Η «Λάρα Κροφτ» στο πλευρό των προσφύγων.

«Δεν μπορούμε να βγούμε από την κρίση με δωρεές, δεν μπορούμε να λύσουμε την κρίση φιλοξενώντας απλώς πρόσφυγες» 

Του Δημήτρη Κωνσταντάρα

Η Αντζελίνα Τζολί είναι μια από τις γνωστότερες αμερικανίδες σταρ του κινηματογράφου και οι ταινίες της, σπάνε ρεκόρ εισιτηρίων όπου προβάλλονται. Οι 45 ταινίες της – κυρίως οι δυο ταινίες της « Λάρα Κροφτ» που την έχουν κάνει διάσημη και πάμπλουτη, τα τεράστια προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει από κοριτσάκι, οι επεμβάσεις στις οποίες χρειάστηκε να υποβληθεί για να «σωθεί» και που αντιμετωπίστηκε με διάθεση …χλευασμού και ο γάμος της με τον Μπράντ Πιτ είναι εδώ και χρόνια πρωτοσέλιδα.

Αλλά η τελευταία της δραστηριότητα, της Ειδικής Απεσταλμένης του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, έχει δώσει νέα πνοή, νέο ενδιαφέρον στη ζωή της.

Την 1η Αυγούστου φέτος, ως ειδική απεσταλμένη του ΟΗΕ, η πασίγνωστη και πανέμορφη αμερικανίδα ηθοποιός Αντζελίνα Τζολί, ταξίδεψε στην Μιανμάρ, την πάμπτωχη και ταλαιπωρημένη Ασιατική χώρα που οι παλαιότεροι γνώριζαν ως Βιρμανία.

Η Αντζελίνα συναντήθηκε με την ηγέτη της αντιπολίτευσης της Μιανμάρ Αούνγκ Σαν Σου Κι και οι δυό τους , επισκέφτηκαν εργοστάσια υφαντουργίας και συναντήθηκαν με εργάτριες για να συζητήσουν για τις συνθήκες υπό τις οποίες εργάζονται σε μια από τις πιο φτωχές χώρες της Ασίας. Έπειτα από μια συνάντηση που είχαν στο σπίτι της Αούνγκ Σαν Σου Κι, οι δύο γυναίκες πήγαν κάπου στα δυτικά προάστια της Ρανγκούν, της οικονομικής πρωτεύουσας της Μιανμάρ , συναντήθηκαν με τις εργαζόμενες και το «αστέρι» του Χόλυγουντ που εδώ και χρόνια κάνει πράξη τις πεποιθήσεις της και την απόφασή της να βοηθήσει τις εργαζόμενες στις φτωχότερες χώρες του κόσμου.

Είναι εδώ και καιρό ειδική απεσταλμένη της Ύπατης Αρμοστείας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες (UNHCR) . Και η δραστηριότητά της αυτή έχει ανταμειφθεί με πολλούς επαίνους και λίγη προβολή από τα παγκόσμια ΜΜΕ που προτιμούν να ασχολούνται περισσότερο με «κουτσομπολιό», τολμηρές φωτογραφίες, έρωτες και ερωτήματα περί του «γιατί έχει αδυνατίσει τόσο πολύ η Αντζελίνα» παρά με το σοβαρό, ανθρωπιστικό της έργο.

Αλλά η Αντζελίνα, στην πόλη Γιανγκόν, το βιομηχανικό κέντρο της Μιανμάρ είδε και μίλησε με εργάτριες που κοιμούνται τα βράδια σε φθηνούς ξενώνες, εργάζονται πολλές ώρες και λαμβάνουν πενιχρές αμοιβές. Και την άλλη μέρα, είχα μακρά συζήτηση με εργάτριες- θύματα σεξουαλικής βίας στο χώρο της εργασίας και γύρω απ΄ αυτόν. Τις εντυπώσεις και τα συμπεράσματά της είχε την ευκαιρία να παρουσιάσει και στον Πρόεδρο της Μιανμάρ και μέλη του υπουργικού του Συμβουλίου ενώ επιστρέφοντας στη Νέα Υόρκη, υπέβαλε πολυσέλιδη έκθεση.

Θα αναρωτηθείτε ίσως: «Ωραία όλα αυτά και καλά αλλά έχουν το οποιοδήποτε αποτέλεσμα;».

Ίσως όχι άμεσα. Είναι όμως τόσο μεγάλη και τόσο «πλατιά» όλη αυτή η περιοχή των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και τόσο παραμελημένα παγκοσμίως τα θύματα βίας και κακομεταχείρισης ώστε εμβληματικές φυσιογνωμίες της παγκόσμιας σόου μπίζνες όπως η Τζολί, μπορούν να προσφέρουν –έστω- κάτι με την παρουσία τους και την κοινοποίηση των συμπερασμάτων από τέτοιες συγκλονιστικές εμπειρίες σημαντική συμβολή στην ευαισθητοποίηση εκατομμυρίων ανθρώπων της πολιτικής, του πνεύματος και της τέχνης σ’ όλο τον κόσμο, ανθρώπων που δεν γνωρίζουν τίποτε απ΄ αυτές τις καταστάσεις.

Τον περασμένο Ιανουάριο, κατά την επίσκεψή της σε προσφυγικό καταυλισμό στο Ντοχούκ του ιρακινού Κουρδιστάν, η Τζολί κατήγγειλε πως η διεθνής κοινή γνώμη δεν ξέρει τίποτα και δήλωσε : « Πρέπει επιτέλους οι ηγέτες αυτού του κόσμου να δώσουν μια λύση στο πρόβλημα των ανθρώπων της Μέσης Ανατολής, του Ιράκ και της Συρίας. Τίποτα δεν μπορούσε να με προετοιμάσει για τις ιστορίες που άκουσα από τους πρόσφυγες.Από την τελευταία φορά που επισκέφθηκα το Ιράκ, άλλοι δύο εκατομμύρια άνθρωποι έχουν ξεριζωθεί από τα σπίτια τους.»

Και με δάκρια στα μάτια είπε: « Γνώρισα παιδιά που οι γονείς τους σκοτώθηκαν και είναι μόνα τους πια. Έναν 19χρονο που δουλεύει για να ταΐσει μόνος του τα 7 του αδέρφια. Γνώρισα μητέρες που τα παιδιά τους έχουν απαχθεί από τους φανατικούς Ισλαμιστές της ISIL. Σαν μητέρα δεν μπορώ να φανταστώ μεγαλύτερο τρόμο. Η διεθνής κοινότητα πρέπει να κάνει περισσότερα. Η Μέση Ανατολή είναι ένα πεδίο όπου η δυτική κοινωνία δοκιμάζεται συνεχώς. Και προς το παρόν αποτυγχάνουμε».

Σήμερα, 7 Σεπτεμβρίου, σε άρθρο της στους «Τάιμς» του Λονδίνου έγραψε :
« Tην ώρα που χιλιάδες απελπισμένοι άνθρωποι εισρέουν στην Ευρώπη αναζητώντας καταφύγιο, πρέπει να γίνεται διάκριση ανάμεσα σ” αυτούς που διαφεύγουν από την ακραία φτώχεια και αυτούς που διαφεύγουν από τον πόλεμο.

Οι πρόσφυγες που προσπαθούν να ξεφύγουν από συγκρούσεις αντιμετωπίζουν άμεσο κίνδυνο, είναι ανάγκη να σωθούν από διωγμούς και ο αποτελεσματικός προσδιορισμός τους θα τους προσέφερε την απαιτούμενη προστασία. Θα πρέπει να έχουμε συνείδηση της διάκρισης ανάμεσα στους οικονομικούς μετανάστες, οι οποίοι προσπαθούν να διαφύγουν από την ακραία φτώχεια, και τους πρόσφυγες που διαφεύγουν από μια άμεση απειλή κατά της ζωής τους» Και στο άρθρο της κατέληγε: «»Δεν μπορούμε να βγούμε από την κρίση με δωρεές, δεν μπορούμε να λύσουμε την κρίση φιλοξενώντας απλώς πρόσφυγες»

πηγή