Είναι αργά για δάκρυα Στέλλα, ή
μήπως κάλλιο αργά παρά ποτέ; Ο Σέρβος υπουργός Εξωτερικών Ίβιτσα
Ντάσιτς, προχώρησε σε αυτοκριτικές αναφορές για την απόφαση της χώρα του
να αναγνωρίσει την ΠΓΔΜ με το συνταγματικό της όνομα, απογοητεύοντας
και πικρα/ινοντας την Ελλάδα, μια χώρα που αν μη τι άλλο ουδέποτε
αποτέλεσε την παραμικρή απειλή για τα συμφέροντα των Σέρβων…
Αυτό που άλλαξε την οπτική των Σέρβων, ή μάλλον η απογοήτευση στη
διάψευση σε όσα ανέμεναν από αυτή την κίνηση, ήταν αφενός η αναγνώριση
του Κοσσυφοπεδίου από την ΠΓΔΜ, προφανώς υπό τον μεγάλο φόβο από την
παρουσία ευάριθμης μειονότητας αλβανικής στο έδαφος της χώρας που θέλει
να αναγνωριστεί ως συνιδρυτική οντότητα, αλλά και η υποστήριξη ένταξης
του Κοσόβου στην UNESCO.
Είναι προφανώς ότι οι της ΠΓΔΜ
έκαναν ακριβώς ό,τι και οι Σέρβοι, προχώρησαν σε μια κίνηση εξωτερικής
πολιτικής προσδοκώντας ανταλλάγματα, τα οποία όμως αποδείχθηκαν φρούδες
ελπίδες και διαψεύσθηκαν με τον πιο τραγικό τρόπο…
Κατά συνέπεια, Σερβία και ΠΓΔΜ, βίοι παράλληλοι, αλλά και σταδιακή
δικαίωση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, αν θέλουν να το δουν, αφού η
στάση κατά παντός αναθεωρητισμού, αρχίζει να μοιάζει στην περιοχή είδος
εν ανεπαρκεία, άρα μεγιστοποιείται η αξία της.
Επαναλαμβάνουμε, για όσους θέλουν
να ανοίξουν τα μάτια τους και να το δουν, επί του προκειμένου τους
αγαπητούς – ειλικρινά – Σλάβους γείτονές μας. Και η ένταξη στην UNESCO
είναι υποκριτική, καθότι κανείς δεν είδε τίποτα για τις εκκλησίες και τα
μοναστήρια των ορθοδόξων Σέρβων, μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς, της
εθνικής τους κληρονομιάς που ίσως ήταν σημαντικότερο και από αυτή
καθαυτή την κυριαρχία επί ενός εδάφους που κατοικούνταν σε συντριπτική
πλειοψηφία από Αλβανούς.
Όποιος βλέπει τις σφυγμομετρήσεις της κοινής γνώμης και το τραύμα που
άφησαν τα γεγονότα του πολέμου του Κοσσυφοπεδίου στη σερβική ψυχή, τον
πόλεμο αυτής της ανεκδιήγητης ανέραστης -κατά Πάγκαλον- κυρίας με τις
καρφίτσες, το γνωρίζουν καλά.
Δυστυχώς με την προδοτική αδράνεια των ντόπιων "κυβερνήσεων", η συντριπτική πλειοψηφία του αμόρφωτου πλυθισμού της γής, όταν βλέπει το όνομα Μακεδονία, καταλαβαίνει οτι πρόκειται για τους σκοπιανούς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι ίδιοι οι σκοπιανοί εκτώς απο αμόρφωτοι είναι και φασίστες.
Ενώ παραδέχονται οτι είναι σλάβοι στην καταγωγή, δεν δέχονται οτι οι Ελληνες του δίδαξαν το αλφάβητο μετά από 1000 περίπου χρόνια απο την δημιουργία της Μακεδονίας.
Πολλοί σκοπιανοί "ιστορικοί" αναφερόμενοι στην σλαβική τους γλώσσα, την παρουσιάζουν λές και είναι 500 χιλιάδων ετών. Και το περίεργο είναι οτι οι σκοπιανοί τα πιστεύουν.
Για λόγους ενημέρωσης αξίζει να υποθεί αυτό που είπε σε μια συνέντευξη του ο βούλγαρος καθηγητής ιστορίας Μπότζινταρ Ντιμίτροφ: "Ο Μέγας Αλέξανδρος και ο πατέρας του, ο Φίλιππος της Μακεδονίας, παρουσιάζονται στις δημόσιες εμφανίσεις τους ως Έλληνες.
Η πολιτική τους φιλοδοξία ήταν να δημιουργήσουν ένα τεράστιο ελληνικό κράτος.
Κανείς Κόπανος* δεν μπορεί μετά από 2.400 χρόνια να τους δώσει άλλη ταυτότητα.
Η αλλαγή της εθνικής ταυτότητας των νεκρών, όπως του βασιλιά Σαμουήλ ή του Γκότσε Ντέλτσεφ είναι ένα από τα πιο ειδεχθή εγκλήματα του μακεδονισμού, αφού οι άνθρωποι είναι νεκροί και δεν μπορούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους."
(http://www.echedoros-a.gr/2013/08/2400.html)