Γράφει ο Νίκος Λυγερός
Η σοβιετική πλευρά του Κεμάλ
Για
να γίνει γενοκτόνος ο Κεμάλ ήθελε εφόδια, διότι έπρεπε να ανατρέψει με
βίαιο τρόπο ακόμα και τη Συνθήκη Σεβρών του 1920. Σε αυτήν την πορεία,
τον βοήθησε η φιλική του σχέση με τη Σοβιετική Ένωση. Έτσι, ενώ
συνηθίζεται στην Ελλάδα να μιλούμε αμέσως μετά για την Συνθήκη Λωζάννης
του 1923, υπάρχει η σκοτεινή Συνθήκη Καρς του 1921. Σε αυτήν την Συνθήκη
μεταξύ δύο βαρβαροτήτων, οργανώνεται ουσιαστικά η πολιτική ανατροπή της
Συνθήκης Σεβρών. Κι όμως έντεχνα αποφεύγονται οι αναφορές σε αυτήν την
ύπουλη φάση.
Πρακτικά βλέπουμε ότι σβήνει οποιαδήποτε προηγούμενη συνθήκη που έχει υπογραφεί εκτός βέβαια από την Συνθήκη της Μόσχας, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι de jure κανένας από τους υπογράφοντες δεν αναγνωρίζει τη Συνθήκη Σεβρών και ειδικά η Σοβιετική Αρμενία που θα είναι το θύμα. Αυτή η προσέγγιση είναι χαρακτηριστικά σοβιετική, αφού σβήνει κομμάτι της ιστορίας με το έτσι θέλω και προετοιμάζει το πρακτικό και τακτικό επίπεδο μιας γενοκτονίας που έρχεται να ενισχύσει μια ακολουθία. Επίσης αυτή η Συμφωνία Καρς μετά την υπογραφή της θα επιτρέψει στον Κεμάλ τη χρήση σοβιετικού οπλισμού για να πολεμήσει τους Αρμένιους, τους Ασσύριους και τους Έλληνες.
Με άλλα λόγια, ο Κεμάλ θα έχει την οπλική υποστήριξη της Σοβιετικής Ένωσης, η οποία θεωρεί ότι βρήκε έναν έμμεσο τρόπο να χτυπήσει τις Μεγάλες Δυνάμεις που δεν ήταν γι’ αυτήν παρά μόνο καπιταλιστικά συστήματα που έπρεπε να εξολοθρεύσει με κάθε τρόπο ακόμα κι αν αυτό συμβάδιζε με μια γενοκτονία στην περιοχή. Έτσι, ο Κεμάλ απέκτησε δυνάμεις με τρόπο σοβιετικό, ας το ξέρουν όσοι υποστήριξαν και υποστηρίζουν τέτοιες ιδεολογίες, ενώ έχουν υποστεί ως πρόσφυγες τα πάντα.
πηγή
Από την σκοτεινή Συνθήκη Καρς στη μαύρη Συνθήκη Λωζάννης
Όσοι ξεχνούν τη Συνθήκη Καρς του 1921, δεν μπορούν να καταλάβουν πόσο λανθασμένα είναι τα θεμέλια της Συνθήκης της Λωζάννης του 1923 κι επιμένουν χωρίς να ξέρουν πόσο παραβιάζει εξ αρχής τα ανθρώπινα δικαιώματα των Αρμενίων, των Ασσυρίων, των Ελλήνων και των Κούρδων.
Η ίδια η δομή της Συνθήκης Καρς βασίζεται στην έννοια της αλυσίδας Markov, η οποία προβλέπει ότι το μέλλον εξαρτάται αποκλειστικά από το παρόν, δηλαδή καθόλου από το παρελθόν. Έτσι η παραβίαση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων είναι απλώς μια αρχή που επιτρέπει στη συνέχεια μια γενοκτονία με πολλαπλό τρόπο. Κι όμως δεν δίνεται έμφαση στην υψηλή στρατηγική της Σοβιετικής Ένωσης που έβλεπε την περιοχή ως ένα και μόνο τετράγωνο μιας σκακιέρας, όπου η αντιπαράθεση ήταν μεταξύ κομμουνιστικής και καπιταλιστικής προσέγγισης.
Με άλλα λόγια δεν πρόκειται μόνο για μια απλή και τοπική αντιπαράθεση. Επίσης, η εξόντωση των χριστιανικών πληθυσμών δεν αποτελούσε ένα σοβαρό πρόβλημα για το άθεο σύστημα της Σοβιετικής Ένωσης. Έτσι, οι Σοβιετικοί κατάφεραν να υποσκάψουν την Συνθήκη Σεβρών που θεωρούσαν ουσιαστικά δυτική, αφού μεταξύ άλλων την είχαν υπογράψει η Αγγλία, το Βέλγιο, η Γαλλία, η Ελλάδα και η Ιταλία.
Αν δεν έχουμε αυτή την διάσταση κι αν ξεχνάμε ότι είναι ο Πρόεδρος της Αμερικής που χάραξε και τα όρια της Δυτικής Αρμενίας, τότε το βλέμμα μας περί Συνθήκης Λωζάννης δεν είναι προετοιμασμένο να δει τις στρατηγικές πράξεις κι εξετάζει μόνο τις τακτικές κινήσεις. Έτσι, η ανταλλαγή πληθυσμών φαίνεται ξεκάρφωτη, ενώ άνηκε στον πυρήνα της όλης υπόθεσης εξ αρχής.
πηγή
Η σοβιετική προσέγγιση της Λωζάννης
Όταν εξετάζουμε τη Συνθήκη της Λωζάννης και τις επιπτώσεις της πάνω στη δυστυχισμένη Ελλάδα, αναφερόμαστε αποκλειστικά σ' ένα παίγνιο που αφορά τις Μεγάλες Δυνάμεις και δεν γίνεται καμία συζήτηση επί της ουσίας για την εμπλοκή της Σοβιετικής Ένωσης. Ας δούμε λοιπόν μερικά στοιχεία της ιστορίας μέσω χρονοστρατηγικής. Η Σοβιετική Ένωση υπάρχει από το 1917. Δεν θεωρεί ότι ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος είναι δικός της, αφού τον ερμηνεύει ως πρόβλημα μεταξύ καπιταλιστών. Δεν υπογράφει τη Συνθήκη Σεβρών του 1920. Αλλά υπογράφει τη Συνθήκη Μόσχας και τη Συνθήκη Καρς του 1921 με την Τουρκία. Σβήνει τις προηγούμενες Συνθήκες που αφορούν την περιοχή, δηλαδή τη Συνθήκη Σεβρών και τη Συνθήκη Αλεξανδρουπόλ του 1920, η τελευταία είχε αντικαταστήσει τη Συνθήκη της Βατούμ του 1918 που είχε ήδη παραβιάσει την ιστορική Αρμενία.
Το 1921, ο Στάλιν αποφασίζει ότι το Ναχιτσεβάν θα εξαρτάται αποκλειστικά από το Αζερμπαϊτζάν, ενώ αυτές οι οντότητες δεν έχουν καν γεωγραφική επαφή. Ήταν ένας τρόπος να χαθεί άλλο ένα κομμάτι της ιστορίας. Στη συνέχεια η Σοβιετική Ένωση έδωσε οπλισμό στον Κεμάλ για την απαράδεκτη δράση εναντίον των αυτόχθονων λαών, διότι δεν πίστευε σε αυτούς. Αφού ο στόχος της ως σύστημα ήταν να επιβάλει τη σοβιετική βαρβαρότητα και οι αυτόχθονες λαοί αποτελούσαν πρόβλημα για την εφαρμογή της. Η Σοβιετική Ένωση δεν έχει ανάγκη να υπογράψει τη Συνθήκη Λωζάννης, διότι είναι ποτισμένη από το πνεύμα της, το οποίο παρεμπιπτόντως δεν έχει καμία σχέση με αυτό της Ρωσίας.
πηγή
Ο Νίκος Λυγερός είναι καθηγητής Γεωστρατηγικής
Πρακτικά βλέπουμε ότι σβήνει οποιαδήποτε προηγούμενη συνθήκη που έχει υπογραφεί εκτός βέβαια από την Συνθήκη της Μόσχας, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι de jure κανένας από τους υπογράφοντες δεν αναγνωρίζει τη Συνθήκη Σεβρών και ειδικά η Σοβιετική Αρμενία που θα είναι το θύμα. Αυτή η προσέγγιση είναι χαρακτηριστικά σοβιετική, αφού σβήνει κομμάτι της ιστορίας με το έτσι θέλω και προετοιμάζει το πρακτικό και τακτικό επίπεδο μιας γενοκτονίας που έρχεται να ενισχύσει μια ακολουθία. Επίσης αυτή η Συμφωνία Καρς μετά την υπογραφή της θα επιτρέψει στον Κεμάλ τη χρήση σοβιετικού οπλισμού για να πολεμήσει τους Αρμένιους, τους Ασσύριους και τους Έλληνες.
Με άλλα λόγια, ο Κεμάλ θα έχει την οπλική υποστήριξη της Σοβιετικής Ένωσης, η οποία θεωρεί ότι βρήκε έναν έμμεσο τρόπο να χτυπήσει τις Μεγάλες Δυνάμεις που δεν ήταν γι’ αυτήν παρά μόνο καπιταλιστικά συστήματα που έπρεπε να εξολοθρεύσει με κάθε τρόπο ακόμα κι αν αυτό συμβάδιζε με μια γενοκτονία στην περιοχή. Έτσι, ο Κεμάλ απέκτησε δυνάμεις με τρόπο σοβιετικό, ας το ξέρουν όσοι υποστήριξαν και υποστηρίζουν τέτοιες ιδεολογίες, ενώ έχουν υποστεί ως πρόσφυγες τα πάντα.
πηγή
Από την σκοτεινή Συνθήκη Καρς στη μαύρη Συνθήκη Λωζάννης
Όσοι ξεχνούν τη Συνθήκη Καρς του 1921, δεν μπορούν να καταλάβουν πόσο λανθασμένα είναι τα θεμέλια της Συνθήκης της Λωζάννης του 1923 κι επιμένουν χωρίς να ξέρουν πόσο παραβιάζει εξ αρχής τα ανθρώπινα δικαιώματα των Αρμενίων, των Ασσυρίων, των Ελλήνων και των Κούρδων.
Η ίδια η δομή της Συνθήκης Καρς βασίζεται στην έννοια της αλυσίδας Markov, η οποία προβλέπει ότι το μέλλον εξαρτάται αποκλειστικά από το παρόν, δηλαδή καθόλου από το παρελθόν. Έτσι η παραβίαση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων είναι απλώς μια αρχή που επιτρέπει στη συνέχεια μια γενοκτονία με πολλαπλό τρόπο. Κι όμως δεν δίνεται έμφαση στην υψηλή στρατηγική της Σοβιετικής Ένωσης που έβλεπε την περιοχή ως ένα και μόνο τετράγωνο μιας σκακιέρας, όπου η αντιπαράθεση ήταν μεταξύ κομμουνιστικής και καπιταλιστικής προσέγγισης.
Με άλλα λόγια δεν πρόκειται μόνο για μια απλή και τοπική αντιπαράθεση. Επίσης, η εξόντωση των χριστιανικών πληθυσμών δεν αποτελούσε ένα σοβαρό πρόβλημα για το άθεο σύστημα της Σοβιετικής Ένωσης. Έτσι, οι Σοβιετικοί κατάφεραν να υποσκάψουν την Συνθήκη Σεβρών που θεωρούσαν ουσιαστικά δυτική, αφού μεταξύ άλλων την είχαν υπογράψει η Αγγλία, το Βέλγιο, η Γαλλία, η Ελλάδα και η Ιταλία.
Αν δεν έχουμε αυτή την διάσταση κι αν ξεχνάμε ότι είναι ο Πρόεδρος της Αμερικής που χάραξε και τα όρια της Δυτικής Αρμενίας, τότε το βλέμμα μας περί Συνθήκης Λωζάννης δεν είναι προετοιμασμένο να δει τις στρατηγικές πράξεις κι εξετάζει μόνο τις τακτικές κινήσεις. Έτσι, η ανταλλαγή πληθυσμών φαίνεται ξεκάρφωτη, ενώ άνηκε στον πυρήνα της όλης υπόθεσης εξ αρχής.
πηγή
Η σοβιετική προσέγγιση της Λωζάννης
Όταν εξετάζουμε τη Συνθήκη της Λωζάννης και τις επιπτώσεις της πάνω στη δυστυχισμένη Ελλάδα, αναφερόμαστε αποκλειστικά σ' ένα παίγνιο που αφορά τις Μεγάλες Δυνάμεις και δεν γίνεται καμία συζήτηση επί της ουσίας για την εμπλοκή της Σοβιετικής Ένωσης. Ας δούμε λοιπόν μερικά στοιχεία της ιστορίας μέσω χρονοστρατηγικής. Η Σοβιετική Ένωση υπάρχει από το 1917. Δεν θεωρεί ότι ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος είναι δικός της, αφού τον ερμηνεύει ως πρόβλημα μεταξύ καπιταλιστών. Δεν υπογράφει τη Συνθήκη Σεβρών του 1920. Αλλά υπογράφει τη Συνθήκη Μόσχας και τη Συνθήκη Καρς του 1921 με την Τουρκία. Σβήνει τις προηγούμενες Συνθήκες που αφορούν την περιοχή, δηλαδή τη Συνθήκη Σεβρών και τη Συνθήκη Αλεξανδρουπόλ του 1920, η τελευταία είχε αντικαταστήσει τη Συνθήκη της Βατούμ του 1918 που είχε ήδη παραβιάσει την ιστορική Αρμενία.
Το 1921, ο Στάλιν αποφασίζει ότι το Ναχιτσεβάν θα εξαρτάται αποκλειστικά από το Αζερμπαϊτζάν, ενώ αυτές οι οντότητες δεν έχουν καν γεωγραφική επαφή. Ήταν ένας τρόπος να χαθεί άλλο ένα κομμάτι της ιστορίας. Στη συνέχεια η Σοβιετική Ένωση έδωσε οπλισμό στον Κεμάλ για την απαράδεκτη δράση εναντίον των αυτόχθονων λαών, διότι δεν πίστευε σε αυτούς. Αφού ο στόχος της ως σύστημα ήταν να επιβάλει τη σοβιετική βαρβαρότητα και οι αυτόχθονες λαοί αποτελούσαν πρόβλημα για την εφαρμογή της. Η Σοβιετική Ένωση δεν έχει ανάγκη να υπογράψει τη Συνθήκη Λωζάννης, διότι είναι ποτισμένη από το πνεύμα της, το οποίο παρεμπιπτόντως δεν έχει καμία σχέση με αυτό της Ρωσίας.
πηγή
Ο Νίκος Λυγερός είναι καθηγητής Γεωστρατηγικής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.