Το γραμματόσημο πάρα πολλές φορές έχει χρησιμοποιηθεί σαν ένα μέσο άσκησης εξωτερικής πολιτικής από πολλές χώρες. Μία από αυτές είναι και η Ελλάδα. Ας δούμε μία τέτοια περίπτωση.
Βρισκόμαστε στο 1954. Κυρίαρχο ζήτημα στην πολιτική σκηνή αλλά και στην κοινή γνώμη είναι το Κυπριακό και το αίτημα για ένωση της Κύπρου με την μητέρα Ελλάδα.
Πρωθυπουργός είναι ο Στρατάρχης Αλέξανδρος Παπάγος ο οποίος στις 22 Δεκεμβρίου 1953 είχε συναντήσει τον Άγγλο πρωθυπουργό Άντονυ Ήντεν. Είχε συναντήσει όμως και μία τελείως αδιάλλακτη στάση από τον Βρετανό ομόλογό του για να συζητήσουν το θέμα της Κύπρου ή έστω για να παραπέμψουν αυτό στο εγγύς μέλλον. Όλοι, πολιτικοί και λαός, και περισσότερο βέβαια οι Κύπριοι αδελφοί πίεζαν. Ο αρχιεπίσκοπος Μακάριος δήλωνε τότε πως αν η ελληνική κυβέρνηση δεν θέλει να φέρει το θέμα της Κύπρου στα Ηνωμένα Έθνη τότε θα ψάξουμε να βρούμε μία τρίτη χώρα για να το πράξει.
Τότε αποφασίζεται η έκδοση μίας σειράς 6 γραμματοσήμων που θα βοηθούσε την υπόθεση.
Η σειρά κυκλοφόρησε στις 22 Σεπτεμβρίου 1954, ως παράσταση είχε τα επίσημα πρακτικά της βρετανικής βουλής των κοινοτήτων της Τετάρτης 28 Ιουλίου 1954 όπου είχε συζητηθεί το κυπριακό ζήτημα με ευνοϊκές εισηγήσεις για την ελληνική πλευρά. Μέσα σε έναν ελάχιστο χώρο 23 Χ 20 χιλιοστών κατορθώνεται να εκτυπωθεί ένα κείμενο 708 λέξεων των πρακτικών!! Στο μέσο είχε προστεθεί μια μουντζαλιά, μία μαύρη κηλίδα σαν ένδειξη αποδοκιμασίας για την βρετανική στάση.
Το κείμενο είχε εκτυπωθεί σε τρεις γλώσσες, στα Ελληνικά (1.20δρ.) Στα Αγγλικά (2δρ., 2.50δρ., 4δρ.) και στα Γαλλικά (2δρ., 2.40δρ.) Γραμματόσημα των 2δρ. κυκλοφόρησαν 2 διαφορετικά, το ένα στα Αγγλικά και το άλλο στα Γαλλικά.
Όμως η Ελλάς έψαχνε για φίλους και συμπαραστάτες στον ΟΗΕ και δεν εύρισκε. Τα τείχος Ηνωμένων Πολιτειών - Βρετανίας που είχε υψωθεί εμπρός της δεν άφηνε περιθώρια αισιοδοξίας για την έκβαση του εγχειρήματος και έτσι τελικά τον Δεκέμβριο η Ελλάς απέσυρε «προσωρινά» την προσφυγή της.
Το γραμματόσημο είχε χρησιμεύσει σαν ένα εργαλείο άσκησης εξωτερικής πολιτικής όμως ο συσχετισμός των δυνάμεων εκείνης της εποχής και η γεωπολιτικές ισορροπίες, ιδιαίτερα μετά την απώλεια των βρετανικών βάσεων στην Αίγυπτο δημιουργούσαν ένα κλίμα ανασφάλειας για τα δυτικά συμφέροντα. Η Σοβιετική Ένωση βέβαια στήριζε κάθε αντιαποικιακή και κάθε αντιαμερικανική προσπάθεια. Όμως για την Ελλάδα του 1954 η προσπάθεια να τα βάλει με τα συμφέροντα της «μεγάλης υπερατλαντικής φίλης και συμμάχου χώρας», όπως αποκαλούντο οι ΗΠΑ, ήταν κάτι άστοχο ή και ανόητο που έφερε και την Τουρκία στο «παιχνίδι» και αυτό είναι κάτι που το πληρώνουμε και τώρα μετά από 62 χρόνια.
Δημήτρης Περδίκης
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.