ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΗΣ "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ".

Γράφει ο Χρίστος Γούδης

Κανείς θα πρέπει να αντικρύζει κατάματα την πραγματικότητα όσο σκληρή και δυσάρεστη κι αν είναι. Και η πραγματικότητα των ημερών είναι η ανεμπόδιστη κατάληψη των βορείων συνόρων μας από ένα μουσουλμανικό λεφούσι που κραυγάζει εν χορώ «άνοιξε τα σύνορα Μακεντονία» απευθυνόμενο στον βόρειο γείτονά μας που μόνοι εμείς σ’ όλο τον κόσμο αποκαλούμε Σκόπια. Ακόμα και το λεφούσι των αλλοφύλων που αφέθηκε (ή ακριβέστερα προσεκλήθη από την κάθε σία-τασία και τον κάθε μουζάλα) να καταλάβει τη χώρα μας, μας φτύνει κατάμουτρα. Μέσα στο τύποις ελληνικό έδαφος της Περιφέρειας της Μακεδονίας (να χαρώ τον εθνικόφρονα περιφερειάρχη της), το οποίο αρνούνται να προασπίσουν από τους εισβολείς (με το παιδικό και γυναικείο προπέτασμα προστασίας) οι ακριβοπληρωμένες ένοπλες δυνάμεις τελετών και γραφείου σε αγαστή αδράνεια με το πολεμικό ναυτικό μας του γλυκού νερού το οποίο επίσης αδιαφορεί για την φύλαξη των θαλασσίων συνόρων μας (καθότι ο τσιπραλέξης του είπε ότι η θάλασσα δεν έχει σύνορα), χιλιάδες οπαδοί του Ισλάμ απειλούν να εισέλθουν βιαίως και με το έτσι θέλω στο όμορο κράτος το οποίο τόσο απαξιωτικά αντιμετωπίζαμε μέχρι σήμερα, θεωρώντας ότι καπηλεύεται το όνομα, την ιστορία, και τους άθλους του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Όμως, απ’ ότι δείχνουν τα γεγονότα, αυτοί οι γείτονες μας που αυτοπροσδιορίζονται ως Μακεδόνες, έχουν πολύ σαφέστερη εικόνα για το τι συνιστά κράτος και πώς θα πρέπει να αντιμετωπίζει τους ανεπιθύμητους και απρόσκλητους εισβολείς, προφανώς έχοντας διδαχθεί πολύ περισσότερα από τον Μακεδόνα Στρατηλάτη σε σχέση με όσα θα έπρεπε να είχαν αφομοιώσει οι εξ αίματος κληρονόμοι του, οι οποίοι συμπεριφέρονται ως εκφυλισμένα ανθρωπάρια γραικύλων του νότου. Έτσι άλλωστε τους κατέκτησε και ο Αλέξανδρος του τότε όλους αυτούς τους ραγιάδες του τώρα που σκύβουν ξανά το κεφάλι τους στον Αλλάχ, πλην Λακεδαιμονίων φυσικά, μόνο που οι Λακεδαιμόνιοι σήμερα είναι λίγοι, πολύ λίγοι.  Ενώ αντιθέτως οι γριές (σε σώμα και πνεύμα) με τα μπιμπερό για να θηλάζουν τα μουσουλμανάκια  και οι κίναιδοι της πλατείας Βικτωρίας που συνευρίσκονται με τους αλλοφύλους έναντι δέκα ευρώ (όπως αποκαλύπτει διασύροντάς μας διεθνώς ακόμη και ο βρετανικός «ομπσέρβερ») είναι πολλοί, πάρα πολλοί.

Με αυτά και με εκείνα, των αυτών και των τοιούτων, καταφέραμε να παγιώσουμε στο διεθνές στερέωμα το κράτος της Μακεδονίας, ως κράτος μαχόμενο υπέρ του πατρίου εδάφους έναντι μιας ετσιθελικής ισλαμικής εισβολής που θέλει να διασχίσει ή να ξεσκίσει την ευρώπη αντί να στραφεί για «προστασία» από τα υποτιθέμενα δεινά του πολέμου (πού ρε παιδιά, στο Μαρόκο;) στις χρυσοφόρες μωαμεθανικές γαίες της επαγγελίας του Θεού και Προφήτη τους, στην Μέκκα, τη Μεδίνα, το Κατάρ και το Ντουμπάϊ, και σε όλα τα άλλα ομόθρησκα και πάμπλουτα εμιράτα.

Μας αρέσει δεν μας αρέσει το Κράτος της "Μακεδονίας" μας επεβλήθη, και μάλιστα κυριολεκτικά με το σπαθί του. Το μόνο ανοικτό ζήτημα είναι πλέον τα σύνορα που θα θεωρήσει ότι δικαιούται να έχει. 

Χρίστος Γούδης

Δημοτικός Σύμβουλος

Δήμου Αθηναίων