ΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΑΣ!!!

(Εμμετρο ποίημα)

Στην γραφή αυτή, ο στρατός,

Να είναι, προσεκτικός.

Έρχεται επιστράτευση, γενική,

Μα ο τακτικός στρατιώτης,

Θα είναι παρών της κλήσης, της πρώτης.

Θα γεμίσει τα βουνά και τα νησιά, εντολή θα πάρει, να ετοιμαστεί,

Τα σύνορα , από επικείμενη Τούρκικη εισβολή, να υπερασπιστεί.

Κανείς, να μην φοβηθεί,

Πολλές φορές, Άγιοι και μοναχοί, στα γεγονότα αυτά έχουν αναφερθεί,

Μα πολλοί ιδέα, ακόμα δεν έχουν,

Σε τι γεγονότα, θα σε λίγο θα συμμετέχουν.

Γι αυτούς σας δίνεται, τούτη η γραφή,

Που κοιμούνται, τον ύπνο τον βαθύ.

Σε όλους, να διασκορπιστεί,

Παντού να μοιραστεί,

Και ας αυτή για τους πιστούς αμνούς Μου, για γνωστά πράγματα μιλεί.

Να πείσει, για την ύπαρξη του Υιού του Μονογενή , έχει γραφεί.

Από χέρια άπιστων, θα κρατηθεί και θα διαβαστεί,

Θα προκαλέσει, την μεταστροφή,

Και ο λόγος του Χριστού, σε λίγο για αυτούς θα αποτελεί, την κύρια τροφή.

Για τους δικούς Μου τους αμνούς, απλά ακόμα ένα πειστήριο,

Του Ζώντα Θεού, Ιησου Χριστου, στην καρδιά τους, θα προστεθεί.

Ο στρατός στα ορύγματα, αφόβητα και περήφανα, μέσα να σταθεί,

Κανείς, να μην φοβηθεί,

Να πολεμήσει, δεν θα χρειαστεί,

Θα μείνει, στην αναμονή,

Πολύ από την προσευχή, θα βοηθηθεί.

Όσο ο στρατιώτης όμως, αναμένει

Και του Θεού βοήθεια στα βουνά του Έβρου, περιμένει,

Αλλά και στα νησιά,

Στον Θεό να ανοίξει, μια αγκαλιά.

Βλασφημία, μην αρθρώσει, γιατί ευθύς,

Μόνος, θα βρεθείς.

Από κακοτοπιά δεν θα βοηθηθείς,

Στην τύχη σου θα αφεθείς,

Πιστά στην προσευχή, να αφιερωθείς.

Του Τούρκου το άρβυλο, το πολύ-πολύ, στον ποταμό τον Έβρο να βραχεί,

Μα αμέσως , προς τα πίσω θα γυρίσει, με βήμα έντρομο ταχύ,

Την κακούργα, χώρα του, να υπερασπιστεί,

Από θύτης σε θύμα, θα μετατραπεί.

Άδικα την Τουρκία, να σώσει, θα προσπαθήσει,

Ο Ρώσος, θα την διασπαθίσει,

Θα την πετσοκόψει και την διασκορπίσει,

Την Κύπρο, ο Αγαρηνός, θα την ραπίσει,

Και αλλόφρων, θα την εγκαταλείψει

Την σημαία, από τον πενταδάκτυλο, ο Χριστός, θα την αφανίσει.

Ο κρυπτοχριστιανός, φανερά θα θυμιατίσει

Και τον Σταυρό του, με τρία δάκτυλα στο σώμα του, θα σχηματίσει,

Εν τοις ύδασι, Ορθόδοξος ιερέας θα τους Βαπτίσει,

Τίποτα λοιπόν, τον Ελληνικό στρατό, να μην τον φοβίσει.

Εμπιστοσύνη, στον Ιησού Χριστό,

Και όχι, στον εξοπλισμό,

Κοιτάξτε, προς τον ουρανο,

Έχω , Εγώ αναρίθμητο, Αγγελικό Στρατό,

Θα βρισκεται, στο δικό σας, το πλευρό,

Εμένα, έχει Στρατηγό.

Ο Χριστός, Αλάθητα θα φτιάξει,

Το πάζλ της κατάστασης της Ελλάδας, που κανείς επί Γης, δεν μπορεί, να φτιάξει.

Αυτός, θα το ταιριάξει,

Πολλούς άθεους, Αυτός, θα τους ξαφνιάσει,

Πολλούς, πολέμιους συνειδητούς, κατά του Χριστού,

Θα τους αφήσει, στα κρύα, του λουτρού

Ανέμενε, ανέμενε,

Εσύ , δικό Μου πνευματικό παιδί, πνευματικά ανέβαινε, ανέβαινε,

Σύντομα, πολλά θα δείτε,

Όλα, για να ωφεληθείτε,

Θα δοκιμαστείτε,

Σωματικά, θα τσακιστείτε,

Κι άλλο, θα μισηθείτε,

Μην απορείτε,

Χριστό, οι περισσότεροι στο τέλος, σαν ένδυμα, θα φορείτε,

Για την αμαρτία, να αδιαφορείτε,

Κατάχαμα, να την πατείτε,

Στο μαύρο δίχτυ, του αιωνίου εχθρού σας, μην πιαστείτε

Σε όλους σας, καθημερινά, το ρίχνει,

Είναι μαύρο, αυτό και δεν δείχνει,

Ο Χριστός, κοντά σε όλους, σας το δείχνει.

Με την Πίστη, όλα τα μπορείς,

Ποτέ, ποτέ, δεν θα καμθείς,

Σε ατσάλι, θα μετατραπείς,

Ούτε ,που μπορείς, να το φανταστείς,

Με τον Θεό, όλα τα μπορείς,

Εμένα, τον Χριστό, μόνιμα να αναζητείς,

Θα λάβεις, πριν να το σκεφτείς.

Τώρα μόλις, εορτάστηκε η Δική Μου, η Ανάληψη,

Μα από εσάς, λαμβάνω προκατάληψη.

Την Ανάληψη, προηγήθηκε, η Σταύρωση και η κρίση, από εσάς,

Και ακόμα και τώρα, η διάνοια σας, τον Λόγο Μου, δεν δέχεται,

Η διάνοια σας , αντιστέκεται

Και ο Λόγος Μου, που σε χαρτί, τυπώθηκε,

Δεν μεταδόθηκε,

Αλλά άθλια, από το χέρι σας, μουντζουρώθηκε,

Και ο λόγος; ότι δήθεν, έχετε στην καρδιά σας, διάκριση,

Μα σας πληροφορώ, ότι κολυμπάτε, στην κατάκριση,

Κρίνετε και επικρίνετε γραπτά που δόθηκαν από Εμένα, τον Χριστό,

Και λέτε, ότι τούτο το γραπτό, εμένα, δεν μου είναι αρεστό,

Ποιο το δυσάρεστο;

Τι είναι αυτό , που δεν σας είναι, ευάρεστο;

Ποια από τα λόγια Μου, κατακριτέα,

Κρατάτε εσείς, ρομφαία,

Νομίζοντας, ότι κρατάτε την γνώση, την κορυφαία,

Μωροί, μωροί,

Προσοχή, προσοχή,

Πρώτοι πιαστήκατε στο δίχτυ, το διαφανές,

Το μυαλό σας , άγεται και φέρεται, σαν να ήταν, εκκρεμές,

Την αλήθεια, πρώτα, στο εαυτό σου, πες,

Εάν, όταν μιλάς για τον Χριστό, οι άλλοι, να σε ακούνε, θες.

Σας ενημερώνω, ότι η ψυχή σας, τυφλώθηκε,

Τους ιερείς, που Με Σταύρωσαν, θυμίζετε,

Που τα Λόγια μου, σαν αυτούς, παραγκωνίζετε,

Χωρίς φώτιση, τα πάντα, διυλίζετε,

Έτοιμοι, την κάμηλο, να καταπιείτε,

Και πάλι, τον Λόγο Μου αυτόν, σε άλλους έτοιμοι είστε, να μην πείτε,

Την επιλεκτικότητα δεν μπορείτε, να την επικαλεστείτε,

Αδύναμοι, στα Άδυτα Μου, για να δείτε, είστε.

Σας σπρώχνουν, διαβόλια,

Να βαδίσετε δρόμο, αποτελούμενο, από τριβόλια.

Δεν πονάτε, γιατί από τον σατανά, παυσίπονα, ασυνείδητα ζητάτε,

Ώστε, την συνείδηση σας, τον Έμφυτο Ελεγκτή σας, να την καταπατάτε.

Την εντολή, για την μοιχεία,

Πετάξατε, με την πρώτη, ευκαιρία,

Η ψυχή σας, ανεμοδέρνεται, από την κακοκαιρία,

Ενώ, πιστοί αμνοί, δικοί μου, δίπλα σας απολαμβάνουν, ψυχική καλοκαιρία,

Καμία, εκ μέρους σας, απορία,

Θα φταίει ,, λέτε, η συγκυρία,

Μα έφραξε, της ψυχής σας, η αρτηρία,

Ζητάτε, την καθολική σας, δυστυχία,

Αν και βλέπετε, ότι η συνταγή σας, δεν είχε επιτυχία.

Θα έπρεπε, κάθε Κυριακή, το Αίμα και η Σάρκα του Χριστού,

στις φλέβες σας, να ρέει

Αντίθετα, η διάνοια σας και η ψυχή σας κλαίει,

Παραπαίει,

Ακόμα, ψάχνετε, τι φταίει,

Όλα, τα ξέρετε

Και τίποτα, δεν ξέρετε

Τα παιδιά σας, στην Θεία Λειτουργία, πότε θα τα φέρετε;

Που πάτε; που πατέ;

Κοιμάστε, κοιμάστε,

Αυταπατάστε, αυταπατάστε,

Τίποτα, από τα Λόγια του Αγίου Μου Ευαγγελίου, δεν θυμάστε;

Αλλοιωθήκατε, νικηθήκατε, σκορπιστήκατε,

Πνευματικά, πρώτα από όλα, απαλλοτριωθήκατε,

Γιατί, από Εμένα τον Χριστό, οικειοθελώς, απογυμνωθήκατε.

Σε λαβύρινθο δαιμονικό, μόνοι σας , κλειστήκατε,

Τα πάντα, αναζητήσατε και τίποτα , δεν βρήκατε.

Το αντιληφθήκατε;

Αν ναι, Δόξα τον Ζώντα, Αληθινό, Τριαδικό Θεό, είπατε

Ακόμα δεν πειστήκατε;

Τον Θεό δεν βρήκατε;

Εδώ, Εγώ Μιλώ, μέσα από τούτο, το γραπτό,

Δεν σας είναι, αρκετό;

Τι είναι σε εσάς, επιτέλους, αρκετό;

Τι είναι σε εσάς, επιτέλους, αρεστό;

Τι σας είναι μπορετό ;

Εμένα, τον Θεό, ζητάτε να Προσαρμοστώ;

Μα ήδη, Είμαι Ταπεινός και το Έχω κάνει για εσάς, αυτό,

Όλα, τα θεωρείτε πλάνη, όλα, τα ονομάζετε, πλεκτάνη.

Τι βρήκατε άρρωστο;

Το Σωστό και το Ορθό;

Τον Λόγο Μου, τον Εύρωστο;

Τα γραφόμενα αυτά,

Να μην κρατηθούν, κρυφά,

Όποιος μπορεί,

Ευθύς, να τα διασκορπεί,

Των πιστών μου, την πίστη, να αναδομεί,

Ώστε, να μην λυγίσει και χαθεί.

Τα πάντα ξέρω Εγώ, αλλά και τα Είδα,

Του Θεού, την Έναρξη Ζωής,

Με την Εμφύσηση Πνοής,

Στους πρωτόπλαστους, την Είδα.

Τον διάβολο, να πέφτει σαν αστραπή, τον Είδα.

Από πάντα Εγώ, ο Λόγος Υπήρχα,

Από όλους τους θανόντες, του ζώντες και τους μελλοντικούς, Προϋπήρχα,

Ατελεύτητος, Αόρατος και κατ επιλογήν Μου, Ορατός,

Στα πάντα Μου, Εγώ Σωστός,

Προπάντων, Ταπεινός,

Της Αγάπης, της Αδια-νόητης, ο Χορηγός,

Της Συγχώρεσης, της Ακατα-νόητης, ο Αρχηγός

Του Δέντρου της Ζωής, ο Κηπουρός,

Ο Επιβλέπων,

Και της Μετανοίας σας, ο Αναμένων

Διαρκώς,

Μα από πολλούς εσάς, Είμαι μισητός

Κατ επέκταση και ο Πατέρας μου , ο Θεός .

Τα πάντα, Εγώ, γνωρίζω,

Έρχομαι και σε πλευρίζω,

Δώρα, σου Χαρίζω,

Γεγονότα,

Στα δικά σας, ώτα,

Σας τα ψιθυρίζω,

στην Πιστή σας, Ελπίζω,

όταν την Ανιχνεύσω τα θηρία τα διασκορπίζω,

τα δάκρυα, σκουπίζω,

τους δαίμονες, ραπίζω,

Τις Πνευματικές σας προσπάθειες, τις Συντονίζω,

Δεν σας υπνωτίζω,

Δεν θα πείτε ποτέ, «Θεέ μου, που αρμενίζω»;

Ζωή, Πνευματική, Αιώνια Δωρίζω,

Με μάτια καθαρά, σε Αντικρίζω,

Μύρο, Αναβλύζω,

Το Πρόσωπο του Νυμφίου, στην Αγία Τριάδα, Εμφανίζω,

Αγκάθινα Στεφάνια, ξερά, Εγώ, Έχω την δύναμη, να Ξανανθίζω,

Κάποια νησιά, θα πατηθούν, από τον γνωστό εχθρό,

Κέρασμα, ετοίμασα για αυτόν, Εγώ, ο Χριστός, πικρό, πικρό,

Τα πόδια θα του κόψω, την ορμή του, θα την ανακόψω,

Τους πολιτικούς σας, που σας πρόδωσαν, Εγώ, θα τους Προδώσω.

Κατάχαμα, νεκρό,

Θα δείτε τον εχθρό,

Από άλλου, χέρι

Θα χτυπηθεί, με αιχμηρό μαχαίρι.

Τον ακριβή καιρό, μόνο ο Θεός, τον ξέρει.

Με μιας, θα Με δείτε, τον Τούρκο, να εξαφανίζω.

Με μια δρασκελιά, όταν με αφήσεις, περνώ Εγώ μπροστά και ρίπους, καθαρίζω,

Το βήμα σου, σε σταθερό σημείο, να πατά, Εγώ, το προορίζω,

Εμπόδια και τέλος, Εγώ, δεν Γνωρίζω,

Απλόχερα, πολλά Χαρίζω,

Ορατά και μη αντιληπτά,

Θυμήσου, τα Πάθη τα Σεπτά,

Για όλους εσάς, συνέβησαν Αυτά,

Η μνήμη σου, να μην σε απατά,

Ο Χριστός μιλά, μέσα, από πολλά γραπτά,

Αλλά και θαύματα πολλά,

Θα πολλαπλασιαστούν αυτά.

Προσοχή, στις θυγατέρες,

Όμοιες, οι περισσότερες σαν να ήτανε, εταίρες,

Γυμνές, στους δρόμους, τριγυρνάνε,

δαιμόνια, στα αυτιά αυτών των γυναικών, μιλάνε,

Υποβολείς, αυτά,

Στοχεύουν στην αδήλωτη, εκπόρνευση, αυτών.

Ξεπουλιούνται, σε σώμα και ψυχή,

Ευφραίνονται, σε σώμα και ψυχή,

Νομίζοντας ότι στο τέλος, δεν θα φανεί, ούτε αμυχή,

Αίμα τρέχει, από την κατακρεουργημένη τους, ψυχή,

Στέγνωσε από αίμα,

Σε λίγο, έρχεται, το τέρμα,

Θα αποσυνδεθεί η Ελλάδα, από της αμετανόητης και συνειδητής αμαρτίας αυτό, το έρμα,

Μαριονέτες, του εχθρού, έχουνε γίνει,

Αν συνεχίσουν έτσι, ούτε μια γυναίκα αδιάβλητη, δεν θα μείνει,

Θέλουν γυμνές και προκλητικές, να τις θαυμάζουν,

Φραγμό αυτές, δεν βάζουν,

Απόκρυφα μέλη του σώματος, σε δημόσια θέα, βγάζουν,

Υπερήφανες, φαντάζουν,

Μυαλό, δεν βάζουν,

Την Υπομονή Μου, βλάσφημα, την δοκιμάζουν,

Το σώμα τους , τον Ναό της Ψυχής τους, το τεμαχίζουν,

Και σε πολλούς αγνώστους, το δωρίζουν,

Μαύρο καλάθι αμαρτίας, μέχρι επάνω, το γεμίζουν,

Μα δεν είναι αρκετά, για τις γυναίκες αυτές και συνεχίζουν,

Μέχρι, που το ξεχειλίζουν,

Τις Βλέπω, νωχελικά, να ψελλίζουν,

Ότι το σώμα τους, φροντίζουν,

Μα αυτές , με αμαρτία, το ραντίζουν,

Ξεχνούν, ότι σε λίγα έτη ή λεπτά, τα ίδια μέλη, θα τα δουν οι άλλοι, στο χώμα να σαπίζουν,

Τα πάντα ξευτιλίζουν,

Η γενετήσια ορμή, μεταβλήθηκε, σε ζωική

Δεν κρατήθηκε ούτε καν σε περιοχή ιδιωτική, κρυφή, αλλά δόθηκε ακόμη και αξία εμπορική,

Ολοταχώς, οδηγούνται, στην αιώνια καταστροφή,

Την αμαρτία, έχουνε τροφή,

Αδιανόητη απόφαση,

Τα δαιμόνια, στο κορμί και το μυαλό, κάνανε απόβαση,

Πάρτε το απόφαση,

Μην ψάχνετε άλλη πλέον, πρόφαση,

Θα έρθει τιμωρία, δίκαιη, ισόποση,

Τα γυμνά κορμιά σας και τις αμαρτίες σας, ο Θεός, θα τα κρύψει,

Ότι υλικό για φτιάξει τον Αδάμ, έχει χρησιμοποιήσει,

Με το ίδιο, τα γυμνά κορμιά σας, θα τα περιστοιχίσει,

Έτσι ώστε , ποτέ, ούτε οφθαλμός, ανδρός, να μην ξαναμαρτήσει,

Του Θεού, την υπομονή, την έχετε εξαντλήσει,

Μετανοήστε, χρόνο όμως, μην σας πάρει,

Βάλτε, άμεσα, στην αμαρτία και τον εγωισμό σας χαλινάρι,

Βγάλτε επιτέλους, τις αμαρτίας, τις παρωπίδες,

Να τρέφετε στον Θεό, ελπίδες,

Αν αυτή η γραφή, την καρδιά σου, απαλύνει,

Είναι γιατί, γράφτηκε από του Θεού σου, την Γαλήνη,

Κομμάτι της Σοφίας του Θεού, μέσα, κλείνει,

Όριο, του Θεού, το Άχρονο και η Απεραντοσύνη.

Σε Μένα Θέλω, Δια Παντός , Εμπιστοσύνη,

Σε Λίγο, Θα Διασκορπιστούν, Από Το Πρόσωπο Μου, Οι Εχθροί Μου, με Βιασύνη,

Θα θαφτούν, όρθιος, κανένας δεν θα μείνει ..……

Σταυρό, όλοι, να φορείτε,

Την πίστη, σε Εμένα τον Χριστό, να ομολογείτε,

Στις Εκκλησιές σε λίγο, δεν θα χωρείτε,

Όλοι στους ναούς θα θέλετε να μπείτε,

Από Εμένα τον Χριστό, να εισακουστείτε,

Προσευχητάρια, προμηθευτείτε,

Θα τα χρειαστείτε.

Όταν ρωτηθείτε,

Τον Ιησού Χριστό, Κύριο σας και Θεό σας, να ομολογείτε.

Μην ντραπείτε, από την Ευλογία Μου, θα εξαιρεθείτε,

Και από τις θλίψεις, θα νικηθείτε.

Μόνοι σας, χωρίς Εμένα τον Χριστό, να τα βγάλετε πέρα, δεν μπορείτε.

Σταυρό και Αγιασμό, στο χέρι σας κρατείτε;

Με αυτά τα Όπλα, θα σωθείτε,

Τίποτα να μη φοβηθείτε.

Θάρρος, θάρρος, Εγώ ο Χριστός,

Για εσάς, να Είμαι Φάρος.

Όποιος Εμένα τον Χριστό έχει Φάρο,

Τα προβλήματα του, θα Άρω,

Το Λόγο αυτό, πίσω, δεν θα πάρω.

Μετάνοια, μετάνοια,

Των έχθρων σας ήδη, έχω σκοτίσει, την διάνοια,

Γιατί , αποφάσεις έχουν λάβει, που τις χαρακτηρίζει η παράνοια.

Από τις αποφάσεις τους, έχουν περιπλεχτεί,

Με τα ίδια τους, τα χέρια, τα μάτια τους, έχουν αφαιρεθεί.

Ήδη πλήττονται, σε μέτωπα πολλά,

Κι άλλα θα πάθουν, πιο σοβαρά.

Η σκότιση των Τούρκων, σε εσάς, είναι ορατ ,

Γιατί από Εμένα, τον Χριστό, αυτό έχει επιτραπεί.

Τα γραφόμενα, του παρελθόντος,

Άρχισαν να φαίνονται, μπροστά σας , όντως .

Προσοχή, η Γη πρώτα θα σειστεί,

Και ύστερα, κάποιος τα παραπάνω, εμπρός του, θα τα δει.

Ο Χριστός μόνο μετάνοια ζητεί,

Και ο καθένας, δύναται, να σωθεί.

Όταν, αισθανθείς την δόνηση,

Κάνε τον Σταυρό σου και από Μένα τον Χριστό, δεν θα αισθανθείς, καθόλου περιφρόνηση.

Όχι μόνο θα σωθείς,

Από τα ερείπια, εσύ βγεις,

Και ούτε, που θα σκονιστείς,

Αλώβητος και όρθιος μόνος, θα σταθείς,

Και θα απορείς.

Του Λόγου αυτού Εγγυητής είναι ο Χριστός, ο Λυτρωτής.

Με τον Χριστό, τα πάντα δύνασαι να δεις.

Και ας μην δύνασαι, ούτε μια τρίχα από την ίδια σου, την κεφαλή,

Να μετατρέψεις, το χρώμα, από αυτή.

Πίστη, μόνο θέλω, δυνατή.

Όλα τα γραφόμενα αυτά, θα τα θυμηθείς,

Και σε δάκρυα ευγνωμοσύνης θα πνιγείς,

Όταν, κάνοντας με Πίστη, το σημείο του Σταυρού, εσύ, σωθείς.

Η γραφίδα αυτή, που γράφει,

Τον Χριστό έχει αυτή, Γραφέα

Δεν αποτελεί πλάνη αυτή κρυμμένη, ωραία.

Την Αλήθεια, η γραφή αυτή, διαλαλεί.

Τίποτα, κρυφό, δεν κρατεί ,

Μόνο την χείρα , ο Θεός, έχει δανειστεί,

Ώστε, να σας προειδοποιεί,

Σας καθοδηγεί,

Αγκάθια, κανείς, να μην πατεί

Και κάτω, ξαπλωθεί,

Και από τα φίδια, φαγωθεί.

Από τον καθένα σας, ο Χριστός ζητά , να αγρυπνεί,

Στην άκρη του γκρεμού, να μην ακροβατεί,

Στα σύννεφα, να μην πετάει,

Εγώ , ο Χριστός ανάλογα την Πίστη του μπορώ, να τον κάνω , στα κύματα να περιπατάει,

Τα επερχόμενα, να προσπερνάει .

Το Όνομα Μου, μέρα και νύχτα να επικαλείσθε

Θαρσείτε, εγώ ειμί, μη φοβείσθε.

(ευχαριστούμε τον καλό φίλο Γιάννη Κατσέα)

πηγή