Από τα εμπόδια στα προβλήματα
Η νοημοσύνη εντοπίζει τα εμπόδια και η σκέψη τα αποφεύγει. Πρέπει να διαχωρίσουμε όμως δύο κατηγορίες για τα εμπόδια. Την θετική όπου το εμπόδιο ξεπερνιέται μέσω της προσωπικής υπέρβασης και την αρνητική όπου πρέπει να υπάρχει μια αρνητική παρέμβαση που θα λειτουργήσει καταλυτικά. Έτσι με την πρώτη κατηγορία έχουμε και την έννοια του προβλήματος. Ενώ με τη δεύτερη, έχουμε την έννοια της προβληματικής. Σε αυτή την τελευταία περίπτωση όλοι είναι πεπεισμένοι π.χ. ότι δεν υπάρχει τρόπος επίλυσης ενός προβλήματος.
Όμως αν ένας Δάσκαλος της επίλυσης πει ότι γίνεται και υπάρξουν μαθητές που θα το ακολουθήσουν, έχουμε μια αλλαγή φάσης, αφού είναι το αδιανόητο που θα ξεπεράσει και θα επηρεάσει την πραγματικότητα για να δημιουργήσει το μέλλον μέσω του παρελθόντος. Έχουμε ουσιαστικά μία ιεραρχία πολυπλοκότητας και αυτή συνδυάζεται με την ιδέα του Leonardo da Vinci ότι το πιο δύσκολο για μία ιδιοφυΐα δεν είναι να λύσει ένα πρόβλημα, αλλά να πείσει την κοινωνία ότι το έχει λύσει. Με αυτόν τον τρόπο βλέπουμε πως από τα εμπόδια και τα προβλήματα μπορούμε να φτάσουμε στην προβληματική. Και αν το δούμε πιο σφαιρικά, τότε θα αντιληφθούμε ότι μερικά δεδομένα που θεωρούσαμε δεδομένα αλλάζουν με τη διαφορετική προσέγγιση, κι ένας φαινομενικά απαραίτητος συμβιβασμός μπορεί ν’ αποφευχθεί και να μετατραπεί μέσω στρατηγικής, σε απελευθέρωση.
πηγή
Τα τέρατα της Ανθρωπότητας
Τα τέρατα της Ανθρωπότητας είναι οι άνθρωποι με ακραία νοημοσύνη που χαρακτηρίζονται ως τέτοιοι από την κοινωνία, γιατί δεν μπορεί να αποδεχτεί ότι πρόκειται για άτομα που την αποτελούν. Το πρόβλημά της είναι ότι αυτά τα τέρατα δεν δίνουν καμία σημασία στις κοινωνίες που διασχίζουν, γιατί ανήκουν αποκλειστικά στην Ανθρωπότητα και υπηρετούν μόνο αυτή. Το πρόβλημα είναι ότι υπάρχουν δύο κατηγορίες που αποτελούνται από τους Δίκαιους και τους αθώους. Και ενώ οι πρώτοι λόγω πλαστικότητας καταφέρνουν να επηρεάσουν την εξέλιξη της Ανθρωπότητας, οι δεύτεροι κατασπαράζονται από τις κοινωνίες αν δεν προστατευτούν. Και αυτοί οι αθώοι όταν εξοντώνονται, η πορεία της Ανθρωπότητας αλλάζει ριζικά δίχως να είναι καινοτομία.
Γι’ αυτόν τον λόγο οι πρώτοι έχουν μαθητές, ενώ οι δεύτεροι δεν μπορούν να βρουν. Γιατί οι πρώτοι μπορούν να τους προστατέψουν, ενώ οι δεύτεροι δεν μπορούν να προστατεύσουν καν τον εαυτό τους. Αυτή η δυσκολία απαιτεί από τους μαθητές των πρώτων, να βοηθούν τους δεύτερους με τον εντοπισμό τους. Μόνο έτσι μπορεί να σωθούν. Έτσι πρέπει οι μαθητές ν’ αναγνωρίζουν όχι μόνο τις παπαρούνες ανάμεσα στις μαργαρίτες που επιτρέπει να βοηθήσουμε τους μικρούς ανθρώπους, αλλά και τα αθώα τέρατα που μοιάζουν με την φοινικιά μιας όασης. Διότι αν κάποιος την κόψει κανένας δεν θα την αντικαταστήσει. Μόνο που η έλλειψη της θα γίνει αντιληπτή μόνο και μόνο από τους ανθρώπους που είναι ικανοί να αναγνωρίσουν τα τριαντάφυλλα της ερήμου, ενώ άλλοι βλέπουν μόνο πέτρες. Γιατί η απουσία πληγώνει τους λαούς, ενώ η εξόντωση είναι έγκλημα ανθρωπιάς.
πηγή
Οι χρονοκτόνοι
Η έκφραση χρονοκτόνοι δεν χαρακτηρίζει μόνο και μόνο μια ποιοτική προσέγγιση της πραγματικότητας. Μπορούμε μάλιστα να την χρησιμοποιήσουμε για να αναδείξουμε το γεγονός ότι η γενοκτονία είναι μόνο το πρώτο στάδιο για την έρευνα των Δικαιωμάτων της Ανθρωπότητας κι ότι μετά με την διαδικασία διόρθωσης αντιμετωπίζουμε και τους χρονοκτόνους, αφού ο σκοπός τους θα ήταν να σκοτώσουν το μέλλον αφαιρώντας του το παρελθόν για να μην υπάρχει θεμελίωση. Διότι θεωρούμε ότι ο στόχος των γενοκτόνων είναι μόνο και μόνο τα θύματα που βλέπουμε δίχως να αντιληφθούμε ότι δεν θέλουν τη συνέχεια και προσπαθούν να αφανίσουν ακόμα και τους αγέννητους, για να μην εμφανιστούν και πάλι τα ίδια προβλήματα με τον ίδιο λαό στο μέλλον.
Με άλλα λόγια, επειδή η έννοια της Ανθρωπότητας ενσωματώνει χρονικά στοιχεία, η γενοκτονία και τα εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας έχουν ως στόχο και τον ίδιο τον Χρόνο που αποτελεί στήριγμα. Χτυπώντας τον Χρόνο, χτυπούν ακόμα πιο βαθιά την Ανθρωπότητα. Και οι κοινωνίες δεν το αντιλαμβάνονται, διότι ζουν μόνο μέσα στον παρόν, λόγω αδιαφορίας και λήθης. Έτσι οι Υπηρέτες της Ανθρωπότητας πρέπει να την προστατεύουν ειδικά από τους χρονοκτόνους, διότι είναι οι χειρότεροι βάρβαροι. Έτσι ο εντοπισμός τους είναι ένα βασικό στοιχείο και είναι χαρακτηριστικό ότι ανήκουν κυριολεκτικώς στους ριζοσπάστες, αφού θέλουν να είναι οι πρώτοι χωρίς ρίζες.
πηγή
Ο Νίκος Λυγερός είναι καθηγητής Γεωστρατηγικής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.