Η πορεία την οποία ακολούθησαν όσοι χειρίστηκαν το Κυπριακό -ζώντες και τεθνεώτες- μόνον ως εθνικός κατήφορος μπορεί να χαρακτηριστεί στο σημείο που μας οδήγησαν, και τούτο διότι παρέλαβαν από τους προγόνους μας μίαν Κύπρο «εκ γενετής Ελληνική», όπως τη χαρακτήριζε ο αείμνηστος Γεώργιος Παπανδρέου (την ελληνικότητα της οποίας μαρτυρεί καθημερινά η αρχαιολογική σκαπάνη) και την έφεραν στα πρόθυρα ολοκληρωτικής τουρκοποίησης.
Ο κυπριακός Ελληνισμός αγωνίστηκε πάντοτε και με διάφορους τρόπους, με αποκορύφωμα τον ένοπλο εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ από τη σύσταση του νεοελληνικού κράτους, για την Ένωση με τη μητέρα πατρίδα Ελλάδα, ακολουθώντας το παράδειγμα όλων των αλύτρωτων Ελλήνων για ενσωμάτωση στον εθνικό κορμό, μετά την επανάσταση του 1821 και τη δημιουργία του νεοελληνικού κράτους.
Αυτή την ιστορική πορεία ανέκοψαν οι πολιτικοί μας ηγέτες, που απεμπόλησαν το δικαίωμα αυτοδιάθεσης και εγκατέλειψαν το αίτημα της Ενώσεως, αφού καταπάτησαν τους κατά καιρούς όρκους τους, γι’ αυτό το ιδανικό που ήταν το μόνον που υλοποιούμενο θα έλυνε οριστικά το Κυπριακό και εξασφάλιζε εσαεί τη φυσική και εθνική επιβίωση του κυπριακού Ελληνισμού.
Με τις επάρατες, όπως χαρακτηρίστηκαν οι συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου, τις οποίες υπέγραψαν ως δήθεν «αδήριτη ανάγκη» οι ηγέτες μας, επανέφεραν την Τουρκία στην Κύπρο μετά από 307 χρόνια (1571-1878) οθωμανικής κατοχής, παραχώρησαν υπερπρονόμια στην τ/κ μειονότητα και «δικαίωμα» μονομερούς επέμβασης στην Τουρκία ως, δήθεν, «εγγυήτρια δύναμη», στους δε Άγγλους έδωσαν «γην και ύδωρ» υπό μορφή «κυρίαρχων βάσεων» (!).
Παρά ταύτα με την παρουσία μιας Ελληνικής Μεραρχίας με ενισχυμένη δύναμη πυρός (1964-1967), η διεθνής κοινότητα θεώρησε την Ένωση ως γεγονός τετελεσμένο και ο Γεώργιος Παπανδρέου διακήρυττε στις 27/10/1964 στη Θεσσαλονίκη «Η Ένωση ήλθε, η Ένωση έρχεται», για να μην αναφερθώ σε άλλες δηλώσεις του για το ίδιο θέμα.
Ειρήσθω εν παρόδω, ότι ο Στρατηγός Ντε Γκωλ, όντας Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, εισηγήθηκε ότι όσοι Τ/κύπριοι ήθελαν να μεταναστεύσουν στην Τουρκία μπορούσαν να αποζημιωθούν. Τα ίδια υποστήριξε και ο Αμερικανός Γερουσιαστής Φούλμπραϊτ.
Για τη διπρόσωπη πολιτική της κυπριακής ηγεσίας, που δεν αξιοποίησε αυτή την ιστορική συγκυρία, αναφέρονται εκτεταμένα στα βιβλία τους οι κάτωθι:
1) Πέτρος Γαρουφαλλιάς, Υπουργός Εθνικής Άμυνας, στην κυβέρνηση της Ένωσης Κέντρου υπό τον Γ. Παπανδρέου (Ελλάς και Κύπρος: 19/2/1964-15/7/1965) (Τραγικά σφάλματα και ευκαιρίες). 2) Ανδρέας Παπανδρέου (Η δημοκρατία στο απόσπασμα). 3) Μαργαρίτα Α. Παπανδρέου (Nightmare in Athens). 4) Αναστάσιος Πεπονής, στενός συνεργάτης των Γεωργίου και Ανδρέα Παπανδρέου, βουλευτής και Υπουργός των Κυβερνήσεων της Ένωσης Κέντρου και του ΠΑΣΟΚ, ήλθε στην Κύπρο στις 28/10/1964 ως Γενικός Διευθυντής του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας (ΕΙΡ), σημερινής ΕΡΤ, στο βιβλίο του «Τα γεγονότα και τα πρόσωπα».
Στο σημείο αυτό ας τονίσουμε τα όσα αναφέρει ο Π. Γαρουφαλλιάς για το σχέδιο μονομερούς Ένωσης, που κόμισε κατ’ εντολήν του Γεωργίου Παπανδρέου στην Κύπρο στις 20/8/1964 και παρουσίασε στην κυπριακή ηγεσία, η οποία με διάφορες προφάσεις το τορπίλισε.
Χαρακτηριστικές είναι οι αναφορές του Γκάλο Πλάζα, του πλέον ίσως αξιόλογου και αντικειμενικού απεσταλμένου του ΟΗΕ στην Κύπρο (αργότερα Προέδρου της χώρας του Ισημερινού στη Λατινική Αμερική), ο οποίος στη σχετική έκθεσή του επεσήμανε τα εξής δύο χαρακτηριστικά:
α) Η Ομοσπονδία είναι ανέφικτη και ανεφάρμοστη στην Κύπρο, λόγω του ότι ο πληθυσμός ήταν ανάμικτος και διάσπαρτος. β) Η κυπριακή πολιτική ηγεσία ΟΥΔΕΠΟΤΕ έθεσε επισήμως θέμα Ενώσεως με την Ελλάδα.
Έτσι χάθηκε και η μοναδική και τελευταία ευκαιρία οριστικής, μόνιμης και δίκαιης λύσης του Κυπριακού, με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε σε νέες περιπέτειες.
Σκεφτείτε προς στιγμήν, αν οι Τ/κύπριοι ήταν το 82% του πληθυσμού και είχαν αυτοί το πάνω χέρι με την παρουσία μιας τουρκικής μεραρχίας ποιαν τύχη θα είχε ο κυπριακός Ελληνισμός.
Έτσι, λοιπόν, με τη ματαίωση της Ένωσης και την εν συνεχεία ανάκληση της Ελληνικής Μεραρχίας οδηγηθήκαμε στην εθνική μας μοναξιά και είμαστε έκτοτε στο έλεος της Τουρκίας.
Αλλά και μετά την τουρκική εισβολή η πορεία εθνικής αυτοκαταστροφής ακολουθήθηκε, με ξέφρενη μάλιστα ταχύτητα.
Αντί να ακολουθηθεί μία πολιτική εθνικής συμφιλίωσης και η δημιουργία ενός ενιαίου και αρραγούς αντικατοχικού και εθνικοαπελευθερωτικού μετώπου, που θα εξασφάλιζε την ενότητα σκοπού και δράσης, συνέβη ακριβώς το αντίθετο.
Υπογράψαμε τις επαίσχυντες ούτω καλούμενες «συμφωνίες κορυφής» Μακαρίου-Ντενκτάς (1977) και Κυπριανού-Ντενκτάς (1979), με τις οποίες αποενεχοποιήσαμε την Τουρκία, επιβραβεύσαμε έμμεσα τα τετελεσμένα της τουρκικής εισβολής, μετατρέψαμε το πρόβλημα σε «δικοινοτική διένεξη» κ.λπ., δημιουργώντας έτσι συνθήκες εθνικού διχασμού, που μας οδήγησαν μέχρι σήμερα σε ένα κυριολεκτικά διαλυμένο εσωτερικό μέτωπο. Όπως έγραψα πλειστάκις, βάλαμε τη θηλιά του σχοινιού στον λαιμό μας και δώσαμε την άλλη άκρη στην Άγκυρα.
Έκτοτε ο εθνικός κατήφορος ακολουθείται με ιλιγγιώδη ταχύτητα, και δεν είναι του παρόντος να αναφερθώ σε λεπτομέρειες για να επισημάνω ότι ούτε πρόοδος ούτε συγκλίσεις υπάρχουν, παρά μόνον αποδοχή των εκάστοτε τουρκικών αξιώσεων που μας οδήγησαν στο σημερινό κατάντημα, με αποτέλεσμα η συμπεριφορά μας να μην ομοιάζει με εκείνη του «καλού παιδιού», ως συνηθίζουν μερικοί να λέγουν, αλλά με μιας γυναίκας -και να με συγχωρούν οι αγαπητοί αναγνώστες- η οποία ύστερα από πολλούς βιασμούς όχι μόνον τους απολαμβάνει, αλλά και τους επιζητεί.
Συνεπώς, όσοι μιλούν για απελευθέρωση και επανένωση στο πλαίσιο «διζωνικής, δικοινοτικής Ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα», και μάλιστα όπως την εννοούν οι Τούρκοι, όχι απλώς μας κοροϊδεύουν, μας εμπαίζουν και μας περιπαίζουν, αφού ο Μουσταφά Ακιντζί συνεχώς προβάλλει και νέες αξιώσεις.
Ας μας πουν σε ποια χώρα υπάρχει «διζωνική, δικοινοτική Ομοσπονδία», όταν όλες οι διεθνικές και πολυεθνικές Ομοσπονδίες διαλύθηκαν στα εξ ων συνετέθησαν μέσα σε ποταμούς αιμάτων (π.χ. Γιουγκοσλαβία και άλλες), με εξαίρεση το ούτω καλούμενο «βελούδινο διαζύγιο» Τσεχίας-Σλοβακίας.
Πόσω μάλλον όταν η Τουρκία με τη Δ.Δ.Ο. θα έχει ουσιαστικά την Κύπρο υπό τον έλεγχό της.
Υπό αυτές λοιπόν τις συνθήκες, λυπούμαι να πω, αυτό που θα μας λεχθεί τελικά είναι «Αιωνία σας η μνήμη».
ΑΝΔΡΕΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Πρώην συνδικαλιστής
Σημερινή
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.