…ένα άγνωστο Ζάλογγο στην Βιθυνία (Ιούνιος 1920)

Η Χορόζ Βασιλική με την κόρη της πάνω στο πλοίο της προσφυγιάς

Από τις διηγήσεις και τις μαρτυρίες για το ολοκαύτωμα του Φούλατζικ της Βιθυνίας 

Ο ανθρώπινος νους δεν μπορεί να χωρέσει τα μαρτύρια και τα βάσανα του πέρασε ο ελληνισμός στις Αλύτρωτες Πατρίδες ανά τους αιώνες, αλλά και στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, πριν τον Ξεριζωμό…ως εξήγηση στην απόφαση Ελληνίδων να προτιμήσουν, μαζί με τα παιδιά τους, την αυτοθυσία παρά την ατίμωση από του Τούρκους, και να αναβιώσουν το Ζάλογγο,το ακόλουθο συγκλονιστικό απόσπασμα: 

…ένα άγνωστο Ζάλογγο στην Βιθυνία 

“…Οι τούρκοι οδήγησαν έξω από το χωριό περί τα δέκα (10) κορίτσια, που τα υποχρέωσαν να γδυθούν και να χορεύουν υπό τους ήχους ζουρνάδων και νταουλιών, πάνω από τα πτώματα των χωριανών. Πολλές γυναίκες ατιμάσθηκαν από τον ξεχαλίνωτο τουρκικό όχλο. 

Ακολούθησε ένα νέο Ζάλογγο, καθώς περί τις είκοσι (20) μικρομάνες έπεσαν μαζί με τα παιδιά τους στον γκρεμό για να γλιτώσουν από την ατίμωση.

Τελικά, όσοι διασώθηκαν, κατευθύνθηκαν νύκτα προς τα κατάφυτα βουνά του Κραν για να ξεφύγουν από τους διώκτες τους. Εκεί εκτυλίχθηκε ένα νέο δράμα. Συγκεντρώθηκαν σε μια μεγάλη ομάδα, όμως τα βρέφη πεινούσαν και έκλαιγαν. Υπήρχε κίνδυνος ν’ ακουστούν τα κλάματα και να τους ανακαλύψουν οι τούρκοι, που τους έψαχναν.

Αποφασίσθηκε να τα πνίξουν. Τότε πνίγηκαν πολλά βρέφη, ενώ άλλα εγκαταλείφθηκαν στα τσαλιά και έγιναν βορά των θηρίων.” 

Αιωνία η μνήμη τους…Ας τους θυμόμαστε και ας τους τιμούμε. 

…η διάσωση του εξάμηνου βρέφους (ένα συγκινητικό περιστατικό) 

Σύμφωνα με τη ΔΙΗΓΗΣΗ της Τριανταφυλλιάς θυγατέρας Νικολάου & Αικατερίνης Ερκέκογλου, συζύγου Γεωργίου Ματραπάζη, κατοίκου Κορμίστας (αδελφής του πατέρα μου):

Γεννήθηκε τον Ιανουάριο του 1920 και επομένως όταν έγινε η σφαγή ήταν έξη (6) μηνών. Οι γονείς της και τα αδέλφια της γλίτωσαν και πορεύτηκαν στο βουνό, μαζί με τους άλλους χωριανούς, για να σωθούν.

Αυτή βρέφος έκλαιγε. Ζητήθηκε επιτακτικά από τους γονείς της να την πνίξουν για να μην προδοθούν. Ο πατέρας της (Καρανικόλας) αρνήθηκε να την πνίξει και, αφού απομακρύνθηκε την ακούμπησε επάνω σε ένα θάμνο, έβαλε στο χεράκι της ένα μικρό κομμάτι ψωμί και την εγκατέλειψε.

Μετά τρεις (3) ημέρες, με κίνδυνο της ζωής του γύρισε πίσω για να θάψει το παιδί του, όμως το βρήκε ζωντανό να βυζαίνει το δάκτυλό του, ενώ ολόκληρη η πλάτη του είχε καταφαγωθεί από τα μυρμήγκια. Πήρε το παιδί και γύρισε στο βουνό.

Η θεία μου έζησε, έκανε οικογένεια και πέθανε στην Κορμίστα το 2005 σε ηλικία 85 ετών.

Στην ωμοπλάτη της ήταν εμφανή τα σημάδια από τα μυρμήγκια. 

στοιχεία από το άρθρο του Γιώργου Κ. Ευστρατιάδης– Ερκέκογλου, Εφέτη Θράκης-διαβάστε το ολόκληρο στον ακόλουθο σύνδεσμο: 

23 Ιουνίου 1920 – Το ολοκαύτωμα του Φούλατζικ της Βιθυνίας 

Ο θρήνος για τη σφαγή του Φούλατζικ 

Η σφαγή στο Φούλαντζικ και η βία που άσκησαν οι κεμαλικοί κατά των χριστιανικών αποτυπώνεται στον παρακάτω θρήνο στην τούρκικη γλώσσα των Ελλήνων της κωμόπολης: 

Κεμαλιν ανταμλαρί χαρμανλαρντάν ιντιλέρ,

Σαλέ γκιουνού Φουλατζιγι μπαστιλάρ,

γκιουζέλ καριλαρί αϊρί κοϊντουλάρ,

βε τσιπλάκ οϊναττιλάρ.

Τσοτζουκλαριμιζι όλμεντεν μεζαρά κοϊντουλάρ,

ερκεκλερί κλίσενιν ιτσιντέ γιαχτιλάρ,

παπαζιν αγζινά γκεμλερί γκετσιρντιλέρ.

Γετίς Γιουνανιστανίμ, γετίς, γιαρντίμ κίμσεντεν γιόκτουρ. 

Δηλαδή:

Οι κεμαλικοί κατέβηκαν από τ’αλώνια, 

κι ημέρα Τρίτη πάτησαν το Φουλαζίκ,

διάλεξαντις ωραίες μας και τις έβαλαν γυμνές στο χορό.

Έθαψαν τα παιδιά μας ολοζώντανα, τους άνδρες έκαψαν στην εκκλησιά,

και στου παπά το στόμα πέρα­σαν χαλινάρι.

Φθάσε Ελλάδα μου, φθάσε, δεν έχω βοήθεια. 

επιμέλεια ανάρτησης: Αντέχουμε… 

σχετικό  άρθρο: 

Kizlar Kaitesi! Το άγνωστο “Ζάλογγο” του ΠΟΝΤΟΥ!!!

Αντέχουμε