Λίγες σκέψεις πριν την Ανάσταση του Κυρίου.

Γράφει ο Θάνος

Αγαπητοί μου αναγνώστες έφθασε για μια ακόμα χρονιά η κοσμοσωτήρια Ανάσταση του Κυρίου μας.
Οσοι διαβάζετε αυτές τις γραμμές αλλά κι εγώ που τις γράφω, ας ευχαριστήσουμε τον Κύριο που αξιωθήκαμε να ζήσουμε αυτές τις άγιες ημέρες έστω με μικρά και μεγαλύτερα προβλήματα.

Είναι δύσκολα χρόνια για την πατρίδα μας και κατά συνέπεια και για εμάς τους ίδιους...
Ολες οι ελπίδες σε ανθρώπινη επέμβαση για να σωθούμε ως Γένος διαλύθηκαν...
Η μόνη ελπίδα μας πλέον επαφίεται σε Αυτόν ο οποίος ήρθε δίδαξε, θαυματούργησε, σταυρώθηκε και Αναστήθηκε για να μας σώσει από το σκοτάδι της ζωής...

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός πήρε πάνω Του τις αμαρτίες μας και ξέπλυνε με το θεϊκό αίμα Του την ζωή μας. Η Ανάστασή Του ήρθε για να σφραγίσει αιώνια τα λόγια Του και να χωρίσει για πάντα την χρονομέτρηση της ανθρώπινης ιστορίας.

Εμείς οι Ελληνες είμασταν ο πρώτος λαός που δέχθηκε τον Λόγο Του Θεού από τους Αποστόλους.
Με θεία εντολή ο σπόρος του κηρύγματος της Αγάπης κατευθύνθηκε μετά την Παλαιστίνη, προς τα ελληνικά εδάφη της Μικράς Ασίας και της Ελλάδας.

Απόστολοι και Αγιοι του Χριστού άρχισαν να έρχονται στα ελληνικά μέρη διδάσκοντας τον Λόγο της Αγάπης, σε έναν λαό στον οποίο είχε ήδη γίνει η πνευματική προετοιμασία μέσα από τον καταπληκτικό και υψηλού επιπέδου πνευματικό πολιτισμό που είχε αναπτύξει.

Μπορεί οι Ελληνες να βρίσκονταν υπό την κατοχή των Ρωμαίων, όμως το ισχυρό πνεύμα τους και ο υψηλός πολιτισμός τους ήδη είχαν αρχίσει να επικρατούν απέναντι στους Λατίνους...

Ο Χριστιανισμός εξαπλώθηκε ραγδαία μέσα σε 3 αιώνες και παρά τους απίστευτους σε βιαιότητα διωγμούς, ρίζωσε στις καρδιές των Ελλήνων.

Και το θαύμα έγινε...
Μέσω τον Ελλήνων Πατέρων της Εκκλησίας δημιουργήθηκε η Ελληνορθόδοξη παράδοση απευθείας απόγονος της αρχαιοελληνικής αλλά και με όλα τα στοιχεία της Ιερής Παράδοσης της Εκκλησίας.
Το Γένος μεγαλούργησε και μια χιλιόχρονη ελληνορθόδοξη αυτοκρατορία διαδέχθηκε την Ανατολική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία...

Ανθρώπινα λάθη, προδοσία και εξωγενείς παράγοντες οδήγησαν το Γένος μας σε νέες περιπέτειες και η πιο στυγνή κι απάνθρωπη κατοχή των μογγόλων ισλαμιστών Τούρκων έφερε στα πρόθυρα της εξαφάνισης το ένδοξο έθνος των Ελλήνων...

Ταπεινοί και γενναίοι απλοί Ελληνες βρέθηκαν όμως σε μια δύσκολη στιγμή και με την βοήθεια και πάλι του Χριστού και της αρχιστρατήγου Παναγίας μας μετά από 400 χρόνια σκαβιάς, οδήγησαν στην ελευθερία το γένος μας...

Δυστυχώς σε μια μοναδική ιστορική περίπτωση παρόλο που οι Ελληνες επαναστάτες νίκησαν, δεν κατάφεραν να απελευθερώσουν την πρωτεύουσα τους Κωνσταντινούπολη, όμως κατάφεραν να απελευθερώσουν όλη την Ελλάδα πλην μερικών ελληνικών περιοχών όπως της Βορείου Ηπείρου, της Βόρειας Μακεδονίας, της Ανατολικής Ρωμυλίας και της Ανατολικής Θράκης...

Παραλίγο να καταφέρουν όμως να ελευθερώσουν την Μικρά Ασία...
Η προσπάθειά τους στέφθηκε αρχικά από επιτυχία όμως σύντομα για λόγους που σχετίζονται και πάλι με προδοσία αλλά και με εξωγενείς παράγοντες, ακολούθησε η μεγάλυτερη καταστροφή που γνώρισε το ελληνικό έθνος...
Σφαγιάστηκαν εκατομμύρια Ελληνες σε Μικρά Ασία και Πόντο και με την βία αναγκάστηκαν να ξεριζωθούν κακήν κακώς όσοι επέζησαν...
Οι Μικρασιάτες ήρθαν στην Ελλάδα και ενίσχυσαν ακόμα περισσότερο το ελληνικό στοιχείο και μάλιστα σε μέρη καίρια για το Εθνος, όπως η δυτική Θράκη και η Μακεδονία...

Το όνειρο της απελευθέρωσης των ελληνικών πατρίδων και της Πόλης μας παρέμεινε ζωντανό μέχρι τα χρόνια μας, οπότε για πρώτη φορά παρουσίαστηκε μια σιχαμερή και προδοτική φάρα πολιτικών όλων των παρατάξεων, που προσπαθεί με νύχια και με δόντια να ξεριζώσει κάθετι ελληνικό και Ορθόδοξο από τις καρδιές των Ελλήνων τα τελευταία 40 χρόνια...
Να ξεριζώσει τους πόθους για τις αλησμόνητες σκλαβωμένες πατρίδες...
Και η άτιμη αυτή φάρα ξεκίνησε όπως ήταν φυσικό από τα μικρά ελληνόπουλα...
Τα σχολικά βιβλία άρχισαν να αλλάζουν...
Χριστιανικά και ελληνικά στοιχεία άρχισαν να εξαφανίζονται...
Ιστορικά στοιχεία άρχισαν να εξαλείφονται ή να παραποιούνται...

Και φτάσαμε στο σήμερα...
Εδώ και 6 χρόνια η πατρίδα δέχθηκε κι ακόμα ένα πλήγμα, αυτήν την φορά κοινωνικό και οικονομικό... με στόχο όμως την εθνική της ανεξαρτησία και κυριαρχία...

Για μια ακόμα φορά προδότες και ξένοι προσπαθούν να καταστρέψουν την πατρίδα μας.

Οσοι μείναμε πιστοί στις προαιώνιες παραδόσεις του Γένους μας..
Οσοι μείναμε με σθένος κοντά στην Πίστη μας...
Οσοι μείναμε Ελληνες στην καρδιά...
Εχουμε αποφασίσει να τους το χαλάσουμε όλο το καταστροφικό σχέδιο.

Με την βοήθεια του Κυρίου και της αρχιστρατήγου Παναγιάς μας θα νικήσουμε.
Η Ελλάδα μας θα μεγαλουργήσει και πάλι...

Η Ορθοδοξία νίκησε τον πανίσχυρο μαρξισμό στην Ρωσία...
Δεν είναι δυνατόν να νικηθεί από τα τραγικά ελληνόφωνα ανθρωποειδή της Νέας Τάξης που προσπαθούν να μας αλλοτριώσουν και να μας αφελληνίσουν...

Ας μείνουμε όλοι με σθένος και πείσμα κοντά στην Ελληνορθοδοξία μας.
Εύχομαι σε όλους Καλή Ανάσταση και Καλή Λευτεριά.

ΘΑΝΟΣ

Αφού ξύνεστε στην γλίτσα των ΟΥΚ, σύντομα το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ μέσα στην ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ.

Γράφει ο Δρ Κωνσταντίνος Βαρδάκας 

ΦΩΤΟ από https://www.facebook.com/

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ  ΕΛΛΑΔΑ-ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ

Ο λίθος των μνημονίων και των δόλιων  ενεργειών που σφράγισαν τα τελευταία χρόνια της θλιβερής καθημερινότητας σύντομα θα μετακινηθεί για να λάμψει ΦΩΣ από την αδικημένη Πατρίδα μας. 

¨ Η Τουρκία με τις NAVTEX 326/16 και 327/16 ανακοίνωσε την διεξαγωγή ασκήσεων με πυρά σε θαλάσσια περιοχή Ανατολικά της Ρόδου την Μεγάλη Παρασκευή 29 Απριλίου και την Δευτέρα του Πάσχα 2 Μαΐου! Η Άγκυρα …μας αφήνει να κάνουμε Πάσχα τη Κυριακή! Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν αναμένονται ακόμη κι αύριο προκλήσεις.

– Η Ελληνική νησίδα Πασάς Οινουσσών με τουρκική ονομασία στο GOOGLE EARTH! (βίντεο) 

Στις Ένοπλες Δυνάμεις το Πάσχα φέτος είναι …εμπόλεμο ,αφού η Άγκυρα κάνει ότι μπορεί για να διατηρήσει την ένταση στο Αιγαίο σε υψηλά επίπεδα. Όσα έγιναν χθες στο Αιγαίο, Μεγάλη Παρασκευή, αποτελούν μεταξύ άλλων και μια βαρύτατη προσβολή για τους Έλληνες πολίτες, ανεξάρτητα από το πόσο θρησκευόμενος είναι κάποιος.

Ο …πιστός μουσουλμάνος – ισλαμιστής Ερντογάν θα έπρεπε να καταλαβαίνει τι σημαίνει αυτό. Και ας μην πέσουμε στη παγίδα ότι το δίδυμο Ερντογάν-Νταβούτογλου … δεν ελέγχουν το στράτευμά τους. Ότι γίνεται στο Αιγαίο ,γίνεται με δική τους εντολή.¨ Militaire 

Μεσημέρι ΜΕΓΑΛΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ και το ΑΓΙΟ ΦΩΣ βγήκε από τον ΠΑΝΑΓΙΟ ΤΑΦΟ.

Σερφάρω στο διαδίκτυο και πέφτω πάνω στην παραπάνω φωτογραφία.

Αν είναι γνήσια ή όχι δεν μπορώ να το ξέρω αλλά αστραπιαία μου έρχεται στο μυαλό αυτό που άκουσα πριν ένα χρόνο από υπερήλικα γέροντα ασκητή.

Φυσικά τώρα που σφίξανε τα πράγματα με τους βάρβαρους γείτονες δεν έχω κανένα δικαίωμα να το κρύψω έστω και αν υποβληθούμε πάλι στην χλεύη αυτών που δεν έχουν υπομονή να διαπιστώσουν αν πράγματι  τα γεγονότα σχετικά με την ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ ολοκληρωθούν σύμφωνα με τα λεγόμενα των ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ μας.

Λοιπόν ο Γέροντας-Ασκητής μου διαμήνυσε ότι
¨όταν μας παραδοθεί η Κωνσταντινούπολη, αυτοί που θα προστρέξουν πρώτοι με πλοιάριο και θα εισέλθουν στην ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ θα είναι τα Ελληνικά ΟΥΚ φέροντες τον ΣΤΑΥΡΟ και την Εικόνα της ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ.¨

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ  ΕΛΛΑΔΑ-ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ

Ο λίθος των μνημονίων και των δόλιων ενεργειών που σφράγισαν τα τελευταία χρόνια της θλιβερής καθημερινότητας σύντομα θα μετακινηθεί για να λάμψει ΦΩΣ από την αδικημένη Πατρίδα μας.

Με πνευματική ευθύνη και συνείδηση

Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Ψηφίζουμε Φῶς

Εἴμαστε ὁ μόνος λαὸς στὸν κόσμο, τὸ μόνο ἔθνος που ὑποδέχεται φῶς μὲ τιμὲς ἀρχηγοῦ κράτους. Κι ὑπάρχουν ὁρισμένοι ἀθεράπευτα χθόνιοι ποῦ δὲν καταλαβαίνουν τὶ εἴδους συμβολισμὸς καὶ οὐσία εἶναι τοῦτο. Νὰ ξαμαμετρήσουν τὰ μετρητὰ τούς, νὰ ζυγίσουν τὰ κιλὰ τούς, νὰ κοιτάξουν κάτω καὶ νὰ εὐφρανθοῦν. Ἐμεῖς, οἱ ἄλλοι, θὰ ἀναγνωρίζουμε ὅτι ἀρχηγὸς μας εἶναι τὸ ἀνέσπερον Φῶς. Χρόνια πολλὰ σὲ ὅλους. Ὁ Χριστὸς μαζὶ μας.

πηγή

Οι προσκυνημένοι δε δραπετεύουν... Ανατρέπονται και τιμωρούνται παραδειγματικά

Κι αυτός ο λαθρεπιβάτης της εξουσίας, με τα λαθραία συνθήματα και τις λαθραίες ελπίδες που έριξε μαζικά στο χρηματιστήριο της πολιτικής εξαπάτησης, δεν έχει κανένα απολύτως σχέδιο, καμιά απολύτως πρόθεση να δραπετεύσει από τα αδιέξοδα του θλιβερού του κυβερνητικού καραβανιού των τυχάρπαστων και κατσαπολιάδων... 

 

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ 

 

Αυτό που θέλει είναι να "πουλήσει" στ αφεντικά τα χρήσιμα προσόντα του στη διαχείριση της απάτης, πλασαριζόμενος ως καταλληλότερος κατοχικός διαχειριστής.

 

Ωστόσο, αργά η γρήγορα αυτή η επικίνδυνη παρέα του πολιτικού καιροσκοπισμού θα ανατραπεί. Κι αυτά που θα μείνουν πίσω θα είναι:

• Τα εξευτελιστικά μνημόνια μιας κίβδηλης αριστεράς που δε δίστασε να βγάλει στο σφυρί κλεμμένη ταυτότητα και ιδανικά που σφετερίστηκε...
• Τον κατεξευτελισμό της έννοιας του Δημοψηφίσματος, πράγμα που δεν διανοήθηκε ν αποτολμήσει κανείς και ποτέ στην ιστορία του πλανήτη...
• Το σύμφωνο της πουστιάς και τη νομιμοποίηση της ναρκοκουλτούρας, ως εργαλεία αιχμής σε πολιτικές μαζικής κοινωνικής αποβλάκωσης και εκφυλισμού...
• Δεκάδες στρατόπεδα ισλαμιστών διάσπαρτα σε ολόκληρη την επικράτεια... 
• Μια καθολικά απαξιωμένη χώρα, ακόμη και μέσα στο ίδιο το... πολιτικό περιβάλλον που την καταδίκασαν να ζει. Και τέλος...

Ένα συνολικά αναθεωρημένο status τόσο στα ανατολικά όσο και στα βόρεια σύνορα της χώρας, με την Τουρκία αφενός να θέτει σε αμφισβήτηση το συνολικό νομικό καθεστώς που διέπει το Αιγαίο και τη Θράκη... 

 

Κι από την άλλη μεριά τα Σκόπια να αποτολμούν το αδιανόητο, δηλαδή εισβολή και ενόπλων τμημάτων και ελικοπτέρων της πολεμικής τους αεροπορίας, μέσα στο Ελληνικό έδαφος. 

 

Το πολιτικό σύστημα έχει οδηγηθεί στην απόλυτη κατάρρευση, στην απόλυτη απαξίωση, και η χώρα οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στο διαμελισμό. 

 

Απέναντι σ αυτά τα εφιαλτικά αδιέξοδα που οι προηγούμενοι εγκαινίασαν και φρόντισε να επισφραγίσει με τον τρόπο και με τη δουλικότητά της μια επικίνδυνη εθνομηδενιστική παρέα, θα πρέπει να τονίσουμε οτι αυτή τη στιγμή η Ελλάδα έχει ανάγκη από το λαό στους δρόμους και από μια πολιτική ηγεσία πυγμής... 

 

Που θα κηρύξει τη χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης...

• Που θα ακυρώσει μέσα σε μια νύκτα την ισχύ όλων των συμφωνιών της υποτέλειας που έχουν υπογραφτεί...
• Και θ ανακτήσει με όρους πραγματικούς την εθνική κυριαρχία με πρώτο στόχο την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας πριν τροποποιηθούν δραματικά τα γεωπολιτικά δεδομένα.

Βρισκόμαστε απελπιστικά κοντά στο τέλος. Περιθώρια για άλλη ανοχή δυστυχώς δεν υπάρχουν. Ξεσηκωμός ή εθνική αυτοκτονία... 

 

"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"

Επιτάφιος χωρίς Ανάσταση

El Greco (Δομήνικος Θεοτοκόπουλος), Ο Λαοκόων, 1610-1614

Ελαιογραφία σε μουσαμά, 137,5 x 172,5 εκ. 

(Β΄ Μέρος) 
Δείτε το Α μέρος ΕΔΩ

«Έχει αποτύχει σύμπασα η αριστερά» 
Διονύσης Σαββόπουλος 

Γράφει ο Γιώργος Καραμπελιάς 

Μετά τη μεγάλη «προδοσία» της κυβέρνησης Τσίπρα, τα κάθε είδους αριστερά γκρουπούσκουλα, από το ΚΚΕμέχρι τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και την Ανταρσύα, υπόσχονται απλώς πως αυτοί θα τα κάνουν καλύτερα από τον ΣΥΡΙΖΑ και θα πραγματοποιήσουν επιτέλους τα «οράματα» της Αριστεράς. Δυστυχώς, δε, ακόμη και η λεγόμενη πατριωτική Αριστερά συμμετέχει εν πολλοίς στο ίδιο φαντασιακό, χωρίς να μπορεί να διακρίνει τις βαθύτατες αντιφάσεις ανάμεσα στην ελληνική αριστερή ιδεολογία και τον πατριωτισμό, ως πρόταγμα, με αποτέλεσμα να τσουβαλιάζεται εύκολα από την κυρίαρχη εθνομηδενιστική Αριστερά. Χαρακτηριστικές υπήρξαν οι περιπτώσεις του δημοψηφίσματος και προσφάτως του προσφυγικού. Και στην πρώτη περίπτωση τσουβαλιάστηκαν από τον Τσίπρα, και στη δεύτερη από τη Μέρκελ.

Έτσι, σύσσωμη η Αριστερά συνεχίζει, ακόμη και σήμερα, να διεκδικεί το ψευδεπίγραφο ΟΧΙ του δημοψηφίσματος ως «έκφραση του αντιστασιακού ήθους των Ελλήνων», αρνούμενη να κατανοήσει πως σε αυτό συμπυκνωνόταν όλο το σύστημα της μεταπολιτευτικής εξαπάτησης. Μια ευημερία και ένα κοινωνικό κράτος οικοδομημένα πάνω στον παρασιτισμό και ένας λαός που είχε ξεμάθει να παράγει –ακόμα και οι λίγοι εργάτες στα εργοστάσια έχουν αντικατασταθεί σε μεγάλη κλίμακα από Αλβανούς και Πακιστανούς– δεν ήταν και δεν είναι ικανός για μια πραγματική ανατροπή. Διότι αν το ΟΧΙ δεν ήταν ψευδεπίγραφο και ψευδοαγωνιστικό, αυτό θα σήμαινε πως η ελληνική Αριστερά και ο ελληνικός λαός θα ήταν έτοιμοι για μια επαναστατική ανατροπή, όπου κι αν έβγαζε αυτή. 

Όμως, οι Έλληνες και η ύστερη μεταπολιτευτική Αριστερά δεν εκφράζονται από τον Κουτσούμπα ή από τον Λαφαζάνη, φιγούρες που έρχονται από το ιστορικό παρελθόν της, αλλά από τον Αλέξη Τσίπρα. Πρόκειται για μια Αριστερά των ψευδο-αγώνων, τύπου καταλήψεων στα πανεπιστήμια και τα σχολειά, που στην πραγματικότητα γίνονταν χωρίς αντιπάλους και χωρίς κόστος, μια αριστερά των μπαρ και των ουζάδικων, της οποίας το φαντασιακό είναι βαθύτατα διαποτισμένο από τις αξίες της Δύσης και της κατανάλωσης. Η ελληνική Αριστερά, αλλά και ο ελληνικός λαός, σαράντα χρόνια μετά τη μεταπολίτευση, έχουν εμποτιστεί βαθύτατα από τις αξίες της Δύσης, και μάλιστα με παρασιτικό τρόπο και σε καμία περίπτωση δεν επρόκειτο να τις εγκαταλείψουν. Από το ευρώ και την ευρωζώνη θα φύγουν μόνο αν τους διώξει ο Σόιμπλε! Έστω κι αν αρέσκονται στις ιερεμιάδες του Καζάκη.

Αν οι Έλληνες και η Αριστερά, στην πλειοψηφία τους, διαπνέονταν από αντιστασιακό ήθος, αυτό δεν θα το εξέφραζαν ψευδεπίγραφα σε ένα χωρίς νόημα δημοψήφισμα, αλλά θα είχαν αντιμετωπίσει στοιχειωδώς την κατοχή της Κύπρου και τις τουρκικές προκλήσεις επί σαράντα χρόνια. Το αντιστασιακό ΟΧΙ του δημοψηφίσματος ήταν «γιαλαντζί» αντίσταση και αυτό φάνηκε περίτρανα στη συνέχεια. Η «κωλοτούμπα» που ακολούθησε ήταν οργανικό κομμάτι αυτού του «υπερήφανου» ΟΧΙ και όχι αντιστροφή του και την έκαναν και οι ίδιοι οι Έλληνες ψηφοφόροι μαζί με τον Τσίπρα. Γι’ αυτό εξάλλου και στις εκλογές που ακολούθησαν τον ξαναψήφισαν. Όχι παρά τη μεταστροφή του αλλά ακριβώς γιατί την πραγματοποίησε. Γι’ αυτό και όσοι δεν τον ακολούθησαν, ο Λαφαζάνης και η Κωνσταντοπούλου, έμειναν εκτός Βουλής. Διότι αυτή η μεταστροφή εξέφραζε τη βαθύτερη ουσία αυτής της ελληνικής Αριστεράς στις συνθήκες της μεταπολίτευσης.

Σήμερα, πάλι, διαβάζω και ακούω από αυτή την Αριστερά –και όχι μόνο–  πως «η στάση των Ελλήνων στο προσφυγικό αποτελεί απόδειξη των αντιστασιακών ανακλαστικών των Ελλήνων», άποψη που εκφέρεται από το ΚΚΕ, την ΛΑΕ, την Ανταρσύα, τον «Δρόμο της Αριστεράς» κ.ο.κ., και διαπιστώνω για μια ακόμα φορά πόσο βαθιές είναι οι ρίζες αυτής της «αριστερής» διεθνιστικής φενάκης.

Διότι, στην πραγματικότητα, η σύμπτωση της Μέρκελ και των… Antifa/ «αλληλέγγυων», πάνω στο θέμα του μεταναστευτικού/προσφυγικού, αποτελεί απόδειξη ακριβώς της ταυτότητας Αριστεράς και Δεξιάς – ο καθένας από τη σκοπιά του! Η Μέρκελ ξεκίνησε τη διαδικασία διότι οι Γερμανοί βιομήχανοι, όπως δήλωσε η Ένωσή τους, χρειάζονται πέντε εκατομμύρια εργατικά χέρια και χρησιμοποίησε την ελληνική Αριστερά και την Τασία για να υλοποιήσει τη «no borders» ιδεολογία της. Ωστόσο, επειδή είναι υποχρεωμένη να παίρνει υπόψη της και τις αντιδράσεις των ψηφοφόρων της, αφού είχε ήδη αποσπάσει 1.200.000 πρόσφυγες ως φθηνό εργατικό δυναμικό, έκλεισε εν συνεχεία τα σύνορα. Και έτσι έμεινε ο ΣΥΡΙΖΑ, οι «αλληλέγγυοι», το ΚΚΕ, και η Ανταρσύα να συνεχίζουν τον αγώνα εναντίον κάθε… μορφής συνόρων!  Ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως είχαν κάνει και με το δημοψήφισμα, τσουβάλιασαν και πάλι όλη τη «διαφωνούσα» Αριστερά με την ευκαιρία του μεταναστευτικού. Μια και δεν μπορούσαν να το κάνουν πλέον στο πεδίο των μνημονίων, όπως το είχαν κάνει το καλοκαίρι του 2015, το έκαναν εκεί που έχουν μάθει και «ξέρουν» τη δουλειά. Στο πεδίο του πολιτισμικού φιλελευθερισμού και των ανοικτών συνόρων της Χριστοδουλοπούλου.  Έτσι μπορεί να έχασαν την κοινωνία, ξανακέρδισαν όμως… τα Εξάρχεια.

Αντί λοιπόν οι «διαφωνούντες» Αριστεροί να κατανοήσουν πως το προσφυγικό αποτέλεσε ένα εγχείρημα γερμανικής έμπνευσης και ένα ακόμα βήμα για τη μεταβολή της χώρας μας σε έναν πολυπολιτισμικό χυλό χωρίς ταυτότητα, έναν απλό συνοριακό χώρο, επιμένουν και προτάσσουν τα αυτονόητα ανθρωπιστικά ανακλαστικά των Ελλήνων. Όμως, άλλο ζήτημα ο αυτονόητος ανθρωπισμός σε ατομικό επίπεδο και άλλο το σοβαρότατο πλήγμα που υπέστη η χώρα στο συλλογικό εθνικό επίπεδο. Δυστυχώς, λοιπόν, και αυτή η πατριωτική Αριστερά δοκιμάστηκε τρεις φορές μέσα σε ενάμιση χρόνο: τόσο απέναντι στην  προοπτική ανόδου στην εξουσία ενός τυχοδιωκτικού και εθνομηδενιστικού σχήματος όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο και στήριξε μετά μανίας, όσο και στο ψευδεπίγραφο δημοψήφισμα και, τέλος, στο προσφυγικό. Όλα αυτά καταδεικνύουν πως ο ομφάλιος λώρος που τους συνδέει με αυτή την Αριστερά είναι πολύ ισχυρότερος από εκείνον που τους συνδέει με την πατρίδα τους, γιατί διαφορετικά θα είχαν φροντίσει να κόψουν τελεσίδικα τον πρώτο και να παύσουν να ορίζονται ως «αριστεροί πατριώτες», έκφραση  που αποτελεί, για τη σημερινή Ελλάδα, μια πραγματική contradictio in terminis.

Αν, όμως, είναι αλήθεια πως η διαδρομή μέσα από την Αριστερά ήταν ίσως απαραίτητη για να μπολιαστεί ο ελληνικός πατριωτισμός με ένα εναλλακτικό όραμα μιας κοινωνίας περισσότερο ελεύθερης και εξισωτικής, είναι εξίσου αλήθεια ότι και η ρήξη με αυτήν αποτελεί μια αποφασιστική προϋπόθεση για την επαφή με το λαϊκό σώμα και τον αυθόρμητο πατριωτισμό του.

Κατά συνέπεια, δεν μπορεί να υπάρχει οποιαδήποτε πολιτική προοπτική για μια εναλλακτική πρόταση απέναντι στον παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό, που έχει μεταβάλει τη χώρα μας σε αποικία χρέους, εάν αυτή δεν βυθίσει τις ρίζες της στην παράδοση και το παρελθόν της κοινωνίας μας, τις κοινότητές της, τη γλώσσα της, τη θρησκεία της – ακόμα και για εκείνους που δεν πιστεύουν σε θρησκεία. Γι’ αυτό πρέπει να υπάρξει μια οριστική και τελεσίδικη ρήξη με την Αριστερά και ό,τι αυτή εκπροσωπεί.

Καθόλου τυχαία, άλλωστε, στην Ελλάδα, ακριβώς γιατί η κοινωνία μας δεν ανήκει στην αποικιοκρατική Δύση αλλά υπήρξε αποικιοκρατούμενη με παρασιτικό χαρακτήρα, αυτά τα φαινόμενα έπαιρναν πάντα παροξυστικόχαρακτήρα. Διότι, στη Δύση, ο ριζοσπαστισμός της Αριστεράς πατούσε στην πραγματικότητα της αντίθεσης με έθνη ιμπεριαλιστικά και θρησκείες επεκτατικές (καθολικισμό ή προτεσταντισμό), που ήθελαν να επιβληθούν στο σύνολο του πλανήτη. 

Στον Τρίτο Κόσμο, η Αριστερά, όπου επιβίωσε και κυριάρχησε, όπως στην Κίνα ή το Βιετνάμ, «εθνικοποίησε» τον μαρξισμό και ηγεμόνευσε στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. Στην Ελλάδα, μια Αριστερά παρασιτικά εξαρτημένη από τη Σοβιετία, αρχικώς, και από τη Δύση μετέπειτα  –γενικότερα από τον δυτικό διαφωτισμό και «προοδευτισμό»– παρήγαγε τα εκτρώματα του 1922, όταν στράφηκε ενάντια στον ίδιο της τον λαό, στη Μ. Ασία και την Α. Θράκη, συμμαχώντας με τους γερμανόφιλους βασιλικούς·  της συνηγορίας υπέρ του βουλγαρικού επεκτατισμού στο Μακεδονικό· της υποστήριξης του σχεδίου Ανάν, εσχάτως, και του ιστορικού εθνομηδενισμού. Και εάν, στη διάρκεια της Κατοχής, ηγήθηκε του εθνικο-απελευθερωτικού αγώνα, αυτό έγινε στην πραγματικότητα παρά την κυρίαρχη ιδεολογία της και διότι οι λεγόμενες «αστικές δυνάμεις» ήταν ακόμα πιο ξενόδουλες. Εξ ου και η σύγκρουση με τον Βελουχιώτη και η οικτρή συνέχεια του Εμφυλίου. Το ίδιο έγινε και όταν στην Ελλάδα υποστήριζε τον αντιαποικιακό αγώνα της Κύπρου, από τον οποίο απείχε η κυπριακή αριστερά! Γι’ αυτό και, σχεδόν φυσιολογικά, σήμερα, έχει επιστρέψει, στη συντριπτική της πλειοψηφία, στον εθνομηδενισμό ή στον ιδιότυπο «τροτσκισμό» του ΚΚΕ.

Ξεπερασμένη πλέον στον καπιταλιστικό κόσμο και ιδιαίτερα παρασιτική στον ελληνικό κόσμο. Τί χρεία έχομε λοιπόν αυτής;

Αυτή τη Μεγάλη Παρασκευή η ελληνική Αριστερά κατεβαίνει στον τάφο χωρίς καμία προοπτική Ανάστασης. Ο ελληνικός λαός θα αναστηθεί, όπως πιστεύουμε και ελπίζουμε, χωρίς αυτή την Αριστερά – απορρίπτοντας τον πολιτισμικό υπερκαπιταλισμό της δυτικής  Αριστεράς και τον εθνομηδενισμό της ελληνικής· για να το πράξει, θα πρέπει επίπονα, βασανιστικά, να την κερδίσει αυτή την Ανάσταση μέσα από ένα νέο όραμα εκσυγχρονισμού της παράδοσής του.

Σε μια στιγμή που κόμματα και κομματίδια φυτρώνουν σαν μανιτάρια, από τη Ζωή έως τον Μπαλτάκο –και στην αμέσως επόμενη περίοδο, μετά την αποσύνθεση του ΣΥΡΙΖΑ, θα πολλαπλασιαστούν στο άπειρο–, έχει ανοίξει η ιστορική περίοδος για ένα πατριωτικό δημοκρατικό κίνημα. Μόνο που, για να συγκροτηθεί αυτό, απαιτείται μία μεγάλη σύνθεση: η σύνθεση ανάμεσα στον πατριωτισμό και την ιστορικότητα του ελληνισμού με τις κοινωνικές αξίες που κάποτε εκπροσώπησε, έστω και στρεβλά, η Αριστερά.

Για να πάρει, όμως, σάρκα και οστά ένα τέτοιο εγχείρημα, πέρα από τη συνειδητοποίηση των ανθρώπων –και εκείνη των πολιτικών στελεχών των προερχόμενων από την Αριστερά φαίνεται να καθυστερεί τραγικά–, απαιτείται η ανάδειξη και ενός νέου πολιτικοκοινωνικού υποκειμένου που θα εκφράζει και θα εκπροσωπεί μια τέτοια σύνθεση: Όταν οι τριάντα χιλιάδες νέοι που μαθαίνουν παραδοσιακό χορό και μουσική στην Κρήτη θα αποφασίσουν, –τουλάχιστον ένα κομμάτι ανάμεσά τους– πως είναι καιρός να διαμορφώσουν και ένα αντίστοιχο πολιτικό πρόταγμα. Όταν οι δεκάδες χιλιάδες των νέων που έλκονται από τον αντιεξουσιαστικό λόγο και πιθηκίζουν τα αμερικάνικα πολιτισμικά πρότυπα αποφασίσουν –έστω ένα μέρος τους– πως είναι ανάγκη να δουν με υπερηφάνεια τη δική τους παράδοση ως υπέρτερη εκείνης  του… Prince. 

Όταν οι δεκάδες χιλιάδες νέοι, συχνά πληβειακής καταγωγής, που παραμυθιάζονται από την ψευδοπατριωτική φρασεολογία της Χ.Α., κατανοήσουν πως, σε αυτόν εδώ τον τόπο, ο αληθινός πατριωτισμός συμβαδίζει πάντα με τη δημοκρατική παράδοση. Όταν οι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι που πασχίζουν να είναι τίμιοι και συνεπείς στη δουλειά τους και αγαπάνε την πατρίδα τους, χωρίς να είναι κολλημένοι σε ιδεολογίες και κόμματα, αποφασίσουν να μεταφέρουν και σε πολιτικό επίπεδο αυτό που κάνουν στη ζωή τους…

Όταν όλοι αυτοί αρχίσουν να κινούνται, τότε θα αναδειχθεί και το κοινωνικοπολιτικό υποκείμενο αυτού του μεγάλου μετασχηματισμού που δεν θα κουβαλάει μαζί του τις αμαρτίες και τις αγκυλώσεις του παρελθόντος, και θα μπορεί να ενστερνιστεί ένα όραμα πατριωτισμού, κοινωνικής δικαιοσύνης, οικολογίας, άμεσης δημοκρατίας, παραγωγικής ανασυγκρότησης και πολιτισμικής αναγέννησης. Όλα αυτά μαζί. Και όσο εάν, στο άμεσο μέλλον, φαίνεται πως, μετά την κατάρρευση της Αριστεράς, έχει έλθει η ώρα της Δεξιάς σε όλες της τις εκδοχές, εν τούτοις είμαστε βέβαιοι πως, στην Ελλάδα, η παράδοση αυτού του τόπου εναγώνια θα σπρώχνει και στην αναζήτηση αυτού του νέου οράματος. Γιατί η ψυχή του ανθρώπου έχει ανάγκη να μπορεί να πετάξει στο όραμα και τον μετασχηματισμό. Τι σπουδαιότερο μήνυμα εξάλλου, αυτές τις μέρες, από εκείνο του μετασχηματισμού της Ανάστασης. Ας αφήσουμε λοιπόν πίσω μας τελεσίδικα τα παρωχημένα σχήματα και ιδεολογίες και ας δούμε την Ανάσταση συνυφασμένη με μια νέα οραματική σύνθεση στον κόσμο, αλλά προπαντός στη χώρα μας. 

Πηγή περιοδικό Άρδην - εφημερίδα Ρήξη 

το είδαμε ΕΔΩ

Η νέα μόδα των ημι-χριστιανών κατά το δοκούν

Γράφει ο +Yanni Spiridakis

Μεγάλη Παρασκευή και παρατηρώ πως κάθε χρόνο αυτές οι μέρες ολοένα και λιγότερο επηρεάζουν τους ανθρώπους. Αυτά που ακούμε καμιά φορά στην τηλεόραση ("σε κλίμα κατάνυξης" μπλα μπλα μπλα) αποτελούν τετριμμένες δημοσιογραφικές ατάκες και σε καμία περίπτωση δεν συμβαδίζουν με το πραγματικό κλίμα στην κοινωνία.

Γιατί; Γιατί ο κόσμος δεν επαναπαύεται πια στην πνευματική του φύση; Γιατί η ύλη έχει κατακλύσει τον χρόνο, τους στόχους και τις επιδιώξεις μας με τόσο μεγάλη διαφορά;

• Ίσως επειδή ο άνθρωπος έγινε πιο χαζός και δεν μπορεί να προσεγγίσει πια ότι δεν βλέπει. Έτσι έγινε υλιστής.

• Ίσως επειδή έγινε πιο έξυπνος. Θέλει να βασίζεται σε αυτό που έφτιαξε ο ίδιος. Αν ανατρέξουμε όμως στην ιστορία, κάθε κατασκεύασμα του ανθρώπου γνωρίζει την ακμή και στο τέλος την αποκαθήλωση. Τίποτα δεν παραμένει το ίδιο στον χρόνο, γιατί πάντα έρχεται να ανατρέψει το παλιό κ.ο.κ. Δεν υπάρχει σταθερά.

Κι όμως. Δεν είναι μόνο η μία ή η άλλη άποψη. Είναι η απέχθεια της μίας πλευράς ενάντια στην άλλη. Η έλλειψη σεβασμού.

Σήμερα, ο μέσος έλληνας είναι πιστός κατά το δοκούν. Αν τον ρωτήσεις θα σου πει ότι "εγώ πιστεύω με τον δικό μου τρόπο" ή "εγώ έχω την δική μου επικοινωνία με τον Θεό" Ωπα ρε μεγάλε (που λέει κι ένας φίλος μου)! τι είναι ο Θεός; Τι είναι η χριστιανοσύνη; Ένας σύλλογος που επιλέγεις τον τρόπο συμμετοχής σου; Μήπως είναι ένα πρόγραμμα κινητής τηλεφωνίας που το διαμορφώνεις ανάλογα με τα δικά σου συμφέροντα;

Ο Ορθόδοξος Χριστιανός έχει σαφέστατες υποχρεώσεις ανάμεσα στις οποίες είναι η συμμετοχή στα Μυστήρια. Δεν μπορείς να συμμετέχεις σε κάποιο ή κάποια από αυτά επειδή με τα άλλα δε συμφωνείς ή δεν θέλεις. Όπως κάθε ομάδα διέπεται από κανονισμούς έτσι κι εδώ. Δε νομίζω στη δουλειά σου να πηγαίνεις στις εννιά το πρωί αλλά να φεύγεις όποτε εσύ θες.

Αυτή η ελευθερία... είναι κατά τρόπο ειρωνικό και αντιφατικό, χαρακτηριστικό της Ορθοδόξου πίστεως που είναι πράγματι μια θρησκεία βασισμένη στην ελεύθερη βούληση του ανθρώπου.

Τι φταίει λοιπόν; Νομίζω πως φταίει η Εκκλησία. Και είναι κρίμα ένας τόσο τεράστιος οργανισμός με πρόσβαση σε πόρους και δυναμικό να έχει τόσο φτωχό και άθλιο management και διαχείριση. Η Εκκλησία έχει καταφέρει να απωλέσει σε μερικές δεκαετίες ένα τεράστιο ποσοστό της δημοφιλίας της! Κατά έναν τρομακτικό τρόπο όλες οι ατασθαλίες που παρατηρούνται στους κόλπους της, φτάνουν να γίνονται πρωτοσέλιδα και να παγιώνονται στις συνειδήσεις των ανθρώπων, την ίδια ώρα που το τεράστιο φιλανθρωπικό και πνευματικό έργο που εκτελείται από αμέτρητους συντελεστές της, αποκρύπτεται αλλά και αμφισβητείται!

Με το παρόν δε θέλω να σας πείσω να επιστρέψετε στην Εκκλησία και στην συμμετοχή στα Μυστήριά της -τελευταία δεν αισθάνομαι άξιος για κάτι τέτοιο- ωστόσο νιώθω ότι πρέπει να εκφράσω τον προβληματισμό μου ή μάλλον την αγανάκτησή μου για αυτούς τους χριστιανούς με πολλά μέτρα και σταθμά. Για τους ανθρώπους του συμφέροντος που μπερδεύουν την ύλη με το πνεύμα και επειδή πλέον έχουν χάσει την επαφή τους με το δεύτερο, αισθάνονται πιο άνετα (έστω και υποσυνείδητα) να το εχθρεύονται.  

+Yanni Spiridakis

yannidakis.net

Η εξουσία του κομματισμού

Γράφει ο Νίκος Λυγερός

Η άσεμνη συμπεριφορά της εξουσίας φαίνεται όλο και πιο ξεκάθαρα, διότι αντιλαμβάνεται ότι ο δογματισμός δεν μπορεί επί της ουσίας να φέρει κάποιο αποτέλεσμα για την πατρίδα μας. Και η αντιπολίτευση από την πλευρά της καθυστερεί να πάρει κάποια απόφαση που να είναι θετική ακόμα και σε βάθος χρόνου. Η κυβέρνηση σκέφτεται ήδη τις εκλογές με διάφορα σενάρια, αλλά αυτή είναι η γενική ιδέα. Ενώ η αντιπολίτευση εξετάζει το σωστό timing. Δεν είχαμε λοιπόν τίποτα άλλο να ζήσουμε παρά μόνο και πάλι τις συνέπειες του κομματισμού. 

Με άλλα λόγια δεν είναι η κυβέρνηση που κρατιέται στην εντατική, αλλά η αντιπολίτευση που την έχει σε τεχνητή τροφοδοσία και απλώς θέλει να τη διακόψει την κατάλληλη στιγμή, δηλαδή μετά την ψήφιση άλλων μέτρων για να μην είναι υπεύθυνη για την κατάσταση. Το γελοίο της υπόθεσης είναι το εξής. 

Αυτή η κυβέρνηση ήθελε ν’ αποδείξει ότι το κόμμα της μπορούσε να πάρει την εξουσία και τίποτα άλλο. Και η αντιπολίτευση που το αντιλήφθηκε θέλει να εκδικηθεί την ήττα της στις εκλογές αφήνοντας τη να απολαύσει τα δεινά της κυβέρνησης ότι δηλαδή η κατάσταση δεν μπορεί να ελεγχθεί και να ξεφύγει αναπόφευκτα. 

Έχουμε λοιπόν μια αντιπαράθεση μεταξύ κομματόσκυλων που δεν μπορεί να μας οδηγήσει πουθενά. Οι μεν θέλουν να ξηλώσουν τα πάντα και οι δε τους αφήνουν έως εκεί που δεν πάει άλλο. Είναι λοιπόν ένα μάθημα που παίρνει ο ελληνικός λαός από τα όρια της εξουσίας του κομματισμού. Και μετά θ’ αναγκαστεί ν’ αρχίσει τα πάντα από την αρχή γιατί δεν έγινε τίποτα.

πηγή

Γιατί ήταν ανάγκη να ζήσουμε το τίποτα;

Όσοι είχαν την ελπίδα ότι η ελπίδα υπάρχει αναρωτιούνται τώρα μετά από τόση σπατάλη χρόνου λόγω έλλειψης στρατηγικής, ποιο ήταν το όφελος να ζήσουμε αυτό το τίποτα. Έχει ενδιαφέρον να εξετάσουμε και τη συμπεριφορά όλων αυτών που κατηγορούσαν τους προηγούμενους για τα πάντα από τη λαμογιά έως την προδοσία, να λένε τώρα ακριβώς τα ίδια για τους επόμενους. Λες και δεν υπήρχε καμία επιλογή κι ήμασταν καταδικασμένοι να ζήσουμε τις ίδιες κομπίνες και την ίδια διαφθορά από το σύστημα που είναι σάπιο έως το κόκαλο, αφού δεν μπορεί να αποφύγει την κομματική εκμετάλλευση, για να στηρίξει μία εθνική στρατηγική. Δεν μας ενδιαφέρουν όλοι όσοι έχουν ενοχές για την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε, επειδή έκαναν λάθος επιλογή και μάλιστα πολλές φορές. Η ενοχή τους δεν αλλάζει τίποτα ακόμα κι αν τους συγχωρούμε επειδή δεν ήξεραν και πίστεψαν στο κενό της αλλαγής, ενώ ήταν μία μορφή κομματισμού ακόμα χειρότερη. 

Συγχωρούμε και αυτούς που έγιναν βουλευτές για να κάνουν κάτι ακόμα κι αν αυτό ήταν εναντίον των αξιών τους αφού τώρα ξέρουν την αλήθεια. Το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι ποιοι θα παλέψουν μαζί μας για την ανασυγκρότηση της πατρίδας μας μετά από αυτήν την κωμικοτραγική κατάσταση που διανύουμε. Διότι όχι μόνο δεν έγινε καμιά αλλαγή, αλλά επιστρέψαμε χρόνια πίσω τζάμπα, το τζάμπα βέβαια τρόπος του λέγειν διότι με τους ελέγχους που έχουμε το κόστος είναι τεράστιο. Κι όσοι μας μιλούν για εθνική κυριαρχία, τα λόγια τους έγιναν ψιλά γράμματα για τις πράξεις τους. Ας τελειώσουμε λοιπόν αυτήν την κομματοκρατία όσο πιο γρήγορα γίνεται. 

πηγή

Ο Νίκος Λυγερός είναι καθηγητής Γεωστρατηγικής

ΑΝΟΙΞΗ-ΠΑΣΧΑ-ΕΛΛΗΝΕΣ

Γράφει η Μαίρη Καρά

     Σωτήριο έτος 2016 και οι Έλληνες καλούνται να γιορτάσουν ξανά το ΠΑΣΧΑ, κάτω απ' την Εβραϊκή Κατοχή. Το Πάσχα που οφείλει το όνομά του στην εβραϊκή λέξη "Πεσάχ", (πέρασμα) δηλαδή την απελευθέρωση των Εβραίων απ' τους Αιγύπτιους και το πέρασμα απ' την Ερυθρά Θάλασσα στην ΓΗ ΤΗΣ ΕΠΑΓΓΕΛΙΑΣ. Ενώ για τους Χριστιανούς Πάσχα ή Λαμπρή σημαίνει την Ανάσταση του Χριστού και το πέρασμα απ' τον Θάνατο στην Ζωή. Δηλαδή εμείς οι πεθαμένοι Έλληνες (απ' το αβυσσαλέο ΜΙΣΟΣ των Εβραίων) θα ΑΝΑΣΤΗΘΟΥΜΕ μαζί με τον ΧΡΙΣΤΟ… Αν πάνω σ' αυτές τις εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις στηρίζεται το Πάσχα κι επιβλήθηκε να τις γιορτάζει ο λαός…. δεν είναι παραλογισμός… τι είναι; ΛΑΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ; 
     Με την ΕΛΠΙΔΑ της Ανάστασης γιορτάζουμε κάθε χρόνο το Πάσχα, αναμένοντας να χτυπήσουν χαρμόσυνα οι καμπάνες της ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ της πατρίδας μας. Ποια χρονιά θα είναι αυτή που θα απαλλαγούμε απ' την εβραϊκή επιρροή και θα ΑΝΑΣΤΗΣΟΥΜΕ την πατρίδα μας; Πότε ο Ελληνισμός θα ξαναβρεί τον δρόμο των πεπρωμένων του; Άγνωστο… σίγουρα όμως δεν είναι το 2016, που οι προδότες υποτακτικοί των Εβραίων ξεπουλάνε ό,τι απέμεινε απ' τον ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ. Εμείς όμως ο απλός λαός θα τηρήσουμε υποτακτικά πάλι το ΕΘΙΜΟ! 
     Ο εορτασμός του Πάσχα για τους Ορθόδοξους Χριστιανούς γίνεται την πρώτη Κυριακή μετά την πανσέληνο της εαρινής ισημερίας και συμπίπτει με τον ερχομό της ΑΝΟΙΞΗΣ… Μύρισε Άνοιξη η Φύση… ήρθε το Πάσχα… σπέρνοντας τη νοσταλγία για τα ξένοιαστα παιδικά μας χρόνια… για να μην τρελαθούμε μέσα στον παραλογισμό της δικτατορικής ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ… 
     Νοσταλγία για τα "αθώα" χρόνια της νιότης που δεν γυρίζουν πίσω… αυτά που μας "φόρτισαν" με θετικές ενέργειες, πολύτιμα εφόδια ζωής… αυτά που εκτοξεύσαμε τις παιδικές σκανταλιές μας στα ύψη της αντίδρασης στις απαιτήσεις των γονιών μας, αυτά που μας προετοίμασαν για τα ενήλικα μας χρόνια… αυτά που "συλλάβαμε" τις πρώτες ΙΔΕΕΣ ευθύνης για την ζωή μας… αυτά που "μάθαμε" να σεβόμαστε και να τηρούμε με ευλάβεια τα ΗΘΗ και τα ΕΘΙΜΑ που βρήκαμε απ' τις προηγούμενες γενιές… αυτά που απολαύσαμε έμπρακτα τις πρώτες αποδείξεις ΑΓΑΠΗΣ και ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ των ΓΟΝΙΩΝ ΜΑΣ! 
     Την πρώτη θέση στις παιδικές αναμνήσεις μας κρατούν οι διακοπές του Πάσχα. Ήταν η καλύτερη εποχή του χρόνου, γιατί  είχαμε δυο εβδομάδες "ανεξαρτησίας", για να χαρούμε τα παιχνίδια μας, χωρίς φορτικό διάβασμα. Είχαμε την ανοιξιάτικη λιακάδα για να αλωνίζουμε χαρούμενα στους αγρούς και στις αλάνες! Με τι λαχτάρα περιμέναμε την Μεγάλη Εβδομάδα! Με το μυαλό μας κάναμε σχέδια για τα παιχνίδια,  που μας έταζαν οι γονείς μας όλο τον χρόνο, αν ήμασταν καλοί μαθητές. Αυτός ήταν όρος απαράβατος με τελικό έπαθλο ΑΣΠΡΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ! 
     Το Σάββατο του Λαζάρου θεωρείται η "πρώτη γεύση" της Μεγάλης Εβδομάδας, μέρα νίκης της ζωής επί του θανάτου και η έγερση του Λαζάρου προαναγγέλλει την Ανάσταση του Χριστού. Το έθιμο της ημέρας ήθελε τα μικρά παιδιά να γυρνάνε από σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας χαρούμενα τους «Αγερμούς» και κρατώντας στα χέρια τους ένα ομοίωμα του Λαζάρου. Ήταν τα ψωμάκια (Λαζαράκια) σε σχήμα ανθρώπινου σώματος, μια "χειροτεχνία" που έπλαθαν και έψηναν οι νοικοκυρές. Το έθιμο έλεγε: "Λάζαρο αν δεν πλάσεις, ψωμί δεν θα χορτάσεις". 
     Στα δικά μας χρόνια τα μικρά κορίτσια ξεχύνονταν στα χωράφια να μαζέψουν λουλούδια για να στολίσουν τα καλάθια τους. Ξεκινούσαν πολύ πρωί ντυμένα με τοπικές φορεσιές και με το ανθοστόλιστο καλαθάκι τους χτυπούσαν χαρούμενα τις πόρτες της γειτονιάς, για να πούνε τα "κάλαντα" (Λαζαρικά). Εξιστορούσαν δηλαδή τραγουδώντας την "εκ νεκρών έγερση" του Λαζάρου κι επαινετικούς στίχους για την οικογένεια. Ως ανταμοιβή έπαιρναν αυγουλάκια, κουλουράκια, πενηνταράκια, που γέμιζαν τα καλαθάκια τους. Στο τέλος μετρούσαν τα… κέρδη τους, για να αγοράσουν δώρα για όλη την οικογένεια.
     Για τους "μεγάλους" το Πάσχα άρχιζε την Κυριακή των Βαΐων, με συνάντηση στην Εκκλησία για την "Ακολουθία του Νυμφίου", όπου έπαιρναν ΒΑΓΙΑ, που θύμιζαν την θριαμβευτική είσοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα, πριν από τα Άγια Πάθη του. Η συνέχεια στα καφενεία της Πλατείας μας, για τον καθιερωμένο σχολιασμό και για να γευτούν  θαλασσινούς μεζέδες με ουζάκια, για να πάρουν δύναμη με τα ψάρια και να συνεχίσουν για ακόμα μια εβδομάδα τη ΝΗΣΤΕΙΑ. Εμείς οι πιτσιρικάδες μέναμε στην Εκκλησία για το Κατηχητικό, μα το καλύτερο για μάς ήταν το απόγευμα, αφού μας έπαιρναν μαζί τους στην περατζάδα στον κεντρικό δρόμο της πόλης, όπου γίνονταν οι κοινωνικές συναντήσεις. Εκεί στο «νυφοπάζαρο» παρήλαυναν οι νέοι σε ηλικία γάμου, για να γνωριστούν και να καταλήξουν σε σχέση με σοβαρό σκοπό. Έτσι γίνονταν τότε τα συνοικέσια προς όφελος των κοριτσιών άνευ ΠΡΟΙΚΑΣ! 
     Πολύς κόσμος περίμενε τις γιορτές για να ξεκουραστεί, να περάσει καλά, να φάνε, να πιούνε, χωρίς να νοιάζονται αν κι ο διπλανός τους έχει να φάει. Πίστευαν - οι αδιάφοροι - πως όλοι "έχουν να φάνε, μόνο οι τεμπέληδες πεινάνε". Ακόμα κι ο πιο φτωχός τις γιορτινές μέρες έχει κρέας στο σπίτι του - έλεγαν - για να έχουν ήσυχη την συνείδησή τους. Πώς ήταν δυνατόν ο χορτάτος να καταλαβαίνει τον πεινασμένο; Υπήρχαν όμως και φτωχές οικογένειες και μοναχικοί ηλικιωμένοι, που άδικα προσδοκούσαν να χτυπήσει η πόρτα τους και να δουν έναν γελαστό άνθρωπο, να τους προσφέρει κάτι, ανεκτίμητο σε ΧΡΗΜΑ. Να τους δώσει ένα χαμόγελο, μια Ελπίδα, μια ΕΥΧΗ! 
     Τελικά οι άνθρωποι όλες τις εποχές είναι ίδιοι. Και καλοί και κακοί και ηθικοί και ανήθικοι ανάλογα με τα συμφέροντά τους. Κι αν πέρασαν τόσα χρόνια με ανεβασμένο το βιοτικό τους επίπεδο, παρέμειναν ίδιοι στη ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ. Τι κι αν σήμερα αντιμετωπίζουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο που μπορεί να υπάρξει για μια ΧΩΡΑ, για έναν ΛΑΟ, για ένα ΕΘΝΟΣ; Δεν βλέπουν τίποτα πέρα απ' την βολή τους και τα κεκτημένα τους… Το πότε θα ξυπνήσουν… άλλοι θα τους πιάσουν στον ύπνο και δεν θα ξέρουν από πού να φεύγουν… και που να κρυφτούν. Προς το παρόν όμως περιμένουν το Πάσχα, για να πάνε διακοπές, να φάνε, να πιούν και δεν βαριέσαι για την υπόδουλη πατρίδα. Η ίδια καραμέλα: Εμείς θα βγάλουμε την Χώρα απ' την ΣΚΛΑΒΙΑ;

ΤΟ ΜΑΜΜΩΝΑ ΠΡΟΣΚΥΝΑΝΕ

Ξεκίνησα να γράψω για μελανές οπές

όταν γερνούν οι ήλιοι μπάλες γίνονται    

μικρές

και μερικές ενεργούν σαν μελανές οπές

ακόμη και το φως απορροφάνε 

ό, τι φθάνει από το σύμπαν

το αχανές

όλα τα τρώνε όλα τα ρουφάνε

Τρομερή βαρύτητα, σκοτάδια και τρομάρες  

ό,τι  καταπιούν μεγάλες θάχει λαχτάρες

το ηλιακό μας σύστημα αν μέσα της εισχωρήσει

σε κάποιο παράλληλο σύμπαν λένε ότι θα εξέλθει

αν φυσικά επιζήσει

Μαύρες τρύπες υπάρχουν και στην κοινωνία

άλλο αν εμείς δεν τις βλέπουμε και δεν

τους δίνουμε σημασία

είναι η κομματοκρατία που ενεργεί

σαν μαύρη τρύπα και σαν συμμορία

πίνει αίμα, τρώει ανθρώπους

κάνει δουλειές με τις διαπλοκές

τσέπες βαθιές και οικονομισιές

την πολιτική έχει επάγγελμα και την  κλεπτοκρατία

Κάποια μελανή οπή

άνοιξε το στόμα της σιμά μου

λές και ήταν ήλιος της δικαιοσύνης

στα όνειρα μου

παρ’ ολίγον να με καταπιεί για την αποκοτιά μου

σταλμένος  από το Μεσσία να δικάσει

φυλακισμένους πατριώτες  να τους κρίνει.

Και αν είναι ένα ανθρωπάκι

που κάτι τον βασανίζει και κάτι τον πονάει

θα ήταν επιεικέστερος λιγάκι

όταν αυτός είναι βουλευτής ή στρατηγός,

φιλόσοφος ή και  δημοσιογράφος 

τότε  στειλιάρι θέλει για να φτιάσει.

Όταν οι εξουσιαστές σου στερούν τη ζωή

το λαό τον θεωρούν κοπάδι

όταν καντρίλιες χορεύουν στον κρατικό  μηχανισμό 

και έκαναν το κράτος των ΜΚΟ καρναβάλι    

όταν σαν πίθηκοι έλκονται και σαν λεμούρια

που συγκεντρώνονται για φαγητό

με την κραυγή του αρχηγού στη ζούγκλα    

και ο εκάστοτε πολιτικός αρκουδιάρης

λέει στο λαό με τις περικοπές θα ζήσεις μούρλια

τότε φίλε μου έχει σαπίσει τούτη η  πολιτεία,

καθαρή μην περιμένεις  να την βγάλεις.

Πολιτικοί της ευκαιρίας,

βόλεψαν όλα τα μέλη της οικογενείας

κι’ αν δεν φθάσει η μια τετραετία

ακολουθεί η άλλη ληστοσυμμορία

να φέρει την ποθητή «ντροπολογία»

Αντί για φως το χρήμα αυτοί ρουφάνε

θέσεις- κλειδιά και αξιώματα σαν της Κατοχής

τους σαλταδόρους τα   χτυπάνε

με όλες τις καταστάσεις αυτοί επάνω θάναι

στόματα ορθάνοιχτα και μπόλικη ρητορική

γράφουν και κάποιο βιβλίο για να ακουστεί

όλοι τους «Μαυρογιαλούροι» μας εξαπατάνε

στόχος τους πάντα ίδιος  μέχρι σκασμού να φάνε

Ρούφηξαν παρά 25 δις ένα τρις

(1.000.000.000.000) ένα με δώδεκα μηδενικά

τα ταμεία τώρα αδειανά

και οι τροικανοί μας «πηδάνε»

Όλο ψευτιά και υποκρισία

δόλο και συκοφαντία

όλοι φτιάξαν περιουσία

εξαπάτησαν την κοινωνία

χωρίς καμία τιμωρία

οι κλέφτες πρόβλεψαν και την ατιμωρησία.

Ποτέ δεν μιλάνε για την ουσία 

όλο  ψηφοθηρία και την εξ-ουσία

αριστεροδεξιά λάσπη και στα παράθυρα 

κοκορομαχία

η πατρίδα ας πέσει

είναι για να τους δέσεις

σε ένα σαπιοκάραβο να τους βάλεις

στο πέλαγος να τους φουντάρεις 

ν’ αλλάξει και το Σύνταγμα

ο γόνος τους στην εξουσία πόδι να μην βάλει 

Και ο αφελής λαός μονίμως στη γωνία

ο ανώνυμος πολίτης, ο βιοπαλαιστής και αγωνιστής

τον τρώει η αγωνία

γι’ αυτόν δεν υπάρχει θεός επί της Γης

μόνο λιτότητα και θεομηνία

ΜΑΤ και δικαστές, μνημόνια και

φυλακές  και θεόρατη φορολογία

Στα λόγια αντισυστημικοί, 

στην πράξη κάργα μνημονιακοί, 

βολεύονται με το Ευρώ όχι στη Δραχμή

μιλάνε όμως στο κοινό για Άμεση Δημοκρατία

«μέσα στην αίθουσα αυτή όλοι χωράνε»

κομμουνιστές, αριστεροδεξιοί, μαύροι,

Άραβες, Πακιστανοί

«εκτός από τη Χρυσή Αυγή»

αυτοί χωριστά να πάνε

«κόντε –Δένδιας» διάταξη αστυνομική

τους δίπλωσε σε μια κόλλα χαρτί

τσίφ στη φυλακή και ξοφλάμε

Ποιος τους είπε να είναι εθνικιστές;

σε τέτοια εποχή πατριώτες και αντισιωνιστές;

ν’ αμφισβητούν «λαόν εκλεκτόν» 

τον επίγειον Μεσσία και θεό;

νέοι με Σπαρτιατική Αγωγή 

να απαιτούν Δημοκρατία;

δικαίως βρίσκονται στις  φυλακές

έγκλημα συλλογικόν διαρκείας,

διαδίνουν την Ελληνική  

πατριδογνωσία.

Πως θα βουλώσουμε τις μελανές οπές;

πως θα τιθασεύσουμε τις Λάμιες τις στητές

τις τσέπες τις φαρδιές, τις σιαγόνες τις ηλεκτρονικές

τις τράπεζες στις παραδεισένιες ακρογιαλιές

τους υπεράκτιους(offshore) ληστές ;

απάντηση ουδεμία

Τους ρεπούσηδες και λαιστριγόνες

τους κύκλωπες και τους δραγώνες

δάνεια, μίζες, πακέτα και κάθε πατριωτική  φωνή ρουφάνε;

τις εντολές στις μυστικές στοές

πιστά ακολουθάνε

πως θα ξεριζώσουμε τα σαπρόφυτα

που τον Μαμμωνά σαν θεό προσκυνάνε; 

την Ελλάδα ισλαμοποιούν και την πουλάνε;

συμμορίες τα κόμματα –  νέα κλεφτόπουλα τώρα μας κυβερνάνε

Συνέλληνες! μόνον με τον υπέρ πάντων αγώνα θα τους φάμε.

Αμφικτύων

23/12/2014

*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης,

Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων λογοτεχνών

http://amphiktyon.blogspot.com/

Ο Όσιος Παΐσιος για τον αμετανόητο Ιούδα

– Γέροντα, ὁ διάβολος γνωρίζει ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι ἀγάπη καὶ τὸν ἀγαπάει καὶ παρ’ ὅλα αὐτὰ συνεχίζει τὸ τυπικό του; 

– Ἔμ, πῶς δὲν τὸ γνωρίζει! Ἀλλά ἡ ὑπερηφάνεια τὸν ἀφήνει; εἶναι ὅμως καὶ πονηρός.

Προσπαθεῖ τώρα νὰ κερδίση ὅλον τὸν κόσμο. Σοῦ λέει: «Ἄν ἔχω περισσότερους ὀπαδούς, θὰ ἀναγκασθῆ ὁ Θεὸς στὸ τέλος νὰ λυπηθῆ ὅλα τὰ πλάσματά Του καὶ θὰ μὲ πάρη κι ἐμένα τὸ σχέδιο!». Ἔτσι νομίζει. Γι’ αὐτὸ θέλει, ὅσο μπορεῖ, νὰ ἀποκτήση πιὸ πολλούς ὀπαδούς. 

Βλέπετε ποῦ τὸ πάει; Σοῦ λέει: «Ἔχω τόσους μὲ τὸ μέρος μου! Θὰ ἀναγκασθῆ ὁ Θεὸς νὰ χαρισθῆ καὶ σ’ ἐμένα!». Χωρίς νὰ μετανοιώση!

 Καὶ ὁ Ἰούδας τὸ ἴδιο δὲν ἔκανε; Ἤξερε ὅτι ὁ Χριστός θὰ ἐλευθέρωνε τούς νεκρούς ἀπὸ τὸν Ἅδη. Σοῦ λέει: «Θὰ πάω κι ἐγώ πρίν ἀπὸ τὸν Χριστό, γιὰ νὰ μὲ ἐλευθερώση κι ἐμένα».

Βλέπεις πονηριά; Ἀντί νὰ ζητήση συγχώρηση ἀπὸ τὸν Χριστό, πῆγε νὰ κρεμασθῆ. Καὶ νὰ δῆτε, ἡ εὐσπλαχνία τοῦ Θεοῦ λύγισε τὴν συκιά, καὶ αὐτός μάζεψε τὰ πόδια του, γιὰ νὰ μήν ἀκουμπήσουν κάτω. Καὶ ὅλα αὐτά, γιὰ νὰ μήν πάη νὰ πῆ ἕνα «εὐλόγησον». Φοβερό! Ἔτσι λοιπόν καὶ ὁ διάβολος, ὁ ἀρχηγός τοῦ ἐγωισμοῦ, δὲν λέει «ἤμαρτον», ἀλλὰ συνέχεια ζορίζεται νὰ ἀποκτήση περισσότερους ὀπαδούς.

ΑΓΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΛΟΓΟΙ A΄, ΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ, εκδ. ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ», ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 1998, σ.34.

Πηγή ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ
πηγή