Η κάθε αναφορά στο Κυπριακό χρήζει ιδιαίτερης προσοχής και ιδιαίτερης γνώσης καθώς είναι ένα εθνικό ζήτημα που ναι μεν με την οπτική της διεθνούς νομοθεσίας είναι ξεκάθαρο, αλλά στην πραγματικότητα οι ισορροπίες δυνάμεων και οι μετέχοντες σε αυτό το πρόβλημα είναι πολυπληθείς και δαιδαλώδεις σε συσχετισμούς.
Τα δεδομένα που δεν επιδέχονται αμφισβήτησης είναι τα εξής:
1) Η Κύπρος δέχτηκε εισβολή από τρίτη δύναμη πριν 40 περίπου χρόνια. Η τρίτη δύναμη μετατράπηκε σε στρατό κατοχής που μέχρι και σήμερα έχει παράνομα εγκατασταθεί στο βόρειο άκρο της.
2) Το νησί έχει δύο φύλα που συνθέτουν την ανθρωπομορφία του πληθυσμού του. Το Τουρκικό και το Ελληνικό. Οι συσχετισμοί υπάρχουν με τις Ελλάδα και Τουρκία , όσο και αν η Κύπρος αποτελεί ανεξάρτητο και αυτόνομο κράτος (έστω και μερικώς υπό κατοχή).
3) Η Κύπρος είναι μέλος διεθνών οργανισμών όπως η Ε.Ε. και ο ΟΗΕ που στο καταστατικό τους μιλάνε ξεκάθαρα πώς θα υπάρχει υποστήριξη εφόσον κράτος-μέλος βρεθεί αμυνόμενο ή παραβιαστούν τα διεθνή νομοθετικά πλαίσια εις βάρος του.
4) Η γεωγραφική θέση του νησιού συν οι νέες ευρέσεις ενεργειακών κοιτασμάτων, έχουν καταστήσει την Κύπρο μια από τις σημαντικότερες περιοχες της ΕΜΕΑ που ενδιαφέρει πλέον και χώρες αλλά και οργανισμούς που δεν έχουν σχέση με το πρόβλημα της, αλλά παρόλα αυτά τους εξυπηρετεί να ομαλοποιηθεί η κατάσταση το δυνατόν συντομότερα.
Αυτά είναι τα δεδομένα που γνωρίζουμε και δεν υπάρχει άλλη οπτική να τα δεί κάποιος όσο και αν παλεύει (π.χ. Τουρκία) να τα ερμηνεύσει διαφορετικά.
Ερχόμενοι τώρα στο προκείμενο και λαμβάνοντας υπόψιν τους παράγοντες που συμμετέχουν σε αυτή την κατάσταση ώς άμεσα ενδιαφερόμενοι (ΕλληνοΚύπριοι-ΤουρκοΚύπριοι), έμμεσα ενδιαφερόμενοι (Ελλάδα, Τουρκία), εμπορικά ενδιαφερόμενοι (Ισραήλ, Ελλάδα, Τουρκία), γεωπολιτικά ενδιαφερόμενοι (ΗΠΑ, ΜΒ, ΕΕ, ΟΗΕ, ΡΩΣΙΑ), είναι προφανές πώς το πρόβλημα του να βρεθεί λύση για την Κύπρο, φαίνεται ως Γόρδιος δεσμός.
Σε αυτό τον Γόρδιο δεσμό προτάθηκαν αρκετές λύσεις από τρίτους όπως π.χ. το σχέδιο Ανάν ή η ομοσπονδιοποίηση της χώρας. Αυτά όμως δεν λύνουν το πρόβλημα που είναι για μένα το εξής...
- η συνεχής παρουσία στρατιωτικών δυνάμεων της Τουρκίας που προφανώς δεν θέλει να αποσύρει η Άγκυρα ακόμα και αν οι ΤουρκοΚύπριοι δεν νιώθουν καλά που τους έχουν εκεί.
- η λεηλασία και καπήλευση περιουσιών των ΕλληνοΚυπρίων στα κατεχόμενα εδάφη που ελάχιστος λόγος έγινε για αυτά και μόλις θίχτηκε το θέμα, αμέσως υπήρξε απόσυρση ενδιαφέροντος από την άλλη πλευρά.
- η έλλειψη εμπιστοσύνης προς τους διεθνείς θεσμούς που δεν μπορούν να μοιράσουν δύο γαιδάρων άχυρα, αφού οι διεθνείς νόμοι εξυπηρετούνται και εφαρμόζονται αναλόγως την ισχύ του θιγόμενου.
Έχοντας όλα αυτά στο μυαλό και με παραδείγματα ιστορικά, προσωπικά δεν συμμερίζομαι την απαισιοδοξία κάποιων που αναφέρονται στην αποτυχία της συζήτησης για επίλυση. Πρώτον διότι ήταν κυριολεκτικά εστιασμένη στο να βρεθεί διαδρομή πάση θυσία (όποια θυσία και αν είναι αυτή) ενώ παράλληλα επιδοκιμαζόταν μια πρακτική εισβολής-κατοχής-νομιμοποίησης για παρέμβαση τρίτου κράτους με βίαιο τρόπο, ακόμα και από νόμιμους θεσμούς.
Και αν αυτό δεν μπορούν να το κατανοήσουν κάποιοι τι σημαίνει, ας σκίσουν πτυχία και να παραιτηθούν εδρών (αν έχουν). Διότι πολύ απλά η νομιμοποίηση δημιουργεί προδεδικασμένο για το μέλλον.. και ένα μέλλον ειδικά στην περιοχή μας με τις αλυτρωτικές διαθέσεις πολλών που κοιτάνε ο ένας τον αλλον εδαφικά με όρεξη, ειδικότερα προς την δική μας χώρα, με εστίαση σε ανατολικά νησιά, Μακεδονία, Θράκη.
Η επίτευξη λύσης για την Κύπρο πρέπει να ορίσει και μελλοντικές καταστάσεις και οχι μόνο το συγκεκριμένο πρόβλημα. Διότι αν η Κύπρος αποδεχτεί πώς το ζήτημα της λύνεται με περαιτέρω θυσίες, σειρά θα έχουν και άλλες περιπτώσεις που απλά είναι στις καλένδες προς εκπλήρωση.
και ο νοών νοείτω.
Υ.Γ.
Σε μια κρίσιμη διεθνή κατάσταση που φαίνεται να έχει πάρει μια καμπή δράσης μετά από μεγάλο διάστημα ζύμωσης, καλό είναι οι επιφανειακοί σχολιασμοί να λείπουν καθότι η κάθε απόφαση σε αυτό το επίπεδο μπορεί να ξεπεράσει και το προσδώκιμο ζωής όλων όσων ζούμε σήμερα και να είναι θέμα για τα παιδιά και τα εγγόνια μας. Θέλει ευθύνη, σιωπή.... και ΕΙΔΙΚΟΥΣ ΕΠΙ ΤΕΤΟΙΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ... οι υπόλοιποι ας σιωπήσουμε και λίγο... δεν κάνει κακό να παραδεχτούμε πώς κάποια πράγματα μας ξεπερνούν σε αντίληψη και κατανόηση.
Αλέξανδρος Νίκλαν
Σύμβουλος Θεμάτων Ασφαλείας
Geopolitics
Στην περίπτωση αυτή, το πρόβλημα έμεινε άλυτο για 42 χρόνια. Ας κάνουμε υπομονή λίγο περισσότερο. Συμφέρον μας είναι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟσον αφορά τους τουροκύπριους. Γιατί τους λένε έτσι? Δεν ήταν μετανάστες που απέκτησαν βίζα και βρήκαν δουλειά εκεί. Επικοιστές έστειλαν οι τούρκοι μετά την κατοχή.Και αυτοί που γεννήθηκαν εκεί, πάλι τούρκοι είναι.