ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟΙ ΒΟΘΡΑΥΓΙΤΕΣ.

Γράφει ο Χρίστος Γούδης 

Παραθέτω αυτούσιο το κείμενο που μου έστειλε φίλος μου ο οποίος το ψάρεψε καθώς αυτό επέπλεε μεταξύ πολλών άλλων βοθρολυμάτων στα βρώμικα νερά του διαδικτύου, γραμμένο από έναν «λούμπεν» αυτοπροσδιοριζόμενο ως «χρυσαυγίτη»: 

«Α, ΔΕΝ ΠΑΜΕ ΚΑΘΟΛΟΥ ΚΑΛΑ!!!!

Τώρα μόλις έπεσε στην αντίληψή μου άρθρο του ΜΑΛΑΚΑ ΤΟΥ ΓΟΥΔΗ!!!

Είχαμε πέρυσι το "δρεπάνι και το καρότο" αλλά ήταν ο Αρχηγός φυλακή. Περιμέναμε να βγει να βάλει τα πράγματα στη θέση τους... και να κλείσουν οι πόρτες σε αυτούς που είδαν "φως και μπήκαν"!!!

ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΟ με τη σφραγίδα της Ελληνικής Αυγής - Χρυσής Αυγής να υποστηρίζει το "Ν...ΑΙ" αρθρογραφώντας τη στιγμή που η επίσημη θέση του κόμματος λέει "ΟΧΙ";;;» 

Να πληροφορήσω λοιπόν τον χυδαίο διαδικτυακό και κατά δήλωσή του «χρυσαυγίτη», αλλά και πολλούς παρόμοιούς του, ότι:

Δεν είδα «φως και μπήκα» στη Χρυσή Αυγή. Σκοτάδι είδα, από τις άδικες πολιτικές διώξεις και φυλακίσεις ανθρώπων που γνωρίζω, όπως ο Νίκος Μιχαλολιάκος και ο Ηλίας Κασιδιάρης, και αγανακτισμένος από τις κατηγορίες εναντίον τους που τους ενέπλεκαν σε συμμετοχή σε «εγκληματική οργάνωση», αισθάνθηκα αμέσως την ανάγκη να καταθέσω δημόσια, σε τηλεοπτικά και έντυπα μέσα ενημέρωσης, αυτά που γνωρίζω – για όσους γνωρίζω από αυτούς – και τα οποία ήταν αρκετά για να θεωρήσω τις κατηγορίες που τους αποδίδονταν ως υπερβολικές, αν όχι συκοφαντικές, και κινούμενες από μικροπολιτικές σκοπιμότητες. Το αν είχα δίκαιο ή άδικο θα φανεί σύντομα στην ακροαματική διαδικασία της εν εξελίξει δίκης τους, δεδομένου ότι η δικαιοσύνη αποδίδεται από το κοινό αίσθημα του λαού που παρακολουθεί την δίκη και απλά επιβεβαιώνεται από την απόφαση του δικαστηρίου η οποία οφείλει να είναι συμβατή με αυτό.

Θεωρώ ότι η προηγούμενη κυβέρνηση έκανε κατάχρηση εξουσίας με το να «πακετάρει» σκόρπιες κατηγορίες ποικίλης βαρύτητας κατά συγκεκριμένων ατόμων, που ενδεχομένως κάποιοι εξ αυτών να μην ήταν καν χρυσαυγίτες, και να απαιτήσει από την δικαιοσύνη να δράσει κατά μιας πολιτικής συλλογικότητας όπως η Χρυσή Αυγή, μόνο και μόνο επειδή έχανε ψήφους (τους οποίους τελικά έχασε από παντού). Σωστό και δίκαιο θα ήταν να απαιτούσε από την δικαιοσύνη την ταχεία κατά περίπτωση διερεύνηση κάποιων χρονιζουσών σχετικών υποθέσεων και την επιβολή των καταλλήλων κυρώσεων, έτσι ώστε να χαράσσονταν έγκαιρα τα όρια μεταξύ πολιτικής δράσεως και χουλιγκανισμού, προς γνώση και συμμόρφωση όλων όσων έτειναν να υπερβούν τα όρια του πολιτικού μας πολιτισμού.

Αυτή ήταν η μόνη μου εμπλοκή με την Χρυσή Αυγή. Υπερασπιστική έναντι ανθρώπων που θεώρησα ότι αδικούνται. Στο ίδιο πλαίσιο ήταν και η σχετική μου παρέμβαση για το «δρεπάνι και το καρότο», υπερασπιστική ενός νέου ανθρώπου, αντίθετης πολιτικής ιδεολογίας με τη δικιά μου, του Γαβριήλ Σακελλαρίδη, ο οποίος έγινε στόχος μιας κακοήθους προσωπικής επιθέσεως από συγκεκριμένα μέσα ενημέρωσης. Το ότι υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν και διαχωρίζουν την πολιτική αντιπαράθεση από την προσωπική επίθεση και την επιχειρούμενη «δολοφονία χαρακτήρος», πρώτοι οι χρυσαυγίτες θα έπρεπε να το χειροκροτούν, αντί να το κατακρίνουν, καθότι συχνά-πυκνά είναι οι ίδιοι που πέφτουν θύματα της απαράδεκτης αυτής και δόλιας τακτικής των αντιπάλων τους.

Για να ξέρουμε πάντως γιατί μιλάμε, εγώ ουδέποτε «μπήκα» στην Χρυσή Αυγή, και ως εκ τούτου κανείς δεν μπορεί να με «βγάλει» από κάπου που δεν ήμουν ποτέ.

Συμπαραστάθηκα με επιτυχία στον αγώνα της διευρυμένης εθνικιστικής παράταξης της «Ελληνικής Αυγής», κατόπιν προσκλήσεως του επικεφαλής της στον Δήμο της Αθήνας Ηλία Κασιδιάρη, η οποία προσήλθε στις δημοτικές εκλογές με πολύ συγκεκριμένο αυτοδιοικητικό πρόγραμμα, το πολιτιστικό μέρος του οποίου εξέθεσα δημοσίως σε τηλεοπτικά και έντυπα μέσα ενημέρωσης και το οποίο υπηρετώ κατά γράμμα ως Δημοτικός Σύμβουλος στο Δήμο της Αθήνας. Να υπενθυμίσω επίσης ότι το εν λόγω διευρυμένο σχήμα υπερψηφίσθηκε από το 16% των Αθηναίων δημοτών, την στιγμή κατά την οποία η Χρυσή Αυγή στις μετά από μία εβδομάδα διεξαχθείσες ευρωεκλογές έλαβε στην ίδια ακριβώς περιφέρεια των Αθηνών το μισό από το ποσοστό που προανέφερα. Και ο νοών νοείτω.

Τώρα στο επίμαχο και κατά πολύ ουσιαστικότερο θέμα του ΝΑΙ ή ΟΧΙ του συριζαίϊκου δημοψηφίσματος. Υπήρξα υπέρμαχος του ΝΑΙ της κυβερνητικής ήττας στις διαπραγματεύσεις, ενός ΝΑΙ που θα μας διασφάλιζε όχι τόσο την οικονομική μας επιβίωση ή έστω λαθροβίωση, όσο την αποφυγή μιας συνακόλουθης εθνικής ταπείνωσης, αν το ΟΧΙ οδηγούσε σε ρήξη με τους εταίρους και συμμάχους μας, αυτούς του ΝΑΤΟ στους οποίους προσέτρεξε (επιτυχώς) ο συριζαίος υπουργός εξωτερικών Κοτζιάς για να ακυρώσει τις επιθετικές ενέργειες της Τουρκίας στο Αιγαίο που απειλούσε να το δεσμεύσει για έναν ολόκληρο χρόνο για να διεξαγάγει, λέει, τις ναυτικές της ασκήσεις! Θέλει πολύ μυαλό για να σκεφθεί κανείς τι θα συνέβαινε αν ο Τσίπρας υιοθετούσε το ΟΧΙ των ανεγκέφαλων, που ο ίδιος το ζήτησε, το πήρε, και ευτυχώς, συναισθανόμενος τρέμοντας τις συνέπειες, το μετέτρεψε αυτοβούλως σε ΝΑΙ, φτύνοντας κατάμουτρα όσους τον πίστεψαν και βροντοφώναξαν ΟΧΙ;

Κατ’ αρχήν τι ήταν χρωματικά αυτό το ΟΧΙ του 61% της λαϊκής ψήφου; Μια κουρελού από κόκκινα, κίτρινα, γαλάζια και μπλε-σκούρα ΟΧΙ, το κάθε ένα από τα οποία πίστευε διαφορετικά πράγματα για το αύριο της Ελλάδας. Τα κόκκινα των μπολσεβίκων, τα κίτρινα των οργισμένων και χολωμένων, τα γαλάζια και μπλε-σκούρα των Ελλήνων εθνικιστών. Ποιος όμως θα είχε το πάνω χέρι, αν όντως επικρατούσε το ΟΧΙ ως πολιτική επιλογή; Οι παλαβίτσες, οι λαχαζάνηδες, οι σκατούληδες, η κάθε τασία και κάθε βλαχαβάνη, το «γιούρια-γιούρια στον ταβλά με τα κουλούρια», τα κολχόζ, οι λάθρο και το κακό συναπάντημα. Και στο βάθος, μην το ξεχνάτε αυτό, Τουρκία, σλαβανάκατοι, και σύνορα στη Λαμία. Αυτό ήθελαν οι Έλληνες πατριώτες όταν ψήφιζαν ΟΧΙ; Να γίνουν το δεκανίκι στην κομμουνιστοποίηση και ισλαμοποίηση της Ελλάδας; Δεν μας φτάνουν οι «ανέλοι»; Ή απλά δεν έχουμε μυαλό; Και η δήλωση Μιχαλολιάκου λίγο πριν το δημοψήφισμα, ότι το ευρώ το έχουμε πληρώσει ακριβά και αυτή τη στιγμή δεν είναι ώρα για να βγούμε από αυτό, έγινε έτσι για πλάκα; Ή μήπως δεν την άκουσαν οι διαρρηγνύοντες τα ιμάτιά τους χρυσαυγίτες, οι τόσα πολλά αναμένοντες από τον «Αρχηγό» τους; Μήπως είναι ώρα να μάθουν να διαβάζουν ανάμεσα από τις γραμμές, όσοι τουλάχιστον εξ αυτών ξέρουν να διαβάζουν; Λέω, μήπως…

Χρίστος Γούδης

Δημοτικός Σύμβουλος

με την «Ελληνική Αυγή» 

στο Δήμο Αθηναίων