Οι «προοδευτικές» δυνάμεις της Ελλάδας υπηρετούν τον Καπιταλισμό και την Παγκοσμιοποίηση;

Του Παναγιώτη Μπαλακτάρη 

Πολλές φωνές ακούγονταν κατά το παρελθόν, όχι πολύ παλιά είναι η αλήθεια, που εξίσωναν τις περιπτώσεις του κ. Γιώργου Παπανδρέου και του κ. Αλέξη Τσίπρα, σχετικά με τους κινδύνους που εγκυμονούσαν οι δύο αυτές πολιτικές επιλογές για την εθνική πορεία της Ελλάδας στις λεωφόρους του μέλλοντος. 

Ελάχιστοι ήταν εκείνοι οι δημοσιογράφοι, σχολιαστές και αναλυτές, οι οποίοι είχαν αντιληφθεί νωρίς ότι η διακύβευση της πατρίδας μας δεν ήταν τόσο το δίλημμα Μνημόνιο – Αντιμνημόνιο, όσο το δημογραφικό πρόβλημα, σε συνδυασμό με τις μεγάλες μεταναστευτικές ροές. Πολλοί εξ αυτών λοιδωρήθηκαν – κατά τη φράση «ουδείς προφήτης στον τόπο του» - ενώ άλλοι περιθωριοποιήθηκαν. Το ρεύμα «της αμφισβήτησης» σάρωσε στο πέρασμά του τα πάντα και το 2009 και το 2014-2015. Όποιος χρησιμοποιούσε τη λογική για να εξηγήσει τα γεγονότα, επισκιαζόταν από άναρθρες κραυγές ανερμάτιστων πολιτικών προσώπων, με τη συνοδεία των οργάνων των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Κάποτε ακολουθούσαν με τις κάμερες ανά χείρας τον κ. Παπανδρέου στο ταξίδι που έκανε στο Καλέτζι Αχαΐας. Κάπως έτσι είχαν τις κάμερες στο «on» και κατέγραφαν κάθε κίνηση του αναδυόμενου πολιτικού άνδρα, κ. Τσίπρα, μέσα στο γραφείο του. 

Γιατί αναφερόμαστε σε αυτούς τους δύο πολιτικούς; Παρά το γεγονός, ότι ίσως υφίσταται ο πειρασμός να θεωρηθεί η πολιτική τους σταδιοδρομία, ως βίοι παράλληλοι, το μόνο βέβαιο είναι ότι οι πολιτικές τους ενέργειες είναι συμπληρωματικές. Το γιατί θα επιχειρήσουμε να το εξηγήσουμε στη συνέχεια. 

Εν έτει 2011, που Πρωθυπουργός ήταν ο κ. Παπανδρέου, ψηφίστηκε από τη Βουλή ο νόμος 3907/2011 για την ίδρυση της Υπηρεσίας Ασύλου και Υπηρεσίας Πρώτης Υποδοχής. Στο άρθρο 37 του νόμου προβλέπεται η ρύθμιση θεμάτων απομάκρυνσης αλλοδαπών, υπηκόων τρίτων χωρών που εισέρχονται παρανόμως στην ελληνική επικράτεια. Όσοι παρανόμως εισελθόντες αλλοδαποί πρέπει να μην επαναπροωθηθούν αμέσως και λαμβάνουν αναβολή απομάκρυνσης, «απολαμβάνουν κατά το χρονικό διάστημα της αναβολής, στοιχειώδεις όρους αξιοπρεπούς προσωρινής στέγασης σε εγκαταστάσεις δημόσιου ή κοινωφελούς χαρακτήρα και γενικότερα καλύπτουν τις άμεσες βιοτικές τους ανάγκες, μπορεί να επιτραπεί, μετά από σχετική άδεια, να απασχολούνται ως μισθωτοί σε τομείς απασχόλησης σε διάφορες περιοχές της χώρας». 

Τη νομοθετική σκυτάλη για το ίδιο ζήτημα πήρε, από την κυβέρνηση ΠΑ.ΣΟ.Κ. και τον Πρωθυπουργό κ. Γιώργο Παπανδρέου, ο κυβερνητικός συνασπισμός ΣΥ.ΡΙ.Ζ.Α-ΑΝ.ΕΛ. και ο Πρωθυπουργός κ. Αλέξης Τσίπρας. Στις 8 Ιουλίου 2015 ψηφίστηκε από το Ελληνικό Κοινοβούλιο ο νόμος «περί ιθαγενείας» της κας Χριστοδουλοπούλου, ο οποίος ως γνωστόν προκάλεσε πολλές αντιδράσεις. Πρόκειται για τον νόμο 4332/2015. Με το άρθρο 18 προστέθηκε στον νόμο «περί αλλοδαπών» άρθρο 78Α, στο οποίο αναφέρεται, ότι δεν εκδίδεται απόφαση απέλασης «σε περίπτωση συνδρομής των όρων της αρχής μη επαναπροώθησης, όπως αυτή αποτυπώνεται στο άρθρο 3 της Σύμβασης κατά των Βασανιστηρίων και άλλων τρόπων σκληρής, απάνθρωπης ή ταπεινωτικής μεταχείρισης ή τιμωρίας… Στην περίπτωση αυτή, η αρμόδια αρχή του άρθρου 76 παρ. 2 του Ν. 3386/2005 χορηγεί βεβαίωση περί μη απομάκρυνσης για λόγους ανθρωπιστικούς, η οποία συνεπάγεται για τον κάτοχο, τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις της βεβαίωσης αναβολής απομάκρυνσης του άρθρου 24 του Ν. 3907/2011»! 

Τελευταία, αλλά εξίσου σημαντική παρέμβαση έγινε στις 25-11-2015 με την Απόφαση των Υπουργών Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού και Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης. Με αυτήν καθορίζονται οι όροι  και οι προϋποθέσεις για την πρόσβαση στην αγορά εργασίας πολιτών τρίτων χωρών που παραμένουν στη χώρα υπό καθεστώς αναβολής απομάκρυνσης. 

Η συνδυαστική θεώρηση των προαναφερθέντων συνεπάγεται τα εξής: 

· Υπήκοος τρίτης χώρας που έχει εισέλθει παρανόμως στο έδαφος της Ελλάδας, αν συντρέχουν οι όροι της μη επαναπροώθησης, λαμβάνει αναβολή απομάκρυνσης, παραμένοντας εδώ. 

· Οι όροι της μη επαναπροώθησης τυγχάνουν εφαρμογής, όταν είναι προς το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού, της οικογενειακής ζωής ή και όταν υφίστανται λόγοι υγείας του συγκεκριμένου υπηκόου τρίτης χώρας, δηλαδή σε όλες τις περιπτώσεις μεταναστών. 

· Υπήκοος τρίτης χώρας που έχει εισέλθει παρανόμως στην Ελλάδα και συντρέχουν οι όροι μη επαναπροώθησης, διότι είχε υποστεί βασανιστήρια, και άλλη απάνθρωπη και ταπεινωτική μεταχείριση (όπως όλοι οι προερχόμενοι από Συρία και Τουρκία μετανάστες), δεν απελαύνεται. 

· Υπήκοος τρίτης χώρας που έχει εισέλθει παρανόμως στην Ελλάδα και συντρέχουν οι όροι μη επαναπροώθησής του, αφού λάβει αναβολή απομάκρυνσης ή βεβαίωση περί μη απομάκρυνσης για ανθρωπιστικούς λόγους, δικαιούται να ζητήσει και να του χορηγηθεί άδεια εργασίας έξι μηνών. 

Με το τεράστιο μεταναστευτικό κύμα που έχει δεχθεί η Ελλάδα το 2015 (804.000 μετανάστες) και από τις περιοχές που το έχει δεχθεί (εμπόλεμες ζώνες, Συρία, Τουρκία), σχεδόν όλοι οι μετανάστες που δεν θα χαρακτηρισθούν πρόσφυγες, μπορούν να επικαλεστούν λόγους ανθρωπιστικούς ή μη επαναπροώθησης και αφού υπαχθούν σε αυτό το καθεστώς, να ζητήσουν και λάβουν εξάμηνη άδεια εργασίας. 

Εν κατακλείδι, παρανόμως εισελθών στην Ελλάδα αλλοδαπός θα δικαιούται να λάβει αναβολή απομάκρυνσης ή βεβαίωση μη απομάκρυνσης και κατόπιν θα δικαιούται να «ανταμειφθεί» από την Ελληνική Πολιτεία με άδεια εργασίας. 

Τα ανωτέρω έχουν – ή διαμορφώνονται οι συνθήκες για να έχουν – πολλαπλά αρνητικά αποτελέσματα για την πατρίδα μας. Καταρχάς, οι διατάξεις αυτές θα αποτελούν πόλο έλξης για τους μετανάστες. Και αντί να λιγοστεύουν οι ροές, παρά την παρουσία του ΝΑΤΟ, θα αυξάνονται. Ύστερα, με μετανάστες που θα έχουν άδεια εργασίας η ανεργία των Ελλήνων θα φτάσει σε επικίνδυνα για την κοινωνική συνοχή επίπεδα, διότι οι εργοδότες θα τους προτιμούν, λόγω εξευτελιστικών μισθών, φθηνά εργατικά χέρια γαρ, και οι νέοι Έλληνες πολίτες θα παραμένουν άνεργοι. Είναι, επίσης, βέβαιον ότι η αδήλωτη εργασία θα διογκωθεί. 

Σε αυτά συμφωνούν όλες οι «προοδευτικές» δυνάμεις. Αυτά που ξόρκιζαν, λοιπόν, λεκτικά οι «προοδευτικές» δυνάμεις για το φθηνό εργατικό δυναμικό, φαίνεται πως αποτελεί κεντρική πολιτική τους επιλογή. Ενισχύουν τον καπιταλισμό, αφού υποδαυλίζουν την φθηνή και αδήλωτη εργασία, ανεβάζοντας τα ποσοστά της ανεργίας στα ύψη. 

Ποιόν υπηρετούν τελικώς οι «προοδευτικές» δυνάμεις και κυβερνήσεις αυτής της χώρας, αν όχι τον Ελληνισμό και τα συμφέροντά του; Τον καπιταλισμό και την παγκοσμιοποίηση;

πηγή