Κάποτε δουλεύαμε 8 ώρες, σήμερα έχουμε χάσει το μέτρημα.
Κάποτε είχαμε χρόνο να πάμε για καφέ με τους φίλους μας. Τώρα τα λέμε μέσω msn και skype.
Κάποτε είχαμε χρόνο να κοιτάμε το χρώμα του ουρανού, να ακούμε το κελάϊδισμα των πουλιών, να νιώσουμε την ευωδιά του βρεγμένου χώματος. Σήμερα τα βλέπουμε στην τηλεόραση.
Κάποτε παίζαμε με τους φίλους μας ποδόσφαιρο στις αλάνες. Σήμερα παίζουμε ποδόσφαιρο στο Playstation.
Κάποτε ζητούσαμε συγγνώμη ζωντανά. Σήμερα το γράφουμε με sms στο κινητό και με email στο διαδίκτυο.
Κάποτε κυκλοφορούσαμε με ταπεινά αυτοκίνητα 1000 κυβικών κι ήμασταν χαρούμενοι. Σήμερα έχουμε τζιπ 2000 κυβικών και στεναχωριόμαστε, που δεν έχουμε τζιπ... 3000 κυβικών.
Κάποτε αγοράζαμε ρούχα και τα είχαμε για χρόνια. Τώρα τα φοράμε δυο φορές και τα πετάμε για να πάρουμε άλλα.
Κάποτε ζούσαμε σε σπίτι 65 τ.μ. κι ήμασταν ευτυχισμένοι. Σήμερα ζούμε σε σπίτια 120 τ.μ. και δεν μας χωράνε…
Κάποτε λέγαμε καλημέρα σε έναν περαστικό και τον ρωτούσαμε για την τάδε οδό. Σήμερα μας το λέει ο navigator.
Κάποτε πίναμε νερό της βρύσης κι ήμασταν μια χαρά. Σήμερα πίνουμε εμφιαλωμένο κι... κι όλο αρρωσταίνουμε.
Κάποτε είχαμε τις πόρτες των σπιτιών ανοικτές, όπως και τις καρδιές μας. Σήμερα κλειδαμπαρωνόμαστε, βάζουμε συναγερμούς κι έχουμε και λυκόσκυλα για να μην αφήσουμε κανέναν να μας πλησιάσει. Είτε είναι καλός, είτε κακός.
Κάποτε ξυπνούσαμε πρωί-πρωί την Κυριακή, για να πάμε στην εκκλησία. Σήμερα δεν πάμε γιατί είναι... μπανάλ. Και γιατί οι παπάδες γίνανε μεσίτες κι επιχειρηματίες.
Κάποτε είχαμε 2 τηλεοπτικά κανάλια και πάντα βρίσκαμε κάτι ενδιαφέρον να δούμε. Σήμερα έχουμε 100 κανάλια και δεν βρίσκουμε κανένα πρόγραμμα που να μας αρέσει.
Κάποτε μαζευόμασταν πάντα όλη η οικογένεια γύρω απ' το κυριακάτικο στολισμένο τραπέζι κι αισθανόμασταν ενωμένοι κι ευτυχισμένοι. Σήμερα έχει ο καθένας το δικό του δωμάτιο και σπάνια να βρισκόμαστε όλοι μαζί στο τραπέζι…
Κάποτε η σκληρή δουλειά ήταν ιδανικό. Σήμερα είναι βλακεία.
Κάποτε τα περιοδικά έπαιρναν συνέντευξη απ' τον Σεφέρη. Σήμερα παίρνουν απ' τους Καρβέλες κι άλλους αστέρες...
Κάποτε μας μάγευε η φωνή του Στέλιου Καζαντζίδη, σήμερα μας ξεκουφαίνουν οι ηλεκτρονικές μαριονέτες.
Κάποτε οι τραγουδίστριες τραγουδούσαν με την φωνή. Σήμερα τραγουδούν με κάτι άλλο…. Γνωστό αλλά άγνωστο!
Κάποτε ντοκουμέντο ήταν μια επιστημονική ανακάλυψη. Σήμερα ντοκουμέντο είναι ένα ερασιτεχνικό βίντεο, που δείχνει δύο οπαδούς ομάδων να ανοίγουν ο ένας το κεφάλι του άλλου.
Κάποτε βλέπαμε στην τηλεόραση κινούμενα σχέδια με τον Μίκυ Μάους, τον Σεραφίνο, τον Τιραμόλα. Σήμερα βλέπουμε τους Power Rangers και τους Monsters με όπλα και χειροβομβίδες να σκοτώνουν και να ξεκοιλιάζουν...τους κακούς.
Κάποτε μας αρκούσε μια βόλτα με τον κοπέλα μας σε ένα ταπεινό δρομάκι της γειτονιάς. Χέρι-χέρι, να κοιτάμε τον ουρανό, να σιγοψιθυρίζουμε ένα ρομαντικό τραγουδάκι και να ταξιδεύουμε νοητά. Σήμερα πάμε διακοπές στο Ντουμπάι, στο Μαρόκο και στο Μεξικό. Κι ονειρευόμαστε ταξίδια στο Θιβέτ.
Κάποτε είχαμε το θάρρος και την λεβεντιά να λέμε «Συγνώμη έκανα λάθος». Σήμερα λέμε «Οι άλλοι φταίνε πάντα»...
Κάποτε νοιαζόμασταν για τον γείτονα, σήμερα τσατιζόμαστε αν αγοράσει καλύτερη τηλεόραση από εμάς.
Κάποτε ζούσαμε με τον μισθό μας. Σήμερα ζούμε με τους μισθούς που ΘΑ πάρουμε και τα δάνεια βέβαια... Κάποτε δεν είχαμε φράγκο, μα ήμασταν τόσο ευτυχισμένοι! Σήμερα έχουμε τα πάντα και τρωγόμαστε με τα ρούχα μας.
Κάποτε περνάγαμε υπέροχα στο ταβερνάκι της γειτονιάς, με κρασάκι, τραγούδι και κουτσομπολιό. Σήμερα... μιζεριάζουμε σε σικ ρεστοραν κολωνακιότικα και παραθαλάσσια…
Κάποτε ιδανικό ήταν να γίνεις αναγνωρισμένος. Σήμερα ιδανικό είναι να γίνεις απλά αναγνωρίσιμος.
Κάποτε μας δάνειζε λεφτά ο αδελφός μας. Σήμερα μας δανείζουν οι τράπεζες και μας τα παίρνουν όλα.
Κάποτε κοιτούσαμε στα μάτια τους φίλους και γνωστούς. ανθρώπους. Τώρα τους κοιτάμε περίεργα στην τσέπη.
Κάποτε δουλεύαμε για να ζήσουμε. Σήμερα ζούμε για να δουλεύουμε κι όχι μόνο… χωρίς να ζούμε!
Κάποτε είχαμε χρόνο για τον εαυτό μας. Σήμερα δεν έχουμε χρόνο για κανένα... Υπάρχουμε μόνο για τις ανάγκες μας!
Αυτό το «Κάποτε», το έλεγαν Ζωή....
πηγή
(μας εστάλλει από την Μαίρη Καρά)
ΣΧΟΛΙΟ
Αν και φαίνεται ότι το κείμενο γράφτηκε προ της κρίσης ωστόσο πολλά από όσα περιγράφει ισχύουν και σήμερα....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.