TA ΘΕΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΗΓΕΜΟΝΩΝ.

Γράφει ο Μανουήλ Αγγελος Γιαννόπουλος 

Παντοτε από την αρχαιοτητα είχαμε Ελληνες ηγετες οι οποιοι ειχαν δυο πλευρες. Δηλαδη ειχαν μια κακη και μια καλη. Μονον απο την εποχη της στημενης μεταπολιτευσεως και μετα εχουμε μονον μια μονον πλευρα των "πολιτικων". Αυτή η πλευρα είναι η κακη. Ο Θεμιστοκλής που εσωσε την Ελλαδα, κατά την ναυμαχια της Σαλαμίνος, σε περιοδο ειρήνης, δεν δισταζε να δωροδοκηθεί δημοσιως, για να κανει καποιο ρουσφετι. 

Ο Βασιλειος ο α, ο Μακεδων, ο ιδρυτης της Μακεδονικης δυναστείας, συμμετειχε στην δολοφονια, του Μιχαηλ του Γ. Όμως ο ιδιος Αυτοκρατορας ο Βασιλειος ο α, εκανε το σιτηρεσιο. Οσοι φτωχοι Ελληνες, ειχαν δικαστηρια εκεινη την εποχη, τα οποια κρατουσαν πολλες ημερες, για να μην δικαζονται ερημην, τους εδινε δωρεαν τροφη, για οσες ημερες κρατουσε το δικαστηριο. Επισης εκανε αυξηση στους μισθους των δικαστων, για να μην δωροδοκούνται, από τους Ελληνες υπηκόους. 

Ο Λεων ο γ, ο δημιουργος της εικονομαχίας, οταν ηρθε η ωρα υπερασπιστηκε στο ακεραιο την αυτοκρατορία από τους εξωτερικούς εχθρούς, οι οποιοι ηταν οι Αγαρηνοι. Το ιδιο εκανε και ο Κωνσταντινος ο ε. Ο Κωνσταντινος ο ε, εκανε φοβερες διωξεις στους Ελληνες χριστιανους εικονολατρες. Το 762 μ.Χ., εχουμε την πρωτη εκτελεση Ελληνα υπηκοου γιατι λατρευε της εικονες των Αγιων και του Χριστου. 

Το 765 η μεμονομενη βια γενικευτηκε σε, μια χωρις προηγουμενο βια εναντια στους Ελληνες Εικονολατρες. Μεταξυ αλλων θανατωνεται ο ηγουμενος της Μονης Αυξεντιου Στεφανος. Τον Αυγουστο του επομενου ετους καλογεροι υποχρεωθηκαν να παρελασουν μεσα στον ιπποδρομο. Τεσσερις μερες αργοτερα 19 στρατιωτικοι και πολιτικοι αξιωματουχοι ταπεινωθηκαν δημοσια, ενω εν συνεχεια καποιοι εκτελεστηκαν, καποιοι αλλοι τυφλωθηκαν και εξοριστηκαν, τους αφαιρεσαν όλα τα αξιωματα. Πρωτοπαλικαρο στις διωξεις των χριστιανων που λατρευαν τις εικονες, ηταν ο στρατηγος του θεματος των θρακησιων, Μιχαηλ Λαχανοδρακων. Ο Μιχαηλ Λαχανοδρακων, οργιασε κυριολεκτικα, βαζοντας καλογερους να παντρευονται με το ζορι καλογριες, βαζοντας καλογερους να φιλουν δημοσια μοναχες, εκαιγε τα γενια των μοναχων, και ιερεων, εκποιουσε της περιουσιες των μοναστηριων και εκαιγε χειρόγραφα από μονες. 

Αλλά δεν σταματησε εκει, αναγκασε χιλιαδες μοναχους να φυγουν απο την Ελλαδα και να πανε στην Ιταλια με την απειλη ή να σταματησουν να ειναι καλογεροι και να παντρευτουν ή να τυφλωθουν και να εξορισθουν. Οι ιδιοι ομως ανθρωποι, ο Κωνσταντινος ο ε, και ο στρατηγος Μιχαηλ Λαχανοδρακων, όταν χρειαστηκε υπερασπιτηκαν στο ακεραιο την Ελληνικη (ρωμαικη) αυτοκρατορια, από τους εξωτερικους εχθρούς (βουλγαρους, Αραβες). Να περασω τωρα στον επισης εικονομαχο αυτοκρατορα Θεοφιλο. 

Ο Ελληνας Βασιλιας Θεοφιλος ηταν γιος του αυτοκρατορα Μιχαηλ του Β της λεγομενης Αμοριανης η Φρυγικης δυναστείας. Ο Θεοφιλος ειχε αξιολογη μορφωση και εμεινε ξακουστος για την ΔΙΚΑΙΟΥΣΥΝΗ ΤΟΥ, ισως ο πιο δικαιος Ελληνας Αυτοκρατορας στην ιστορια της Ελληνικης (Ρωμαικης) Αυτοκρατοριας, μετα τον κορυφαιο αυτοκρατορα ολων των εποχων, τον Ιερο Βασιλειο τον β.
Χαρακτηριστικά ειναι τα περιστατικα που θα σας αναφερω. 

Η γυναικα του Θεοφιλου και μητερα του Μιχαηλ του Γ Θεοδωρα ειχε κρυφα απο τον θεοφιλο εμπορικο πλοιο κανωντας εμποριο, μολις το εμαθε ο Βασιλιας σε μια από της καθιερωμενες βολτες που εκανε με τα ποδια, πηγε στο λιμανι ρωτησε δηθεν τινος ειναι το συγκεκριμενο καραβι. Μετα διεταξε να περασει το πληρωμα εξω και εκαψε το καραβι μαζι με το εμπορευμα. Υστερα δημοσιος μιλησε με φοβερες προσβολες προς την γυναικα του γιατι ετρωγε το ψωμι των φτωχων και την απειλησε μεχρι και με θανατικη ποινη  εαν ξανατολμησει κατι παρομοιο. ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΓΙΑΤΙ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ Η ΘΕΟΔΩΡΑ, Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΕΙΡΑ, ΔΕΝ ΤΗΣ ΕΦΤΑΝΑΝ ΤΟΣΑ ΠΛΟΥΤΗ ΚΑΙ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΕΜΠΟΡΙΟ, ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΥΠΟΛΟΙΠΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ. ΕΙΝΑΙ Η ΙΔΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ (ΘΕΟΔΩΡΑ), Η ΟΠΟΙΑ ΕΒΑΛΕ ΤΕΛΟΣ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΟΜΑΧΙΑ,ΤΗΝ ΠΙΟ ΘΑΝΑΣΙΜΗ ΕΜΦΥΛΙΑ ΜΑΣΤΙΓΑ Η ΟΠΟΙΑ ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΕΛΕΙΨΕ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙ ΔΙΑ ΠΑΝΤΟΣ ΤΗΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ,ΣΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ, ΠΟΛΙΤΙΚΟ, ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ. 

Ο Θεοφιλος μιλουσε παντοτε με τους φτωχούς Ελληνες, οι οποιοι του ελεγαν τα προβλήματα τους. Ο Θεοφιλος τιμωρουσε παρα πολύ σκληρα ολους τους πλουσιους που ειχαν αδικησει φτωχούς και τους επεστρεφε σπιτια, κτηματα, ζωα, καθως επισης αποκαθιστουσε ολες της αδικιες που γινοταν εις βαρος των φτωχων Ελλήνων. 

Ακομη ο Θεοφιλος ρωτουσε προσωπικα για τις τιμες των πραγματων στην αγορα της Βασιλεύουσας. Επισης ο Θεοφιλος ειχε πεντε κορες. Η μια απο αυτες ειχε παντρευτεί τον Πετρωνα ο οποιος εχτισε το παλατι του διπλα στην καλυβα μιας χηρας γριουλας με εννια παιδια κρυβοντας της εντελως τον ηλιο. Σε μια απο τις βολτες του του Θεοφιλου τον πλησιασε η γριουλα και του ειπε τι της εκανε ο Πετρωνας. Τοτε ο Θεοφιλος εδωσε δημοσιως εντολη στον Πετρωνα να γκρεμισει αμεσως το παλατι του και να παρει την κορη του να πανε να χτισουν αλλου. Ο Πετρωνας διεφθαρμενος οπως ηταν παρακουσε τον αυτοκράτορα και εβαλε ανθρωπους του να παρακολοθουν την γριουλα για να μην μπορει να πλησιασει ξανα τον Θεοφιλο. 

Μετα απο εξι μηνες η γριουλα καταφερε να ξεφυγει απο τους ανθρωπους του Πετρωνα και πηγε γονατισε μπροστα στον βασιλια λεγοντας του οτι οχι μονον δεν γκρεμισε τιποτα ο Πετρωνας, αλλα εβαλε και ανθρωπους του να την παρακολουθουν για να μην μπορεσει να ξαναπλησιασει τον Βασιλια. Τοτε ο Θεοφιλος μαστιγωσε δημοσιως προσωπικα ο ιδιος τον Πετρωνα και επεβλεψε ο ιδιος το γκρεμισμα του σπιτιου του. 

Ένα ακομη ενδεικτικο περιστατικο είναι, οταν ειχε βγαλει διαταγη σε ολη την αυτοκρατορια, ο Θεοφιλος να του βρουνε το γρηγοροτερο αλογο για να το εχει στις εκστρατείες. Τοτε ενας στρατηγος του προσπαθησε να αφαιρεσει δια της βιας το αλογο απο ενα στρατιωτη του, για να το παραδωσει στον Θεοφιλο, ωστε να εχει την ευνοια του Βασιλεως. Ο στρατιωτης δεν το εδινε, για αυτο ο στρατηγος τον κατηγορησε ψεματα για δειλια σε μια μαχη. Το αποτέλεσμα ηταν οτι ο στρατιώτης απολυθηκε απο τον αυτοκρατορικο στρατο, ενώ κατορθωσε τελικα να του αποσπασει το αλογο ο στρατηγος. 

Σε μια γενικη επιστρατευση που συμμετειχε και ο απολυμενος στρατιώτης, κατα την υποχωρηση σε μια μαχη του Ελληνικου στρατου, ο στρατιωτης συμμετειχε με ενα πιο αργο αλογο τον προλαβαν οι Αραβες και τον σκοτωσαν, γιατι το δικο του αλογο το ειχε παρει ο στρατηγος με την βια,  και το εδωσε στον Βασιλια, ένα γεγονος το οποιο ο Θεοφιλος αγνοουσε. Αμεσως η χηρα γυναικα του στρατιωτη με δυο παιδια παρουσιαστηκε στον ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ Θεοφιλο και του ειπε τι επαθε, τοτε ο Θεοφιλος καλεσε τον στρατηγο να παρουσιαστει μπροστα του. 

Αρχικα αρνηθηκε τα παντα, όμως στην συνεχεια ομολογησε. Ο Βασιλιας τον εδιωξε απο τον Ελληνικο Αυτοκρατορικο στρατο. Τον εστειλε εξορια και εκανε τα παιδια με  την χηρα του αδικοχαμενου στρατιωτη κληρονομους στην περιουσια του στρατηγου. 

 

Ο Μεγας Θεοδόσιος ηταν ο αυτοκρατορας ο οποιος καθιερωσε τον Χριστιανισμο ως επισημη θρησκεια της Ελληνικης- Ρωμαικης αυτοκρατοριας. Επισης το 390, ένα διάταγμα του αυτοκράτορα Θεοδοσίου Α΄ προέβλεπε τη θανατικη ποινη για τον πειθαναγκασμο η το εμποριο ανδρων για πορνεια.

 

Ο Θεοδόσιος ειχε επιτρεψει, να κανουν οι Ιουδαίοι συναγωγη διπλα στην Αγια Σοφια. Οι Ελληνες Χριστιανοι, αντέδρασαν για αυτην την προσβολή στον Χριστο, με αποτελεσμα να καψουν την εβραικη συναγωγη. Τοτε πηρε την αποφαση ο Θεοδόσιος ο α, να ξαναγινει η εβραικη συναγωγη, με χρηματα των Ελλήνων χριστιανων. 

 

Ακομη γνωστη είναι η ενεργεια του Θεοδοσιου, να επιτρεψει την αδικη σφαγη δεκα χιλιαδων Ελληνων από τους γερμανους στον Ιπποδομο της Θεσσαλονικης.

Για την διαταγή αυτή αμέσως μετανόησε ο Θεοδόσιος, αλλά η ανάκλησή της έφτασε στη Θεσσαλονίκη αφού πια είχαν σφαγεί επτά χιλιάδες πολίτες. 

 

Μετά από αυτό το έγκλημα, όταν ο Θεοδόσιος θέλησε να εισέλθει στον καθεδρικό ναό του Μιλάνου, ο Άγιος Αμβρόσιος στάθηκε στη θύρα και απαγόρευσε την είσοδο στον αυτοκράτορα. Όλοι περίμεναν το ξέσπασμα του θυμού του Θεοδοσίου. Όμως εκείνος υπάκουσε ταπεινά, ζήτησε με δάκρια στα μάτια συγγνώμη και ταπεινωμένος γύρισε στα ανάκτορα. Εκτέλεσε τον κανόνα της μετάνοιας που του έβαλε ο Επίσκοπος και όταν το επιτίμιο συμπληρώθηκε ύστερα από οκτώ μήνες, προσήλθε στην Εκκλησία, σαν ένας κοινός άνθρωπος, με έναν απλό χιτώνα, χωρίς κανένα διακριτικό του αξιώματός του, άκουσε τη συγχωρητική ευχή και κοινώνησε κατά την εορτή των Χριστουγέννων λέγοντας τον λόγο του Δαυίδ: «Εκολλήθη τω εδάφει η ψυχή μου, ζήσόν με κατά τον λόγον σου». Καρπός της μετάνοιάς του, που παραδειγμάτισε τον λαό του, ήταν ένας νόμος που έλεγε πως κανείς καταδικασμένος σε θάνατο δεν θα εκτελείτο, αν δεν περνούσαν τριάντα ημέρες από την λήψη της καταδικαστικής αποφάσεως.

 

Ο Φλάβιος Πέτρος Σαββάτιος Ιουστινιανός ήταν ένας αυτοκράτορας που είχε υψηλή ιδέα για το αυτοκρατορικό αξίωμα. Ο Ιουστινιανος ο α, είναι υπαιτιος σε πολύ μεγαλο βαθμο, για την οικονομικη καταστροφή του κρατους. Οι απαράδεκτες προσωπικες του φιλοδοξιες, ηταν η αιτια να κινδυνευσει η αυτοκρατορία με οριστικο αφανισμο. 

 

Με τον Ιουστινιανο αυτοκρατορα για πρωτη και μοναδικη φορα στην παγκοσμια ιστορια, η Ελληνικη (ρωμαικη) αυτοκρατορια με πρωτευουσα την Κωνσταντινουπολη θα κανει μια σειρα από επεκτατικούς πολεμους, οι οποιοι της κοστισαν πολύ ακριβα σε οικονομιο επιπεδο.

 

Ο Ιουστινιανός ο α αγνόησε εντελώς ότι οι μεγάλες επιτυχίες, σε ηθικο πολιτικο, στρατιωτικο επιπεδο με αύξηση των συνόρων του κράτους δεν γίνεται να είναι επιτυχής όταν πραγματοποιούνται εις βάρος της ατομικής ευτυχίας και ευημερίας των πολιτών, διότι οι επιτυχίες αυτές δεν έχουν καμία ηθικη, πολιτικη, στρατιωτικη αξία.

 

Μονον ο κορυφαιος των Ελλήνων ο Βασιλειος ηξερε πολύ καλα ότι οι στρατιωτικες, πολιτικες επιτυχιες ενός κρατους ενός αυτοκρατορα, δεν εχουν καμια ηθικη, πολιτικη, στρατιωτικη αξια, εάν γινονται εις βαρος της οικονομικης ευημεριας των φτωχων Ελληνων. Δυστυχως ο αλλοδαπος Ιουστινιανος ο α, εφτασε να εισπρατει με ξυλοδαρμούς , τους φορους από τους φτωχούς Ελληνες, για να κανει επεκτατικούς πολεμους για την προσωπικη του προβολη, για την υστεροφημια του.

 

Οι πόλεμοι του Ιουστινιανού που ήταν καθαρά επεκτατικοί, έφεραν βαριές έως βαρύτατες φορολογίες οι οποίες εξασθένησαν, εξαθλίωσαν ασκοπα μεγάλο μέρος του πληθυσμού της Ελληνικής (ρωμαϊκής) αυτοκρατορίας. Δεν υπήρχε λοιπόν κανένας απολύτως λόγος να υποβληθούν οι άμοιροι υπηκοοι σε τέτοια βασανιστήρια καθώς η αυτοκρατορία δεν ήταν σε θέση άμυνας αλλά σε θέση επίθεσης. Δηλαδή δεν κινδύνευε εκείνο το διάστημα της βασιλείας του Ιουστινιανού του Α τόσο πολύ από τους αμέτρητους εξωτερικούς εχθρούς, όσο κινδύνευε όλες τις υπόλοιπες εποχές. Μπορούσε κάλλιστα να περιοριστεί στα αμυντικά καθήκοντα της αυτοκρατορίας.

 

Επίσης ο Ιουστινιανος δεν ήταν καθόλου διορατικός γιατί δεν μπόρεσε να δει ότι δεν υπήρχαν οι υποδομές (χρήματα, στρατός, ιδεολογία, παιδεια) στις κατεκτημένες περιοχές ώστε να συνεχίσουν να παραμένουν Ελληνικές. Η εδαφική αποκατάσταση που δεν στηρίχτηκε σε σταθερά θεμέλια απέτυχε πλήρως, οι Λογγοβάρδοι εισέβαλαν στην Ιταλία κατακτώντας το μεγαλύτερο μέρος της. Η κατάκτηση της Ιταλίας κόστισε σε ανθρώπινο στρατιωτικό δυναμικό, μαζί με της αιματηρές φορολογικές θυσίες του Ελληνικού λαού, οι οποιες πήγαν χαμένες. 

 

Στον αντιποδα, επι παραδειγματι, οι αιματηρες οικονομικες θυσιες των φτωχων Ελλήνων στους αμυντικούς πολεμους επι Αγιου Νικηφορου του β Φωκα επιασαν τοπο και η αυτοκρατορία όχι μόνο τους κερδισε ολους αλλα ταυτόχρονα περασαμε νικηφορα και αντεπιτεθήκαμε στους Σαρακηνούς.

 

Στα θετικα του Ιουστινιανού, ότι το 529 μ.Χ. έκλεισε της Φιλοσοφικές σχολές και απαγόρευσε να διδάσκουν Φιλοσοφία. Oλα αυτά διοτι οι τελευταίοι νεοπλατωνικοί Ιάμβλιχος και Πρόκλος δεν ήσαν τόσον φιλόσοφοι όσον ιερείς μιας φανταστικής και ανυπάρκτου θρησκείας» (Άρνολντ Τόυμπη Σπουδή της Ιστορίας, μετ. Ν. Παπαρρόδου, Αθήναι 1962,σελ.457). Το χειροτερο όμως ηταν ότι οι φιλοσοφικες οι σχολές των Αθηνών είχαν μεταβληθεί σε κέντρα άσκησης της μαυρης μαγείας, γεγονός που οδήγησε τελικά στο κλείσιμό της το 529 μ.Χ. από τον Ιουστινιανό. 

 

Πολύ σωστη λοιπον η ενεργεια, του Ιουστινιανού, να κλεισει τα κεντρα μαυρης μαγειας του εωσφορικου δωδεκαθεου στους χρόνους που κατέρρεε η ειδωλολατρία και η μαγεία και η δεισιδαιμονία είχαν λάβει αφάνταστες διαστάσεις. Συγγραφείς της εποχής, όπως ο Λουκιανός, μας πληροφορούν ότι η μαγεία είχε καταλάβει πρωτεύουσα θέση στις λαϊκές μάζες. «Μάγοι υπό ποικίλα ονόματα, ως φαρμακομάντεις, ιατρομάντεις, βωμολόχοι, αγύρται κλπ, έχοντας ως βοηθούς γραίας βωμολόχους, περιμακτρίας, τελεστρατίας, τυμπανιστρίας κ.α. περιήρχοντο τας πόλεις, υποσχόμενοι ζωή, υγεία, πλούτο, ευτεκνία, κάλλος και οποιοδηποτε αγαθό» (Θ.Η.Ε.,τομ.8,449).

 

Φυσικα το μεγαλυτερο επίτευγμα του Ιουστινιανού είναι ότι  ξαναεκτισε την Αγια Σοφια. Πολυ σημαντικο είναι και το νομοθετικο εργο του Ιουστινιανού (Ιουστινιάνειος Κωδικας). Το εργο αυτό αποτελεσε το νομικο θεμελιο των ευρωπαικων κρατων μεχρι τις ημερες μας.

 

Το 533 ο Ιουστινιανός έθεσε όλες τις ομοφυλοφιλικές σχέσεις κάτω από την ίδια κατηγορία με τη μοιχεία προέβλεψε και για τα δύο αδικήματα την θανατική ποινή. Ολα αυτά σε συνεχεια των ιερων αξιωματων των αρχαιων Ελλήνων φιλοσοφων, και των γνησιων Ελλήνων της αρχαιότητος, οι οποιοι στους κίναιδους στερουσαν όλα τους τα πολιτικα δικαιώματα και εφταναν μεχρι την θανατικη πεινή αναλογα με την βαρυτητα του παραπτώματος. 

 

Την εποχη του λοιπον είχαμε ένα παρα πολύ σημαντικο νομοθετικο εργο. Αυτό διοτι ο Ιουστινιανος ειχε ως συμβουλό του τον κορυφαίο νομικό Τριβωνιανο για να κανει αυτό το σημαντικο νομοθετικο εργο, επανω στο οποιο στηριχθηκε ολο το ευρωπαικο νομικο δικαιο (ευρωπαικα κρατη), μεχρι τις ημερες μας.

 

ΑΥΤΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΗΜΕΡΙΝΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΝ ΓΙΑ ΚΑΚΟ-ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΠΟ ΚΑΤΑΒΟΛΗΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ. ΑΥΤΟ ΓΙΝΕΤΑΙ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΣΤΗΜΕΝΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΕΩΣ- "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ" ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΕΠΕΒΑΛΑΝ  ΟΙ ΝΕΟΤΑΞΙΤΕΣ.