Εξωτερική πολιτική και δημοκρατική πατριωτική εξουσία

Η οικονομική ανάταξη, είναι μια μαχητική, μια δυναμική διαδικασία, που δεν περιορίζεται σε διαχείριση του budget της μιζέριας, αλλά επεκτείνεται αντικειμενικά σε όραμα πραγματικής υπόστασης για την επόμενη μέρα. Αυτό δηλαδή που είναι εξ ορισμού ανίκανοι να κάνουν δωσίλογοι και προσκυνημένοι κάθε απόχρωσης… 

του Κ.ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ 

Η οικονομική κρίση και όλα όσα τη συναποτελούν και τη σημάδεψαν, δε συνιστούν μονάχα μια επώδυνη πραγματικότητα που βιώνει καθημερινά στο πετσί της με τρόπο εξευτελιστικό το σύνολο της Ελληνικής κοινωνίας. 

Αποτελεί κυρίως ένα μεθοδευμένο και απόλυτα ελεγχόμενο εργαλείο, που φυλακίζει την πολιτική σκέψη, περιχαρακώνει το εύρος της πολιτικής αναζήτησης, και υποβαθμίζει - διόλου τυχαία – την πολιτική αντιπαράθεση σε ζητήματα που σχετίζονται κατ αποκλειστικότητα με οικονομικά μοντέλα, διαχειριστικές πρακτικές, με μέτρα, αντίμετρα και άλλα μέτρα, σε έναν φαύλο κύκλο αντιπαράθεσης, χρήσιμο μεν, αποκαλυπτικό για τη λογική από την οποία εμφορείται η κάθε πολιτική δύναμη, αλλά και σκόπιμα καθηλωμένο στη μία πλευρά ενός πολυσύνθετου προβλήματος που προσδιορίζει ταυτότητα στην υπόσταση της χώρας. 

Η δημοκρατική – πατριωτική εξουσία, είναι προφανές πως δεν μπορεί να αποσυνδέσει το πρόβλημα της οικονομικής πολιτικής που θα κληθεί να εφαρμόσει για ν ανατάξει τη χώρα, από τον πυρήνα της εξωτερικής πολιτικής που... θα κληθεί να σηματοδοτήσει τη φυσιογνωμία της, τη γεωπολιτική της δυναμική, τις διεθνείς της σχέσεις στο σύνολό τους.  
Ας γίνουμε σαφέστεροι… 

Πρώτον:Οικονομική ανάταξη δεν μπορεί να υπάρξει για μια χώρα της οποίας η πολιτική εξουσία δεν είναι αποφασισμένη να επαναπροσδιορίσει τη θέση της στη γεωπολιτική σκακιέρα με κριτήρια εθνοκεντρικά. 

• Η οικονομική ανάταξη, είναι μια μαχητική, μια δυναμική διαδικασία, που δεν περιορίζεται σε διαχείριση του budget της μιζέριας, αλλά επεκτείνεται αντικειμενικά σε όραμα πραγματικής υπόστασης για την επόμενη μέρα. Αυτό δηλαδή που είναι εξ ορισμού ανίκανοι να κάνουν δωσίλογοι και προσκυνημένοι κάθε απόχρωσης. 

Δεύτερον: Η οικονομική πολιτική οφείλει να υπηρετεί αυτά που υπερασπίζεσαι και διεκδικείς, και όχι να διαχειρίζεται αυτά που σου εκχωρούν για να έχεις κάτι να ασχολείσαι. 

• Από την άποψη αυτή η ανάγκη για την απόλυτη συμπόρευση μιας δυναμικής οικονομικής πολιτικής με μια εξωτερική πολιτική επαναπροσδιορισμένη εκ θεμελίων, είναι ανάγκη αδήριτη. Συνιστά το αναγκαίο και αδιαίρετο δίδυμο, που αλληλοεξυπηρετείται και αλληλοσυμπληρώνεται, γιατί ακριβώς καλείται να υπηρετήσει τη χώρα και τα εθνικά της προτάγματα, και όχι τα γραμμάτια της ντροπής που προσυπογράφουν δουλοπρεπείς και προσκυνημένοι. 

Είναι λοιπόν φανερό ότι η οικονομική πολιτική, δεν μπορεί να είναι εισαγόμενη αλλά αμιγώς εθνική. Δεν μπορεί να υπηρετεί λογιστικά γραφήματα αλλά πρώτα απ όλα και κυρίως, τη βιωσιμότητα και την εθνική ασφάλεια της χώρας, και ως τέτοια πρέπει να βρίσκεται σε άμεση αντιστοίχιση και με την εξωτερική πολιτική και με το αδιασάλευτο της εθνικής άμυνας και προστασίας. 
Τρίτον: Η άσκηση μιας δημοκρατικής - πατριωτικής εξωτερικής πολιτικής προϋποθέτει…

• Οριστικό διαζύγιο με τα συμπλέγματα της ψωροκώσταινας στο «στήσιμο» της χώρας στη διεθνή σκακιέρα. Μιλάμε επομένως για ένα «στήσιμο» όρθιων και περήφανων εκπροσώπων, που πρέπει να αποπνέει αυτοπεποίθηση και αταλάντευτη στάση στις εθνικές προτεραιότητες. 
• Συνολικότερη προσαρμογή της εσωτερικής ατζέντας σε λογικές που θα προσανατολίζουν και την κοινωνία στο σύνολό της να ενστερνίζεται και να ενσωματώνεται στην αυτονόητα εθνική στάση, χωρίς συμπλέγματα και κατευθυνόμενες ενοχές. 
• Αποσαφηνισμένες εθνικές προτεραιότητες, και ένα πολιτικό προσωπικό που δε θα καλείται κάθε φορά να αμύνεται και να αποδεικνύει τα αυτονόητα ικετεύοντας και μιζεριάζοντας, αλλά θα απαιτεί και θα επιβάλει ατζέντα. 

Πιο συγκεκριμένα, στις άμεσες προτεραιότητες μιας δημοκρατικής – πατριωτικής εξουσίας θα πρέπει να είναι τα ακόλουθα: 

• Συνολικός επανασχεδιασμός της εθνικής άμυνας της χώρας προσανατολισμένης στις πραγματικές ανάγκες της, που δε θα είναι διαπραγματεύσιμος και δε θα επιτρέπει σε κανέναν να τον καθίζει στο κρεβάτι του Προκρούστη. 
• Επιθετική διάταξη της συνολικής διπλωματικής ατζέντας με άμεση κατάρριψη όλων των ταμπού τα οποία επιχειρούν να εμφανίσουν ως μονόδρομο οι δουλοπρεπείς και φοβικές ηγεσίες που τα υπηρέτησαν ευλαβικά. 
• Οι ένοχοι και καθ όλα ύποπτοι φάκελοι της μυστικής διπλωματίας πρέπει να ανοίξουν. Τα εγκλήματα - αν υπάρχουν – είναι εθνικά, είναι διαρκή, είναι απαράγραπτα και η τιμωρία όσων ενέχονται θα πρέπει να είναι παραδειγματική.
• Συγκρότηση Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας με συγκεκριμένο ρόλο και αρμοδιότητες οι οποίες αναλυτικά περιγράφονται ΕΔΩ, και απόλυτη θεσμική ενσωμάτωσή του στους μηχανισμούς άμυνας και εξωτερικής πολιτικής κατά τα διεθνώς προβλεπόμενα. 
• Αιγαίο, Θράκη, Βόρεια Ελλάδα. Η φαρσοκωμωδία των ΜΟΕ εγκαταλείπεται. Η εθνική στάση είναι σαφής. Είναι αδιαπραγμάτευτη. Δεν απειλεί αλλά και δεν παραδίδει. Δεν παραδίδει και δεν παζαρεύει. Δε συζητά αλλά επιβάλει. Τόσο απλά… Τόσο ξεκάθαρα… 

Πρώτο βήμα: Οι εμφανιζόμενοι ως σύμμαχοι, πρέπει να τεθούν μπροστά στις ευθύνες τους και με διλήμματα που θα θέτει η χώρα μας πια, και θα πρέπει να το τολμήσει για πρώτη φορά, χωρίς διάθεση για υπαναχωρήσεις και πισωπατήματα. 

Δεύτερο βήμα: Τα διλήμματα αυτά θα πρέπει να συνοδεύονται από την πολύ ξεκάθαρη ανάδειξη των δικών τους ευθυνών, για τη ρευστότητα στην οποία έχουν οδηγηθεί οι εξελίξεις, με την απόλυτη διαβεβαίωση πως συγκατάβαση, ενδοτισμός και συμβιβασμοί από την Ελλάδα έλαβαν τέλος. 

Τρίτο βήμα: Η ενίσχυση του εσωτερικού εθνικού μετώπου και ο συνολικός του επαναπροσανατολισμός, θα πρέπει να είναι μια διαδικασία, τολμηρή, διαρκής, πολυεπίπεδη. Η Ελληνική ιστορία και η αλληλοσύνδεσή της με τα διαχρονικά εθνικά δίκαια, παύει να αντιμετωπίζεται φοβικά και με συμπλέγματα, και προσαρμόζεται στα αυτονόητα. Σε αυτά δηλαδή που κάνουν όλες οι χώρες του κόσμου που σέβονται και τον εαυτό τους και την ιστορία του. 

Τέταρτο βήμα: Εξωτερική πολιτική εθνοκεντρικά προσανατολισμένη δεν μπορεί να υπάρξει με τη σημαία να έχει υποσταλεί στα ζητήματα της εσωτερικής εθνικής ασφάλειας.

• Παρακρατικές οργανώσεις πρακτόρων όπως το «Ουράνιο τόξο» στη Δυτική και κεντρική Μακεδονία, ή η «Τουρκική Ένωση Δυτικής Θράκης» δεν μπορούν να συνεχίσουν να λειτουργούν. 
• Ανοχή στο δικαίωμα ξένων προξενικών αρχών να αλωνίζουν εντός της Ελληνικής επικράτειας ασύδοτα και κατά παράβαση των διεθνών κανόνων, δε μπορεί να υπάρξει. 

Και κυρίως δεν μπορεί να συνεχιστεί η συνέχιση της τουρκικής αλητείας να διεκδικεί «ζωτικά συμφέροντα στο Αιγαίο» Το προδοτικό αίσχος της Μαδρίτης με την υπογραφή του Σημίτη, είναι ένα από τα πρώτα κουρελόχαρτα που θα πρέπει να πεταχτεί στο καλάθι των αχρήστων, και ειλικρινά είναι στο χέρι της Ελλάδας να επιβάλει ολική ανακοπή της τουρκικής επιθετικής ατζέντας και να την καταστήσει σύντομα αμυνόμενη σε πολιτικό και διπλωματικό επίπεδο.

Τουρκικός τσαμπουκάς, Σκοπιανός τσαμπουκάς, επικίνδυνοι χειρισμοί με την προώθηση του ισλαμικού τόξου στα Βαλκάνια, συνιστούν το πρώτο τρίπτυχο που θα πρέπει να ανακοπεί, και είναι βέβαιο πως με μεθοδική στάση της χώρας μας γύρω από αυτά τα ζητήματα, οι "σύμμαχοι" και όσοι εν τέλει ωφελούνται αντικειμενικά και μπορούν να συμπαραταχθούν σ αυτό το αποφασιστικό μέτωπο είναι πολύ περισσότεροι από όσους μπορεί να πιθανολογεί κανείς ότι θα αδιαφορήσουν. 

Είναι τέλος φανερό πως περήφανη και εθνικά προσανατολισμένη εξωτερική πολιτική δεν μπορεί να συνυπάρξει με κανενός είδους οικονομικό Προκρούστη. Όποιος δεν μπορεί να το καταλάβει αυτό… Απλά έχασε… 

Επομένως η χώρα μας, με τις κατάλληλες και σωστά σχεδιασμένες πρωτοβουλίες σε διπλωματικό και πολιτικό επίπεδο, μπορεί και να απαιτήσει και να επιβάλει τροποποίηση της διεθνούς ατζέντας στην ευρύτερη περιοχή, αν έχει πείσει πως διαθέτει πολιτική εξουσία που δεν τουφεκά στο γάμο του Καραγκιόζη, που δεν υποκύπτει στον πρώτο εκβιασμό αλλά ότι λέει το εννοεί και επειδή το εννοεί μπορεί και να το πραγματοποιήσει.

"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"