Γράφει ο +Vaggelis Episkopou
Και όχι με την κακή έννοια, πάντα.
"Τι σημαίνει αυτό;" θα μου
πείτε και δικαίως θα απορείτε. Αυτό, λοιπόν, θα πει πως κάθε μέρα που
ξημερώνει, το μοναδικό μέτρο σύγκρισης που θα πρέπει να έχει κάποιος
είναι μονάχα ο ίδιος του ο εαυτός, όπως αυτός ήταν χθες ή προχθές ή την
προηγούμενη εβδομάδα κοκ.
Για τους... "ανταγωνιστικούς"
αλλά και για όλους αυτούς οι οποίοι διαρκώς παρατηρούν το πως είναι ο
περίγυρος τους και αναλόγως δρουν, ο σημερινός προβληματισμός είτε θα
φανεί όπως μια ανάσα ανακούφισης και δροσιάς που ξεκουράζει τον νου,
είτε ως ένα ακόμα μέτρο σύγκρισης το οποίο θα αγωνιούν να ξεπεράσουν.
Για εκείνους που αντιμετωπίζουν την καθημερινότητα τους, αλλά και την
ζωή εν γένει, ως μια επαναλαμβανόμενη πραγματικότητα επιτυχίας/αποτυχίας,
ίσως φανεί σαν λόγος κινητοποίησης και αναθεώρησης των δεδομένων, καθώς
και αιτία θέσης νέων στόχων. Για όλους τους υπόλοιπους, όμως, που έχουν
ενστερνισθεί αυτό το "μότο", το κείμενο αυτό θα τους βρει να γνέφουν καταφατικά το κεφάλι και να αναφωνούν εσωτερικά ή εξωτερικά ένα "μμμ ίσως....".
Μην ξεγελιέστε όμως. Το εύλογο "άγχος"
το οποίο αναδύεται και μας καταλαμβάνει ακολουθώντας αυτόν τον
προσωπικό οδηγό που εμείς δημιουργούμε καθ' όλη την διάρκεια ύπαρξη μας,
κάθε άλλο παρά μη παραγωγικό είναι. Δεν υπάρχει πιο υγιής στρατηγική
προσωπικής εξέλιξης από το να θέτεις ορισμένα standards συγκριτικά με το
πώς ήσουν στο πρόσφατο παρελθόν σου και αντίστοιχες κατευθυντήριες
γραμμές προερχόμενες από (ίσως)
από εσένα, με σκοπό να στοχεύεις να τα ξεπεράσεις ή τουλάχιστον να τα
ικανοποιήσεις. Δεν υπάρχει πιο ικανοποιητικό συναίσθημα από το να
παρατηρείς εσύ ο ίδιος τον εαυτό σου να βελτιώνεται και να εξελίσσεται
μέσα από την αυτο-καθοδήγηση, όπως επίσης και μέσα από την
αυτο-οριοθέτηση του πήχη της βιωματικής πορείας σου. Αν
αυτό σας παραπέμπει σε μια συνεχή αυθυποβολή εξετάσεων, δεν πέφτετε
έξω. Αν, επίσης, αυτό σας παραπέμπει σε ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο
δοκιμασιών, δεν κάνετε λάθος. Και, τέλος, αν αυτό σας παραπέμπει σε έναν
ατέρμονο κύκλο προσπαθειών, εξακολουθείτε να έχετε αντιληφθεί την
φιλοσοφία του αποψινού τίτλου.
Έτσι ακριβώς δεν είναι και η ζωή άλλωστε;
ΥΓ: Το σημαντικό μάλλον,
όπως και το ουσιώδες, είναι να κοιτάς πίσω σου και να παρατηρείς ότι σου
έλλειπε κάτι, που τώρα όμως το έχεις αποκτήσει-κερδίσει. Ποτέ το
αντίθετο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.