Ποιά ΕΕ; Και ποιό Ευρώ; Όταν φύγει η Βρετανία (σε λίγους μήνες) από την ΕΕ και «χτίσει» (με τις ΗΠΑ) την «δική τους ΕΕ» σε «μετωπική κόντρα» με την Γερμανία, σκέφτεται κανείς πόσο «βίαιη ΕΞΟΔΟΣ» μας περιμένει; ΤΩΡΑ λοιπόν ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ...

Γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος 

Υπάρχει άραγε έστω κι ένας – σκεπτόμενος ή μη – πολίτης αυτής της χώρας που να μην γνωρίζει τι θα πει «Βρετανικός παράγοντας» ως προς την Ελλάδα; 

Μάλλον όχι... 

Από το αγγλόφιλο κόμμα της επαναστατικής περιόδου του ’21 μέχρι τον εμφύλιο και την αλλαγή «προβιάς και πατρόνων» (που σήμανε την Αγγλική πάσα της «Ελληνικής ντάμας» στα χέρια των Αμερικανών) είναι 200 ολόκληρα χρόνια επιβεβαίωσης του Βρετανικού Δόγματος όπως με αγγλικό κυνισμό αποδόθηκε από τον Τσώρτσιλ:

«...Για τη Μεγάλη Βρετανία δεν υπάρχουν σταθεροί φίλοι αλλά σταθερά συμφέροντα...»

Κι αν στα πλαίσια της Νέας Pax Americana επιτράπηκε να ξεδιπλωθεί το «ευρωπαϊκό πείραμα», αμφιβάλλει κανείς πως ουδέποτε έπαψε το «άγρυπνο» αγγλοσαξονικό μάτι να παρατηρεί και να αναλύει τα «συμμαχικά» γεωστρατηγικά τεκταινόμενα»;

Και να «αναθεωρεί» βεβαίως την δική του στάση...

Ιδίως όταν βλέπει πως πλέον το «νατοϊκό μονομπλόκ» παύει να έχει αποκλειστικά και μόνον «αγγλοσαξονική υφή» και μέρα τη μέρα αποκτά εξίσου (αν όχι πρωτίστως) «τευτονική» χροιά...

...άλλως πως «γερμανογοτθική»...

Κι εκεί είναι που αρχίζουν οι αναμενόμενοι «σιωπηροί», «αδιόρατοι», ασαφείς πλην ξεκάθαροι «αναθεωρητισμοί»...

...των αγγλοσαξόνων φυσικά...

Χωρίς αυτό να σημαίνει πως υπάρχει και η υπέρτατη «εσωτερική ομοψυχία» επί τούτου.

Αλλιώς πως να εξηγηθεί το ότι ταυτόχρονα συνυπάρχει η αγωνία του Λευκού Οίκου για την «διατήρηση της ευρωζώνης» και η βιασύνη των Βρετανών για «επίσπευση» του δημοψηφίσματός τους  κατά έναν χρόνο (αντί του 2017 στο 2016);

...κι αναφερόμαστε φυσικά στην προοπτική/πιθανότητα εξόδου της Βρετανίας από την ΕΕ...

...το περιβόητο BREXIT...

Φαίνεται ξεκάθαρα πως μέσα στο Αγγλοσαξονικό μπλοκ συνυπάρχουν δύο «Σχολές  Σκέψης» που ενώ, κατ’ αρχήν, συμφωνούν σαφέστατα στον ευρύτερο γεωπολιτικό στόχο, διαφωνούν ως προς την συγκεκριμένη, επιμέρους γεωστρατηγική διαδρομή...

Η μία θέλει διατήρηση – πάση θυσία – του τωρινού ευρωπαϊκού, ενιαίου, αδιάσπαστου συμμαχικού μοτίβου...

Να μην διαρραγεί επ’ ουδενί το μωσαϊκό των 27 χωρών μελών...

Αντιθέτως, να ενισχυθεί με την είσοδο και των υπολοίπων – εκτός νυμφώνος ΕΕ – κρατών...

Ει δυνατόν δε, να μπουν όλοι στο ευρώ, φέρνοντας ακόμη πιο κοντά την Νέα Τάξη Πραγμάτων μέσω μιας ενιαίας Ευρωπαϊκής κυβέρνησης...

Η άλλη «σχολή», αντιθέτως, δίνει μεγάλη σημασία στην ραγδαία αύξηση της «γερμανικής οικονομικής/αμυντικής» δυναμικής εκδηλώνοντας και την αντίστοιχη «ανησυχία»...

Αυτή η «Σχολή Σκέψης» είναι που προωθεί εναγωνίως και το Δημοψήφισμα περί εξόδου της Αγγλίας από την («γερμανική») ΕΕ...

Επιλογή που βεβαίως υποκρύπτει μια ολόκληρη σειρά επόμενων – λογικά αναμενόμενων - βημάτων...

Ποιά είναι αυτά;

Μα τι άλλο θα μπορούσε να είναι από το χτίσιμο μιας Νέας «Αγγλοσαξονικής» (μη Γερμανικής) Ευρώπης;

Αυτό σημαίνει πως την έξοδο της Βρετανίας από την σημερινή (γερμανική) ΕΕ θα την ακολουθούσε η έξοδος μιας σειράς κρατών.

Αμφιβάλλει κανείς πως πρώτη απ’ όλες θα ήταν η Ελλάδα;

Μαζί βεβαίως με την Κύπρο, την Μάλτα, την Ιρλανδία...

Αυτές θα ήταν οι «εύκολες» χώρες...

Αυτές που «εξυπακούεται» ότι θα ακολουθούσαν («αβλεπί») το «Αγγλικό Άρμα»...

Το ποιές θα έπονταν είναι μια άλλη, πιο «δύσκολη» ιστορία...

Κάτι τέτοιο φυσικά θα σήμαινε την «καταστροφή της (γερμανικής) ΕΕ» όπως είθισται να υφίσταται ως τώρα.

Κάπως έτσι όμως θα υλοποιούνταν και η σχετική πρόβλεψη του Ινστιτούτου Stratfor περί «πολλών Ευρωπαϊκών Ενώσεων»... «πρόβλεψη» που ουσιαστικά «εντάσσεται» στην «Σχολή του Brexit»...

Σ’ αυτό το «περιβάλλον» εντοπίζεται και ο λόγος της «διφορούμενης» αγγλοσαξονικής πολιτικής ως προς το θέμα της Ελληνικής Κρίσης...

Από την μια βλέπουμε να εκφράζει ο Αμερικανικός παράγοντας την «ανησυχία» του για το «μην τυχόν και βρεθεί η Ελλάδα εκτός Ευρωζώνης» (αλλά δεν παρεμβαίνουν καίρια στο ΔΝΤ υπερ αυτής) κι από την άλλη βρίσκουν την ευκαιρία να «ζορίσουν την Γερμανία» περνώντας της τα «σχετικά μηνύματα»...

Είναι κάτι όμως που δεν μπορεί να αφεθεί να εξελιχθεί «απότομα και ραγδαία»...

Εάν αφήνονταν, η Νατοϊκή συμμαχία θα κινδύνευε θανάσιμα να διαρραγεί επικίνδυνα και δη σε μια πολύ λεπτή φάση...

Την ώρα ακριβώς που έχει «ανοιχτεί» σε όλη την Αφρική και την ευρύτερη Μέση Ανατολή (και όχι μόνον) ενάντια σε Ρωσία – Κίνα (ως επί το πλείστον)...

Έτσι, ουδείς από το αγγλοσαξονικό μπλοκ τολμά να κοντραριστεί «ξεκάθαρα» με την Γερμανία, αφού εν πολλοίς αυτή «απειλεί» πως αν την «ζορίσουν», πολύ απλά θα «αυτονομηθεί», κάτι που σημαίνει ότι θα «πλησιάσει το Ρωσοκινεζικό μπλοκ» έστω και «εμμέσως»...

Κάτι που θα σήμαινε την καταστροφή της αμερικανικής γεωπολιτικής δυναμικής, την ώρα ακριβώς που έχει «απλωθεί» σε ένα σωρό μέτωπα...

Κάπως έτσι εξηγείται το ότι αν και ουσιαστικά «πανίσχυρος ο αγγλοσαξονικός παράγοντας» στην Ελλάδα, ουδείς τολμά παρ’ όλα αυτά να πατήσει το «κουμπί» που θα «ενεργοποιήσει» αυτά ακριβώς τα «κυρίαρχα φιλοαγγλοσαξονικά αντανακλαστικά» της ελληνικής ελίτ...

...που συνεπαγωγικά με την σειρά τους θα ενεργοποιήσουν τα «αντιγερμανικά αντανακλαστικά»...κάτι που θα μετατρέπονταν αυτομάτως σε ξεκάθαρη ελληνική εναντίωση στην «γερμανική ΕΕ»...και το Ευρώ...

Γίνεται βεβαίως εμφανής η εικόνα...

Η «Δυναμική» υπάρχει...ελλοχεύει...ρέει...αλλά «κάτω από την επιφάνεια»...αν και οι πάντες κάνουν πως δεν την βλέπουν...

Καθώς ούτε καν υπόγεια δεν μπορούν, δεν τολμούν οι «ιθύνουσες δυνάμεις» να «δώσουν το σύνθημα» που θα την εξαπολύσει σαν πυρηνική κεφαλή...

...ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο...

Γιατί αυτομάτως θα σημάνει και την απόλυτη μεταστροφή της Ελληνικής κοινωνίας ενάντια στην (γερμανική) ΕΕ...

Εάν οι δύο Αγγλοσαξονικές «Σχολές Σκέψης» κατέληγαν σε συμφωνία να «τελειώνουν με την Γερμανία», συνεπώς να «γίνονταν ξεκάθαρο» πως σε λίγους μήνες η Βρετανία θα βρίσκεται εκτός (γερμανικής) ΕΕ (BREXIT) και την ίδια στιγμή θα ξεκινήσουν, μαζί βεβαίως με τις ΗΠΑ, να «στήνουν» (μέσα από την δική τους «σφαίρα επιρροής») την «δική τους» (αγγλοσαξονική) ΕΕ, πιστεύει κανείς πως θα «παρέμενε όρθιο» έστω κι ένα «φιλογερμανικό οχυρό» μέσα στην Ελληνική κοινωνία;

Εν ριπή οφθαλμού θα βλέπαμε ένα «κλίμα υπέρ της δραχμής», «υπέρ της εξόδου από την καταστροφική γερμανοκρατούμενη ΕΕ και το ευρώ»...

...ένα κλίμα που θα στηρίζονταν από όλα τα εγχώρια ΜΜΕ κι από την συντριπτική πλειοψηφία της Ελληνικής πολιτικής...

...από την άλλη κι επειδή δεν φαίνεται να «προωθείται» μια τέτοια «ξεκάθαρη αγγλοσαξονική/αμερικανική πολιτική», τι πιο λογικό να υποθέσουμε ότι αυτή η «σκέψη» προωθείται για «διακριτική εφαρμογή» στις επικείμενες εκλογές;

...μήπως ακριβώς μια «ανάλογη διακριτική εφαρμογή της» είναι που «εκτόξευσε» τα ποσοστά του «ΟΧΙ στην ΕΕ και στο ευρώ» στο 63% ;

...μήπως θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε μια «αντίστοιχη εκτόξευση» των «αντιευρωπαϊκών κομμάτων» (και κατά του ευρώ) στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του ’15;

Ίσως είναι καιρός να γίνει συνείδηση στις ευρείες μάζες πως η ώθηση της πολιτικής δεν γίνεται μόνο με εμφανείς προωθητικές ενέργειες και συνθήματα...

...πρωτίστως δε, είναι οι «υπόγειες δράσεις» που ωθούν τα πράγματα να «γεννάνε καταστάσεις»...

...ή καλύτερα να μετατρέπουν κάποιες «αδιόρατες καταστάσεις» (που «σέρνονται») σε «ξεκάθαρες» και «οφθαλμοφανείς»...

Οι δύο Σχολές των Αγγλοσαξόνων φαίνεται πως μάλλον έχουν καταλήξει σε ένα είδος «άτυπης ριψοκίνδυνης συμφωνίας»...

Ναι, ΟΚ, να εναντιωθεί η Ελλάδα στην Γερμανία, να φύγει από το ευρώ και την γερμανική ΕΕ, ώστε να «ψαλιδιστούν τα φτερά και τα πόδια της Γερμανίας» (και ταυτόχρονα η Ελλάδα να είναι «έτοιμη» να «απορροφηθεί» από την Βρετανία σε λίγους μήνες όταν κι αυτή θα «φύγει» από την ΕΕ) αλλά ΕΠ’ ΟΥΔΕΝΙ δεν πρέπει να αφεθεί ολόγυρα ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΙΧΝΟΣ ευθύνης στον αγγλοσαξονικό παράγοντα («δάχτυλο») για τις κοσμογονικές καταστροφικές επενέργειες που θα προκύψουν τόσο στην Ευρώπη όσο και διεθνώς...

...και πάση θυσία δεν θα πρέπει να κινδυνεύσει η «Συμμαχική Συνοχή»...πρέπει να είναι, ει δυνατόν ένα «βελούδινο διαζύγιο»...

...που συν τοις άλλοις, θα πρέπει να φανεί πως ότι έγινε έγινε από ευθύνη της Ελλάδας και μόνον...και βεβαίως της Γερμανίας...

...φυσικά, οι Γαλλία, Ιταλία διαβλέπουν την «Νέα (επερχόμενη) κατάσταση» γι’ αυτό και σταδιακά αρχίζουν να «στέκονται απέναντι» στην Γερμανία...ξέρουν πως έχουν να επιλέξουν σύμμαχο...και ξέρουν πως ανέκαθεν βρίσκονταν στην «αγγλοσαξονική πλευρά»...η Ιταλία επιπροσθέτως γνώρισε καλά τι σημαίνει η «λάθος επιλογή»...

Η Ελληνική κοινωνία θα πρέπει να συνειδητοποιήσει πως βιώνει μια «παράλληλη πολιτική πραγματικότητα»...

...και πως η «αληθινή πραγματικότητα» δεν είναι ο «φιλοευρωπαϊκός/φιλογερμανικός» αφρός που καθημερινά την βομβαρδίζουν...

...αλλά «αυτό που δεν φαίνεται» ακριβώς μερικά μέτρα «πιο κάτω από τον αφρό»...

...έστω κι αν «δεν δηλώνεται» επίσημα...

Είναι η ευκαιρία μας σαν χώρα και δεν πρέπει να χαθεί...

Η Γερμανία, μαζί με την (δήθεν) «Ευρωπαϊκή της Ένωση και το νόμισμά της το Ευρώ, στάθηκε η απόλυτη καταστροφή της Ελλάδας...

...είναι το αντίστοιχο της σκλαβιάς στους Οθωμανούς το ’21...

...και τότε υπήρχαν οι «ρεαλιστικές φωνές» που έλεγαν πως δεν είναι λογικό να φύγουμε από την Μεγάλη Οθωμανική Επικράτεια και το «κοινό νόμισμα το Γρόσι»...

...φύγαμε όμως γιατί, πολύ απλά, ΕΤΣΙ ΈΠΡΕΠΕ...

...έστω κι αν το πληρώσαμε με ποταμούς αίματος και καταστροφής...

...φύγαμε, γιατί έτσι έπρεπε...εκεί, στην αυτονόμηση, στην απελευθέρωση βρίσκονταν η ΜΟΝΗ ΕΠΙΛΟΓΗ επιβίωσης για το Έθνος, την Πατρίδα, τους Έλληνες...

Γιώργος Ανεστόπουλος