Το κόμμα του πολέμου.

Οι Η.Π.Α. θα επιδιώξουν την κλιμάκωση των συγκρούσεων τόσο στη Μέση Ανατολή, όσο και στην Ουκρανία, για να αυξηθεί η τιμή του πετρελαίου – κυρίως λόγω του Ρωσικού παραδόξου που προκάλεσε την εκπυρσοκρότηση του όπλου τους προς τα πίσω. 

Μόλις πριν από έναν περίπου μήνα ο αμερικανός υπουργός εξωτερικών, αφού συνομίλησε με το Ρώσο πρόεδρο για πάνω από τέσσερις ώρες επισκεπτόμενος τον, εξέφρασε σε συνέντευξη τύπου, από κοινού με το Ρώσο ομόλογο του, «την ευγνωμοσύνη του αμερικανού προέδρου για την προθυμία της Ρωσίας να συζητήσει το θέμα της Ουκρανίας με τις Η.Π.Α.«! 

Λαμβάνοντας όμως υπ’ όψιν τις δηλώσεις του αμερικανού προέδρου μετά την ολοκλήρωση της συνόδου κορυφής στη Γερμανία, όπου «διαφήμισε» την απομάκρυνση της Ρωσίας από τους G7, την απομόνωση της, την ικανοποίηση του για τα αποτελέσματα των κυρώσεων στη ρωσική οικονομία (βαθιά ύφεση), καθώς επίσης την πρόθεση επιβολής νέων κυρώσεων, η κατάσταση περιπλέκεται.

Με μία ρητορική ψυχροπολεμικής χροιάς δε είπε τα εξής: «Μήπως ο πρόεδρος Putin θέλει να συνεχίσει να καταστρέφει την οικονομία της χώρας του, να απομονώνει τη Ρωσία, καθώς επίσης να επιδιώξει έωλα τη δημιουργία μίας νέας σοβιετικής αυτοκρατορίας;» (πηγή).

Εύλογα λοιπόν πολλοί αναρωτούνται γιατί πιέζουν οι Η.Π.Α. τη Ρωσία για πόλεμο, καθώς επίσης τι ακριβώς σημαίνει η μεγάλη αλλαγή συμπεριφοράς, μέσα σε έναν μόλις μήνα – ενώ η λανθασμένη εξήγηση που δίνεται, είναι η διαφορετική προσέγγιση της διπλωματίας από τα γεράκια της Ουάσιγκτον, σχετικά με αυτήν του υπουργού εξωτερικών.

Στη συνέχεια δημοσιεύθηκε πως μία βαριά ρωσική δύναμη πυρός κατευθύνεται στα σύνορα της Ουκρανίας, με στόχο την εισβολή (πηγή) – ενώ έχουν δήθεν σταλθεί «κινητά κρεματόρια» στο έδαφος της Ανατολικής Ουκρανίας, για να αποκρύψουν τα αποδεικτικά στοιχεία από τυχόν ρωσικές απώλειες!

Ακόμη χειρότερα, το «κόμμα του πολέμου», όπως αποκαλούνται οι υποστηρικτές της στρατιωτικής σύγκρουσης με επικεφαλής την εφημερίδα Washington Post, η οποία επιδιώκει τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης εναντίον της Ρωσίας, φαίνεται πως προσπαθεί να εκβιάσει τη «συμπλοκή» – μέσω της, εγκατεστημένης από τους αμερικανούς,  κυβέρνησης της Ουκρανίας. 

Η απάντηση της Ρωσίας στα σχέδια του ΝΑΤΟ στην Αν. Ευρώπη  

Αντιδρώντας ο πρόεδρος Putin στα αμερικανικά σχέδια μίας συνεχούς παρουσίας πολεμικών στρατευμάτων του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Ευρώπη, ανακοίνωσε την εγκατάσταση, εντός του έτους, σαράντα πυρηνικών διηπειρωτικών πυραύλων – ενώ παραδόξως η καγκελάριος αντιτάχθηκε στα πλάνα των Η.Π.Α., χωρίς όμως η θέση της να σημαίνει κάτι ιδιαίτερο.

Οι πύραυλοι αυτοί μπορούν να αποφύγουν τα πλέον σύγχρονα συστήματα αντιαεροπορικής άμυνας, σύμφωνα τουλάχιστον με το Ρώσο πρόεδρο – ενώ ο υφυπουργός άμυνας της χώρας κατηγόρησε το ΝΑΤΟ, λέγοντας πως πιέζει τη Ρωσία σε έναν νέο ανταγωνισμό εξοπλισμών. Παράλληλα έγινε γνωστό πως οι Η.Π.Α. προγραμματίζουν την εγκατάσταση ισχυρού στρατιωτικού εξοπλισμού στις χώρες της Α. Ευρώπης, καθώς επίσης της Βαλτικής, όπως επιβεβαιώθηκε από την Πολωνία και τη Λιθουανία – με δήθεν στόχο την προστασία τους από τη ρωσική επιθετικότητα.

Περαιτέρω, το ΝΑΤΟ αύξησε πάρα πολύ τον αριθμό των στρατιωτικών γυμνασίων του στην περιοχή – παρά το ότι η καγκελάριος διαμαρτυρήθηκε, λέγοντας πως η τοποθέτηση στρατευμάτων του ΝΑΤΟ αποτελεί παράβαση της βασικής συμφωνίας ΝΑΤΟ-Ρωσίας του 1997. Οι Γερμανοί Πολίτες δε τοποθετούνται συντριπτικά εναντίον των δραστηριοτήτων του ΝΑΤΟ στην Α. Ευρώπη και ιδιαίτερα εναντίον των σχεδίων των Η.Π.Α., σε σχέση με τη Ρωσία – χωρίς φυσικά να τους δίνει καμία απολύτως σημασία η υπερδύναμη.

Φαίνεται λοιπόν πως η αντίστροφη μέτρηση ενός πυρηνικού πολέμου, ο οποίος κατά τον Αϊνστάιν θα ήταν ο τελευταίος της ανθρωπότητας, συνεχίζεται αδιάκοπα – πιθανότατα επειδή η κυβέρνηση των Η.Π.Α. θέλει να εξωτερικεύσει τα τεράστια οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει, τα οποία έχουν ως συνέπεια, μεταξύ άλλων, την κατάρρευση της μεσαίας τάξης τους (άρθρο). 

Το ρωσικό παράδοξο 

Σύμφωνα τώρα με μία ανάλυση του γερμανικού ινστιτούτου IW (πηγή), ο συνδυασμός της πτώσης του ρουβλίου, των χαμηλών τιμών πετρελαίου, καθώς επίσης των δυτικών κυρώσεων, έχει αποδειχθεί εξαιρετικά ωφέλιμος για την οικονομία της Ρωσίας – αφού το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της παραμένει εξισορροπημένα θετικό (γράφημα), ενώ η εσωτερική ζήτηση έχει αναθερμανθεί σημαντικά (κάτι που έχουμε και εμείς επισημάνει σχετικά πρόσφατα – άρθρο).

Ειδικότερα, η υποτίμηση του ρουβλίου απέναντι στο δολάριο βοήθησε τελικά τη Ρωσία να ανταπεξέλθει, παρά τις χαμηλές τιμές του πετρελαίου – ενώ, ακόμη και αν η τιμή του βαρελιού μειωνόταν στα 40 $, από περίπου 65 $ κατά μέσον όρο, δεν θα αποτελούσε πρόβλημα για τη χώρα, αφού θα συνέχιζε σχετικά εύκολα να χρηματοδοτεί τις εισαγωγές της.

Η αιτία είναι το ότι, η ζήτηση για πετρέλαιο είναι ανελαστική - με την έννοια πως δεν αλλάζει σημαντικά όταν αυξάνονται ή μειώνονται οι τιμές πώλησης του. Επειδή τώρα οι συναλλαγές γίνονται σε δολάρια, η Ρωσία εισπράττει τα μισά περίπου, σχετικά με πριν από ένα έτος.

Λόγω του ότι όμως η ισοτιμία του ρουβλίου μειώθηκε επίσης, σχεδόν στο ήμισυ, μετά την κρίση της Ουκρανίας, σε κάθε δολάριο αντιστοιχούν περίπου τα διπλά ρούβλια – οπότε εξισορροπείται η διαφορά, όσον αφορά την εσωτερική αγορά και τις δημόσιες δαπάνες της χώρας, αφού για κάθε 50 $ εισπράττονται 100 ρούβλια, έναντι 50 ρουβλίων το 2013 (η αύξηση της ισοτιμίας του δολαρίου απέναντι στο ευρώ, βοηθάει επίσης τις αγορές από την Ευρώπη των πετρελαϊκών επιχειρήσεων της Ρωσίας που πληρώνονται σε δολάρια).

Από την άλλη πλευρά, επειδή τα εισαγόμενα προϊόντα αυξήθηκαν πάρα πολύ, λόγω ακριβώς της υποτίμησης του ρουβλίου, οι Ρώσοι προτιμούν να αγοράζουν εγχώρια αγαθά, με πολύ θετικά αποτελέσματα για τη βιομηχανία της χώρας, για την αγροτική παραγωγή κλπ. – γεγονός που ενισχύεται επί πλέον από τις κυρώσεις της Δύσης, με θετικά επακόλουθα για το εμπορικό ισοζύγιο της χώρας.

Αντίθετα με τη Ρωσία, ορισμένες άλλες χώρες παραγωγής πετρελαίου, οι οποίες χρηματοδοτούν επίσης τις εισαγωγές τους, όπως και τις δημόσιες δαπάνες τους από τις πωλήσεις του μαύρου χρυσού, είναι αντιμέτωπες με πολύ μεγάλα προβλήματα – όπως για παράδειγμα η Σαουδική Αραβία, η οποία χρειάζεται μία τιμή ίση με περίπου 70 $ για να ανταπεξέλθει (ενώ το Κουβέιτ μόλις 5 $, λόγω του τεράστιου εμπορικού του πλεονάσματος, ύψους 43%). 

Συμπέρασμα 

Παρά το ότι η Ρωσία αντιμετώπισε πολύ μεγάλα προβλήματα το 2014, όπου πράγματι φάνηκε πως είχε ηττηθεί οικονομικά κατά κράτος (άρθρο), η κατάσταση της αντιστράφηκε λόγω των υπερβολών των Η.Π.Α. – θυμίζοντας μας πως όποιος θέλει τα πολλά, χάνει και τα λίγα.

Αυτό σημαίνει πως έχει τη δυνατότητα να περιμένει, ενώ οι Η.Π.Α. δεν χαρακτηρίζονται από κάτι ανάλογο – ειδικά η βιομηχανία σχιστολιθικού αερίου τους, η οποία είναι αφενός μεν υπερχρεωμένη, μαζί με τις τράπεζες που τη χρηματοδοτούν, αφετέρου χρειάζεται τιμές πετρελαίου της τάξης των 80 $.

Η Σαουδική Αραβία, ο βασικός σύμμαχος της υπερδύναμης στον πόλεμο του πετρελαίου (άρθρο), δεν μπορεί επίσης να περιμένει – οπότε δεν είναι απίθανο να συγκαλέσει μία έκτακτη σύσκεψη των χωρών του OPEC, για να συμφωνηθεί η μείωση της παραγωγής, έτσι ώστε να αυξηθεί η τιμή του.

Η Ρωσία όμως μάλλον δεν θα το δεχθεί, αφού έχει λύσει τα προβλήματα της, σε αντίθεση με τους «εχθρούς» της – οπότε οι Η.Π.Α. θα επιδιώξουν πιθανότατα την κλιμάκωση των συγκρούσεων τόσο στη Μέση Ανατολή (βοήθεια στη Σαουδική Αραβία), όσο και στην Ουκρανία, μεταξύ άλλων για να αυξηθεί η τιμή του πετρελαίου.

Ενδεχομένως λοιπόν να είναι αυτή η εξήγηση της ξαφνικής αλλαγής πορείας του αμερικανού προέδρου, μέσα σε έναν μόλις μήνα – κάτι που φυσικά μέλει να αποδειχθεί, ενώ δεν θα ήταν καθόλου ευχάριστο για την ειρήνη στην Ευρώπη.

πηγή