Μέγαρα. Θα το …«διευθετήσει» το Κυπριακό και θα τρέχουμε. 

Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας είδε, την εβδομάδα που μας πέρασε, να καταρρέει μπροστά στα μάτια του ο όμορφος και αγγελικά πλασμένος κόσμος που δημιούργησε στη φαντασία του. Ότι δηλαδή ο κατοχικός ηγέτης είναι ο «άδρωπός» του, με τον οποίο θα λύσει το Κυπριακό και συνοδευόμενοι από τις κυρίες τους θα παραλάβουν υπό το παγκόσμιο χειροκρότημα το Νόμπελ Ειρήνης. Ο κ. Ακιντζί δεν έχει καμία σχέση με αυτόν που δημιούργησε η φαντασία του Προέδρου της Κύπρου. Πρώτα απ’ όλα είναι ψεύτης. Δεν πιστεύει στη λύση. Παίζει ένα ρόλο και αποδεικνύεται καλός ηθοποιός. Την περασμένη εβδομάδα έδειξε και εθνικιστικό πρόσωπο, απογοητεύοντας τους υποστηρικτές του στις ελεύθερες περιοχές, οι οποίοι είναι εκτεθειμένοι. 

Εξηγείστε μου σας παρακαλώ, ποια είναι η διαφορά των δημόσιων λόγων του κ. Ακιντζί από αυτών των ισλαμο-εθνικιστών της Τουρκίας. Μερικές φορές είναι πιο προχωρημένος και αρνητικός ο μπαγάσας από τα αφεντικά του. Και το πρόβλημα -και ας μας διαψεύσει ο κ. Αναστασιάδης- τα ίδια και απαράλλακτα του λέει πίσω από τις κλειστές πόρτες. Και τον έχει φρικάρει. Είναι και άνθρωπος ο Πρόεδρος με ευαισθησίες. Πόσα να αντέξει. Διότι όσο και να λες πως «είναι καλύτερη η προσπάθεια από την αδράνεια» στην πραγματικότητα μόνο το αποτέλεσμα μετρά και τίποτα άλλο. Και το αποτέλεσμα είναι πικρό για τον Πρόεδρο της Κύπρου. 

Δεν γνωρίζω αν το έχουν σκεφθεί οι συνεργάτες του. Αλλά προκαλείται τεράστια ζημία στον κ. Αναστασιάδη, και ας μην νομίζουν πως επειδή έχουν κυριαρχήσει στα κυπριακά ΜΜΕ οι οπαδοί της (όποιας) λύσης, επηρεάζουν την πλειοψηφία των ανθρώπων. Με τα σημερινά δεδομένα, όπως δείχνουν, και οι δικές τους μετρήσεις, θα πάθουν πανωλεθρία.

Ας σκεφθούν: Αξίζει τέτοιας τύχης ο Πρόεδρος  της Δημοκρατίας; Διότι η λέξη απόρριψη θα είναι εικόνα και ομοίωση του ίδιου και θα τον ακολουθεί για πάντα. 

Να το λύσουμε είπαμε (και συμφωνήσαμε) Πρόεδρε. Όχι να παραδώσουμε το  νησί και το ελληνικό στοιχείο στη σφαίρα επιρροής της Τουρκίας. Δεν γίνεται. Έτσι χωρίς παρεξήγηση, δεν μπορούμε να το επιτρέψουμε… 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ένα Δημοκράτη και Έλληνα πατριώτη, που αγαπά πολύ την Κύπρο, στέλνει η ελληνική κυβέρνηση στη Λευκωσία για να ηγηθεί της Εθνικής Φρουράς. Ο Ηλίας Λεοντάρης, που υπηρέτησε και στην Ουάσιγκτον, είναι ο κατάλληλος άνθρωπος, στην κατάλληλη θέση. 

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ, κ.  Αβέρωφ Νεοφύτου, δεν είναι αφελής άνθρωπος. Καθόλου. Κάνει τον αφελή διότι τον εξυπηρετεί. Αντίθετα είναι ένας έξυπνος αλλά και πονηρός πολιτικός. Και ο συνδυασμός των δύο αυτών προτερημάτων του, είναι εκρηκτικός. Στο Κυπριακό παίζει ένα παιγνίδι. Έτσι απλά. Ένα παιγνίδι. Από τη μία συγκρατεί τους «εθνικόφρονες» του κόμματος της Κυπριακής Δεξιάς και από την άλλη ταϊζει σανό τους υποστηρικτές της «όποιας λύσης», που στην πραγματικότητα τον αηδιάζουν. Πρόκειται για τους σκληρούς νεοφιλελεύθερους που ολίγο ενδιαφέρονται για τους αγρότες, τους φτωχούς και τους ταλαιπωρημένους του κόμματος.  Απλά τους χρησιμοποιούν και στη συνέχεια τους ξεχνούν μέχρι τις επόμενες εκλογές, που τους φλομώνουν ξανά  με έωλες υποσχέσεις για διορισμούς, για προμήθεια, ας πούμε, πόσιμου νερού, κ.λπ. 

Ο κ. Νεοφύτου ξέφυγε προχθές, απλά για να είναι αρεστός και στους ξένους. Δήλωσε: “Δεν μπορούμε να πετύχουμε λύση του Κυπριακού και απαλλαγή από την Τουρκία, με το να έχουμε την αντίληψη ότι και μετά τη λύση, την ενωμένη Κύπρο θα τη διοικούμε αποκλειστικά εμείς οι Ελληνοκύπριοι. Εάν θέλουμε την Κύπρο ολόκληρη, πρέπει να γνωρίζουμε ότι “αυτό προϋποθέτει τη φυσική και πολιτική συμβίωση με τους συμπατριώτες μας Τουρκοκυπρίους”, δήλωσε ο ηγέτης του μεγαλύτερου κόμματος της Μεγαλονήσου. Τεράστιο το λάθος του και έδωσε όπλα στους αρρωστημένους εθνικιστές της Τουρκίας και των κατεχομένων. Διότι, ούτε τέτοια πρόθεση υπάρχει, ακόμα και από τους δικούς μας εθνικιστές, ούτε και έχουμε την στρατιωτική δύναμη. Ακόμα και αν την είχαμε, δεν θα το επιτρέπαμε κύριε Πρόεδρε του ΔΗΣΥ, απλά και μόνο επειδή δεν είμαστε αυτοί που προσπαθείς να υπερασπιστείς. Οι κατακτητές της Κύπρου είναι οι Τούρκοι. Όχι οι Έλληνες… 

πηγή