Η μαλάκυνση των σκληροπυρηνικών
Πολλοί πιστεύουν ότι οι Ναζί έχασαν τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο το 1945, ενώ με την εμπλοκή των Αμερικανών το 1941, η αλλαγή φάσης είχε αρχίσει. Τα σκληροπυρηνικά καθεστώτα έχουν ξεπεράσει τα όρια και η αντεπίθεση άρχισε. Από την άλλη πλευρά στη Μάχη της Μόσχας υπήρχε ήδη λάθος για το ναζιστικό καθεστώς που σφραγίζει το τέλος της υψηλής στρατηγικής των Ναζί στην Ανατολή το 1942. Στη Μάχη του Στάλινγκραντ ήταν ήδη αργά το 1943. Και η πολιορκία του Λένινγκραντ ήταν ήδη μετά το τέλος του 1944 όταν δεν υπήρχε πια κανένα μέλλον για τους Ναζί.
Πριν χαθεί ο πόλεμος, χάνεται πρώτα η υψηλή στρατηγική. Η συμμαχία με την Ιαπωνία ήταν ένα τεράστιο στρατηγικό λάθος που προκάλεσε την εμπλοκή των ΗΠΑ και από εκεί και πέρα η ιστορία του τέλους ήταν γραμμένη. Η κατάρρευση του ανατολικού μετώπου που ήθελαν να ισοπεδώσουν ήταν το δεύτερο λάθος. Η σβάστικα θα έχανε ένα ένα τα μέλη της δίχως ν' αφήσει τίποτα πίσω της. Η ιδεολογία που δεν έχει υψηλή στρατηγική συντρίβεται μόλις υπάρχει πόλεμος. Και το να θέλεις να τ’ αρπάξεις όλα δεν σημαίνει ότι μπορείς να το κάνεις δίχως προετοιμασία. Μετά το τέλος θέλεις να τα καταστρέψεις όλα για να εκδικηθείς τα λάθη σου ουσιαστικά.
Η θέληση του Χίτλερ δεν ήταν θέλημα και απέτυχε παταγωδώς όσα κι αν κατάστρεψε, διότι ήταν καταδικασμένος από την ακραία προσέγγιση της βαρβαρότητας.
Και τώρα αυτό που βλέπουμε μετά το Χαλέπι, τη Ράκα και τη Μοσούλη με όλες τις καταστροφές είναι το τέλος που άρχισε και η μαλάκυνση των σκληροπυρηνικών που δεν είναι πια αρκετοί για να υποστηρίξουν στρατηγικές επιθέσεις και απλώς ποντάρουν στην αυθόρμητη τρομοκρατία που διεκδικούν μόνο μετά, διότι δεν οργανώνουν πια τίποτα, είναι σε άμυνα και σε κρίση. Όταν οι βόμβες σου έχουν στόχο εκ των υστέρων, έχασες ήδη.
πηγή
Στρατηγικοί υπερλογισμοί
Αν δεν δίνουμε σημασία στο ανούσιο τότε μπορούμε να δούμε λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά και να γίνει κατανοητό το δύσκολο που νομίζουμε ότι ήταν περίπλοκο, ενώ η ανάλυση μέσω έξυπνης ιστορίας επιτρέπει την απελευθέρωση από τα δεδομένα που θεωρούσαμε μόνο δεδομένα. Όμως το παρελθόν αλλάζει όταν επιλέγεις άλλη διακλάδωση και δεν κοιτάζεις μόνο τις διασταυρώσεις για να βρεις τον δρόμο σου ενώ υπάρχει ήδη μονοπάτι του φωτός.
Με τους στρατηγικούς υπερλογισμούς εξετάζεις ταυτόχρονα πολλά σενάρια σαν να αναλύεις μια πολλαπλή σύνθεση. Έτσι ακόμα και οι τρομοκρατικές πράξεις που διεκδικούνται μόνο αργά είναι ήδη μια ένδειξη αδυναμίας του πυρήνα που προσπαθεί να αποσπάσει την προσοχή μας, αξιοποιώντας ακόμα και με παράλογο τρόπο τις λανθασμένες επεκτάσεις. Διότι δεν καθοδηγεί πλέον τις μη αναστρέψιμες πράξεις και προσπαθεί μόνο να υποστηρίξει την εικόνα του χωρίς να υπάρχει ουσία από πίσω. Και αυτό θυμίζει, για όσους δεν έχουν ξεχάσει το παρελθόν, τις αρχές του κινήματος πριν αιώνες που οδήγησαν στην απομόνωση ως αίρεση ακόμα και από την ίδια την παράδοση.
Έτσι βλέπουμε ήδη μια αλλαγή φάσης που προετοιμάζει μια αλλαγή κύκλου για την οποία πρέπει να παλέψουμε για να ελαχιστοποιήσουμε το πλήθος των θυμάτων, αφού το μέλλον υπάρχει ήδη χωρίς να περιμένει την εξέλιξη του παρόντος. Ας λειτουργήσουμε λοιπόν με καταλυτικό τρόπο, διότι γίνεται και αφού γίνεται θα το κάνουμε ακόμα κι αν φαίνεται εντελώς αδιανόητο προς το παρόν για όσους δεν ξέρουν από θαύματα.
πηγή
Όταν καταστρέφεις τα πάντα είναι επειδή τελείωσες
Αυτό που δεν βλέπουν οι περισσότεροι αναλυτές, γιατί περιορίζονται στην εξέταση της επικαιρότητας δίχως ν’ αξιοποιούν κανένα στρατηγικό υπόβαθρο, είναι ότι πολύ απλά όταν καταστρέφεις τα πάντα, είναι επειδή τελείωσες και θέλεις να εκδικηθείς την ήττα σου. Όταν παγιδεύεις τα πάντα σε μια πόλη που κατοικούσες και ήλεγχες για χρόνια είναι ότι δεν θα επιστρέψεις. Έτσι όσοι εκτιμούν αυτές τις πράξεις ως αντίσταση στις μεγάλες δυνάμεις δεν έχουν ιδέα πόσο χαμηλά θα πάνε λόγω έλλειψης στρατηγικής.
Όσο για τις βομβιστικές επιθέσεις είναι και αυτές απεγνωσμένες προσπάθειες να κερδίσουν χρόνο για να φύγουν, μόνο που ο Χρόνος δεν είναι μαζί τους κι έχει σφυρίξει το τέλος τους. Και για τις τρομοκρατικές επιθέσεις είναι απλώς εκμετάλλευση διαφόρων ανώμαλων που νομίζουν ότι συμμετέχουν σε μια αποστολή, ενώ δεν έχουν κανένα ουσιαστικό στόχο. Δεν είναι καν άτομα που έχουν εκπαιδευτεί ή που ακολουθούν οδηγίες της τρομοκρατικής οργάνωσης. Αυτή που δεν έχει αρκετούς άξιους μαχητές, τους χρησιμοποιεί εκ των υστέρων πάντα, περιμένοντας να μην υπάρχει άλλη διεκδίκηση από κάποια οργάνωση που έχει κάποιο σκοπό και λέει μεγάλα λόγια για να καλύψει το μεγάλο κενό των πράξεών της.
Οι ίδιοι έχουν φάει ήδη μια τεράστια σφαλιάρα από τις παραδοσιακές σχολές και τώρα νόμιζαν ότι θα μπορούσαν να τα βάλουν με την ιστορία, αλλά θα πεθάνουν λόγω νοητικής υστέρησης και μάλιστα με τον ίδιο τρόπο, γιατί και η βαρβαρότητα δυσκολεύεται να μάθει από τα λάθη της όσο τεράστια κι αν είναι. Και δεν μπορούν να εξασφαλίσουν πια ούτε την ίδια τους την ύπαρξη, άρα τι να πουν για τους άλλους που νόμιζαν ότι θα ήλεγχαν;
πηγή
Η ιστορία γράφει το τέλος μιας βαρβαρότητας
Όσοι και να είναι οι φανατικοί μια βαρβαρότητας λόγω φύσης αδυνατούν να παράγουν μέλλον και πάντα ξεχνούν ότι είναι η ίδια η ιστορία που γράφει το τέλος μια βαρβαρότητας όποια μορφή και να έχει. Έτσι ακόμα και αν είναι πολλοί αυτοί που ανησυχούν γιατί δεν αναλύουν ορθολογικά τα δεδομένα των τρομοκρατικών πράξεων, η οργάνωση αυτή έχει ήδη τελειώσει και απλώς ζει την τελευταία της φάση πριν την αλλαγή του κύκλου που θα σβήσει όλη την δράση της, αφού δεν ανήκει στην Ανθρωπότητα.
Έτσι όσο και να θέλει η τρομοκρατική οργάνωση να αφανίσει την ιστορία και τον πολιτισμό, απλώς ξεπέρασε τα όρια του επιτρεπτού ακόμα και για μαλακές δημοκρατίες και τώρα θα υποστεί μια μεγάλη ήττα που αναλογεί με το λάθος που αντιπροσωπεύουν για τα Δικαιώματα της Ανθρωπότητας. Το ακραίο στοιχείο δεν μπορεί να επεκταθεί δίχως να προκαλέσει μεγάλο κόστος και κατά συνέπεια αντίδραση.
Από την άλλη όλοι οι πολιτικοί ξέρουν τι ήταν ο Αττίλα και οι Ούνοι και δεν θέλουν να υποστούν ανάλογο κόστος επειδή άργησαν να αντιδράσουν και να εκτιμήσουν την κατάσταση που δεν είχε επιστροφή. Έτσι όσοι προσπαθούν να βολευτούν σε μια θέση ουδετερότητας όχι μόνο θα δυσκολευτούν, αλλά θα αποκτήσουν ισχυρούς εχθρούς επειδή δεν είναι με τις δυνάμεις που θα νικήσουν. Κι εδώ βλέπουμε μια κλασική προσέγγιση του ραγιαδισμού που έχασε και στους δύο παγκόσμιους πολέμους γιατί πήγε με τους ηττημένους και μάλιστα την τελευταία στιγμή, πράγμα που δείχνει το γελοίο της υπόθεσης όταν δεν έχεις ιδέα από υψηλή στρατηγική.
πηγή
Ο Νίκος Λυγερός είναι καθηγητής Γεωστρατηγικής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.