Η οδός Τριπόδων! Θεωρείται ο αρχαιότερος δρόμος της Αθήνας. Είναι μάλιστα γραμμένος στα βιβλίο με τα Ελληνικά ρεκόρ Γκίνες ως ο μακροβιότερος δρόμος της Αθήνας με την ίδια ονομασία.
Για 25 αιώνες ο δρόμος αυτός φέρνει το ίδιο όνομα και τον ίδιο δρόμο έχουν περπατήσει ανά τους αιώνες εκατομμύρια ανθρώπων σε πάμπολλες ιστορικές περιόδους.
Σύμφωνα μάλιστα με τον αρχιτέκτονα Καζαμιάκη, ο οποίος διαμόρφωσε τον αρχαιολογικό χώρο, η μεγάλη αρχαιολογική αξία του δρόμου οφείλεται στο ότι ο δρόμος αυτός ήταν ένας δρόμος, όχι για να εξυπηρετεί απλές κυκλοφοριακές ανάγκες αλλά ακριβώς ένας ο δρόμος για να εξυπηρετεί τις ανάγκες για το Θέατρο και γενικότερα για τις Καλές Τέχνες.
«Έστι δε οδός από του πρυτανείου καλουμένη Τρίποδες∙ αφ’ ου καλούσι το χωρίον, ναοί όσον ες τούτο μεγάλοι και σφισιν εφεστήκασι τρίποδες, χαλκοί. (Παυσανίας, Ελλάδος Περιήγησις)».
Ήταν ο πιο ωραίος και στολισμένος δρόμος της αρχαίας Αθήνας. Φαντασθείτε τους αρχαίους Αθηναίους να ξεκινούν από το Πρυτανείο κάτω στην Αγορά και να ανηφορίζουν τον 800 μέτρων μήκους δρόμο και πλάτους 6 μέτρων για να φθάσουν στον τελικό προορισμό τους, που ήταν το θέατρο του Διονύσου, που χωρούσε 17.000 θεατές.
Ο δρόμος μας φωνάζει να κάνουμε μια βουτιά στη μνήμη και στην ιστορία μας. Καθώς τον περπατάμε τον φανταζόμαστε σε άλλες εποχές με τους αρχαίους Αθηναίους να τον διατρέχουν ενώ από τη γωνία ξεπροβάλλει ο μπαρμπα -Γιάννης ο κανατάς περπατώντας αγέρωχα με το ψηλό του το καπέλο.
Ο ποιητής Δροσίνης γράφει δίπλα στο παράθυρο του σπιτιού του, ο Παλαμάς κατηφορίζει βιαστικά, ο Παπαδιαμάντης σκυφτός και πάντα κατηφής βαδίζει Κυριακή πρωί πηγαίνοντας στο εκκλησάκι του Αγίου Ελισσαίου να ψάλει μαζί με τον ξάδελφό του τον Αλέξανδρο Μωραϊτίδη.
Ο Παπαρρηγόπουλος αντάμα με τον Μακρυγιάννη κατηφορίζουν για το σπίτι του. Θα γιορτάσουν μαζί τα Χριστούγεννα του 1843 και το πρώτο Χριστουγεννιάτικο δέντρο θα φωτίσει τη γειτονιά της Πλάκας σκορπώντας θαυμασμό.
Να και η Μελίνα που αστραφτερή πάντα σκορπίζοντας γελαστές καλημέρες πάει να πιει το πρωινό της καφεδάκι στο καφέ Μελίνα ενώ η Ιωάννα Τσάτσου κατηφορίζει πάντα μειλίχια και ευγενής. Ο Χορν μας κλείνει το μάτι με νόημα και κάνει τόπο να περάσει η Μάρω Κοντού που πάει βιαστικά στον Αντωνάκη της…
Αλλά και Τούρκοι, Φράγκοι, Αρβανίτες, Τουρκόγυφτοι, Αναφιώτες μπερδεύονται αντάμα ενώνοντας παρόν και παρελθόν μέσα στην αχλή και την ομίχλη του χρόνου όπου έχθρες, μίση, πάθη, έρωτες, αγωνίες και εποχές γίνονται αναμνήσεις που συνοδεύουν τα βήματα των σημερινών εραστών της Πλάκας που συρρέουν από όλο τον κόσμο για να νιώσουν έστω για μια στιγμή κομμάτι και κρίκος της ιστορίας αυτού του τόπου, αυτών των δρόμων.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.