Σαν παραμύθι
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα καράβι. που πάνω του ταξίδευαν όλα τα συναισθήματα. Η Αγάπη, η Λύπη, η Χαρά, η Αλαζονεία, η Απελπισία, η Κακία. Το καράβι όμως άρχισε να βουλιάζει. Έτσι κάθε συναίσθημα πήρε από μια βάρκα κι έφυγε, αφήνοντας πίσω την Αγάπη, που με την θέλησή της έμεινε μόνη της, μη τυχόν και σώσει το καράβι. Όταν το καράβι άρχιζε να βουλιάζει, η Αγάπη άρχιζε να φοβάται και καλούσε σε βοήθεια. Τότε πέρασε ο Πλούτος με ένα πανάκριβο κότερο.
- Πλούτο μπορείς να με πάρεις;
- Δυστυχώς είμαι γεμάτος χρυσό και δεν χωράς.
- Καλά δεν πειράζει, να' σαι καλά. Έπειτα πέρασε η Αλαζονεία, με ένα επίσης πανάκριβο σκάφος.
- Αλαζονεία, θα με πάρεις σε παρακαλώ, μην πνιγώ.
- Αστειεύεσαι; Είσαι μούσκεμα και θα βρέξεις τα πανάκριβα καθίσματα μου.
- Να' σαι καλά, καλό ταξίδι. Το ίδιο συνέβη με την Ευδαιμονία, την Υπερηφάνεια και τον Εγωισμό, που δεν νοιάστηκε για τις εκκλήσεις. Μετά πέρασε ένα μικρό καραβάκι, που ήταν πάνω η Λύπη.
- Λύπη , επιτέλους σώσε με.
- Α!!! δε μπορώ τώρα θέλω να μείνω μόνη μου, είμαι πολύ στενοχωρημένη.
- Όπως νομίζεις, σου εύχομαι να βρεις την ευτυχία, που σου λείπει.
Το ίδιο έγινε και με την Ειρωνεία, την Αδράνεια και την Τεμπελιά, η οποία μάλιστα ήταν αρκετά κοντά για να την σώσει, αλλά βαριόταν να απλώσει το χέρι της. Μετά πέρασε ένα μαύρο καράβι, που πάνω χόρευαν ο Φθόνος, το Μίσος, αγκαλιά με την Χαιρεκακία και την Καταλαλιά, που όχι μόνο δεν βοήθησαν το καράβι της Αγάπης να σωθεί, πέταξαν κι από πάνω ότι άχρηστα αντικείμενα είχαν, για να βυθιστεί ακόμα πιο γρήγορα.
Η Αγάπη παρόλη την αδιαφορία όλων, αντί να εκνευρίζεται μαζί τους, έδινε κι ευχές για καλό ταξίδι. Το καράβι σχεδόν βυθίστηκε και η Αγάπη πάλευε με τα κύματα μέχρι την ακρογιαλιά. Έτσι όπως ήταν μισοπνιγμένη εμφανίστηκε μια γριούλα, που την πήρε από το χέρι την σήκωσε, την περιέθαλψε κι η Αγάπη ξαναζωντάνεψε. Μετά η καλή γριούλα εξαφανίστηκε κι η Αγάπη δεν πρόλαβε, να της πει ούτε ένα ευχαριστώ. Εκείνη την ώρα βλέπει μπροστά της μια άλλη Κυρία.
- Εσύ τώρα ποιά είσαι;
- Η Αλήθεια και θα σε οδηγήσω σε μέρος ασφαλές.
Αφού έγιναν δυο πολύ καλές φίλες και η Αλήθεια οδήγησε την Αγάπη σε μια όμορφη πόλη που την έλεγαν Ευτυχία, η Αγάπη ρωτά:
- Αλήθεια, τώρα θα μου πεις ποια ήταν αυτή η καλή γριούλα που με έσωσε;
- Η Πίστη.
- Και γιατί με βοήθησε η Πίστη;
- Γιατί χωρίς Αγάπη και Πίστη δεν μπορείς ποτέ να γνωρίσεις την Αλήθεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.