ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΟΣ ΤΑΞΙΔΕΥΤΗΣ (Voyager 1)

Που πας καραβάκι εντελώς μοναχό;

δίχως ναύτες πλήρωμα και καπετάνιο;

το έξω-ηλιακό διάστημα δεν το φοβάσαι το φρικτό

ακυβέρνητο καρυδότσουφλο εκεί επάνω;

Μήπως ον έγινες βιονικό;

στο μεσοαστρικό τώρα πλέεις περιβάλλον

μπροστά σου απλώνεται το σύμπαν σαν στόμα

ανοιχτό

γεμάτο αιθέρα, ακτινοβολίες, σωστός χάρος

κι’ εσύ απτόητος ταξιδευτής πετάς στο κενό 

από το 1977 αενάως

Μέσα σου της NASA έχεις την πνοή

έχεις και το θάρρος

αέρας δεν σου χρειάζεται και αναπνοή

λίγη ενέργεια σου αρκεί από το συσσωρευτή

τώρα που έστειλες τις εικόνες σου στη Γαία

έβαλες την κάμερα να κοιμηθεί δεν έχεις θέα

Με πλώρη προς το  άγνωστο πετάς

με ταχύτητα κοσμική να εξαφανιστείς πας

ο πρώτος παράτολμος ταξιδευτής

στο σύμπαν βαθειά έχεις μπει

σε ακολουθεί βεβαίως κι’ άλλος

εσύ όμως πρωτοπόρος γιός είσαι 

του Τάλω

Τώρα στέλνεις μόνον δεδομένα

ακτινοβολίες, σωματιδίων και μαγνητικών πεδίων

που συναντάς στην διαδρομή ένα- ένα

για να φωτίσεις την επιστήμη  με νέο πνεύμα

σε μια δεκαετία θα διακόψεις κάθε επαφή

και οριστικά βουβός θα μείνεις

αιώνιος του σύμπαντος ταξιδευτής 

ως την αιωνιότητα το ταξίδι σου θα συνεχίσεις

εκτός κι’ αν κάποια πρόσκρουση συμβεί

ή γίνεις ουρά κάποιου κομήτη

Πολλά αστρόπλοια στο διάστημα  

έχουν πετάξει μα εσένα ο κλήρος

να μπεις βαθειά στο σύμπαν σου

έχει λάχει

στο ηλιακό μας σύστημα να μην ξανάρθεις

ο πρώτος έγινες θαρραλέος ταξιδευτής

Οδύσσεια να ζήσεις επική χωρίς θεατές

και θιασάρχη

Εκεί θα συναντήσεις ήλιους πιο φωτεινούς,

θα νοιώσεις πηχτό  σκοτάδι 

γαλαξίες μεγάλους θα περάσεις πιο τρανούς

θα ταξιδεύεις αιώνια και θα αγνοείς

αν είναι πρωί ή βράδυ

εκτός κι’ αν κάποια Κίρκη ή Ναυσικά

σε ερωτευτεί και σε μαγέψει

κι’ εσύ με τα δώρα που μεταφέρεις την πλανέψεις

Τώρα ταξιδεύεις στον μεσοαστρικό Αδη

μακριά από του ήλιου μας το μαγνητικό του χάδι

έξω νύχτες φοβερές και κρύες

μπροστά σου χαίνουν μελανές οπές και γαλαξίες  

θα σε φωτίσουν σούπερ νόβα

κοσμικές σε λούζουν ακτινοβολίες

Τη σκοτεινή ύλη και ενέργεια πρώτος

θα δοκιμάσεις

την Πυθαγόρεια αρμονία του σύμπαντος

θα απολαύσεις

βούλωσε τ’ αυτιά σου μη σε μαγέψουν

οι συμπαντικές Σειρήνες

μην προδώσεις της Γης μας

τους τεχνολογικούς μαικήνες

τώρα φεύγεις από τη Γη μας χώρια

δίχως φόβο, λύπη, δίχως στενοχώρια

Αν βρεις πουθενά το Δία 

να του μιλήσεις

την κοσμική του ενέργεια να γευθείς 

αν την αποθυμήσεις

τα σήματα σου λίαν ασθενή

σε 18,5 ώρες εδώ φθάνουν

το 2025 θα σιγήσεις

ακυβέρνητο και βουβό σε κάνουν

καραβάκι μας στο καλό  καλή σου τύχη

Της Καμηλοπάρδαλης τον αστερισμό

αν είσαι τυχερός τον πρώτον

που θα συναντήσεις

μετά από 40.000 χρόνια υπολογίζουν ότι

θα φθάσεις

νοήμονα όντα αν θα βρεις

διάλογο να πιάσεις

τα προϊόντα της Γης μας να τους χαρίσεις

φίλους να τους κάνεις να τους πληροφορήσεις

Εσύ θα είσαι ο αιώνιος ταξιδευτής 

ο άνθρωπος δεν διακινδυνεύει τη ζωή 

άνευ επιστροφής

εκτός κι’ αν συνθήκες στα διαστημόπλοια όμοιες με της Γης εξασφαλίσει

αυτονομία σε νερό, πρώτες ύλες,

τροφή και  ενέργεια 

πριν την διαστημική του Οδύσσεια να αρχίσει

Να αναβαθμίζει συνεχώς την κβαντική του βάση

στον έβδομο ουρανό τελικά να φθάσει

κι’ αυτός ισόθεος να γίνει κάποια μέρα

τα βιονικά του τέκνα να ζήσουν στον αιθέρα

στους αιώνες των αιώνων ταξιδευτής να μείνει 

όμως το «Διαστημόπλοιο Γαία» γιατί στην καταστροφή το παραδίνει;

*Αμφικτύων

1/4/2016

*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης,

Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων λογοτεχνών

http://amphiktyon.blogspot.com/

 

Υ.Γ Το ποίημα αφιερώνεται στην NASA η οποία κατασκεύασε το διαστημόπλοιο VOYAGER- 1  και 2 και  στους διαστημικούς επιστήμονες και κοσμοναύτες όλου του κόσμου που μοχθούν για την κατάκτηση του διαστήματος για ειρηνικούς σκοπούς.