Τρομακτικές καταβάσεις με σκι (βίντεο)

Είναι απίστευτο αλλά δείτε από που κατεβαίνει ο σκιέρ...
Είναι βουνά της Αλάσκα..

Το βίντεο είναι χωρίς υπότιτλους αλλά δεν νομίζω ότι τους χρειάζεστε...

(το βίντεο είναι από τον χρήστη The New York Times)

Η ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΣΕ ΝΑΡΚΗ

Γράφει η Μαίρη Καρά

Μέσα στην παραζάλη που κυριαρχεί στο μυαλό του λαού μας, δύσκολο περνά μια πνοή αισιοδοξίας για το μέλλον της Ελλάδας. Άνθρωποι σκυθρωποί άγονται και φέρονται στις υποχρεώσεις τους σαν κουρντισμένες μηχανές χωρίς προορισμό. Πρόσωπα αγέλαστα, μάτια θολά, χείλια κλειστά, καρδιές άδειες από αγάπη, ψυχές έτοιμες να εκτιναχτούν στο άπειρο… αυτές είναι οι εικόνες που αντικρίζει κανείς, διασχίζοντας τους δρόμους της ελληνικής Επικράτειας. Άνθρωποι που δεν μιλούν εύκολα με τους άλλους, προσπερνούν αδιάφοροι ακόμα και τους δύστυχους άστεγους, που ξημεροβραδιάζονται στα πεζοδρόμια. Ο ανθρώπινος χαιρετισμός που χαρακτήριζε την ελληνική κοινωνία την έχει αποχαιρετήσει πια και το μόνο που έμεινε, είναι μερικές τυπικές λέξεις, όσες αρκούν για την εξυπηρέτηση των αναγκών τους.

Ευτυχώς αρκετοί άλλοι Έλληνες δεν πτοούνται απ' τις παρενέργειες της κρίσης και συνεχίζουν να διατηρούν τις κοινωνικές επαφές τους και να διασώζουν τα ήθη και τα έθιμα της ελληνικής παράδοσης. Χωρίς επιπλέον δαπάνες απ' τον ήδη κουτσουρεμένο οικογενειακό προϋπολογισμό, οργανώνουν κοινωνικές συναναστροφές, μέσα από τις οποίες δημιουργούν στενούς δεσμούς φιλίας και πατριωτικής συσπείρωσης. Είναι οι Έλληνες που δεν έχουν χάσει το κουράγιο τους και κρατούν ψηλά το εθνικό τους φρόνημα, πιστεύοντας πως η ΕΛΛΑΔΑ είναι ΑΘΑΝΑΤΗ και πως θα ξεπεράσει τις συμπληγάδες και θα επανέλθει στην δημοκρατική της διακυβέρνηση. Είναι οι ένθερμοι πατριώτες που δεν εναποθέτουν τις ελπίδες τους στους ανθέλληνες πολιτικούς για να ξανακερδίσουν την ΠΙΣΤΗ τους στα φυλετικά ΙΔΑΝΙΚΑ. Είναι οι ενεργητικοί πολίτες που πετάχτηκαν έντρομοι απ' τον καναπέ… όταν συνειδητοποίησαν πως η πατρίδα τους δεν είναι πλέον ΔΕΔΟΜΕΝΗ! 

Δυστυχώς όμως πολλοί άλλοι συνεχίζουν την ζωή τους, αρκούμενοι στα κεκτημένα τους και στις λιγοστές ανέσεις τους. Αυτοί δεν ελπίζουν τίποτα, δεν περιμένουν τίποτα.. είναι σκλάβοι των παθών τους και των αναγκών τους. Αυτοί δικαιολογούν την ανύπαρκτη ΕΘΝΙΚΗ τους ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ με την γνωστή καραμέλα: "τι μπορώ να κάνω εγώ; Κι εσείς που λέτε πως είστε πατριώτες… μάταια προσπαθείτε… τίποτα δεν μπορείτε να αλλάξετε και να πετύχετε. Οι πόλεμοι δεν κερδίζονται με τα πληκτρολόγια και με τις διαδηλώσεις στις πλατείες. Γι αυτό δεν με νοιάζει τίποτα, αρκεί που έχω τη δουλίτσα μου και παρακολουθώ ανενόχλητος τους πολιτικούς, να παίζουν τους ρόλους τους, για τους οποίους τους ψήφισα!". 

Έτσι σκέφτεται ο ανεύθυνος ελληνάκος, που επειδή γεννήθηκε σ' αυτή την ιερή γη, νομίζει πως δικαιούται και να καμαρώνει για τους ένδοξους προγόνους του. Ποιος; Αυτός που ικέτεψε τον βουλευτή του για διορισμό, υπογράφοντας την δια βίου υποταγή του στο Κόμμα και την αδιαφορία του για τις αρνητικές συνέπειες της στάσης του. Αυτός που κλεισμένος στην σφαίρα του μικρόκοσμου του, αδιαφορεί για την τραγική θέση της ένδοξης πατρίδας, που αιμορραγεί. Αυτός που δεν βλέπει πέρα απ' τις δικές του υποχρεώσεις, ενώ για τις πατριωτικές του δηλώνει άγνοια. Αυτός ο μόνιμος πελάτης πολυεθνικών εταιριών, οι οποίες ευθύνονται για την διαφυγή πολύτιμου συναλλάγματος. Αυτός που εξαπατά το κράτος που τον συντηρεί, φοροδιαφεύγοντας και λαθροβιώντας ΑΝΕΜΕΛΑ! 

Δυστυχώς ΑΥΤΟΣ είναι ένας από την πλειοψηφία των ομοίων του, που διαβιούν εντός των συνόρων σαν μετανάστες στην πατρίδα τους, δηλώνοντας ΠΟΛΙΤΕΣ του ΚΟΣΜΟΥ αν όχι του ΥΠΟ-ΚΟΣΜΟΥ! Κάποιος πρέπει να τους μιλήσει για την Εθνική Συνείδηση, που πρέπει να βγάλει απ' τη νάρκη κάθε υγιώς σκεφτόμενος Έλληνας. Για τον υπ' αριθμόν ΕΝΑ σύμβουλό του, τώρα που η υπό ΚΑΤΟΧΗ πατρίδα μας, έχει ανάγκη απ' την στήριξη όλων μας, για να αντιμετωπίσει δυναμικά τους οικονομικούς και λαθραίους εισβολείς της.

ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ λοιπόν είναι η ιδιότητα του ανθρώπου, να διατυπώνει κρίσεις για την ηθική βαρύτητα των ατομικών σκέψεων και πράξεων, μέσω της Αυτογνωσίας και του Αυτοελέγχου. Δίνει την δυνατότητα στον άνθρωπο να αποκτήσει την επίγνωση της εξωτερικής πραγματικότητας. Η λέξη προέρχεται από το απαρέμφατο συνειδέναι του ρήματος σύνοιδα, που σημαίνει γνωρίζω καλά. Ο σοβαρός ρόλος της Συνείδησης είναι, πως ελέγχει τις πράξεις και τις παραλείψεις του ανθρώπου. Ασκεί έλεγχο προς όλες τις κατευθύνσεις. Δεν συμβιβάζεται με τα συμφέροντα. Προσφέρει την χαρά της ηθικής ικανοποίησης και συντελεί στην ολοκλήρωση της προσωπικότητας του κάθε ανθρώπου.

Ηθική συνείδηση είναι το σύνολο των κριτηρίων που μεταχειρίζεται ο άνθρωπος, για να αποτιμήσει τόσο τις δικές του πράξεις όσο και των συνανθρώπων του. Κύριο χαρακτηριστικό της ηθικής συνείδησης είναι η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, η έλλειψη κάθε δέσμευσης δηλαδή, εσωτερικής ή εξωτερικής. Η ηθική συνείδηση δεν περιορίζεται ούτε από εσωτερικές αναστολές (πάθη, αδυναμίες) ούτε από εξωτερικούς καταναγκασμούς (αιτιοκρατία). Στηρίζεται στο αυτεξούσιο του ανθρώπου, στην δυνατότητά του να λειτουργεί ελεύθερα και να αναλαμβάνει ο ίδιος την ευθύνη και τις συνέπειες των πράξεών του. 

Ψυχολογική συνείδηση είναι το κέντρο των ψυχολογικών και πνευματικών λειτουργιών του ανθρώπου. Αυτή καθορίζει σε κάθε περίπτωση τις ενέργειες του ανθρώπινου πνεύματος, ώστε αφενός να οικοδομούνται σ' ένα ομοιόμορφο σύνολο και αφετέρου ο άνθρωπος να έχει επίγνωση της εσωτερικής του εικόνας, αλλά και της εξωτερικής πραγματικότητας. Στην φιλοσοφία η έννοια της Συνείδησης ταυτίζεται με την απαραίτητη Αυτογνωσία, με τον Αυτοέλεγχο του ατόμου.  Οι αρχαίοι Έλληνες τις ταραχές και τις αγωνίες της ψυχής για τις εγκληματικές πράξεις, τις απέδιδαν στην επήρεια φοβερών δαιμόνων, που τους ονόμαζαν ΕΡΙΝΥΕΣ. Ο Σωκράτης ονόμαζε την φωνή της συνείδησής του ΔΑΙΜΟΝΙΟ, αυτό που δεν γνώριζαν οι σύγχρονοί του Αθηναίοι και έγινε η αιτία να του προσάψουν αρνητικά επίθετα και τελικά να τον καταδικάσουν.

Εθνική συνείδηση είναι η αποδοχή εκ μέρους του ατόμου και η συνακόλουθη βίωση των στοιχείων εκείνων, που συγκροτούν την Πολιτιστική Κληρονομιά, την Κουλτούρα και την Ιστορία ενός λαού, δηλαδή η βίωση μιας συγκεκριμένης εθνικής ταυτότητας. Αυτή που πρέπει να διατηρεί κάθε ΕΘΝΟΣ, για την απαραίτητη συνέχειά του και την ομαλή δημοκρατική διακυβέρνηση του Κράτους του. Κι αυτή την Εθνική Συνείδηση είναι που έχουν στόχο οι παγκοσμιοποιητικές επιθέσεις εναντίον του λαού μας και την διάλυση αυτού του ίδιου του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ. Και είναι αυτή η ΕΘΝΙΚΗ σύνδεση που έχει η Ελληνική Φυλή και την διατηρεί ως κόρη οφθαλμού μέχρι σήμερα. Κι είναι αυτή η πεποίθηση του ελληνικού λαού, πως θεωρεί υποχρέωσή του να διατηρήσει την συνέχειά του, όπως του αξίζει στους ΑΙΩΝΕΣ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ! 

29 ΜΑΙΟΥ 1453-29 ΜΑΙΟΥ 2015, ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΩΣΗ ΣΤΟ… «ΞΑΝΘΟ ΓΕΝΟΣ»

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

«Οι Τούρκοι τα κόλλυβα τα έχουν στη μέση τους. Θα πάθουν μεγάλο κακό. Τότε θα επέμβει από πάνω ο Ρώσος και θα γίνει όπως τα λέει η προφητεία του Αγίου Κοσμά. Οι μεγάλοι θα φροντίσουν… Την Κωνσταντινούπολη οι Έλληνες πρέπει να τη φυλάξουν. Και, έτσι, ο Θεός θα τη χαρίσει σε μας. Θα μας βοηθήσει ο Θεός, γιατί είμαστε Ορθόδοξοι».
Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Μάιος 1453. Οι Οθωμανοί βρίσκονταν έξω από τα τείχη της Βασιλεύουσας και η πολιορκία συνεχίζεται. Σε μήνυμα του Μωάμεθ του δευτέρου προς τον αυτοκράτορα να παραδοθεί, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος του απαντά με τον γνωστό ιστορικό τρόπο : «Τὸ δὲ τὴν πόλιν σοὶ δοῦναι οὔτ’ ἐμὸν ἐστίν οὔτ’ ἄλλου τῶν κατοικούντων ἐν ταύτῃ• κοινῇ γὰρ γνώμῃ πάντες αὐτοπροαιρέτως άποθανοῦμεν καὶ οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν». 

Αυτός ήταν ο χαρακτηριστικός λόγος της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, της πιο μοναδικής, μακρόχρονης και Ορθόδοξης αυτοκρατορίας στην παγκόσμια ιστορία.
Λίγα χρόνια πριν, μόλις το 1440, ο Γεννάδιος Σχολάριος είχε βρει και είχε αποκωδικοποιήσει μια προφητική επιγραφή στον τάφο του Μέγα Κωνσταντίνου στον ναό των Αγίων Αποστόλων που έγραφε τα εξής: «Τη πρώτη της Ινδίκτου, η βασιλεία του Ισμαήλ ο καλούμενος Μωάμεθ, μέλλει δια να τροπώση γένος των Παλαιολόγων, την Επτάλοφον κρατήσει, έσωθεν βασιλεύσει, έθνη πάμπολα κατάρξει, και τας νήσους ερημώσει μέχρι του Ευξείνου Πόντου. Ιστρογείτονας πορθήσει τη ογδόη της Ινδίκτου, εις τα βόρεια τα μέρη μέλλει δια να στρατεύση τη δεκάτη της Ινδίκτου τους Δαλμάτας τροπώσει, πάλιν επιστρέψει έτι χρόνον, τοις Δαλμάτοις πόλεμον εγείρει μέγαν μερικόν τε συντριβήναι και τα πλήθη και τα φύλα συνοδή των εσπερίων δια θαλάσσης και ξηράς τον πόλεμον συνάψουν, και τον Ισμαήλ τροπώσουν. Το απόγονον αυτού βασιλεύσει έλαττον μικρόν ολίγον. Το δε ξανθόν γένος άμα μετά των πρακτόρων όλον Ισμαήλ τροπώσουν, την Επτάλοφον επάρουν μετά των προνομίων. Τότε πόλεμον εγείρουν έμφυλον ηγριωμένον, μέχρι της πεμπταίας ώρας και φωνή βοήσει τρίτον, στήτε, στήτε, στήτε, μετά φόβου σπεύσατε πολλά σπουδαίως εις τα δεξιά τα μέρη άνδρα εύρητε γενναίον θαυμαστόν και ρωμαλέον, τούτον έξετε. Δεσπότην, φίλος γαρ εμού υπάρχει. Και αυτόν παραλαβόντες, θέλημα εμού πληρούται». 

Η προφητική αυτή επιγραφή προλέγει την νίκη των «Ασιατών υπανθρώπων», τα γεγονοτα που ακολούθησαν και την πτωση της Πολης. Στη συνέχεια μιλάει για την συντριβή των Τούρκων από την Ρωσία σε έναν πόλεμο που θα γίνει σύντομα! Προλέγει πως η Κωνσταντινούπολη θα κυριευθεί από τους Ορθόδοξους Ρώσους (Το δε ξανθόν γένος άμα μετά των πρακτόρων όλον Ισμαήλ τροπώσουν, την Επτάλοφον επάρουν μετά των προνομίων). Και από εκεί πέρα θα ακολουθήσει και θα γίνει φοβερός πόλεμος (Τότε πόλεμον εγείρουν έμφυλον ηγριωμένον)…

Ο πόλεμος αυτό δεν θα είναι σαν τους άλλους. Θα είναι ο πόλεμος της Νέας Τάξης για την ολοκληρωτική της επικράτηση και την μετατροπή των ανθρώπων σε ελεγχόμενες πλαστικές κάρτες χωρίς καμία ταυτότητα. Θα είναι ο πόλεμος ενάντια στους προμαχώνες της αντίστασης στην υποδούλωση του ανθρωπινού γένους, δηλαδή ενάντια στην Ορθοδοξία της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ενάντια στο Ξανθό Γένος.

Σε όλα αυτά υπάρχει και η γεωπολιτική διάσταση και ερμηνεία, αρκεί να ενημερώνεται κανείς με τον «ορθό» τρόπο. Τσετσενία, Γεωργία, Μαύρη Θάλασσα, Ιράκ, Λιβύη, Συρία, Ουκρανία, Ομπάμα, Γερμανία των Μέρκελ και Σόϊμπλε, BRICS, Ιράν, Αίγυπτος Ισραήλ, Τουρκία, ενεργειακοί αγωγοί, ΑΟΖ, Αιγαίο, Κυπριακό, Στενά, Κωνσταντινούπολη, ΝΑΤΟ, Ρωσία και στο μέσον όλων αυτών, η Ελλάδα των προδοτών και των μνημονίων, αλλά και των Οσίων και Αγίων. Η Ελλάδα που δίδαξε τις ανθρώπινες αξίες σε όλο τον κόσμο και έκανε τον χριστιανισμό οικουμενική θρησκεία.  Η Ελλάδα της Κωνσταντινούπολης! Ο νοών…νοείτω!

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Γιατί το Άγιο Πνεύμα εμφανίσθηκε με τη μορφή πύρινης γλώσσας κατά την Πεντηκοστή;

Όταν ο Κύριος βαπτίσθηκε στον Ιορδάνη το Άγιο Πνεύμα εμφανίσθηκε εν είδει περιστεράς. Εμφανίσθηκε όχι για να προσθέσει κάτι στον Χριστό, αλλά συμβολικά, έτσι ώστε να δείξει αυτό που υπάρχει μέσα στον Χριστό: την ακακία, την καθαρότητα και την ταπεινότητα.
Αυτό συμβολίζει το περιστέρι.

Όταν οι απόστολοι συγκεντρώθηκαν την πεντηκοστή ημέρα από την ήμερα της Ανάστασης, το Άγιο Πνεύμα εμφανίσθηκε με τη μορφή πύρινων γλωσσών. Εμφανίσθηκε ως πύρινη γλώσσα για να τους αφαιρέσει κάτι και να τους προσθέσει κάτι.

Δηλαδή, να αφαιρέσει από αυτούς κάθε αμαρτία, κάθε αδυναμία, φόβο και ακαθαρσία της ψυχής και να τους δωρίσει τη δύναμη, το φως και τη ζεστασιά. Οι πύρινες γλώσσες επισημαίνουν συμβολικά αυτά τα τρία: τη δύναμη, το φως και τη ζεστασιά.

Γνωρίζεις ότι το πυρ είναι δυνατό, γνωρίζεις πως φωτίζει και ζεσταίνει. Αλλά όταν μιλάς για το Αγιο Πνεύμα πρόσεξε να μην σκέπτεσαι υλικά αλλά πνευματικά. Γίνεται λόγος λοιπόν, για την πνευματική δύναμη, για το πνευματικό φώς και για την πνευματική ζεστασιά.

Και αυτά είναι: η δυνατή θέληση, ο φωτισμένος νους και η ζέση της αγάπης. Μ΄αυτά τα τρία πνευματικά όπλα εξόπλισε το Αγιο Πνεύμα τους στρατιώτες του Χριστού για να αντιμετωπίσουν τον κόσμο. Ο Διδάσκαλος τους είχε απαγορεύσει ακόμα και ράβδο να φέρουν από τα επίγεια όπλα. 

Γιατί το πυρ εμφανίζεται με τη μορφή γλωσσών πάνω άπό τα κεφάλια τους;

Επειδή οι απόστολοι έπρεπε μέσω της γλώσσας να κηρύξουν στους λαούς το χαρμόσυνο νέο, την ευαγγελική αλήθεια και ζωή,την επιστήμη της μετάνοιας και της συγχώρεσης.

Με τον λόγο έπρεπε να μάθουν με τον λόγο να θεραπεύουν, με τον λόγο να παρηγορούν, με τον λόγο να αγιάζουν και να καθοδηγούν, με τον λόγο να φροντίζουν την Εκκλησία. Επίσης, με τον λόγο να αμύνονται, αφού τους είπε ό Οδηγός να μην φοβούνται τους διώκτες και να μην υπερασπίζονται εαυτούς στα δικαστήρια κατά το δοκούν, επειδή είναι απλοί άνθρωποι, και τους βεβαίωσε: «Ου γαρ υμείς έστε οι λαλούντες αλλά το Πνεύμα του πατρός υμών το λαλούν εν υμίν» (Ματθ. 10,20). Θα μπορούσαν άραγε να μιλούν τη συνηθισμένη γλώσσα των ανθρώπων για το μέγιστο χαρμόσυνο νέο το όποιο έφθασε ποτέ στα αυτιά των ανθρώπων, ότι ο Θεός εμφανίσθηκε στη γη και άνοιξε στους ανθρώπους τις πύλες της αθάνατης ζωής;

Θα μπορούσε άραγε ο άνθρωπος με τη θνητή ανθρώπινη φύση να διαδώσει αυτό το ζωοποιό βάλσαμο μέσα από τη δυσωδία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και μάλιστα έως την άκρη του κόσμου; Με τίποτα και ποτέ. Μόνο το πύρινο Πνεύμα του Θεού μπορούσε να το κάνει, το οποίο διά στόματος αποστόλων σκόρπισε ουράνιες σπίθες στο επίγειο σκοτάδι.

Αλλά, άνθρωπε, δεν αισθάνθηκες ποτέ το Πνεύμα του Θεού μέσα σου; Δες, και εσύ είσαι βαπτισμένος με Πνεύμα· με νερό και Πνεύμα. Άραγε ποτέ δεν σε ξάφνιασε μέσα σου κάποια μεγάλη και φωτεινή σκέψη, σιωπηρός λόγος του Αγίου Πνεύματος; Ποτέ δεν σε ξάφνιασε σαν άνεμος και δεν φούντωσε μέσα στην καρδιά σου η αγάπη για τον Δημιουργό σου φέρνοντας σου δάκρυα στα μάτια; 

Παραδώσου στην θέληση του Θεού και φύλαξε αυτό που δονεί την ψυχή· θα γνωρίσεις το θαύμα της Πεντηκοστής, που στάθηκε πάνω από τους αποστόλους.
Ειρήνη και χαρά από το Άγιο Πνεύμα.
 
(ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ, Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται, Εκδ. Εν πλω, σ. 104)

πηγή: anavaseis.blogspot.gr

το είδαμε ΕΔΩ

''ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ'' ΚΑΙ ΔΕΙΚΤΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ: ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ''ΛΟΒΟΤΟΜΗΣΟΥΝ''.

Πηγή: Identità.com 
Μετάφραση: Ελευθέριος Αναστασιάδης 

Αυτές τις ημέρες δημοσιεύτηκαν δύο ενδιαφέρουσες μελέτες πάνω στην νοημοσύνη και το συσχετισμό της με την λεγόμενη ''φυλετική προκατάληψη''. Ακόμη μία φορά, αποδείχθηκε ότι υπάρχει ένας θετικός συσχετισμός: όσο μειώνεται η νοημοσύνη, τόσο μειώνεται και ο ''ρατσισμός''. 

Οι δύο μελέτες για τις οποίες θα μιλήσουμε, ανέλυσαν την επίδραση της ηλεκτρικής διέγερσης του εγκεφάλου-ηλεκτροσόκ χαμηλής έντασης (tDCS [Διακρανιακή διέγερση συνεχούς ρεύματος]) πάνω στο Δείκτη Νοημοσύνης (IQ) και στη συμπεριφορά των ατόμων έναντι διαφορετικών προσώπων. 

Η πρώτη μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο Behavioural Brain Research, προσπάθησε να κατανοήσει την επίδραση αυτής της tDCS πάνω στην αύξηση του IQ. Το αποτέλεσμα ήταν ότι ανακαλύφθηκε μία αρνητική επίδραση. Η αρνητική επίδραση ήταν συγκεντρωμένη ιδιαίτερα σε μία από τις μετρήσεις του Δείκτη Νοημοσύνης, εκείνη του αντιληπτικού συλλογισμού. 

Ο αντιληπτικός συλλογισμός είναι μία κατηγορία μη λεκτικού ρευστού συλλογισμού, δηλαδή η ικανότητα να σκέπτεσαι λογικά και να εφαρμόζεις την λογική σε νέα προβλήματα, επινοώντας καινοτόμες λύσεις. Πρόκειται για μία από τις τέσσαρις ομάδες συλλογισμού δοκιμασμένες από την Weschsler Intelligence Scale for Children. Ακόμη πιο ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι οι ερευνητές, αναλύοντας ακόμη πιο λεπτομερώς την κατηγορία του αντιληπτικού συλλογισμού, ανακάλυψαν ότι η αρνητική επίδραση είναι ακόμη πιο ισχυρή σε μία υποκατηγορία του, όπου οι συμμετέχοντες, αφού έβλεπαν δύο ομάδες συμβόλων έπρεπε να κατανοήσουν ποιο ήταν το σύμβολο που έλειπε από την άλλη ομάδα: δεν μπορούσαν να το βρουν. Αυτό κρατήστε το στο μυαλό, γιατί θα είναι χρήσιμο στην κατανόηση της επόμενης μελέτης που θα σας παρουσιάσουμε. 

Η μελέτη του Leiden Institute of Brain and Cognition, δημοσιευμένη στο Brain Stimulation, «Reducing Prejudice Through Brain Stimulation» έδειξε ότι τα άτομα που υποβλήθηκαν σε tDCS η οποία χορηγήθηκε στο μετωπικό μέρος του εγκεφάλου, εμφανίζουν μία έντονη μείωση της ''φυλετικής προκατάληψης''. Εν ολίγοις: δεν αντιλαμβάνονται διαφορές μεταξύ ατόμων που έχουν διαφορετική φυλετική\εθνική καταγωγή. 

Πέραν του ανησυχητικού κινήτρου που οδήγησε σε αυτή τη μελέτη, το οποίο μπορείτε να φανταστείτε (τη δημιουργία ''λοβοτομημένων'' ατόμων, ίσως με τη χρήση μελλοντικών φαρμάκων),οι δύο αυτές μελέτες συνδυαζόμενες μεταξύ τους αποδεικνύουν ότι: όταν η νοημοσύνη μειώνεται, ακολουθεί μία μείωση του λεγόμενου ''ρατσισμού''. Και προσοχή, με τον όρο ''ρατσισμό'' δεν εννοούμε το ''μίσος προς κάποιους'', αλλά την αντίληψη της ύπαρξης ποιοτικών διαφορών. 

Θυμηθείτε το αποτέλεσμα της πρώτης μελέτης: βλέποντας δύο ομάδες συμβόλων έπρεπε να κατανοήσουν ποιό ήταν το σύμβολο που έλειπε από την άλλη ομάδα. Ιδού, όποιοι κηρύσσουν την υποδοχή των ξένων είναι ανίκανοι να αναγνωρίσουν το σύμβολο που λείπει. Το πρόβλημα είναι ότι βρίσκονται στην κυβέρνηση. Στα κόμματα. Στην τηλεόραση. Και είναι όλοι, βάσει του πειράματος, ηλίθιοι. 

Καταλήγοντας: ήθελαν να καταλάβουν πως μπορούν να μας κάνουν όλους ''φίλους των μεταναστών'' και ανακάλυψαν ότι ο μόνος τρόπος για να το επιτύχουν είναι να μας καταστήσουν όλους πιο ηλίθιους. 

Έφθασαν μάλιστα στο σημείο να προπαγανδίζουν την ηλεκτρική ''λοβοτόμηση'' στο YouTube...

πηγή

Εκδηλώσεις για τον τελευταίο αυτοκράτορά μας Κωνσταντίνο Παλαιολόγο.

ΤΙΜΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟ. 

Εσπερινό και Τρισάγιο στη μνήμη του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου διοργανώνουν ο ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ, το ΚΙΝΗΜΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και οι ΔΕΣΜΟΙ ΕΛΛΗΝΩΝ στη Εκκλησία του νοσοκομείου του Αγ. Παύλου (Φοίνικας Θεσσαλονίκης) την Δευτέρα 8 Ιουνίου και ώρα 7 μμ. 

Για τον Μαρμαρωμένο Βασιλιά θα μιλήσει ο λέκτορας του Πανεπιστημίου Μακεδονίας Νικόλαος Βασιλειάδης και θα ακολουθήσει καφές στο Royale cafe, Πλαστήρα 1, Αρετσού.

Σκέψεις στο Ευαγγέλιο της Κυριακής 31 Μαΐου - Της Πεντηκοστής.

Ἡ ἑορτή τῆς Πεντηκοστῆς μᾶς ἀποκαλύπτει γιά μία ἀκόμη φορά τό μεγαλεῖο τῆς πίστεώς μας, ἀφοῦ εἴμαστε κλημένοι σέ ἄπειρη αὔξηση μετοχῆς στό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί συγχρόνως μᾶς δείχνει τίς δυσκολίες πού ὑπάρχουν λόγω τῶν δικῶν μας ἁμαρτιῶν καί ἀδυναμιῶν. 

Πρωτ. Γεωργίου Δορμπαράκη 

῾...καί ἐπλήθησαν ἅπαντες Πνεύματος ῾Αγίου...᾽ (Πρ. ᾽Απ. 2, 4 ) 

Δέκα ἡμέρες μετά τήν ᾽Ανάληψη τοῦ Κυρίου ἡ ᾽Εκκλησία μας ἑορτάζει τό γεγονός τῆς Πεντηκοστῆς, τότε πού τό Πνεῦμα τό ῞Αγιον κατῆλθε καί ἐπιφοίτησε στίς κεφαλές ὅλων τῶν μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ, στά ᾽Ιεροσόλυμα. 

Μέ τήν ἐπιφοίτηση αὐτή ἀρχίζει ἡ ἱστορία τῆς ᾽Εκκλησίας, γι᾽ αὐτό καί ἡ Πεντηκοστή θεωρεῖται ἡ γενέθλια ἡμέρα της. Ἡ κάθοδος τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος ἀποτελεῖ τήν ἐκπλήρωση τῆς ὑποσχέσεως τοῦ Κυρίου ὅτι θά ἔλθει ἄλλος Παράκλητος μετά τή δική Του ᾽Ανάληψη, ὁ ῾Οποῖος θά μείνει μαζί μέ τούς μαθητές Του καί θά τούς διδάξει καί ὁδηγήσει ῾εἰς πᾶσαν τήν ἀλήθειαν᾽ (᾽Ιωάν. 16, 13). 

Τό ῞Αγιον Πνεῦμα ἐρχόμενο στόν κόσμο ῾ὅλον συγκροτεῖ τόν θεσμόν τῆς ᾽Εκκλησίας᾽ καί παραμένει σ᾽ αὐτήν ὡς ἡ ψυχή τῆς ᾽Εκκλησίας, κατά συνέπεια ἡ ᾽Εκκλησία μέ τή διηνεκή παρουσία τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος ζεῖ μία διαρκή Πεντηκοστή. 

Ζωή ἔκτοτε στήν ᾽Εκκλησία σημαίνει ζωή ἐν ῾Αγίῳ Πνεύματι, κάτι πού διαπιστώνεται κ α ί στή διδασκαλία τῆς ᾽Εκκλησίας κ α ί στή λατρεία της κ α ί στήν ἀσκητική της ζωή καί πού δέν ἔχει καμμία σχέση μέ τό νομικό-τυπικό πνεῦμα τοῦ ᾽Ιουδαϊσμοῦ ἤ μέ τήν καπηλεία τοῦ Πνεύματος ἀπό τίς διάφορες προτεσταντικές ὁμάδες, ἀλλά εἶναι ἐλευθερία καί ἀγάπη καί παράκληση. ᾽Από τήν ἄποψη αὐτή ἡ ἐμπειρία τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος καί ἡ μετοχή στίς δωρεές Του (πρέπει νά) ἀποτελοῦν στοιχεῖα ζωῆς ὅλων τῶν μελῶν τῆς ᾽Εκκλησίας, δηλαδή στήν πραγματικότητα τό κάθε μέλος της, ἄν ὀρθά εἶναι μέλος, πρέπει νά βρίσκεται σέ μία συνεχή κατάσταση ἐκπλήξεως, σέ μία πορεία πνευματικῆς αὐξήσεως, ῾ἀπό δόξης εἰς δόξαν᾽. Διότι ἀκριβῶς εἶναι μέτοχος τοῦ ἀπείρου Θεοῦ - ῾Αγίου Πνεύματος. 

Μέ τόν τρόπο αὐτό ὁ πιστός γίνεται ὡς μέλος τῆς ᾽Εκκλησίας πνευματικός. Πνευματικός δέν εἶναι αὐτός πού θεωρεῖται ἔτσι ἀπό τόν πολύ κόσμο: ὁ ἄνθρωπος τῶν γραμμάτων καί τῶν τεχνῶν, ὁ ἐπιστήμονας, ὁ ποιητής, ὁ ἠθοποιός. Μᾶλλον μπορεῖ νά θεωρηθεῖ κι αὐτός πνευματικός, ἀλλά ὄχι μέ τή χριστιανική κατανόηση τοῦ ὅρου: ἀσχολεῖται μέ τό ἀνθρώπινο πνεῦμα καί ὄχι μέ τό ῞Αγιον Πνεῦμα. Γιά τούς χριστιανούς πνευματικός εἶναι αὐτός πού ἔχει ἐμπειρία τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος, πού τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ κατοικεῖ σέ αὐτόν. ῾Ὑμεῖς δέ οὐκ ἐστέ ἐν σαρκί, ἀλλ᾽ ἐν Πνεύματι, εἴπερ Πνεῦμα Θεοῦ οἰκεῖ ἐν ὑμῖν᾽ λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, γιά νά συνεχίσει: ῾Εἰ δέ τις Πνεῦμα Χριστοῦ οὐκ ἔχει, οὗτος οὔκ ἐστιν αὐτοῦ᾽ (Ρωμ. 8,9). Κι ὁ ἅγιος Χρυσόστομος παρατηρεῖ ἐπ᾽ αὐτοῦ ὅτι ὁ ἄνθρωπος λέγεται πνευματικός ῾ἀπό τῆς τοῦ Πνεύματος ἐνεργείας᾽. 

Μιλώντας ὅμως γιά μετοχή στό ῞Αγιον Πνεῦμα στόν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας, μιλᾶμε γιά ἕνα γεγονός πού παραπέμπει κατ᾽ εὐθεῖαν στόν ἴδιο τόν Χριστό. Ἡ ἐν ῾Αγίῳ Πνεύματι ζωή εἶναι ἡ ἐν Χριστῷ ζωή. Αὐτό συμβαίνει διότι τόν Χριστό Τόν γνωρίζουμε στόν βαθμό πού τό ῞Αγιον Πνεῦμα μέσα στήν ᾽Εκκλησία Τόν φανερώνει στίς καρδιές μας. ῎Αν τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ δέν ἐνεργοῦσε μέσα μας, ἄν ᾽Εκεῖνο δέν μᾶς φώτιζε, ὁ Χριστός μπορεῖ νά εἶχε ἐπιτελέσει τό ἀπολυτρωτικό Του ἔργο γιά τή σωτηρία τοῦ κόσμου, ἀλλά θά παρέμενε ἕνας ξένος γιά ἐμᾶς. 

Εκεῖνο πού τό γενικό ἔργο σωτηρίας τοῦ Χριστοῦ τό ἔκανε καί τό κάνει οἰκεῖο, δικό μας, εἶναι τό τρίτο πρόσωπο τῆς ῾Αγίας Τριάδος, τό Παράκλητον Πνεῦμα, τό ῾Οποῖο ὁ Κύριος ἔστειλε στόν κόσμο μετά τήν ἄνοδό Του στούς Οὐρανούς, ἐνεργοποιώντας ἔτσι τήν ἵδρυση τῆς ᾽Εκκλησίας ὡς ζωντανοῦ σώματός Του ἀπό τόν ῎Ιδιο. Ὅπως τό εἶπε, ἄλλωστε, παρηγορώντας τούς μαθητές Του: ῾᾽Εάν ἐγώ μή ἀπέλθω, ὁ Παράκλητος οὐκ ἐλεύσεται πρός ὑμᾶς᾽ (᾽Ιωάν. 16, 7). ῎Ετσι ὁ ἄνθρωπος εἰσέρχεται στήν ᾽Εκκλησία, καλούμενος οὐσιαστικά ἀπό τόν ῎Ιδιο τόν Θεό - ῾οὐδείς δύναται ἐλθεῖν πρός με, ἐάν μή ὁ πατήρ μου ὁ πέμψας με ἑλκύσῃ αὐτόν᾽ (᾽Ιωάν. 6, 44) - καί εἰσερχόμενος διά τοῦ ἁγίου βαπτίσματος καί τοῦ ἁγίου χρίσματος μετέχει τῶν ἀκτίστων ἐνεργειῶν τοῦ Θεοῦ, οἱ ὁποῖες διακονούμενες ἀπό τό Παράκλητον Πνεῦμα μετά πιά τήν ᾽Ανάληψη τοῦ Χριστοῦ, Τοῦ ἀποκαλύπτουν Αὐτόν στήν καρδιά του, μέ τήν ἔννοια ὅτι τόν ἐνσωματώνουν μέσα στόν ῎Ιδιο κάνοντάς τον μέλος Χριστοῦ. Καί γενόμενος ὁ ἄνθρωπος μέλος Χριστοῦ, μετά τήν προσωπική αὐτή Πεντηκοστή του, ὁδηγεῖται κατά φυσικό τρόπο ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ Πατέρα. 

Γι᾽ αὐτό καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος σημειώνει ὅτι ῾οὐδείς δύναται εἰπεῖν Κύριον ᾽Ιησοῦν, εἰ μή ἐν Πνεύματι ῾Αγίῳ᾽ (Α´Κορ. 12,3), ὅπως καί ὁ Κύριος ἀποκάλυψε ὅτι ῾οὐδείς ἔρχεται πρός τόν Πατέρα, εἰ μή δι᾽ ἐμοῦ᾽ (᾽Ιωάν. 14,6). 

᾽Από τήν ἄποψη αὐτή κατανοοῦμε ὅτι ὁ Θεός μας εἶναι Θεός τάξεως καί ὄχι ἀκαταστασίας, ὅπως κι ὅτι ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου ἔχει χαρακτήρα Τριαδικό κι αὐτό σημαίνει ὅτι Θεολογία, Χριστολογία, Πνευματολογία, ᾽Εκκλησιολογία, Σωτηριολογία πᾶνε μαζί στήν ὀρθόδοξη πίστη καί ὁποιαδήποτε διάσπασή τους ἀποκαλύπτει τήν αἵρεση ἤ ὁδηγεῖ σ᾽ αὐτήν, ἄρα στήν ἔκπτωση ἀπό τή ζωή καί τή σωτηρία. 

Καταλαβαίνει λοιπόν κανείς εὔκολα τώρα, γιατί ὁ ἅγιος Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ τόνιζε ὅτι ῾σκοπός τῆς πνευματικῆς ζωῆς εἶναι ἡ ἀπόκτηση τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος᾽. Γιατί ὅποιος ἔχει τό ῞Αγιον Πνεῦμα ἔχει τόν ῎Ιδιο τόν Τριαδικό Θεό. Πῶς κανείς ἀποκτᾶ τό ῞Αγιον Πνεῦμα; ᾽Ασφαλῶς μέ τή συμμετοχή του στά μυστήρια τῆς ᾽Εκκλησίας. Γιατί αὐτά ἀποτελοῦν τούς κρουνούς ἀπό τούς ὁποίους προχέεται ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ στούς πιστούς. ᾽Αλλά τά μυστήρια δέν ἐπενεργοῦν θετικά κατά τρόπο μαγικό στούς ἀνθρώπους. ᾽Απαιτεῖται ἡ προσωπική τους συμμετοχή καί προσπάθεια. 

Κι ἐδῶ εἰσέρχεται κανείς σ᾽ αὐτό πού ὀνομάζουμε ἀσκητική καθαρή πνευματική ζωή. Ἡ ἀσκητική ζωή, ὡς προσωπικός ἀγώνας τοῦ ἀνθρώπου, ἀποτελεῖ τήν προϋπόθεση γιά νά ἐνεργοποιοῦνται τά μυστήρια πρός σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου καί νά μήν καταντοῦν ῾εἰς κρίμα ἤ εἰς κατάκριμα᾽. Μέ τήν παρατήρηση βεβαίως ὅτι καί ὁ ἀγώνας αὐτός δέν γίνεται ἐρήμην τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Ἡ χάρη Αὐτοῦ δίνει τή δυνατότητα καί τῆς ἀσκητικῆς ζωῆς. ῾Οὐ τοῦ θέλοντος οὐδέ τοῦ τρέχοντος, ἀλλά τοῦ ἐλεοῦντος Θεοῦ᾽ (Ρωμ. 9, 16). 

Τί μᾶς διδάσκει λοιπόν ἡ βιβλικο-πατερική παράδοση τῆς ᾽Εκκλησίας μας, πάνω στό θέμα τῆς ἀποκτήσεως τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος καί τῶν μυστικῶν τῆς ἀσκητικῆς ζωῆς; Ὅτι κανείς δέν μπορεῖ νά ἀποκτήσει τή χάρη αὐτή τῆς παρουσίας Του, νά ἔχει συνεπῶς τόν Θεό μέσα του, ἄν δέν ἀγωνιστεῖ νομίμως. Καί νομίμως σημαίνει νά ἀρχίσει μέ τή χάρη τοῦ θεοῦ τόν ἀγώνα καθάρσεως τοῦ ἑαυτοῦ του ἀπό τά ψεκτά λεγόμενα πάθη, ἰδίως κατά τοῦ κεντρικοῦ πάθους τοῦ ἀνθρώπου, τῆς φιλαυτίας (ἤ ἐγωϊσμοῦ), μέ τά παρακλάδια της, τῆς φιληδονίας, τῆς φιλαργυρίας καί τῆς φιλοδοξίας. ῎Ετσι ὁ πνευματικός ἀσκητικός ἀγώνας εἶναι στοχευμένος: ὁ πιστός καλεῖται νά μεταστρέψει τή φιλαυτία σέ φιλοθεΐα καί φιλανθρωπία, σέ ἀγάπη ἀληθινή δηλαδή, γι᾽ αὐτό καί στή θέση τῶν τέκνων τῆς φιλαυτίας θέτει τήν ἐγκράτεια, τήν ἐλεημοσύνη καί προσφορά, τήν ταπείνωση. 

Στό βαθμό πού ὁ ἐκκλησιαστικός πνευματικός αὐτός ἀγώνας γίνεται μέ σωστό τρόπο, μέ τήν καθοδήγηση δηλαδή τῶν ἁγίων μας καί τῶν ἐμπειροτέρων ἀπό ἐμᾶς χριστιανῶν, κυρίως δέ τοῦ πνευματικοῦ μας πατέρα, ἡ φιλαυτία ἐξαλείφεται, καθαρίζεται ἡ καρδιά μας καί τή θέση της παίρνει ἡ χάρη τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Ὅπου ἀγάπη ὅμως, ἐκεῖ καί ὁ Θεός, ὁ ἄνθρωπος δηλαδή φτάνει στό σημεῖο νά εἶναι κατοικητήριον ᾽Εκείνου. Τήν κατάσταση αὐτή πού ἀκολουθεῖ τήν κάθαρση τῆς καρδιᾶς τοῦ ἀνθρώπου, ὅπου ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ ἀρχίζει καί κυριαρχεῖ μέσα του, οἱ ἅγιοί μας ἔχουν ὀνοματίσει φωτισμό καί στή συνέχεια θέωση. Γι᾽ αὐτό καί συχνά ἀκοῦμε γιά τά στάδια τῆς πνευματικῆς ζωῆς: τήν κάθαρση, τό φωτισμό, τή θέωση. Εἶναι φανερό ὅτι ἀπό τά τρία αὐτά στάδια μόνο τό πρῶτο σχετίζεται ἰδιαιτέρως μέ τήν ἀσκητική προσωπική προσπάθεια, ἐκεῖ πού ὁ πιστός φανερώνει τήν ἀγαθή του προαίρεση γιά προαγωγή τῆς σχέσης του μέ τόν Θεό. 

Μολονότι καί τό στάδιο αὐτό πραγματοποιεῖται μέ τήν ἐνίσχυση τοῦ Θεοῦ, τό δεύτερο καί τό τρίτο θεωροῦνται καθαρά δῶρα τοῦ Θεοῦ, γιά τά ὁποῖα ὁ πιστός δέν πρέπει νά ἀνησυχεῖ καθόλου οὔτε καί νά τά θέτει ὡς ὅραμα καί προορισμό του. Ὁ πιστός ὡς ὅραμά του ἔχει τή σχέση μέ τόν Θεό, ἀγωνίζεται στή βασική ἐντολή τοῦ Χριστοῦ, τήν ἀγάπη, μέ τήν ὁποία καθαρίζει τήν καρδιά του, καί ἀφήνει τόν Θεό ῾ἐλεύθερο᾽ νά προσφέρει, ὅσο θέλει καί ὅποτε θέλει, τά δῶρα τῆς παρουσίας Του, τόν φωτισμό καί τή θέωση. 

Γι᾽ αὐτό καί τό οὐσιαστικότερο στοιχεῖο τελικῶς τῆς πνευματικῆς ζωῆς εἶναι ἡ ὑπομονή. ῎Ανθρωπος πού ξεκινᾶ τήν πνευματική ζωή καί ἀπαιτεῖ γρήγορα τήν ἀπόκτηση τῶν χαρισμάτων τοῦ Θεοῦ, ἤδη ἔχει βάλει ῾νάρκη᾽ στήν προσπάθειά του. Ὁ Θεός δέν εἶναι παιχνίδι ὥστε ἐμεῖς νά Τόν ῾κανονίζουμε᾽ στίς ἐνέργειές Του, ἀλλά ὁ παντοδύναμος καί πανάγαθος Θεός πού ἔχει τόν ἀπόλυτο ἔλεγχο τῶν πάντων, γνωρίζοντας τά πάντα καί στό ἔσχατο βάθος τους. ῎Ετσι ἡ ἀνυπομονησία ἀποτελεῖ σημάδι τελικῶς ταραγμένης ψυχῆς, ἄρα στήν πραγματικότητα φανερώνει τήν ἀπιστία τοῦ ἀνθρώπου καί τήν παρουσία τοῦ πονηροῦ. 

Δέν εἶναι τυχαῖο ὅτι ὁ μέγας ᾽Ισαάκ ὁ Σύρος, στά ἀσκητικά του ἔργα, μνημονεύει ἕνα σπουδαῖο Γέροντα, ὁ ὁποῖος καθοδηγώντας ἕναν ἄπειρο νεαρό μοναχό, πού ῾βιαζόταν᾽ ν᾽ ἀποκτήσει τά χαρίσματα τοῦ Θεοῦ, τοῦ ἀποκάλυψε ὅτι ὁ ἴδιος ἄρχισε νά νιώθει τά χαρίσματα αὐτά μετά τά τριάντα πρῶτα χρόνια τῆς ἔντονης ἀσκητικῆς του ζωῆς.

Ἡ ἑορτή τῆς Πεντηκοστῆς μᾶς ἀποκαλύπτει γιά μία ἀκόμη φορά τό μεγαλεῖο τῆς πίστεώς μας, ἀφοῦ εἴμαστε κλημένοι σέ ἄπειρη αὔξηση μετοχῆς στό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί συγχρόνως μᾶς δείχνει τίς δυσκολίες πού ὑπάρχουν λόγω τῶν δικῶν μας ἁμαρτιῶν καί ἀδυναμιῶν. Εἶναι στή δική μας ὅμως τήν εὐθύνη νά ἀνταποκριθοῦμε στήν κλήση αὐτή, πού συνιστᾶ καί τήν ὑψηλότερη κλήση πού ὑπάρχει στόν κόσμο: νά εἴμαστε καί νά γίνουμε ῾συγκληρονόμοι Χριστοῦ᾽ (Ρωμ. 8, 17).

πηγή

Σπαρακτικές φωτογραφίες του εφιάλτη της άνοιας.

Στην παραλία γύρω στο 2010. Οι άνθρωποί της γύρω της. Δεν μπορώ να θυμηθώ πολλά

Στα 48 της χρόνια η Jacquie Heath αρρώστησε από τη νόσο του Pick, με τις φωτογραφίες που μοιράστηκε ο γιος της στο διαδίκτυο να δείχνουν την επίδραση της πρώιμης εμφάνισης της άνοιας στη ζωή μιας οικογένειας.

"Έχω τις καλές και τις κακές μέρες μου όταν ασχολούμαι με την ασθένεια της μητέρας μου. Είχα έναν άσχημο εφιάλτη και ανέβασα στο διαδίκτυο τις φωτογραφίες.

 

2010: Λάτρευε να ανεβαίνει στη μηχανή του πατέρα μου. Αυτή η συνήθεια σταμάτησε το 2011 μετά από μια κρίση της που παραλίγο να προκαλέσει ατύχημα

Φωτογραφία του 2005: Σε ηλικία περίπου 48 ετών. Η νόσος του Pick είχε διαγνωσθεί λανθασμένα ως εμμηνόπαυση

Τα σχόλια που πήρα με οδήγησαν να πιστεύω πως αγγίζει πολύ περισσότερους ανθρώπους από ό,τι θα περίμενε κανείς.

 

Βόλτες στην παραλία. Έχανε βάρος. Δεν μπορούσε να συζητήσει

Η γέννηση του πρώτου εγγονιού της. Ανυπομονούσε χρόνια να γίνει γιαγιά

Η συμβουλή μου σε οικογένειες που καλούνται να το αντιμετωπίσουν είναι να δημιουργήσουν όσο το δυνατόν περισσότερες ευχάριστες αναμνήσεις.

 

Ακόμα ξέρει πώς να παρτάρει

Αγκαλιά με τον 14 μηνών εγγονό της. Είναι πολύ προσεκτικός μαζί της γιατί ξέρει πως είναι ιδιαίτερη

Ευτυχισμένες στιγμές στην παραλία. Είναι 58. Τα μάτια της δεν είναι πάντα ανοιχτά και όταν είναι κοιτάζει επίμονα στο κενό

Στην περίπτωσή μας, τα μέλη της οικογένειάς μου ήρθαν πιο κοντά. Οι μνήμες μπορεί να ξεθωριάσουν για κάποιον που πάσχει από άνοια, αλλά θα συνεχίσουν να ζουν για την οικογένεια και τους φίλους", σημείωσε ο γιος της Jake Heath από το Σίδνεϊ στην Αυστραλία.

 

Δεν περπατά πολύ πλέον και έχει χάσει πολλά κιλά

Ορισμένες φορές θα τη μεταφέρουμε στις μαξιλάρες της στο πάτωμα

Ακόμα χαμογελά και ξεσπά σε γέλια ορισμένες φορές. Δεν έχω ιδέα γιατί. Πραγματικά ελπίζω να πεθάνει σύντομα

Πηγή: Metro

το είδαμε ΕΔΩ

 

ΣΧΟΛΙΟ

Πραγματικά πρόκειται για μια τρομερά δύσκολη δοκιμασία για τον ίδιο τον ασθενή αλλά και για το οικογενειακό του περιβάλλον...

 

Ομως δεν μπορω να αποφύγω την κρίση μου και τις σκέψεις μου...

 

Οι λεζάντες των φωτογραφιών είναι από τον ίδιο τον γιό της....

Προσωπικά δεν καταλαβαίνω την τελευταία λεζάντα όπου ελπίζει να πεθάνει η μητέρα του σύντομα!!!!!!!!!!!

 

Εδώ βλέπουμε συμπιεσμένη ολόκληρη την δυτική ηθική και πνευματική παρακμή...

Η μητέρα του δεν αισθάνεται κάποιο πόνο και προφανέστατα δεν καταλαβαίνει τι συμβαίνει γύρω της... συνεπώς η "ελπίδα" του να πεθάνει προφανώς προκύπτει στο ότι ο ίδιος ο γιός της και πιθανότατα οι υπόλοιποι του οικογενειακού της περίγυρου κουράστηκαν να την φροντίζουν... και θέλουν να απαλλαγούν από το βάρος της...

Αυτή η καθαρά εγωιστική αντίληψη του δυτικού ανθρώπου πηγάζει από την αθεϊα του και την ψύχρανση της αγάπης μέσα του, η οποία τον οδηγεί σε απάνθρωπες λύσεις...

Αυτοί οι δυτικοί παρακμιακοί νεοταξίτες είναι που θέλουν την ευθανασία...

Αυτοί είναι που θέλουν τις ελεύθερες εκτρώσεις...

Αυτοί φεύγουν στο τέλος τέλος κατά χιλιάδες για να καταταχθούν στους τζιχαντιστές!!!!!!

Οσο η μητέρα καταλαβαίνε και τους χαμογελούσε την ανέχτηκαν τώρα πλέον δεν την χρειάζονται...

Ισως αν πονούσε και υπέφερε να μπορούσε κάποιος έστω να συζητήσει μια σκέψη του τύπου "ας την πάρει ο Θεός να μην υποφέρει (χωρίς βέβαια την ευθανασία που γίνεται στα ζώα...)"...

Ομως τώρα δεν πονάει και δεν καταλαβαίνει... Οπότε γιατί τόση πρεμούρα να πεθάνει;

Ευτυχώς ακόμα στην Ελληνορθόδοξη πατρίδα μας παρόλη την πλύση εγκεφάλου που γίνεται καθημερινά από την τηλεόραση κάποια πράγματα ακόμα τα κρατάμε...

 

Εμείς θέλουμε τον αγαπημένο μας μαζί μας μέχρι την τελευταία στιγμή που θα ορίσει ο Θεός, έστω κι αν δεν μας γνωρίζει πλέον...

Θέλουμε να τον αισθανόμαστε δίπλα μας...

Θέλουμε να ελπίζουμε στον Θεό και σε ένα θαύμα...

Θέλουμε να συνεχίζουμε εμείς να τον αγαπάμε γνωρίζοντας ότι αν ήταν καλά θα μας αγαπούσε κι αυτός...

 

Κάποτε ρώτησαν έναν παπού του οποίου η αγαπημένη του σύζυγος (η γιαγιά) είχε αλτσχάιμερ και δεν τον γνώριζε πιά...

"Μήπως θα ήταν καλύτερα να "φύγει" αφού έτσι κι αλλοιώς δεν σας γνωρίζει..."...

Κι αυτός απάντησε...

"Δεν πειράζει, την γνωρίζω εγώ"....

1453: Η πιο συγκλονιστική αφήγηση της Αλωσης από την Μαριάννα Κορομηλά! (βίντεο)

 

(από τον χρήστη Αυγερινό Χατζηχρυσό)

Η ΑΛΩΣΗ ΚΑΙ Ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΩΝ ΚΡΗΤΙΚΩΝ ΠΟΛΕΜΙΣΤΩΝ.

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Στις 29 Μαΐου 1453 έπεφτε η Κωνσταντινούπολη στα χέρια του Μωάμεθ του Πορθητή και η παγκόσμια ιστορία περνούσε σε μια νέα φάση. Οι Τούρκοι αποθανάτισαν αυτό το κοσμοιστορικό γεγονός, φυσικά σύμφωνα με τις φαντασιώσεις τους, σε μεγάλες κινηματογραφικές παραγωγές όπως ένα μέρος παραθέτουμε σε αυτό το άρθρο. Ποτέ όμως δεν ξέχασαν, ποτέ δεν ξεπέρασαν το ελληνορθόδοξο παρελθόν της Πόλης των μυστηρίων και των θρύλων που μιλούν για την μελλοντική της ανάσταση.

Μετά την άλωση της Πόλης κυκλοφόρησαν πολλοί θρύλοι στον λαό με πιο γνωστό τον θρύλο του Μαρμαρωμένου Βασιλιά, ένας θρύλος που έχει περάσει με παράδοξο τρόπο και στους Τούρκους. Ένας άλλος πιο άγνωστος αλλά πραγματικά συγκλονιστικός θρύλος, είναι ο θρύλος των Κρητικών Πολεμιστών.

Έναν από τους πύργους των τειχών της Πόλης τον υπεράσπιζαν τρία αδέρφια, άρχοντες Κρητικοί που πολεμούσαν με το μέρος των Βενετών (η Κρήτη τότε ήταν κάτω από την κυριαρχία των Βενετών). Μετά την πτώση της πόλης τα τρία αδέρφια και οι άντρες τους εξακολουθούσαν να πολεμούν και παρά τις λυσσώδεις προσπάθειες τους οι Τούρκοι δεν είχαν κατορθώσει να καταλάβουν τον πύργο.

Για το περιστατικό αυτό ενημερώθηκε ο Σουλτάνος και εντυπωσιάστηκε από την παλικαριά τους. Αποφάσισε, λοιπόν, να τους επιτρέψει να φύγουν με ασφάλεια από τον πύργο και να πάρουν ένα καράβι με τους άντρες τους και να γυρίσουν στην Κρήτη. Πραγματικά η πρόταση του έγινε δεκτή με τη σκέψη ότι έπρεπε να μείνουν ζωντανοί για να πολεμήσουν να ξαναπάρουν τη Βασιλεύουσα πίσω από τους απίστους. Έτσι οι Κρητικοί επιβιβάστηκαν στο πλοίο τους και ξεκίνησαν για το νησί τους.

Το πλοίο δεν έφτασε ποτέ στην Κρήτη και ο θρύλος λέει ότι περιπλανιούνται αιώνια στο πέλαγος μέχρι τη στιγμή που θα ξεκινήσει η μάχη για την ανακατάληψη της Πόλης από τους Έλληνες. Τότε το πλοίο των Κρητικών θα τους ξαναφέρει στην Κωνσταντινούπολη για να πάρουν και αυτοί μέρος στη μάχη και να ολοκληρώσουν την αποστολή τους και το ελληνικό έθνος να ξανακερδίσει την Πόλη.

Η Κωνσταντινούπολη για τους Τούρκους είναι ένα κινηματογραφικό θέαμα γεμάτο ιστορικές ανακρίβειες. Ήταν είναι και θα είναι πάντα ξένοι, όπως το καταλαβαίνει κάνεις αν περιδιαβεί μόνος του τις απέραντες φτωχογειτονιές της Πόλης γεμάτες από επήλυδες μετανάστες της Ανατολίας χωρίς καμία ταυτότητα.

Για τους υπερασπιστές της από την Κρήτη, για όλους εμάς, ήταν είναι και θα είναι για πάντα η πραγματική πρωτεύουσα του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας όσα κινηματογραφικά έργα και αν προβάλλουν, όσοι αιώνες και αν περάσουν. Είναι η Κωνσταντινούπολη μας και ποτέ η İstanbul των ξένων απίστων κατακτητών! 

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

OI ΕΘΝΟΚΤΟΝΟΙ.

Όσο πιό ηλίθιος γίνεται κάποιος τόσο περισσότερο αγνοεί τις διαφορές μεταξύ των φυλών των ανθρώπων. Σας ακούγεται προφανώς περίεργο, καθώς τα ΜΜΕ σας βομβαρδίζουν διαρκώς με το αντίθετο μήνυμα, αλλά η πραγματικότητα αποδεικνύεται πως είναι ακριβώς η αντίστροφη από αυτή που υποστηρίζει το σύστημα.  

Γράφει ο Ελευθέριος Αναστασιάδης 

Εμείς έχουμε πένθος κάθε φορά που ένα αποβατικό μέσο φορτωμένο με παράνομους μετανάστες, καλύτερα θα ήταν να ονομάζονται ''εισβολείς'', φθάνει εντός των συνόρων μας. Και το πένθος μετατρέπεται σε έντονο προβληματισμό για τις εικόνες ακτοφυλάκων που προσπαθούν να διευκολύνουν την εισβολή, για τις τοπικές κοινωνίες που αντί να διαμαρτυρηθούν έντονα, αντιδρούν παθητικά ή ακόμη και επιβοηθητικά. 

Και είναι ακόμη πιο προβληματική η αφήγηση των μέσων μαζικής ενημέρωσης για αυτά τα γεγονότα, όταν συμβαίνει ένα ατύχημα και οι παράνομοι πνίγονται στη θάλασσα. Τότε τα ΜΜΕ προσπαθούν να ρίξουν το φταίξιμο στην Ευρώπη που δεν είναι αρκετά πρόθυμη να τους υποδεχθεί. Σε κανένα από τα όχι πολύ ευφυή μυαλά των δημοσιογράφων, δεν περνά η ιδέα ότι εδώ, οι μόνοι που φταίνε είναι οι ίδιοι οι παράνομοι: αυτοί είναι που αποφάσισαν να ταξιδέψουν, αυτοί είναι που πλήρωσαν ένα σημαντικό ποσό, αυτοί είναι που αποβιβάστηκαν σε επικίνδυνα σκάφη. Αυτοί είναι που αποφάσισαν να παραβιάσουν τους νόμους ξένων χωρών. Αυτοί οι άνθρωποι γνωρίζουν ότι εκεί που πηγαίνουν δεν είναι καλοδεχούμενοι, ούτε τους επιθυμεί κανένας, αλλά παραβιάζουν τις χώρες μας χρησιμοποιώντας την συμπόνια. Και λειτουργεί. 

Αυτός είναι κόσμος που στο 99% των περιπτώσεων δεν έρχεται εδώ για να ξεφύγει από πολέμους, αλλά για να καλυτερεύσει την οικονομική του θέση. Θεμιτό γι’ αυτούς, αθέμιτο για εμάς, τους απλούς κατοίκους των χωρών προορισμού, που δεν έχουμε κανένα συμφέρον από την εισοδό τους στη χώρα μας και που πρέπει να τους συντηρήσουμε μέσω φορολογίας και να υποστούμε τα αναπόφευκτα κοινωνικά ζητήματα που προκαλούνται από τέτοια φαινόμενα. 

Στα φορτία τους οι διακινητές βάζουν πάντα καμιά γυναίκα και μερικά παιδιά: σαν ανθρώπινες ασπίδες. Και οι δημοσιογράφοι είναι πάντα έτοιμοι να κάνουν το μεγάφωνο της προπαγάνδας των διακινητών: «είναι 300 μετανάστες, μεταξύ τους υπάρχουν γυναίκες και παιδιά», είναι η τυπική φράση που συνοδεύει κάθε απόβαση. Μέσα ενημέρωσης που είναι συνένοχα αυτής της εισβολής, εξαιτίας του τρόπου που ''δίνουν'' τις ειδήσεις, κρύβοντας κάποιες και μεγαλοποιώντας άλλες. 

Τα δράματα, οι πόλεμοι και οι τραγωδίες συμβαίνουν πάντα εξαιτίας της αδυναμίας, ποτέ εξαιτίας της μη ενδοτικότητας. Ρωτήστε το Ισραήλ πόσοι μετανάστες αποβιβάζονται στις ακτές του. Κανένας, διότι γνωρίζουν ότι εκεί ο συναισθηματισμός δεν περνάει. Εκεί σε στέλνουν από όπου ήλθες.

Μέθοδοι θαλάσσιας εισβολής: αριστερά άοπλη και δεξιά ένοπλη

Καταλήγοντας: Για να αποφεύγονται οι τραγωδίες, οι δικές μας αλλά και οι δικές τους, ο μόνος σωστός και πρακτικός τρόπος αντιμετώπισης του ζητήματος είναι να στέλνεται πίσω όποιος εισέρχεται στα χωρικά μας ύδατα. 

Σε αυτό το παιχνίδι που παίζεται στις πλάτες μας, θύματα είναι και αυτοί που πείστηκαν από το διεθνές κεφάλαιο και άλλες δυνάμεις πως στην Ευρώπη τα δέντρα "καρπίζουν ευρώ" και στιβάζονται σε σάπια πλοία για να φθάσουν στη "γη της επαγγελίας". Και εάν οι "ανθρωπιστές" των ΜΜΕ πραγματικά ενδιαφέρονται για αυτούς τους ανθρώπους καλό θα είναι να αφιερώσουν το χρόνο τους στο πως μπορούν οι χώρες αποστολής μεταναστών να γίνουν λειτουργικές και όχι στο πως θα γίνουν δυσλειτουργικές οι χώρες μετάβασης με την συσσώρευση σε αυτές από παράνομους μετανάστες. 

Δεν πρέπει να υποκύπτουμε στον εκβιασμό της συμπόνιας που τα μέσα μαζικής ενημέρωσης προβάλουν 24 ώρες το 24ωρο. Εάν κάποιος παράνομος μετανάστης που ταξιδεύει μέσω θαλάσσης για να εισβάλει παράνομα σε μία χώρα, πνιγεί, καλώς ή κακώς, οι υπεύθυνοι δεν είμαστε εμείς, είναι οι διακινητές, όσοι τον έπεισαν να έρθει, ο ίδιος και οι πολιτικοί. 

Τα ΜΜΕ λοιπόν χρησιμοποιούν την ευσπλαχνία μας, που είναι ανθρώπινη, εναντίον μας. Με αυτή την έννοια, η ευσπλαχνία γίνεται ένα όπλο μαζικής καταστροφής με το οποίο επιβάλλεται στις δυτικές κοινωνίες η εισβολή. Όταν χρησιμοποιούν αυτή την τεχνική, να σκέφτεστε τις συνέπειες που είχε η παράνομη μετανάστευση στις περιοχές του κέντρου της Αθήνας και σε άλλες μεγαλουπόλεις. Εξουδετερώστε το μηχανισμό που τοποθετούν στις συνειδήσεις σας. 

Και φυσικά κανένας ''θεσμικός παράγοντας'' δεν απαντά στο ερώτημα: μία ξένη εισβολή γίνεται μόνον με τα όπλα; δηλαδή αν κάποιοι καταφέρουν να εισβάλουν και να κυριεύσουν κοινωνικά, πολιτιστικά, θρησκευτικά, οικονομικά, μία επικράτεια χωρίς την χρήση όπλων, τότε αυτός δεν θεωρείται πόλεμος; δεν θεωρείται κατοχή; δεν είναι η δολοφονία ενός έθνους; 

πηγή

Τα εμπόδια πρέπει να τα ξεπερνάμε...

(μια αφίσα από την Μαίρη Καρά)

Το νόημα της Άλωσης της Πόλης σε 6 προτάσεις από τον μεγάλο Ράνσιμαν…

Η τραγωδία ήταν τελική. 

Στις 29 Μαΐου ένας πολιτισμός σαρώθηκε αμετάκλητα. 

Άφησε μια ένδοξη κληρονομιά στα γράμματα και στις τέχνες 

Ο πολιτισμός αυτός έβγαλε χώρες ολόκληρες από την βαρβαρότητα και προσέφερε σε άλλες την εκλέπτυνση των ηθών. 

Επί 11 αιώνες η Κωνσταντινούπολη ήταν το κέντρο ενός κόσμου φωτός. 

Τώρα έγινε η έδρα της θηριωδίας, της αμάθειας, της μεγαλόπρεπης ακαλαισθησίας!

πηγή

Μέρες Αλώσεως...

Του Πάνου Χατζηγεωργιάδη 
Μέλος ένωσης μουσικοσυνθετών Αγγλίας 
Λογοτέχνης και Δημοσιογράφος 

Άλλη μια μαύρη γιορτή για τον Ελληνισμό η 29η Μαίου. Άλλη μια μουσειακού χαρακτήρα αναπόληση μιάς άλωσης αιώνες πίσω και δυστυχώς ουδείς τόσους αιώνες δεν φαίνεται να παραδειγματίζεται απο οτι συνέβει τότε και οτι οδήγησε μιά χιλιόχρονη αυτοκρατορία σε αυτό το άδοξο τέλος. 

Πριν απο κάθε άλωση προηγείται δύστυχώς ή ευτυχώς η παρακμή, η Κωνσταντινούπολη του 1453 δεν είχε να θυμίζει σε τίποτε την αίγλη της βυζαντινής αυτοκρατορίας. Δεν ήταν παρά ένα φάντασμα του πρότερου εαυτού της, ένας σαπισμένος κορμός δέντρου, ο οποίος προκειμένου να καταπέσει χρειάζονταν ένα αποφασιστικό χτύπημα. Οι τούρκοι δεν πήραν την πόλη όπως επί αιώνες θρηνούμε, αλλά εμείς διαμέσω της παρακμής επιτρέψαμε την άλωση του τότε, μιάν άλωση απο την οποίαν όπως προείπα, ο Ελληνισμός δεν διδάχτηκε ουδέν, ούτε τότε ούτε και σήμερα. 

Το βλέπεις παντού όπου στήνονται εκδηλώσεις μνήμης πως το ζήτημα δεν συγκινεί πλέον έναν λαό σε βαθιά κρίση και τα μνημόσυνα αυτά καθίστανται έργο όλο και μικρότερων κύκλων ανθρώπων, ανθρώπων που και κείνοι δεν γνωρίζουν πολλές φορές τον πραγματικό λόγο του γιατί βρίσκονται εκεί. 

Η αλήθεια είναι πως καταντήσαμε λαός μνημοσύνων, λαός γερόντων και λαός που υποκριτικά κλαίει επάνω στα ερείπια του πολιτισμού του, αδυνατώντας να συνειδητοποιήσει την Ελληνικότητα του και ως εκ τούτου υποφέρει από ραγιαδισμό, ξενομανία, πνευματική κατάπτωση, ηθική απαξίωση των πάντων, φιλοτομαρισμό, πίστη σε άθλια κατασκευασμένα τοτέμ όπως αυτό της δήθεν ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας, μιας χώρας που ζει εδώ και δεκαετίες με δανεικά και χωρίς ιδανικά, που δεν ντράπηκε την ιστορία της και απλώνει το χέρι ως ζήτουλας αενάως και τέτοιου είδους χώρες δεν έχουν ούτε μέλλον ούτε και αξία ύπαρξης αναμεταξύ των εθνών. 

Η νεολαία υποφέρει από τα απόνερα μιας κίβδηλης μεταπολίτευσης η οποία έφερε στον τόπο την ασυδοκρατία, τον κακώς εννοούμενο εγωισμό, την επιφανειακή αντιμετώπιση της ζωής, την εξάλειψη του πνεύματος και την κυριαρχία του υλικού κόσμου απέναντι του, την επικράτηση οτι επουσιώδους, την απαξίωση της πολιτικής ή την χρησιμοποίηση της μόνον προς ίδιον ώφελος, την κομματοκρατία που διέλυσε την κοινωνική συνοχή και την όποια αλληλεγγύη αν αυτή υπήρξε ποτέ μέσα σε μιά κοινωνία που έζησε καιρούς παχέων αγελάδων χωρίς να έχει την παραμικρή συναίσθηση του εαυτού της και τούτο και με προσωπική της ευθύνη αποκλειστικά. 

"Αν δεν αυτοκριθούμε, θα καταστραφούμε", γράφω όπου μπορώ και μου δίνεται βήμα, αν δεν αλλάξουμε ρότα τα βράχια είναι κοντά και το χειρότερο η καταστροφή αυτή θα είναι μεν υλική αλλά εφόσον έχει προηγηθεί η καταστροφή του πνεύματος τείνει να μας καταστήσει, σάπιο κουφάρι, φάντασμα του πρότερου εαυτού μας, που χωρίς ψυχή βαδίζουμε προς το χωνευτήρι της ευρωπαϊκής δήθεν προοπτικής μας, αυτόβουλα (;) σαν υπνωτισμένοι από τις χάντρες του ψευτοπολιτισμού που σαν άγριοι δεχθήκαμε ως αντάλλαγμα της ελευθερίας μας. 

Είμεθα άθλιοι, σαπισμένοι εώς μυελού οστέων, κοιτάμε υπό λάθος πρίσμα και απο λάθος σημείο τον κόσμο και την ζωή και αναγκαστικά οι καιροί μας μοιάζουν εκπληκτικά με τους καιρούς της άλωσης του 15ου αιώνα. Δεν υπάρχει προοπτική ανάκαμψης μέσα σε μία χώρα που έχει μάθει να ζητιανεύει απο ΄δω και απο κεί προστάτες, σε μία χώρα που χτίστηκε επάνω σε δανεικά και ταίζει τους πολίτες της καθημερινά με ανθελληνισμό, απαξίωση του κάλλους, ενδυνάμωση της αγυρτείας σε όλες της εκφάνσεις, ανάδειξη της πορνείας και της ομοφυλοφιλίας ως νέου τρόπου "μοντέρνας" ζωής αλλά και τα δήθεν ανθρώπινα δικαιώματα που πολλοί και για διάφορους λόγους μας υπενθυμίζουν όλο και πιο συχνά. Δεν υπάρχει εθνική κυριαρχία μέσα σε μια ένωση του κεφαλαίου και των τραπεζιτών, δεν υπάρχει ζωή και κανενός είδους μέλλον, παρά μόνον ως σκλάβοι και κολλύγοι στα τσιφλίκια του νέου κόσμου που χτίζουν για εμάς χωρίς εμάς. 

Σημασία για κάθε επέτειο και ιδιαίτερα κάθε μαύρη επέτειο, έχει να παραδειγματιζόμαστε από αυτήν ώστε να σώσουμε ότι είναι δυνατόν για το παρόν και το μέλλον, τόσο για εμάς όσο και για τους επόμενους. Σημασία δεν έχει να γεννιούνται παιδιά, αλλά Έλληνες που να έχουν πλήρη συναίσθηση του σε ποια χώματα πατούν, σημασία έχει να μην αναζητούμε την δήθεν κίβδηλη ευρωπαϊκή μας ταυτότητα, γέννημα του μεγάλου κεφαλαίου, αλλά να βρούμε πρωτίστως την δική μας Ελληνική, σημασία έχει τέλος να μην μένουμε προσκολλημένοι στο παρελθόν αλλά να συνδιαμορφώνουμε το παρόν και το μέλλον με βάση την βαθιά γνώση του παρελθόντος. 

Το τέλος είναι κοντά αν δεν έχει ήδη έρθει κι όσο εγώ προσωπικά παρατηρώ γέρους να συνωστίζονται σε μνημόσυνα χωρίς ίχνος νεολαίας και νέους να ασχολούνται με όλα αυτά τα παιχνιδάκια του ψευτοπολιτισμού με το βλέμμα αδειανό, οι μέρες αλώσεως και αλλοιώσεως κάθε έννοιας πραγματικής ζωής θα αποτελούν ένα καθημερινό φαινόμενο που δυστυχώς θα μου δίνουν πάντοτε την πικρή ευκαιρία να συντάσσω κείμενο όπως αυτό που μόλις διαβάσατε. 

πηγή