Ζητείται Νους και Καρδιά και Χέρι.

Δύσκολα χρόνια, αλλά και πότε δεν ήταν δύσκολα, η Ελλάδα ήταν πάντα στο στόχαστρο και εμείς με τις λάθος επιλογές μας, πλανεμένοι από τα παχιά λόγια και τις κούφιες υποσχέσεις, βοηθήσαμε τους εκάστοτε κυβερνώντες να ποδοπατούν την αξιοπρέπειά μας.

Και να που φτάσαμε!

Χάθηκε εκείνο το γλυκό χαμόγελο απ’ τα χείλη μας, η αισιοδοξία από το βλέμμα μας, το ξένοιαστο τραγούδι απ’ τη λαλιά μας, περπατάμε σκυφτοί, αμίλητοι, συννεφιασμένοι, παραμιλάμε… ξεχάσαμε το Θεό και αφεθήκαμε στα χέρια τους αμαχητί!

Γιατί ορέ αδέλφια τόση μιζέρια;

Τα παιδιά μας τα σκεφτήκαμε;

Τους προγόνους μας που μάτωσαν για τη λευτεριά, τα ιδανικά και την πίστη μας, τους ξεχάσαμε;

Τα χώματά μας που είναι σπαρμένα από τα ηρωικά κορμιά τους, τα προσπερνάμε;

Είμαστε Έλληνες μωρέ και δεν μπορούμε να σταθούμε στα πόδια μας; Τι μας τραβάει προς τα κάτω; Τι μας στοιχειώνει;

Κάναμε λάθη και; Αρκετά δεν θρηνήσαμε;

Η Πατρίδα υποφέρει, ξεπουλιέται από ανεύθυνους απάτριδες που βάλθηκαν να μας ξεκάνουν.

Τούρκοι εισέβαλαν στα ιερά χώματά μας και αγοράζουν τα λιμάνια μας, τα νησιά μας, τα ξενοδοχεία μας, τα αεροδρόμιά μας, τα σπίτια μας για ένα κομμάτι ψωμί, το νεράκι του Θεού και σε λίγο καιρό και τον αέρα που αναπνέουμε και εμείς θα καταντήσουμε «γιατί αυτό θέλουν» εξαθλιωμένοι άστεγοι ζήτουλες, χωρίς στον ήλιο μοίρα.

Μας πετούν στο δρόμο, και κομματιάζουν την Ελλάδα γιατί μας μισούν, γιατί μισούν κάθε τι Ελληνικό, Ορθόδοξο και τιμημένο!

Θα τους κάνουμε τη χάρη και θα λουφάξουμε ανήμποροι και φοβισμένοι στο λαγούμι μας και θα παρακολουθούμε άπραγοι την Πατρίδα να φυλλορροεί;

Αυτό είμαστε λοιπόν; Εαυτούληδες; Δειλοί; Άβουλες μαριονέτες;

Ας δώσουμε τα χέρια, αδέλφια είμαστε, κοινός ο αγώνας, ιερός ο σκοπός και όλοι μαζί πάμε και όπου μας βγάλει… χαμένοι δεν θα βγούμε!!

Ο Θεός είναι πολύ ψηλά αλλά και πολύ κοντά μας, δίπλα μας, στις καρδιές μας, ας Τον αναζητήσουμε και Αυτός θα μας δείξει το δρόμο, φτάνει να είμαστε μονιασμένοι!

Βαλτώσαμε! Ήρθε ο καιρός να ξαναβρούμε το βήμα μας, την Ελληνική ψυχή που κρύβουμε μέσα μας και να ορθώσουμε την κορμοστασιά μας.

Σηκώστε τα μάτια σας ψηλά, κοιτάξτε την Γαλανόλευκη πως κυματίζει πεισματικά κόντρα στον αέρα, περήφανη, κι αν δεν βουρκώσετε κι αν δεν ριγήσετε, τότε κάτι δεν πάει καλά μέσα σας και ψάξτε να το βρείτε!

Γιατί η Σημαία μας, δεν είναι ένα κομμάτι πανί, είναι το ιερό σύμβολο του Έθνους μας, είναι ποτισμένη με αίμα Ηρώων και «πάλλεται» και «ανασαίνει»… γιατί…

«Ακούστε.

Εγώ είμαι ο γκρεμιστής, γιατί είμ’ εγώ κι ο κτίστης,

ο διαλεχτός της άρνησης κι ο ακριβογιός της πίστης.

Και θέλει και το γκρέμισμα νου και καρδιά και χέρι… 

Γκρεμίστε!»

Κωστής Παλαμάς  

Μέλια.

πηγή