Σελίδες

25 Ιουλίου 2016

H δική μου Μούσα

Του Αριστοτέλη Βασιλάκη 

Σήμερα κατ’ εξαίρεση θ’ ασχοληθώ με μουσική. Είμαι ένας από τους τυχερούς που κατέκλυσαν το Σάββατο το βράδυ την πλατεία Νερού στο Φάληρο, όπου η μεγαλύτερη rock n’ roll μπάντα του πλανήτη επί 2 ώρες κυριολεκτικά σήκωσε στο πόδι 30.000 νέους στην πλειοψηφία τους Έλληνες… 

Αναφέρομαι φυσικά στους Βρετανούς Muse, οι οποίοι όχι άδικα, εδώ και μια δεκαετία θεωρούνται το κορυφαίο συγκρότημα στον κόσμο. Αλήθεια πόσες μπάντες των ημερών μας θα μπορούσαν να σταθούν άνετα στις χρυσές δεκαετίες για το rock n’ roll; Και αναφέρομαι φυσικά στο 60’s και στα 70’s… Ελάχιστες, έως καμία… Και αυτό οφείλεται ξεκάθαρα στον χρόνο που αφιερώνει ο βιαστικός σύγχρονος άνθρωπος των μεγάλων αστικών κέντρων, στο να χωνέψει και να «απολαύσει» τα συμπαντικής έκτασης και ποιότητας συναισθήματα που μπορεί να του προσφέρει η μουσική…

Μπορεί η τεχνολογία να προχωρά, αλλά ο ελεύθερος χρόνος μειώνεται δραματικά… Δεν προλαβαίνουμε να αφομοιώσουμε και συναισθηματικά και εγκεφαλικά κάθε ερέθισμα που μας χτυπάει την πόρτα… Αυτή την χαοτική βιασύνη των μεγαλουπόλεων έχουν ως αντίπαλο οι νέοι άνθρωποι… Συνακόλουθα και οι σύγχρονες rock n’ roll μπάντες… Κανείς δεν έχει τον χρόνο να περιμένει κανέναν να ωριμάσει… Πρέπει να τα κάνουν όλα ΤΕΛΕΙΑ από την αρχή ως το τέλος…

Τα λάθη απαγορεύονται… Η νοημοσύνη τους θα πρέπει να είναι σχεδόν ρομποτική… Ή εξωγήινη αν προτιμάτε…

Σαν την τεχνολογική υπεροχή της Apple… Σαν την μουσική ανωτερότητα των MUSE…
Άλλωστε η στιχουργική θεματολογία τους, αντλείται  στις περισσότερες περιπτώσεις από τον υπέρτερο πολιτισμό του σύμπαντος…

Μάλλον στην προηγούμενη τους ζωή, θα πρέπει ήταν εξωγήινοι… Το αναγνωρίζουν και οι ίδιοι στον εαυτό τους… Με τον ταπεινό αυτοσαρκασμό που τους διακρίνει…

Στο δια ταύτα και για να μην μακρηγορούμε, ο υποφαινόμενος είναι κλασικοροκάς, που μεγάλωσε με τα ψαγμένα 70’s και τα ανάλαφρα 80’s, ωστόσο αποτίει φόρο τιμής στην καλύτερη σύγχρονη ροκ μπάντα…

Από την εποχή των ανυπέρβλητων Rush, των ZZTOP και βέβαια των Motorhead είχα να δω μπάντα που αποτελείται από 3 ΜΟΝΟ μέλη να έχει μια τόσο φαντασμαγορική και γεμάτη σκηνική παρουσία.

Μπορεί ο ήχος να μην ήταν αντάξιος του ονόματος και της αξίας του συγκροτήματος και ο χώρος κατά την γνώμη μου ανεπαρκής, ωστόσο η σχιζοφρενικά καλή μουσική τους και ο τρόπος που την αποδίδουν πάνω στην σκηνή, έκλεισε αποστομωτικά κάθε διάθεση κριτικής…

Αν μπορούσα να περιγράψω με μια φράση τους Muse, θα έλεγα πως είναι ο θόρυβος της ανθρωπότητας σ’ ένα μικροσκοπικό πλανήτη στη μέση του πουθενά…

πηγή

Για όσους δεν γνωρίζουν το συγκρότημα MUSE ένα βίντεο με μια απο τις επιτυχίες τους

από τον χρήστη  Muse

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).

Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.

Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.