Μαγικές φωτογραφίες από την υπερπανσέληνο.

Αθήνα

Μαγικές φωτογραφίες από όλο τον κόσμο χάρισε το σπάνιο αστρονομικό φαινόμενο που είχε να συμβεί από το 1982 και έγινε ορατό από το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης, την Αφρική, την Αμερική και τη δυτική Ασία. 

Το σπάνιο φυσικό φαινόμενο, το οποίο θα επιστρέψει και πάλι το 2033, σε κάποια στάδιά του ήταν ορατό και από την Αθήνα (παρά τη συννεφιά). Άρχισε λίγο μετά τις 4 τα ξημερώματα και η ολική έκλειψη ξεκίνησε μία ώρα αργότερα.

Γενεύη

Το φαινόμενο ήταν σπάνιο διότι η έκλειψη έγινε καθώς η Σελήνη βρέθηκε στο περίγειο, δηλαδή στην πλησιέστερη θέση ως προς τη Γη. Όταν η Σελήνη βρίσκεται στο περίγειο φαίνεται μεγαλύτερη κατά 14% και λαμπρότερη κατά 30%, συγκριτικά με την εικόνα της όταν βρίσκεται στο απόγειο- στην μεγαλύτερη απόσταση από τον πλανήτη μας. 

Κάιρο

Δεκάδες άνθρωποι, παρότι η πρόγνωση του καιρού δεν ήταν ευνοϊκή για την παρατήρηση της έκλειψης, ξενύχτησαν και ανέβηκαν στο Θησείο και είχαν την ευκαιρία να δουν τον ουράνιο θόλο από το τηλεσκόπιο του Δωρίδη, με την βοήθεια των ερευνητών του Αστεροσκοπείου.

Οι φάσεις του φαινομένου όπως έγινε ορατό στην Ελλάδα:
Έναρξη έκλειψης παρασκιάς: 3:11 πμ
Έναρξη μερικής έκλειψης: 4:07 πμ
Έναρξη ολικότητας: 5:11 πμ
Μέγιστο έκλειψης: 5:47 πμ
Τέλος ολικότητας: 6:23 πμ
Τέλος μερικής έκλειψης 7:27 πμ
Τέλος έκλειψης παρασκιάς 8:22 πμ

Η έκλειψη της 28ης Σεπτεμβρίου ήταν η τέταρτη και τελευταία ολική σεληνιακή έκλειψη της τελευταίας διετίας. Οι προηγούμενες ολικές εκλείψεις έλαβαν χώρα στις 15 Απριλίου 2014, στις 8 Οκτωβρίου 2014 και στις 4 Απριλίου 2015.

Λευκορωσία

Παρά την ολική έκλειψη, το φεγγάρι δεν έγινε τελείως σκοτεινό, αλλά πήρε μια κοκκινωπή απόχρωση, η οποία οφείλεται σε ηλιακό φως που φτάνει στο φεγγάρι αφού ανακλαστεί από τη Γη.

Ρόντα Ισπανία

Στο φαινόμενο της υπερπανσεληνιακής ολικής έκλειψης η πανσέληνος δείχνει αρκετά μεγαλύτερη και λαμπρότερη από το συνηθισμένο. Οι «υπερπανσέληνοι» δημιουργούνται επειδή η τροχιά της Σελήνης γύρω από τη Γη είναι ελλειπτική και όχι κυκλική. Ενώ η μέση απόσταση της Σελήνης από τον πλανήτη μας είναι περίπου 384.600 χιλιόμετρα, ο φυσικός δορυφόρος κινείται στα 405.600 χλμ στο «απόγειο» και πλησιάζει στα 226.000 χλμ στο «περίγειο».

Βερολίνο

Υπερπανσελήνους έχουμε όταν η Σελήνη βρίσκεται στο περίγειότης και τα φεγγάρια εμφανίζονται περίπου 14% μεγαλύτερα και 30 φορές λαμπρότερα από το απόγειο των πανσελήνων, που είναι γνωστά ως «minimoons». 

Μπράιτον Αγγλία

Οι εκλείψεις των υπερπανσελήνων είναι ιδιαίτερες. Έχουν γίνει πέντε φορές από το 1900 (το 1910, 1928, 1946, 1964 και 1982), τονίζει η NASA.

Κόστα Ρίκα

Οι «κανονικές» σεληνιακές εκλείψεις είναι πολύ πιο συνηθισμένες. Ενας, δηλαδή, παρατηρητής σε οποιαδήποτε περιοχή του πλανήτη  μπορεί να δει μία ολική σεληνιακή έκλειψη μία φορά στα 2,5 χρόνια κατά μέσο όρο.

πηγή