ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ. (μέρος 1ο)

Γράφει η Μαίρη Καρά 

- Εμείς οι ΕΛΛΗΝΕΣ σαν ΕΘΝΟΣ είμαστε ένας λαός με κοινά ιστορικά βιώματα, κοινή καταγωγή, Γλώσσα, Θρησκεία, Πολιτισμό και ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ. Η ύπαρξη του Έθνους μας στηρίζεται στην έννοια του «εμείς», της εθνικής ταυτότητας και ιδιαιτερότητας και την διαφορά που υπάρχει με μια άλλη εθνική ταυτότητα. Είμαστε σαν λαός το σύνολο των φυσικών προσώπων-μελών του Κράτους μας. Κατά το Σύνταγμα ο λαός στα σύγχρονα δημοκρατικά πολιτεύματα, αποτελεί την πηγή όλων των εξουσιών αλλά και το στήριγμα του Κράτους.

- Εντάξει παππού, κατάλαβα. Σ’ έπιασε πάλι ο πατριωτικός σου οίστρος... σ’ έμαθα πια. Μα πάντα μ’ αρέσει να σ’ ακούω…

- Χαίρομαι για την κλήση σου προς την μάθηση, γι’ αυτό σου επισημαίνω τις φυλετικές μας ιδιαιτερότητες, που μας ξεχωρίζουν σαν λαό. Για να είσαι περήφανος... 
- Μα δεν πείστηκες ακόμα ότι είμαι περήφανος για την ελληνική μου καταγωγή; Απ’ τις παραινέσεις σου απέκτησα ακέραια εθνική συνείδηση. Όπως οι σοβινιστές... σχεδόν.
- Ελπίζω με την καλή έννοια, γιατί αυτή η λέξη ενδέχεται παρερμηνείες. Πρέπει να μάθεις το σωστό νόημά της.
- Βέβαια με την καλή έννοια, αλλά καλύτερα να μου αναλύσεις το νόημά της. Εντάξει παππού, σ’ ακούω.  
- Μάλιστα! Εμείς λοιπόν ο περιώνυμος λαός, οι Έλληνες ή οι Ελληνάρες όπως διατείνονται οι σοβινιστές... οπαδοί του φλύαρου Γάλλου υπερπατριώτη Chauvin, θεατρικού ήρωα του ΣΚΡΙΜΠ, στο  έργο «Ο ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΠΟΥ ΜΟΧΘΕΙ»....  
- Ευχαριστώ για την ενημέρωση της προέλευσής της...
- Βασικά η εθνική μας αγωγή αποσκοπεί στην φιλοπατρία απ’ την οποία απορρέουν ο σεβασμός προς την εθνική παράδοση και μας οδηγεί στον καλώς νοούμενο εθνικισμό.

Αντίθετα, η επιδίωξη της υποτίμησης των άλλων λαών, οδηγεί στον κακώς νοούμενο σοβινισμό, που είναι καταδικαστέος και ηθικά απαράδεκτος. Γι’ αυτό είμαστε περήφανοι για το Έθνος μας, που μετέφερε το Αθάνατο Ελληνικό Πνεύμα ανά την Υφήλιο.
Κατάλαβες τώρα παιδί μου γιατί... Μα... γιατί με κοιτάς έτσι;

- Μα τώρα μου εξάρεις τα χαρίσματα της φυλετικής μου καταγωγής; Αφού εσύ με έμαθες από μικρό παιδί να τιμώ τα πατριωτικά ιδεώδη και να υπερασπίζομαι τα εθνικά μας σύμβολα. Δεν το πιστεύω ότι αμφισβητείς τις γνώσεις μου...  
- Μου λες δηλαδή τώρα πως ανάμεσά μας υπάρχει χάσμα γενεών; Πως δεν κατάλαβα τι ήθελες; Τότε, πολύ φοβάμαι πως ό,τι και να θελήσω να σου εμφυτεύσω... δεν θα τα καταφέρω. 
- Τώρα μάλιστα! Καλέ παππού τόσο γρήγορα υπαναχωρείς λοιπόν;  Δεν το περίμενα από σένα... κοτζάμ Καθηγητή και μάλιστα της Ιστορίας... Καλά, έτσι κάνεις με τους φοιτητές σου; Μόλις αντιδρούν σε κάτι, σταματάς την διδασκαλία; 
- Όχι βέβαια αγαπητό μου παιδί. Απλώς εκείνα τα παιδιά είναι πιο μεγάλα από σένα κι έχουν επιλέξει τα μαθήματά τους. Εσύ είσαι μικρό ακόμα και το μυαλό σου δεν έχει πήξει...
- Τι; Τι εκφράσεις είναι αυτές από έναν εκπαιδευτικό του βεληνεκούς σου; Με εκπλήσσεις...
- Κι εμένα με εκπλήσσεις παιδί μου, ευχάριστα βέβαια, για το θάρρος σου να μου αντιπαραθέτεις την γνώμη σου... αλλά και για το εύρος του λεξιλογίου σου. Μπράβο, δεν το περίμενα ότι στο σχολείο σου, διδάσκεται τόσο καλά η γλώσσα μας.
- Νομίζεις ότι όλοι οι δάσκαλοι είναι στυγνοί επαγγελματίες πια; Όχι, ευτυχώς, υπάρχουν ακόμα έντιμοι και υπεύθυνοι δάσκαλοι, με συναίσθηση τω καθηκόντων τους και διάθεση ανιδιοτελούς προσφοράς έργου στο κοινωνικό σύνολο. Είναι αυτοί που τιμούν το λειτούργημα που επέλεξαν.
- Αξίζουν συγχαρητήρια και κάθε θερμή υποστήριξη για την διάπλασή σας και την αφοσίωσή τους στις ρίζες μας.
- Μα που να την βρουν... αφού το Κράτος δεν επιβραβεύει τέτοιες καλές προσπάθειες.
Αλλά λέγαμε λοιπόν για την γλώσσα μας, που είναι ολόκληρος ο εθνικός θησαυρός μας.
- Βεβαίως κι είναι κρίμα που κινδυνεύει να διαβρωθεί απ’ την επέλαση της ξενομανίας μας. Ας ελπίσουμε ότι σύντομα οι «ειδήμονες» θα  σταματήσουν την γλωσσική φθορά. Η γλώσσα λοιπόν παιδί μου είναι ολόκληρος ο λαός, που κατεβαίνει απ’ την βαθιά γλωσσική παράδοση κι έρχεται απ’ τις γεωγραφικές και κοινωνικές διαλέκτους. Έτσι διαμορφώθηκε  η Νεοελληνική γλώσσα, που αποτελεί το βασικό όργανο επικοινωνίας και σκέψης όλων των Ελλήνων. Κύρια χαρακτηριστικά της είναι η διαρκής αλλά σταθερή εξέλιξή της, η πολυμορφία και η παντοδυναμία της και γι’ αυτό είναι απέραντη.  «Η γλώσσα δεν είναι αράδιασμα από λέξεις, τύπους και κανόνες αλλά η έκφραση του εσωτερικού μας κόσμου, άνοιγμα κι επαφή ψυχών», έγραψε ο γλωσσολόγος Μ. Τριανταφυλλίδης. Σήμερα όμως η φθορά των Αξιών, επηρεάζει και την ίδια την γλώσσα. Οι λέξεις νοθεύονται, γίνονται μάσκες, συνθήματα. Οι άνθρωποι του Πνεύματος πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να διαφυλάξουν την γλώσσα του λαού, που αποτελεί το Παλλάδιο του ΕΘΝΟΥΣ. 

- Πόσο ωραία τα λες παππού μου και πόσο περήφανο με κάνεις, που είχα την τύχη να γεννηθώ ΕΛΛΗΝΑΣ... 
- Πολύ χαίρομαι παιδί μου για τα πατριωτικά σου αισθήματα. Τώρα θα ήθελα να μου πεις τι γνωρίζεις για τους Έλληνες... όχι μόνο όσα σας έμαθαν στο σχολείο. Θέλω τη κρίση σου για την παρουσία και τα έργα των Ελλήνων στον Πλανήτη.
- Έχω γνώμη και κρίση που οφείλονται στις γνώσεις μου πάνω στην Ιστορία των προγόνων μου. Με χαροποιείς που θέλεις να με ακούσεις. Άκου λοιπόν παππού για να... μαθαίνεις. Παραλείπω το γνωστό ένδοξο παρελθόν μας, όσον αφορά την ιστορική μας πορεία. Θα αναφερθώ στα συμπεράσματα μιας έρευνας μεγάλης εφημερίδας για τα χαρακτηριστικά του σύγχρονου Έλληνα. 

Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα είναι:
1) Ο αιώνια ανασφαλής και έφηβος Έλληνας περνά κρίση του παραδοσιακού τρόπου της ζωής του, με αποτέλεσμα να είναι «ανοιχτός» κι ευάλωτος στην μίμηση.  
2) Επιδιώκει να ανέβει γρήγορα, δεν έχει αντίληψη του χρόνου εξέλιξης, βιάζεται να κάνει άλματα κι όχι βήματα.  
3) Του αρέσει να προβάλλεται και να επιδεικνύεται, γιατί είναι ασταθής συναισθηματικά αλλά  μπορεί και να γίνει τρυφερός όσο και βίαιος.  
4) Είναι θορυβώδης, λίγο ή καθόλου πειθαρχημένος κι αρκετά επιφυλακτικός στις προθέσεις των άλλων.  
5) Είναι περήφανος, αν κι αυτό ορισμένες φορές είναι προϊόν υπερβολικής ευθιξίας.  
6) Επειδή του λείπει η Αυτογνωσία, υπερεκτιμά το ΕΓΩ του και διακατέχεται από φοβερό άγχος. Όμως διακρίνεται για το μοναδικό ελληνικό ΦΙΛΟΤΙΜΟ του. 
7) Αποποιείται των ευθυνών του προσπαθώντας να τις μεταθέτει στους άλλους. Τέλος, είναι  ατομιστής κι έχει έμφαση στα υλικά αγαθά, με αποτέλεσμα να παραμελεί την πνευματική και ψυχική του μόρφωση. Αυτά είναι τα γενικά συμπεράσματα της έρευνας. Αυτά αποφάνθηκαν δηλαδή έγκυροι ψυχαναλυτές και κοινωνιολόγοι. Δεν  γνωρίζω βέβαια ξέρω κατά πόσο ισχύουν αυτά….

- Μπράβο παιδί μου, βλέπω ότι έχεις εντρυφήσει βαθιά στο ψυχικό και πνευματικό περιεχόμενο των πατριωτών σου. Η σωστή κρίση σου φανερώνει την πνευματική σου καλλιέργεια και την ανάγκη σου για ανάπτυξη. Είμαι περήφανος για σένα....
- Παππού σύνελθε! Δεν χρειάζομαι επαίνους, προπάντων από σένα που με έμαθες όσα γνωρίζω. Εσύ καλλιέργησες την τάση μου για μάθηση και μη μου κάνεις τώρα τον ανήξερο...
- Καλά... τώρα με κόλλησες στο τοίχο. Τι λες; Συνεχίζουμε;

- Τώρα θα σου μιλήσω για τον Ελληνισμό, με την έννοια του συνόλου των μελών του ελληνικού Έθνους και των υλικών, πνευματικών και ηθικών Αρετών του. Ο αρχαίος ελληνισμός ανέπτυξε την Φιλοσοφία, τον Ορθολογισμό, τον Ανθρωπισμό, τον Φιλελευθερισμό και την Επιστήμη. Στους ελληνιστικούς χρόνους επιτεύχθηκε η μεταφορά του ελληνικού πολιτισμού στην Ανατολή,  η ανάπτυξη ελληνιστικών Κρατών, η υποταγή της Ελλάδας στους Ρωμαίους, όπου η Έρευνα και η Γνώση, αντικαταστάθηκαν σταδιακά από την Πίστη. 

Η νεοπλατωνική Φιλοσοφία προσέγγισε την Θεολογία με εξάπλωση του Χριστιανισμού.
Τον Μεσαίωνα εμφανίστηκε η Μεταφυσική Σκέψη, ο ασκητισμός, η εγκράτεια και η Πίστη στον Θεό. Ο Χριστιανισμός δανείστηκε τα δημιουργήματα του Αρχαίου Ελληνισμού, προσαρμόζοντάς στα στην δική του Κοσμοθεωρία, με φορέα την Ελληνική Γλώσσα. Ακολούθησε μια περίοδος Θεοκρατίας με συνεργασία της Εκκλησίας και του Αυτοκράτορα. Στο Βυζάντιο καλλιεργήθηκε η θρησκευτική Τέχνη και διασώθηκε ο Πολιτισμός της Αρχαιότητας.

Τα χαρακτηριστικά των χρόνων της Τουρκοκρατίας είναι η σταδιακή ανάπτυξη της Εθνικής Συνείδησης, η καλλιέργεια της Δημοτικής γλώσσας, η εθνικοαπελευθερωτική Επανάσταση του 21 και η δημιουργία σύγχρονου Ελληνικού Κράτους.  Τι λες τώρα παππού, πώς με ακούς; Είμαι συνειδητός Έλληνας;

- Ασφαλώς παιδί μου και σε συγχαίρω. Έκανες μια τρομερή ιστορική αναδρομή σε τόσο λίγο χρόνο, αφήνοντάς με άφωνο.
- Αφού έχασες την φωνή σου, θα συνεχίσω με τις κρίσεις μου για την σύγχρονη εποχή. Η νεοελληνική κοινωνία διέρχεται μια κρίσιμη περίοδο. Ο παραδοσιακός τρόπος ζωής καταρρέει με αποτέλεσμα μια βαθιά Κρίση Αξιών και Θεσμών. Παράλληλα με τα προβλήματα του καθορισμού της φυσιογνωμίας του σύγχρονου Ελληνισμού, υπάρχει η ανάγκη προσαρμογής στα δεδομένα, που δημιουργεί η Ευρωπαϊκή ενοποίηση και η αντιμετώπιση των εχθρικών προκλήσεων. Χρειάζεται γρήγορη κι αποτελεσματική ενεργοποίηση σ’ όλους τους τομείς, για να μπορέσει η Ελλάδα να σταθεί με επιτυχία σ’ ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο κόσμο και να αντιμετωπίσει σοβαρά την επερχόμενη λαίλαπα της παγκοσμιοποίησης. 

- Έτσι ακριβώς. Αν δεν έχεις αντίρρηση, θα’ θελα να σου κάνω ορισμένες ερωτήσεις Κρίσεως, για το πώς βλέπεις το μέλλον μας σαν Φυλή, πάνω στον πλανήτη. Τι λες;
- Όχι μόνο δεν έχω αντίρρηση, μα χαίρομαι που με ρωτάς εσύ, ένας τόσο σπουδαίος δάσκαλος. Έτσι θα βεβαιωθώ αν έχω κατασταλάξει πράγματι σε σωστά συμπεράσματα.
- Ως εδώ σε βρίσκω αρκετά κατασταλαγμένο, όσον αφορά την Ιστορία μας και τις συνέπειες της αδιαφορίας μας για την πολιτιστική μας κληρονομιά. Είμαι περίεργος όμως, πως τα έμαθες όλα αυτά, αφού σίγουρα δεν διδάσκονται στο σχολείο.
- Όποιος θέλει να μάθει... μαθαίνει να επιβιώνει ακόμα κι αν βρεθεί ναυαγός σε έρημο νησί. Με το χαρτζιλίκι μου αγόραζα εξωσχολικά βιβλία της επιλογής μου, τα οποία καταβρόχθιζα στις διακοπές μου. Κι αυτό το έκανα, γιατί το ήθελα κι όχι γιατί ήμουν υποχρεωμένος… όπως στο σχολείο. Εκεί οι μαθητές δεν αφομοιώνουν την διδακτέα ύλη, γιατί την θεωρούν βαρετή. Και γι’ αυτό είναι υπεύθυνο το εκπαιδευτικό σύστημα, που δεν εννοεί να αλλάξει τρόπο διδασκαλίας, χρόνια τώρα... Βέβαια εσύ τα ξέρεις αυτά καλά, αφού έχεις κάνει τους αγώνες σου...
- Πράγματι, θεωρώ αναγκαία μια εξέλιξη στην ΠΑΙΔΕΙΑ, την οποία όμως δεν πιστεύω ότι θα δω, όσο ζω ακόμα. Βλέπεις ενώ ήμασταν προοδευτικός λαός, φαίνεται πως μείναμε στάσιμοι και δεν ενδιαφερόμαστε για την εξέλιξή μας. Είμαστε... 

-.... Άδοξοι απόγονοι ενδόξων προγόνων... 
- Καταπληκτικό. Πράγματι, συνηθίσαμε να ζούμε στον απόηχο της Αρχαίας δόξας μας κι ενώ οι βάρβαροι εξελίχθηκαν με τα δικά μας Φώτα... εμείς μένουμε αδρανείς κι ανενεργοί πνευματικά. Ποιος μας φταίει γι’ αυτή την στασιμότητα;
- Εμείς που δεχτήκαμε σ’ ανταμοιβή για το Πνεύμα που τους δίναμε, να παίρνουμε οινόπνευμα. Έτσι μας κρατούσαν στο σκοτάδι, καλλιεργώντας μας υποσυνείδητα μια επιζήμια ξενομανία. Εμείς που ήμασταν πρωτοπόροι στον Πολιτισμό, προσκυνάμε τα εισαγόμενα είδωλα απ’ αυτούς, που ξύπνησαν από μας. Πως λέγεται αυτή η στάση μας παππού;
- Παραλογισμός της παράλογης αδιαφορίας μας και της ακατανόητης τάσης μας να προσκυνούμε κάθε τι που έχει προέλευση απ’ τον Ευρωπαϊκό κι Αμερικάνικο τρόπο ζωής. Μας υποδούλωσαν δηλαδή με τον ζημιογόνο καταναλωτισμό τους και μας οδηγούν ολοταχώς στον Εθνικό μας αφανισμό. 
- Και καλά μας κάνουν, αφού δεν έχουμε το σθένος να αντισταθούμε στον δήθεν πολιτισμό τους, παρατάσσοντας Αθάνατα έργα ανάλογα του Παρθενώνα και του Ολυμπισμού. Είμαστε άξιοι της μοίρας μας και καλά θα μας κάνουν να μας αφανίσουν και σαν Έθνος και σαν λαό, εκμεταλλευόμενοι τα πάθη και τις αδυναμίες μας. Είμαστε αμετανόητοι...

συνεχίζεται