ΑΣΤΕΓΟ και ξεχασμένο από θεούς κι ανθρώπους μάζεψα τα μπογαλάκια μου και γυρνώ στα χωραφάκια μου! Πάνω στο συννεφάκι μου ξαναβρίσκω το μεράκι μου, για το χωριό μου και το όνειρό μου. Επιστροφή στην φύση, για όσα δεν έχω ζήσει. Η μικρή συνύπαρξή μου με τους ανθρώπους… δεν με προήγαγε μορφωτικά κι ερευνητικά. Μ' άφησε ημιμαθή και στην ίδια τάξη κι ό,τι βρέξει ας κατεβάσει, στην απεχθή τους ΝΕΑ ΤΑΞΗ!
Πικραμένο το καημένο απ' την ανθρώπινη αχαριστία, πήρα την στράτα (χωρίς αστεία) κι έκλαψα (ακούω γέλια;), για το άδικο φευγιό μου, που δεν μου βγήκε σε καλό μου. Επάνοδος στα πάτρια εδάφη κι ό,τι γράφει δεν ξεγράφει στο καλό σας σποράκι, που σας διαγράφει απ' την καρδιά του και τα σχέδιά του. Δεν αντέχει επανάληψη της οργής, εξαιτίας της υποταγής στην κατάληψη της πατρίδας σας, με χαμένη την ΕΛΠΙΔΑ ΣΑΣ!
Μα σαν στο σύννεφο αφήνεται, της άλωσής σας μάρτυρας γίνεται. Μιλιούνια καραβιές με πειρατές, ορμήσανε σ' αφύλαχτα νησιά σας, ανεμίζοντας το μίσος τους πάνω στην ξενοιασιά σας. Κραδαίνοντας σπαθιά και γιαταγάνια, τις πόλεις και τα λιμάνια σας κουρσεύουνε χαϊβάνια. Αμέτρητοι λαθραίοι μετανάστες, σταλμένοι σκόπιμα από δολερούς δυνάστες. Ύπουλο πόλεμο να κηρύξουνε και την χώρα σας δια της βίας να ΠΛΗΞΟΥΝΕ.
Κι ευθύς το φθινοπωρινό πρωινό έφερε χειμώνα παγερό, όπως ο μισερός εχθρός σε χώρα λεηλατημένη, μα απ' τον θεό ευλογημένη. Αλλόθρησκοι έποικοι απ' τους εταίρους δανειστές και συνεταίρους σταλμένοι κι ο αφελής λαός, να τους υπομένει. Κυματίζανε σημαιάκια "φιλικά' και καθρεφτάκια μαγικά, για να σας εξαπατήσουν και το ιερό χώμα σας να πατήσουν. Βάζανε τόκους κι απανοτόκους στην σοδειά και στα κέρδη κλειδαριά, απαιτώντας, τσιμουδιά μην ακουστεί κι ο λαός να ΚΡΕΜΑΣΤΕΙ!
Μα κορεσμό δεν είχανε τ' αχαλίνωτα πάθη τους κι έπεσαν σαν ακρίδες στις έρημες Ελληνίδες, για να τις βιάσουν, τους παππούδες σας να σφάξουν και στα παιδιά σας, το φύλλο τους να αλλάξουν. Με την σαδιστική ορμή τους, κακοποιούσαν το αμόλυντο κορμί τους. Τα βίτσια τους πάνω τους βγάζανε, για σκλάβους τα ετοιμάζανε και το μέλλον τους ρημάζανε. Και στα ζωντανά πάνω οργίασαν κι απ' την βία τα έρμα ΑΦΗΝΙΑΣΑΝ.
Ντελάληδες στείλανε στους δρόμους, καλώντας όλους τους παρανόμους, κουμάντο άπαντες να κάνουνε και τους χωριάτες να ξεκάνουνε. Φιρμάνια και δρεπάνια βγάλανε οι πράκτορες, να γραπώσουν εισοδήματα με τους φοροεισπράκτορες. «Με τα χέρια θα σπέρνετε και θα καλλιεργείτε, μα με τα γεννήματα δεν θα ωφελείστε" τους απείλησαν κι οι γεωργοί δεν μίλησαν. Και με αρπαγές τα σπίτια θα παίρνουνε, και λεία σπόρους κι εργαλεία. Κι αντί για όνομα θα έχει ο καθένας, τον αριθμό ΚΑΝΕΝΑΣ.
Απαγόρευσαν στις γυναίκες να ξαναγεννήσουν, ώσπου να μετοικήσουν κι έκλεισαν τα σχολεία κι έκαψαν και τα βιβλία. Όσοι προλάβανε τα έκρυψαν και την πίστη τους δεν έχασαν. Οι δάσκαλοι περίσσευαν και τους ξαπόστειλαν στην εξορία, παρέα με την δημοκρατία. Στα χωράφια δεν χρειάζονται τα γράμματα-σπουδάματα οι αγρότες, που κοιμούνται με τις κότες. Στους νέους άποικους δώσανε θέσεις και τεφτέρια και στην κλεψιά να γίνουνε ξεφτέρια. Σε νέους πρόσφυγες χωρίς γένια, έδωσαν Ιθαγένεια, για να γινούν δυνάστες σε ντόπιους ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ!
Πολύ καιρό δεν βάσταξε το κακό με το φονικό. Γλυκό ψωμί τις πικρές μέρες δεν έφαγαν οι χωρικοί και πεθάναν μερικοί. Μα το σποράκι "έπιασε", το μήνυμα στον αέρα κι έδωσε το ΣΥΝΘΗΜΑ, να δούνε άσπρη μέρα. «Φτάνει πια η ΦΟΒΕΡΑ! Τώρα είναι η ευκαιρία, να αγωνιστείτε για την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Όχι άλλη ΥΠΟΤΑΓΗ σε προδότες και καταδότες. Είναι Εθνική ΕΠΙΤΑΓΗ. ΄Η αυτοί ή εσείς»! Σάστισαν οι κατακτητές και χωρίς αχνό, βάζουν αμούστακους φρουρούς να χτυπάνε στο ΨΑΧΝΟ.
Μα οι χωρικοί ήταν οι πιο πολλοί κι αγανακτισμένοι και καθόλου φοβισμένοι. Κι απ' την μεγάλη την οργή, τους τρέπουν σε φυγή, χωρίς διαφυγή. Κι έτσι οι χωριανοί έσωσαν το βιός τους κι ελευθέρωσαν το χωριό τους. Το σύννεφο με την βροχή, έκανε την αρχή, για να επιστρέψει η νομιμότητα σ' όλη την κοινότητα. Και το σποράκι που απ' το μέλλον με δέος αντίκριζε αυτό τον χαλασμό, μετακινήθηκε σε μια χώρα τιμημένη, που με ηρωισμό, έδωσε τον ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ σ' όλη την ΟΙΚΟΥΜΕΝΗ.
Πέφτει απ' τα σύννεφα και πίσω στο σήμερα γυρίζει και την αποστολή του συνεχίζει. Την εμπειρία του να περιγράψει, σε Έλληνες κι Ανθέλληνες και την δικτατορία να διαγράψει. "Για να γλυτώσετε αυτή την καταστροφή, πρέπει να κάνετε στροφή, να γίνετε μαχητές και νικητές, διώχνοντας τους ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ!
το σποράκι
(της Μαίρης Καρά)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.