Η ΔΔΟ και η διαιρεμένη παιδεία.

ΤΗΣ ΦΑΝΟΥΛΑΣ ΑΡΓΥΡΟΥ

Η Κυπριακή Δημοκρατία και η Συνθήκη Εναντίον Διακρίσεων στην Εκπαίδευση.

Απαντήστε, κύριοι Αναστασιάδη, Ακιντζί και ΟΗΕ, για «τη διατήρηση ξεχωριστών εκπαιδευτικών συστημάτων ή ινστιτούτων για άτομα ή ομάδες ανθρώπων», που αντίκειται στη διεθνή νομιμότητα και στις αρχές του διεθνούς δικαίου

Η Συνθήκη Εναντίον Διακρίσεων στην Εκπαίδευση υιοθετήθηκε στο Παρίσι στις 14 Δεκεμβρίου 1960 (χρονιά της ίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας) και μπήκε σε εφαρμογή στις 22 Μαΐου 1962. Η Συνθήκη αυτή απαγορεύει (παράρτημα /Article 1 (c) ) «τη διατήρηση ξεχωριστών εκπαιδευτικών συστημάτων ή ινστιτούτων για άτομα ή ομάδες ανθρώπων».

Η απόφαση πάρθηκε σε Συνέδριο των Ηνωμένων Εθνών, έχοντας υπ’ όψιν την Παγκόσμια Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, η οποία υποστηρίζει την αρχή της μη διάκρισης και ότι ο κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα στην εκπαίδευση και θεωρεί (η Διακήρυξη) ότι η διάκριση στην εκπαίδευση είναι παραβίαση των δικαιωμάτων που διατυπώνονται στη Διακήρυξη.

Εκατό δύο χώρες έχουν δεχθεί τη Συνθήκη αυτή Εναντίον Διακρίσεων στην Εκπαίδευση, περιλαμβανομένης και της υφιστάμενης Κυπριακής Δημοκρατίας, όπως και του Ηνωμένου Βασιλείου, όμως όχι η Ελλάδα και η Τουρκία. Το Ηνωμένο Βασίλειο δήλωσε την αποδοχή της Συνθήκης στις 14 Μαρτίου 1962. Η Κυπριακή Δημοκρατία δεν έκανε τέτοια αποδοχή τη δεκαετία του 1960, αλλά τελικά το έκανε στις 9 Ιουνίου 1970. 

http://www.unesco.org/eri/la/

Στη δικοινοτική συγκέντρωση νέων στο Λήδρα Πάλας, που διοργάνωσε η λεγόμενη Τεχνική Επιτροπή Εκπαίδευσης στο Σπίτι της (λεγόμενης) Συνεργασίας τον περασμένο Ιούνιο, στην οποία έλαβαν μέρος περίπου 100 νέοι Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, ο κ. Μουσταφά Ακιντζί, μεταξύ άλλων, τους είπε «ο στόχος μας είναι να φθάσουμε σε μια ενωμένη Κύπρο, μέχρι το τέλος του χρόνου». Και όταν ο Ακιντζί μιλά για «ενωμένη Κύπρο», εννοεί δύο ξεχωριστές ομόσπονδες πολιτείες και όχι ενωμένη Κύπρο υπό τη σωστή έννοια των λέξεων.

Και ο κ. Νίκος Αναστασιάδης τούς είπε «θέλω να πιστεύω ότι τους επόμενους μήνες και μέχρι το τέλος του χρόνου η κοινή γλώσσα που χρησιμοποιήσατε σήμερα θα είναι η κοινή μας γλώσσα».

Ιστορία για… ζόμπι!

Η ερώτηση σήμερα προς τους «δύο ηγέτες» αλλά και στην ηγεσία του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών είναι η εξής: Αν επιτευχθεί λύση Διζωνικής, Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, θα συνεπάγεται ξεχωριστό εκπαιδευτικό σύστημα στην κάθε ομοσπονδία; Και αν ναι, είναι αυτό νόμιμο, έχοντας υπ’ όψιν τη Συνθήκη του Παρισιού Εναντίον Διακρίσεων στην Εκπαίδευση (του ΟΗΕ) και άλλα σχετικά στοιχεία του διεθνούς δικαίου;

Ή θα διδάσκεται ενιαίο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα και στις δύο ομοσπονδίες, προσαρμοσμένο στις τουρκικές προδιαγραφές με εξοβελισμένες ιστορικές πραγματικότητες, οι οποίες ήδη περνούν από το πλυντήριο της τάχατες επαναπροσεγγιστικής… συμφιλίωσης, για διαγραφή της ιστορικής μνήμης από τις νεότερες γενιές; Με μια ειδικά παραποιημένη ιστορία, διαστρεβλωμένη και βιασμένη, όπως βολεύει τις τουρκικές απαιτήσεις, ειδικά κατασκευασμένη για… ζόμπι Ελληνοκυπρίους;

Αντισυνταγματικά στις ΗΠΑ

Παρ’ όλες τις ωραίες αλλά κούφιες εκφράσεις του κ. Αναστασιάδη προς τους μαθητές στην εκδήλωση εκείνη, το γεγονός παραμένει ότι, με την τουρκοβρετανική Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, η «ενωμένη Κύπρος» θα έχει ένα διαιρετικό σχολικό σύστημα, 60 χρόνια μετά την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ, που αποφάνθηκε ότι ξεχωριστά και διαιρετικά σχολεία στις ΗΠΑ είναι αντισυνταγματικά. (US Supreme Court decision in Brown v Board of Education, 1954).

Ενημερωτικά: Στις ΗΠΑ η διαίρεση βασιζόταν στη λανθασμένη άποψη ότι τα χωριστά σχολεία σήμαινε και ισότητα. Ο Αρχιδικαστής Chief Justice Warren αποφάνθηκε το αντίθετο, «…Χωριστές εκπαιδευτικές διευκολύνσεις είναι εκ φύσεως άνισες».

Είναι ειρωνεία και συνάμα λυπηρό, βέβαια, που ενώ οι ΗΠΑ ξοδεύουν εκατομμύρια δολάρια τόσα χρόνια στην Κύπρο, δεν προβάλλουν και δεν ενημερώνουν για την ιστορία του Κινήματός τους για τα Πολιτικά Δικαιώματα. Όμως, τι να πει ένας, όταν ίσως τα περισσότερα από αυτά τα κονδύλια σπαταλούνται για εμπέδωση του ρατσιστικού διαχωρισμού μέσω του διζωνικού «δικοινοτισμού», παρά την πραγματική ενσωμάτωση της κοινωνίας και της χώρας…

Ο Δρ Μάρτιν Λούθερ Κινγκ πριν από 50 χρόνια σαν σήμερα

Στις 20 Σεπτεμβρίου 1966, ο Δρ Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Τζούνιορ επισκέφθηκε την Γρενάδα στο Μισισιπί, για να συνοδεύσει παιδιά σε ένα σχολείο που προηγουμένως ήταν μόνο για λευκούς και το οποίο είχε προσαρμοστεί, βάσει της απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην προαναφερθείσα υπόθεση, για όλους, τερματίζοντας τη διάκριση…

Δρ Κινγκ: «Στο τέλος, θα θυμόμαστε όχι τα λόγια των εχθρών μας, αλλά τη σιωπή των φίλων μας».

Σημ. Το γεγονός ότι στο δοτό Σύνταγμα του 1960 η Κυπριακή Δημοκρατία ήταν δέσμια σε ένα εκπαιδευτικό αυστηρό σύστημα διαίρεσης και διάκρισης, με δύο ξεχωριστές ‘κοινοτικές συνελεύσεις’ που είχαν την ευθύνη για δύο ξεχωριστά εκπαιδευτικά συστήματα και δύο ξεχωριστές Αρχές για την εκπαίδευση, δεν σημαίνει ότι ήταν σωστό και δημοκρατικό.

Να σημειωθεί ότι ο Τούρκος Συνταγματολόγος Δρ Νιχάτ Ερίμ (ο εμπνευστής και σχεδιαστής του τουρκικού σχεδίου 1956/57 για «επανάκτηση της Κύπρου») είχε μεγάλη συμβολή στις Συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου, εξ ου και οι Βρετανοί δικαίως τον χαρακτήρισαν, αργότερα, ως τον αρχιτέκτονα των συμφωνιών εκείνων… Η Κυπριακή Δημοκρατία τελικά απέκτησε Υπουργείο Παιδείας τον Απρίλιο του 1965, μετά τη διάλυση της Ελληνικής Κοινοτικής Συνέλευσης.

Μαθήματα από τη Βόρειο Ιρλανδία

Η βρετανική εφημερίδα «Γκάρντιαν», στις 29 Νοεμβρίου 2011, δημοσίευσε ένα αξιόλογο άρθρο του εκπαιδευτικού David Pavett , με τίτλο «Η Βόρειος Ιρλανδία μάς διδάσκει για τους κινδύνους από διαιρεμένα σχολεία» και αναφέρθηκε στις δηλώσεις του Βορειο-ιρλανδού ηγέτη Peter Robinson, σε ομιλία του 16 Οκτωβρίου 2011, όταν προειδοποίησε λέγοντας:

«Δεν μπορούμε να ελπίζουμε για το μέλλον όταν οι νέοι μας διδάσκονται ξεχωριστά… Η πραγματικότητα είναι ότι το εκπαιδευτικό μας πρόγραμμα είναι ένα σύστημα απαρτχάιντ, το οποίο είναι ριζικά ζημιογόνο για την κοινωνία. Ποιος μεταξύ μας συμφωνεί ότι είναι αποδεκτό για μια χώρα ή ένα έθνος να εκπαιδεύει τους νέους του βάσει φυλετικού κριτηρίου, με σχολεία για λευκούς και νέγρους; Εντούτοις, λειτουργούμε ένα σύστημα που χωρίζει τα παιδιά μας σχεδόν εξ ολοκλήρου στη βάση της θρησκείας. Και μετά μας εκπλήττει που συνεχίζουμε να έχουμε μια διαιρεμένη κοινωνία».

Ο διακεκριμένος Καθηγητής Amartya Sen, στο βιβλίο του Identity and Violence – The illusion of destiny (Ταυτότητα και Βία – Η ψευδαίσθηση του πεπρωμένου) τονίζει, σε ελεύθερη μετάφραση:

«Η κυβερνητική πολιτική προώθησης θρησκευτικών σχολείων… δεν είναι μόνο εκπαιδευτικά προβληματική, ενθαρρύνει μιαν αποσπασματική αντίληψη των αναγκών για διαβίωση σε μια ενσωματωμένη κοινωνία στη Βρετανία. Ακριβώς σε μια ιστορική περίοδο κατά την οποία θρησκευτικές προτεραιότητες έχουν καταντήσει κύρια πηγή βίας στον κόσμο… αλλά (χρειαζόμαστε) σχολεία που θα δίνουν τη δυνατότητα στα παιδιά να ζουν και να μεγαλώνουν σε μια ενσωματωμένη χώρα».

Το σύστημα Μιλέτ

Αλλά, όλα αυτά απορρέουν βεβαίως από την τουρκοβρετανική εκτρωματική λύση απαρτχάιντ, που αποφάσισε να μας επιβάλει από τις 16 Αυγούστου 1974 το Φόρεϊν Όφις και εξασφάλισε και τη συμπαράσταση του Δρος Κίσινγκερ στις 27.8.1974. Τη γεωγραφική ομοσπονδία, όπως απαιτούσε ο Ρ. Ντενκτάς από το 1964, όπως την απαίτησε και στις 12 Αυγούστου 1974 στη Γενεύη με χάρτη. Τη Διζωνική, Δικοινοτική Ομοσπονδία, διαιρετική και διαλυτική για την Κυπριακή Δημοκρατία, και που παραβιάζει κάθε αρχή δικαίου και ανθρώπινο δικαίωμα.

Η διαίρεση στα σχολεία βασίζεται με συνέπεια στο οθωμανικό σύστημα Μιλέτ. Που διατήρησαν οι Βρετανοί. Ακολούθησε και η Κυπριακή Δημοκρατία και προνοείται και στη Διζωνική, Δικοινοτική Ομοσπονδία που, αντίθετα με τη λαϊκή εντολή της 24.4.2004, διαπραγματεύεται ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, με την ανοχή και ενοχή όλων των υπόλοιπων πολιτικών και εκκλησιαστικών ηγεσιών.

ΦΑΝΟΥΛΑ ΑΡΓΥΡΟΥ
Ερευνήτρια/δημοσιογράφος 

πηγή