(Από το Associated Press)
ΤΙΡΑΝΑ, Αλβανία - Ποιος δεν θέλει να δει ένα πρώην άκρως απόρρητο Κομμουνιστικό πυρηνικό καταφύγιο;
Μια εγκατάσταση, που είχε σχεδιαστεί για να κρατήσει την Αλβανία προφυλαγμένη μετά από μια(πιθανή) πυρηνική επίθεση, είναι το τελευταίο λείψανο του σκοτεινού κομμουνιστικού παρελθόντος της χώρας, το οποίο ανακαλύφθηκε εκ νέου ως ένα σύγχρονο τουριστικό αξιοθέατο.
Φοβούμενο εισβολή από μια σειρά από φανταστικούς εχθρούς - ιμπεριαλιστές, σόσιαλ-ιμπεριαλιστές (όπως οι άλλες κομμουνιστικές χώρες ονόμασαν αυτούς που θεωρούσαν ‘’ιδεολογικά επισφαλείς) ή ανήσυχο, για τους πεινασμένους για γη γείτονες(*2)- το καθεστώς της Αλβανίας είχε περίπου 700.000 αποθήκες από μπετόν όλων των μεγεθών χτισμένες σε ολόκληρη τη χώρα. Ένα τέταρτο του αιώνα μετά την πτώση των κομμουνιστών, οι περισσότεροι είναι ακόμα εκεί, με τις μεγαλύτερες να χρησιμεύουν ως αχυρώνες για πρόβατα, μπαρ, εστιατόρια, δημόσιες τουαλέτες, φωλιές αγάπης για παράνομα ζευγάρια ή ακόμη και ως κατοικίες.
Ευρισκόμενο κάτω από το Υπουργείο Εσωτερικών, το μυστικό πυρηνικό καταφύγιο χτίστηκε στις αρχές του 1980, για να παρέχει καταφύγιο στο προσωπικό του υπουργείου. Ο Auron Tare , ο οποίος ηγείται μιας τουριστικής υπηρεσίας της κυβέρνησης, λέει το άνοιγμα του πρώην καταφυγίου ως μουσείου θα συμβάλει στη διατήρηση της ιστορίας της χώρας.
"Είκοσι πέντε χρόνια μετά την πτώση του κομμουνισμού, οι νεότερες γενιές δεν έχουν καμία ιδέα για το πώς ήταν αυτό το καθεστώς", είπε στο Associated Press. «Οι συλλογικές μνήμες του κομμουνιστικού καθεστώτος, το οποίο είχε τόση επίδραση στη ζωή της χώρας, σβήστηκαν γρήγορα."
Τα γραφεία του προσωπικού μετατράπηκαν σε κοιτώνες και εξοπλιστήκαν με σιδερένια τραπέζια και κρεβάτια. Ο αξιωματούχος είχε μια μικρή σουίτα με ξύλινη επένδυση για τον εαυτό του, η οποία περιελάμβανε ένα μικρό δωμάτιο για τον /την γραμματέα του, ένα υπνοδωμάτιο και μπάνιο, και μια ανοικτή τηλεφωνική γραμμή με την ηγεσία του κόμματος.
Οι αρχές ελπίζουν
να ανοίξει για το κοινό εντός του τρέχοντος έτους.
Η δομή έχει ήδη προκαλέσει διενέξεις. Μια
αντικυβερνητική συγκέντρωση από το συντηρητικό Δημοκρατικό Κόμμα στα τέλη του
περασμένου έτους έκλεισε με μια εξέγερση στο Υπουργείο Εσωτερικών, με
διαδηλωτές να προσπαθούν να καταστρέψουν ένα μικρό καταφύγιο ρεπλίκα που θα
παρέχει πρόσβαση στο καταφύγιο. Ο αρχιτέκτονας
Αρτάν Shkreli, ο οποίος συμμετέχει στο έργο για το καταφύγιο, λέει
η κριτική είναι "παράλογη", αλλά ήταν ευχαριστημένος που η νέα
είσοδος ξεπέρασε την επίθεση.
«Εκατοντάδες χιλιάδες των πυρηνικών καταφυγίων που χτίστηκαν από το κομμουνιστικό καθεστώς δεν εξετάστηκαν /δοκιμάστηκαν», είπε. "Αυτό ψεύτικο καταφύγιο ... πέρασε το τεστ!"
Shpëtim Idrizi, (PDIU): ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΝΒΕΡ ΧΟΤΖΑ ΗΡΩΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ
Το κόμμα των Τσάμηδων PDIU (=Κόμμα για Δικαιοσύνη, Ένταξη και Ενότητα) έχει συγκεντρώσει τις εγκαταστάσεις του στην Αυλώνα για την εκλογική διαδικασία στο εσωτερικό του κόμματός του, που θα πραγματοποιηθεί στις 21 Μαΐου, καθώς και για νέες συνδρομές. Σε αυτή τη συνάντηση ήταν παρόντες ο πρόεδρος του PJIU Σφετίμ Idris, οι βουλευτές Aqif Rakipi, Μεσίλα Doda και οTahir Muhedini, επίσης Επίτιμος Πρόεδρος της PJIU. Στην ομιλία του ενώπιον μελών της PJIU,ο Ιντρίζι, είπε ότι η λύση του ζητήματος Cham είναι πολύ κοντά.
Ο Ιντρίζι, μεταξύ άλλων, έκανε έκκληση για την
ανάληψη πρωτοβουλιών του PDIU να αφαιρεθούν οι δικαστικές εξουσίες από τις ‘’διακοσμήσεις’’,
όπως αποκαλεί κάποιους υψηλόβαθμους δικαστικούς. Συγκεκριμένα είπε:
«Θα έχουμε κάθε νομική πρωτοβουλία για την απομάκρυνση των ‘’διακοσμήσεων’’ - εγκληματιών όλων των Αλβανών, επειδή δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι ο ποινικός εγκληματίας Ενβέρ Χότζα, είναι ο ήρωας των ανθρώπων σήμερα. Αν ο Ναπολέων Ζέρβας σκότωσε τους Cham σωματικά, o Ενβέρ Χότζα προσπάθησε αυτή τη κοινότητα να την σκοτώσει ηθικά ».
Τι θέλει να πει ο ποιητής:
«Εκατοντάδες χιλιάδες των πυρηνικών καταφυγίων που χτίστηκαν από το κομμουνιστικό καθεστώς δεν εξετάστηκαν /δοκιμάστηκαν», είπε. "Αυτό ψεύτικο καταφύγιο ... πέρασε το τεστ!"
Shpëtim Idrizi, (PDIU): ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΝΒΕΡ ΧΟΤΖΑ ΗΡΩΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ
Το κόμμα των Τσάμηδων PDIU (=Κόμμα για Δικαιοσύνη, Ένταξη και Ενότητα) έχει συγκεντρώσει τις εγκαταστάσεις του στην Αυλώνα για την εκλογική διαδικασία στο εσωτερικό του κόμματός του, που θα πραγματοποιηθεί στις 21 Μαΐου, καθώς και για νέες συνδρομές. Σε αυτή τη συνάντηση ήταν παρόντες ο πρόεδρος του PJIU Σφετίμ Idris, οι βουλευτές Aqif Rakipi, Μεσίλα Doda και οTahir Muhedini, επίσης Επίτιμος Πρόεδρος της PJIU. Στην ομιλία του ενώπιον μελών της PJIU,ο Ιντρίζι, είπε ότι η λύση του ζητήματος Cham είναι πολύ κοντά.
«Θα έχουμε κάθε νομική πρωτοβουλία για την απομάκρυνση των ‘’διακοσμήσεων’’ - εγκληματιών όλων των Αλβανών, επειδή δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι ο ποινικός εγκληματίας Ενβέρ Χότζα, είναι ο ήρωας των ανθρώπων σήμερα. Αν ο Ναπολέων Ζέρβας σκότωσε τους Cham σωματικά, o Ενβέρ Χότζα προσπάθησε αυτή τη κοινότητα να την σκοτώσει ηθικά ».
Τι θέλει να πει ο ποιητής:
(*1) εννοεί ότι η Αλβανία του Χότζα διέθετε
παλιά οπλικά και γεωργικά συστήματα και
στηριζόταν σε αυτά.
(*2) εννοεί τους ‘’γείτονες της Αλβανίας’’,
που επιθυμούσαν διακαώς να αρπάξουν την γη
των Αλβανών. Ποιους να εννοεί άραγε ;;;
για σκεφθείτε…
ΘΩΜΑΪΣ ΠΑΡΙΑΝΟΥ
ΠΩΣ ΧΤΙΣΤΗΚΑΝ ΤΑ ΠΟΛΥΒΟΛΕΙΑ ΤΟΥ ΧΟΤΖΑ
Στο αυτοβιογραφικό βιβλίο του εκλεκτού αγωνιστή της Βορείου Ηπείρου, Βαγγέλη Παπαχρήστου, «ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΔΑΙΜΟΝΩΝ», που περιέχει πολύτιμες πληροφορίες για την ζωή στην Βόρειο Ήπειρο κατά την διάρκεια διακυβέρνησης του Ενβέρ Χότζα, δηλ. από 1944 έως τις 11/4/1985 ημέρα που ο δικτάτορας πέθανε, μαθαίνουμε και πως κτίστηκαν τα χαρακτηριστικά ‘’ πολυβολεία’’, που υπάρχουν στα σύνορα Ελλάδας – Αλβανίας.
Αν και δεν
υπάρχει στο βιβλίο ακριβής χρονολόγηση, τα πολυβολεία αυτά κτίστηκαν στις αρχές
τις 10ετίας του 1980 και σε αυτό συμμετείχαν οι λεγόμενες ‘’ελεύθερες
στρατιωτικές δυνάμεις’’, δηλ. μη – στρατιωτικοί άνδρες, οι οποίοι ήταν
διανοούμενοι και άμαθοι από χειρονακτικές εργασίες, όπως, στην περίπτωση του
συγγραφέα, που ήταν δάσκαλος. Οι άνθρωποι αυτοί ειδοποιήθηκαν εντελώς ξαφνικά
την αμέσως προηγούμενη μέρα να βρίσκονται στον τόπο μίας νέας στρατιωτικής άσκησης, την επόμενη μέρα το πρωί, στις 7.00’.
Επρόκειτο για ‘’σμπορ’’, δηλ.
για στρατιωτική άσκηση με ‘’ελεύθερες δυνάμεις’’.
Όντως, την άλλη μέρα ο Βλάσης, όπως είναι το όνομα του συγγραφέα στο βιβλίο, παρουσιάστηκε στην στρατιωτική μονάδα, στο Σέλωμα (φανταστικό τοπωνύμιο), μαζί με πολλούς άλλους ‘’εθελοντές’’, και τον κατέταξαν σε διμοιρία των ελαφρών όλμων. Ντυμένοι όλοι με στρατιωτικές στολές και αρματωμένοι με όλα τα είδη των όπλων, βγήκαν από την στρατιωτική μονάδα, για να σταματήσουν σε ένα μέρος ανοικτό και ίσιο. Εκεί, ο διμοιρίτης, αφού φώναξε τα ονόματά τους, τους ανακοίνωσε το δεκαήμερο πρόγραμμα στρατιωτικής άσκησης.
«Το σμπορ θα διαρκέσει 10 μέρες. Στο διάστημα αυτό θα γνωρίσουμε την κατασκευή και την λειτουργία του όλμου. Η στρατιωτική άσκηση θα ολοκληρωθεί με την σκοποβολή με αληθινά πυρά, για αυτό χρειάζεται μεγάλη προσοχή και υπευθυνότητα. Όσοι από σας δεν γνωρίζουν την κατασκευή του όλμου, θα το μάθουν κατά την διάρκεια της ολμασκίας.
για σκεφθείτε…
ΘΩΜΑΪΣ ΠΑΡΙΑΝΟΥ
Στο αυτοβιογραφικό βιβλίο του εκλεκτού αγωνιστή της Βορείου Ηπείρου, Βαγγέλη Παπαχρήστου, «ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΔΑΙΜΟΝΩΝ», που περιέχει πολύτιμες πληροφορίες για την ζωή στην Βόρειο Ήπειρο κατά την διάρκεια διακυβέρνησης του Ενβέρ Χότζα, δηλ. από 1944 έως τις 11/4/1985 ημέρα που ο δικτάτορας πέθανε, μαθαίνουμε και πως κτίστηκαν τα χαρακτηριστικά ‘’ πολυβολεία’’, που υπάρχουν στα σύνορα Ελλάδας – Αλβανίας.
Όντως, την άλλη μέρα ο Βλάσης, όπως είναι το όνομα του συγγραφέα στο βιβλίο, παρουσιάστηκε στην στρατιωτική μονάδα, στο Σέλωμα (φανταστικό τοπωνύμιο), μαζί με πολλούς άλλους ‘’εθελοντές’’, και τον κατέταξαν σε διμοιρία των ελαφρών όλμων. Ντυμένοι όλοι με στρατιωτικές στολές και αρματωμένοι με όλα τα είδη των όπλων, βγήκαν από την στρατιωτική μονάδα, για να σταματήσουν σε ένα μέρος ανοικτό και ίσιο. Εκεί, ο διμοιρίτης, αφού φώναξε τα ονόματά τους, τους ανακοίνωσε το δεκαήμερο πρόγραμμα στρατιωτικής άσκησης.
«Το σμπορ θα διαρκέσει 10 μέρες. Στο διάστημα αυτό θα γνωρίσουμε την κατασκευή και την λειτουργία του όλμου. Η στρατιωτική άσκηση θα ολοκληρωθεί με την σκοποβολή με αληθινά πυρά, για αυτό χρειάζεται μεγάλη προσοχή και υπευθυνότητα. Όσοι από σας δεν γνωρίζουν την κατασκευή του όλμου, θα το μάθουν κατά την διάρκεια της ολμασκίας.
Χώρισε ο διμοιρίτης την διμοιρία σε 4 ομάδες και ανακοίνωσε
τους ομαδάρχες. Είχαν δύο ώρες που
διεξάγονταν μαθήματα για τον όλμο, όταν ακούστηκε στον ασύρματο η εντολή:
«Η διμοιρία να
ετοιμαστεί, θα κινηθεί προς τα βόρεια». Μέσα
σε λίγα λεπτά, η διμοιρία ήταν έτοιμη για τον νέο προορισμό.
Από την στρατιωτική μονάδα βγήκαν μερικά οχήματα. Πίσω τους έσερναν βαριούς όλμους. Και οι άλλες διμοιρίες, καταφορτωμένες με τον ανάλογο δικό τους οπλισμό, τέθηκαν σε κίνηση. Μια ολόκληρη μονάδα, με εφεδρικό από ελεύθερες δυνάμεις θα μετακινούνταν προς τα βόρεια της περιοχής. Ήταν απόγευμα, όταν στον χωματόδρομο που οδηγούσε προς τα βόρεια μέρη , εκεί που θα γινόταν οι στρατιωτικές ασκήσεις , προχωρούσε μία φάλαγγα με οχήματα και πεζούς, βαριά φορτωμένους . Η πορεία ήταν κουραστική, το φορτίο βαρύ. Οι δυνάμεις σιγά – σιγά τους εγκατέλειπαν. ‘Ύστερα από τρεις ώρες πορείας, οι περισσότεροι σβαρνίζονταν, παρά περπατούσαν.
Είχε νυχτώσει, όταν έφθασαν σε ένα υψόμετρο 1000 μέτρων. Δόθηκε η προσταγή και οι διμοιρίες σταμάτησαν. Εκεί θα περνούσαν την νύχτα. Το μέρος ήταν ορεινό. Ήταν τέλος φθινοπώρου και το κρύο έτσουζε. Έβγαλαν από τις τσάντες τους μερικά νάιλον, τυλίχθηκαν με αυτά, χώθηκαν σε κάποιο κοίλωμα και προσπάθησαν να κοιμηθούν. Την νύχτα, το κρύο μεγάλωσε. Μεγάλα φουσκωμένα σύννεφα, μαύρα και απειλητικά, ταξίδευαν πάνω στο βουνό. Ο αέρας φυσούσε ασταμάτητα, σκορπίζοντας το κρύο με το φύσημά του, τόσο που τα φυτά γύρω τρέμανε.
Ξημέρωσε. Οι διμοιρίτες, σχεδόν άυπνοι από το τσουχτερό κρύο, έριξαν μία ματιά γύρω τους. Οι διμοιρίες είχαν πιάσει θέση στους πρόποδες του βουνού. Πίσω τους, σαν ασπίδα, στεκόταν το βουνό, που οργίστηκε όταν έμαθε τα μυστικά στρατιωτικά σχέδιά τους. Εκεί, στη σάρκα του, στην μέση, στον αφαλό του, θα τοποθετούσαν σιδερομπετά, θα τα συναρμολογούσαν και θα έφτιαχναν τα λεγόμενα ‘’πολυβολεία’’, πολλά πολυβολεία. Θα χάλαγαν την όψη και την ομορφιά του. Θα το έκαναν να πονέσει και να αναστενάξει. Για αυτό και άφησε εκείνη την νύχτα αδάμαστους τους αγέρηδες και το τσουχτερό κρύο.
Ήταν το βουνό σε θέση κλειδί. Απέναντι, πολύ κοντά, ήταν μία χώρα εχθρική, που δεν συμβιβαζόταν με τις από εδώ απόψεις και ιδεολογίες. Ήταν δύο αντίθετα άκρα, δύο αντίθετοι κόσμοι. Από δω, η χώρα του φωτός και της αναμμένης δάδας της μαρξιστικής θεωρίας, από εκεί, η χώρα του καπιταλισμού και της καταπίεσης του ανθρώπου από άνθρωπο. Η Ψωροκώσταινα, όπως την είχαν βαπτίσει και είχαν καλλιεργήσει ένα κρυφό μίσος για αυτήν. Ήταν αυστηρότατα τα μέτρα για όσους την ονειρεύονταν και έκαναν το μοιραίο λάθος να δρασκελήσουν τα σύνορα και να την πατήσουν.
Σε αυτό το μέρος, οι διμοιρίες, με εντολή του Γενικού Επιτελείου, θα μετέφεραν τα συστατικά μέρη, από σίδηρο και μπετόν, για την συναρμολόγηση των πολυβολείων.
Χωρισμένοι ανά δύο, προσπάθησαν να σηκώσουν τα βαριά τεμάχια από σιδερομπετά για την συναρμολόγηση. Δύσκολη η μετακίνηση, δύσκολος ο δρόμος Δύσκολα θα επιτελούσαν την διαταγή του Στρατιωτικού Επιτελείου. Όλα δύσκολα. Μετά από ώρες έντονης προσπάθειας, αργά το απόγευμα, άφησαν την δουλειά, έτοιμοι να λιποθυμήσουν. Οι περισσότεροι δεν πήραν ούτε το πιλάφι που μαγείρεψαν εκείνο το βράδυ, τυλίχθηκαν με ένα νάιλον και κοιμήθηκαν με έναν βαρύ ύπνο από την κούραση.
Οι μέρες διαδέχονταν η μία την άλλη, δύσκολες και στενάχωρες, βάσει ενός προγράμματος, που άρχιζε με το πολιτικό μάθημα. Ακολουθούσαν ώρες θεωρίας και ώρες πρακτικής. Υπήρχαν και οι ελεύθερες ώρες, οι στιγμές στιγμές των ιστοριών, των ανεκδότων και των τραγουδιών. Χωρίζονταν σε ομάδες και άρχιζαν το τραγούδι, έτσι για να σπάνε την μονοτονία και να ξεχνούν την κούραση και την σκληρότητα των ημερών.
Ήρθε και η μέρα της σκοποβολής. Όλοι ήταν αγχωμένοι: ο διοικητής, ο κομισάριος, οι διμοιρίτες και οι ασκούντες την πολεμική τέχνη. Η μέρα ήταν ηλιόλουστη, αλλά κρύα, γιατί μία δυνατή βροχή έπεφτε όλη την νύχτα. Οι εθελοντές φαντάροι, οι περισσότεροι καταβρεγμένοι, προσπαθούσαν να αυτοσυγκεντρωθούν από την αϋπνία και την βροχή της νύχτας. Ο διοικητής, μαζί με τον κομισάριο, σκέφθηκαν να τους ανεβάσουν το ηθικό . Σκοποβολή με χαμηλό ηθικό δεν μπορούσε να γίνει. Θα είχαν χαμηλά αποτελέσματα και ο κόπος των δέκα ημερών θα πήγαινε χαμένος. Τους είπαν, μεταξύ των άλλων:
«Σύντροφοι Στρατιώτες, ….. Σήμερα θα δείξουμε πόσο αγαπάμε το Κόμμα και τον σύντροφο Ενβέρ. Οι υψηλές αποδοτικότητες στα συνεταιριστικά μας νοικοκυριά και σε όλους τους τομείς της χώρας , η επιτυχία στις πολεμικές τέχνες , που βαθμολογούνται βάσει των αποτελεσμάτων της σκοποβολής, είναι το βαρόμετρο της αφοσίωσής μας στο κόμμα, είναι η ενότητα λαός – κόμμα. Ο καθένας, όταν έρθει η στιγμή της σκοποβολής, πρέπει να νιώθει ότι έχει μπροστά του τον εχθρό, και ότι κάθε οβίδα και κάθε όλμος θα είναι ένα βόλι προς αυτόν κι ένας λίθος για την υπεράσπιση της χώρας και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού». Και τέλος τους ευχήθηκαν καλή επιτυχία. Άρχισαν οι προετοιμασίες, καθορίστηκαν οι λεπτομέρειες και δόθηκε η εντολή: «Ἐτοιμοι για σκοποβολή».
Είχε
περάσει μεσημέρι όταν τελείωσε η σκοποβολή. Η κάθε διμοιρία έκανε τον
δικό της απολογισμό, η κάθε ομάδα όλμου περίμενε τα δικά της αποτελέσματα. Ποια
θα ανακηρυσσόταν η καλύτερη, ποια θα έπαιρνε το «Φύλλο επαίνου»;
Μετά από αρκετή ώρα ξανασυγκεντρώθηκαν οι διμοιρίες και μοιράστηκαν τα «Φύλλα Επαίνου». Αργά το απόγευμα το τάγμα κατηφόρισε προς την στρατιωτική μονάδα. Οι έφεδροι ήταν ταλαιπωρημένοι. Ήταν και χαρούμενοι που εκείνο το βράδυ θα κοιμόνταν στα δικά τους κρεβάτια, στα σπίτια τους.
Από την στρατιωτική μονάδα βγήκαν μερικά οχήματα. Πίσω τους έσερναν βαριούς όλμους. Και οι άλλες διμοιρίες, καταφορτωμένες με τον ανάλογο δικό τους οπλισμό, τέθηκαν σε κίνηση. Μια ολόκληρη μονάδα, με εφεδρικό από ελεύθερες δυνάμεις θα μετακινούνταν προς τα βόρεια της περιοχής. Ήταν απόγευμα, όταν στον χωματόδρομο που οδηγούσε προς τα βόρεια μέρη , εκεί που θα γινόταν οι στρατιωτικές ασκήσεις , προχωρούσε μία φάλαγγα με οχήματα και πεζούς, βαριά φορτωμένους . Η πορεία ήταν κουραστική, το φορτίο βαρύ. Οι δυνάμεις σιγά – σιγά τους εγκατέλειπαν. ‘Ύστερα από τρεις ώρες πορείας, οι περισσότεροι σβαρνίζονταν, παρά περπατούσαν.
Είχε νυχτώσει, όταν έφθασαν σε ένα υψόμετρο 1000 μέτρων. Δόθηκε η προσταγή και οι διμοιρίες σταμάτησαν. Εκεί θα περνούσαν την νύχτα. Το μέρος ήταν ορεινό. Ήταν τέλος φθινοπώρου και το κρύο έτσουζε. Έβγαλαν από τις τσάντες τους μερικά νάιλον, τυλίχθηκαν με αυτά, χώθηκαν σε κάποιο κοίλωμα και προσπάθησαν να κοιμηθούν. Την νύχτα, το κρύο μεγάλωσε. Μεγάλα φουσκωμένα σύννεφα, μαύρα και απειλητικά, ταξίδευαν πάνω στο βουνό. Ο αέρας φυσούσε ασταμάτητα, σκορπίζοντας το κρύο με το φύσημά του, τόσο που τα φυτά γύρω τρέμανε.
Ξημέρωσε. Οι διμοιρίτες, σχεδόν άυπνοι από το τσουχτερό κρύο, έριξαν μία ματιά γύρω τους. Οι διμοιρίες είχαν πιάσει θέση στους πρόποδες του βουνού. Πίσω τους, σαν ασπίδα, στεκόταν το βουνό, που οργίστηκε όταν έμαθε τα μυστικά στρατιωτικά σχέδιά τους. Εκεί, στη σάρκα του, στην μέση, στον αφαλό του, θα τοποθετούσαν σιδερομπετά, θα τα συναρμολογούσαν και θα έφτιαχναν τα λεγόμενα ‘’πολυβολεία’’, πολλά πολυβολεία. Θα χάλαγαν την όψη και την ομορφιά του. Θα το έκαναν να πονέσει και να αναστενάξει. Για αυτό και άφησε εκείνη την νύχτα αδάμαστους τους αγέρηδες και το τσουχτερό κρύο.
Ήταν το βουνό σε θέση κλειδί. Απέναντι, πολύ κοντά, ήταν μία χώρα εχθρική, που δεν συμβιβαζόταν με τις από εδώ απόψεις και ιδεολογίες. Ήταν δύο αντίθετα άκρα, δύο αντίθετοι κόσμοι. Από δω, η χώρα του φωτός και της αναμμένης δάδας της μαρξιστικής θεωρίας, από εκεί, η χώρα του καπιταλισμού και της καταπίεσης του ανθρώπου από άνθρωπο. Η Ψωροκώσταινα, όπως την είχαν βαπτίσει και είχαν καλλιεργήσει ένα κρυφό μίσος για αυτήν. Ήταν αυστηρότατα τα μέτρα για όσους την ονειρεύονταν και έκαναν το μοιραίο λάθος να δρασκελήσουν τα σύνορα και να την πατήσουν.
Σε αυτό το μέρος, οι διμοιρίες, με εντολή του Γενικού Επιτελείου, θα μετέφεραν τα συστατικά μέρη, από σίδηρο και μπετόν, για την συναρμολόγηση των πολυβολείων.
Χωρισμένοι ανά δύο, προσπάθησαν να σηκώσουν τα βαριά τεμάχια από σιδερομπετά για την συναρμολόγηση. Δύσκολη η μετακίνηση, δύσκολος ο δρόμος Δύσκολα θα επιτελούσαν την διαταγή του Στρατιωτικού Επιτελείου. Όλα δύσκολα. Μετά από ώρες έντονης προσπάθειας, αργά το απόγευμα, άφησαν την δουλειά, έτοιμοι να λιποθυμήσουν. Οι περισσότεροι δεν πήραν ούτε το πιλάφι που μαγείρεψαν εκείνο το βράδυ, τυλίχθηκαν με ένα νάιλον και κοιμήθηκαν με έναν βαρύ ύπνο από την κούραση.
Οι μέρες διαδέχονταν η μία την άλλη, δύσκολες και στενάχωρες, βάσει ενός προγράμματος, που άρχιζε με το πολιτικό μάθημα. Ακολουθούσαν ώρες θεωρίας και ώρες πρακτικής. Υπήρχαν και οι ελεύθερες ώρες, οι στιγμές στιγμές των ιστοριών, των ανεκδότων και των τραγουδιών. Χωρίζονταν σε ομάδες και άρχιζαν το τραγούδι, έτσι για να σπάνε την μονοτονία και να ξεχνούν την κούραση και την σκληρότητα των ημερών.
Ήρθε και η μέρα της σκοποβολής. Όλοι ήταν αγχωμένοι: ο διοικητής, ο κομισάριος, οι διμοιρίτες και οι ασκούντες την πολεμική τέχνη. Η μέρα ήταν ηλιόλουστη, αλλά κρύα, γιατί μία δυνατή βροχή έπεφτε όλη την νύχτα. Οι εθελοντές φαντάροι, οι περισσότεροι καταβρεγμένοι, προσπαθούσαν να αυτοσυγκεντρωθούν από την αϋπνία και την βροχή της νύχτας. Ο διοικητής, μαζί με τον κομισάριο, σκέφθηκαν να τους ανεβάσουν το ηθικό . Σκοποβολή με χαμηλό ηθικό δεν μπορούσε να γίνει. Θα είχαν χαμηλά αποτελέσματα και ο κόπος των δέκα ημερών θα πήγαινε χαμένος. Τους είπαν, μεταξύ των άλλων:
«Σύντροφοι Στρατιώτες, ….. Σήμερα θα δείξουμε πόσο αγαπάμε το Κόμμα και τον σύντροφο Ενβέρ. Οι υψηλές αποδοτικότητες στα συνεταιριστικά μας νοικοκυριά και σε όλους τους τομείς της χώρας , η επιτυχία στις πολεμικές τέχνες , που βαθμολογούνται βάσει των αποτελεσμάτων της σκοποβολής, είναι το βαρόμετρο της αφοσίωσής μας στο κόμμα, είναι η ενότητα λαός – κόμμα. Ο καθένας, όταν έρθει η στιγμή της σκοποβολής, πρέπει να νιώθει ότι έχει μπροστά του τον εχθρό, και ότι κάθε οβίδα και κάθε όλμος θα είναι ένα βόλι προς αυτόν κι ένας λίθος για την υπεράσπιση της χώρας και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού». Και τέλος τους ευχήθηκαν καλή επιτυχία. Άρχισαν οι προετοιμασίες, καθορίστηκαν οι λεπτομέρειες και δόθηκε η εντολή: «Ἐτοιμοι για σκοποβολή».
Μετά από αρκετή ώρα ξανασυγκεντρώθηκαν οι διμοιρίες και μοιράστηκαν τα «Φύλλα Επαίνου». Αργά το απόγευμα το τάγμα κατηφόρισε προς την στρατιωτική μονάδα. Οι έφεδροι ήταν ταλαιπωρημένοι. Ήταν και χαρούμενοι που εκείνο το βράδυ θα κοιμόνταν στα δικά τους κρεβάτια, στα σπίτια τους.
Επιμέλεια Κειμένου : ΘΩΜΑΪΣ ΠΑΡΙΑΝΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.