ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ;

Γράφει ο Ιωάννης Ασλανίδης 

«Αρχή άντρα δείξει» (ΒΙΑΣ) 

Ασφαλώς και ο τελευταίος Έλληνας γνωρίζει, για να έχει η χώρα μας ελπίδες να σωθεί από τον οικονομικό κυκεώνα που ενέπλεξαν την πατρίδα μας οι Κυβερνήσεις των τελευταίων 30-35 ετών, χρειάζεται ανάπτυξη. Η ανάπτυξη είναι το πρώτο και κύριο για την δυνατότητα εξόδου μας, από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό της χώρας από τους δανειστές της. 

Η ανάπτυξη θα προέλθει στην χώρα μας, όταν κατορθώσουμε να παράγουμε υλικά, μέσα, συσκευές και είδη πρώτης ανάγκης, τα οποία σήμερα πολλά εξ αυτών δυστυχώς εισάγονται από το εξωτερικό και όταν αυτά που παράγουμε μπορούν ν’ ανταγωνισθούν στο διεθνές εμπόριο. 

Η ανάπτυξη όμως απαιτεί ένα καλά οργανωμένο κράτος, το οποίο να βοηθά ακόμη και με κίνητρα και να εξυπηρετεί άμεσα τους Έλληνες που επιθυμούν στήσιμο διαφόρων μονάδων παραγωγής (εργοστάσια, κτηνοτροφικές σύγχρονες μονάδες, γεωργική παραγωγή κ.λπ.). 

Δυστυχώς έχουμε ένα ογκωδέστατο κράτος, το οποίο δημιουργήθηκε με την προοδευτική νοοτροπία των Κυβερνήσεων, προωθώντας του Έλληνες στον κρατικό κορβανά, εγκαταλείποντας τις παραγωγικές εργασίες και δημιουργώντας θέσεις στο δημόσιο και οργανισμούς χωρίς να χρειάζονται. 

Δυστυχώς δημιουργήσαμε ένα κράτος δυσανάλογο με τις ανάγκες μας και ένα κόστος συντηρήσεώς του που δεν αντέχει η χώρα μας. Και! το χειρότερο, δεν υπάρχει και στην ατζέντα της σημερινής κυβέρνησης, που επικίνδυνα ακροβατεί, σκέψεις για ουσιαστική οργάνωση του Κράτους και κίνητρα στους μπροστάρηδες Έλληνες και ξένους για να επενδύσουν στην δημιουργία Παραγωγικών Μονάδων για έσοδα του Κράτους και θέσεις εργασίας για τους δοκιμαζόμενους Έλληνες. 

Στις 3/3/2015 δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Forbes από τον συγγραφέα και αρχισυντάκτη και εκδότη του περιοδικού κ. Steve Forbes, ανοικτή επιστολή, στον Πρωθυπουργό της χώρας μας και τον υπουργό Οικονομικών τι πρέπει να κάνουν για να υπάρξει ελπίδα ανάπτυξης και σταδιακή απελευθέρωση της χώρας μας από τον οικονομικό στραγγαλισμό που υπέστη από την πολιτική συμπεριφορά των Κυβερνήσεων της τελευταίας τριακονταετίας, μη εξαιρούμενης και της αντιπολίτευσης της περιόδου εκείνης. 

Στο κείμενο γενικά κάμει απλές και ξεκάθαρες προτάσεις. Και! διερωτάται ο Έλλην πολίτης στην Κυβέρνηση δεν υπάρχουν μάτια για να δουν τέτοιες καλοπροαίρετες προτάσεις, επιτελεία να επεξεργασθούν αυτές, για να καταλήξει επιτέλους κάποτε και η χώρα μας, σε μια σταθερή οικονομική πολιτική, που θα συνδράμει στην ανάπτυξη; 

Κατά την γνώμη, όχι μόνον των οικονομολόγων ινστρουχτόρων, του απλού Έλληνα σκεπτόμενου πολίτη για ν’ αρχίσει να έχει ανάπτυξη η χώρα χρειάζεται τις εξής βασικές διεργασίες: 

ΠΡΩΤΟΝ: Οργάνωση του Κράτους, με ουσιαστική ιεραρχία, με δικαιώματα και υποχρεώσεις, η αποδοτικότητα δε του δημοσίου, οι ανάγκες και η πρόοδος και εξέλιξη του προσωπικού, θα γίνονται από την φυσική του Ιεραρχία μέχρι το Υπουργείο και όχι από τους εκάστοτε συνδικαλιστές του κομματικού ιερατείου των μη εργαζομένων, αλλά του Κόμματος εξουσίας. 

ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Κατάργηση πάραυτα του Συνδικαλισμού από το δημόσιο, πολύ δε περισσότερο από τα Σώματα ασφαλείας. Διότι, το Κράτος, σε μια δημοκρατική χώρα, διοικείται από Κυβερνήσεις που επιλέγει ο λαός, δεν μπορεί αυτή η Κυβέρνηση να είναι άδικη προς το προσωπικό με το οποίο αυτή διοικεί το Κράτος. Επίσης με την ουσιαστική Ιεραρχία που θα υπάρχει, αυτή θα ρυθμίζει όλα τα θέματα, ανάλογα με το μέγεθος που προβλήματος από τον απλό τμηματάρχη, έως τον αντίστοιχο Υπουργό και μέχρι τον Πρωθυπουργό της χώρας, αλλά Ιεραρχικά. Αυτή είναι η δημοκρατία όπου οι πολίτες ιδίως του δημοσίου έχουν την ευθύνη ανάλογα με τη θέση τους. Και! επιπλέον έτσι ο πολίτης που τόσο βάναυσα ταλαιπωρείται, όταν έρχεται σ’ επαφή με το δημόσιο, να μπορεί ν’ απευθύνεται για την εξυπηρέτησή του, σε προϊσταμένους που θα έχουν ουσιαστικά δικαιώματα και υποχρεώσεις. 

ΤΡΙΤΟΝ: Στο αντίστοιχο υπουργείο της Κυβέρνησης θα πρέπει να λειτουργεί (Εσωτερικών – Δημοσίας Τάξεως, Παιδείας κ.λπ.) ειδικό επιτελείο που θα απλοποιεί διαδικασίες π.χ. στο Οικονομικών όπου θα επεξεργάζονται διαδικασίες που θα διευκολύνουν και θα παροτρύνουν, Έλληνες και ξένους να έλθουν στην Ελλάδα για να επενδύσουν κεφάλαια για παραγωγή εγχώριων Υλικών ανταγωνιστικών, για δημιουργία θέσεων εργασίας και αύξηση εσόδων του Κράτους. Αντί να γίνει αυτό τα τελευταία τριάντα χρόνια γίνεται ακριβώς το αντίθετο. Εκατοντάδες επιχειρήσεις ελληνικές και ξένες έφυγαν, διότι οι Διοικούντες την χώρα, ανίκανοι και μικρόνοοι, ανάγκασαν τις Επιχειρήσεις αυτές ή να κλείσουν ή να μετακομίσουν σε γειτονικά Κράτη. Το δε χειρότερο εφάρμοσαν αυτοί οι άθλιοι λαϊκιστές, για να καλύψουν το κενό σε έσοδα και θέσεις εργασίας, την μέθοδο των δανεικών, εύκολη λύση, για πόσο όμως χρόνο. Έτσι παρέδωσαν την χώρα στους δανειστές ή αν θέλετε στους διεθνείς τοκογλύφους και όχι μόνο. 

Η πατρίδα μας μετά από δύο καταστροφικούς και φονικούς πολέμους (Β! Π.Π. & Εμφύλιος), κατόρθωσε μέσα σε είκοσι-είκοσι πέντε χρόνια, με συνετούς ηγέτες, ν’ αναγεννηθεί και να φθάσει σε οικονομική ανάπτυξη δεύτερη παγκοσμίως, οι μεγαλύτεροι πιστεύω να θυμάστε το οικονομικό θαύμα της Ελλάδος. Σήμερα δείτε που φθάσαμε. 

Δυστυχώς, παρ’ όλα αυτά, δεν παραδειγματίζονται και οι σημερινοί ηγέτες από τους λόγους της κατάντιας μας. Απλά συνεχίζουν την ίδια λαϊκίστικη πολιτική, της διχόνοιας, του διχασμού, με παντελή έλλειψη μέτρων και ενεργειών για ανάπτυξη που απαιτούν τα οικονομικά μας προβλήματα και προετοιμασίες για αντιμετώπιση των σοβαρών Εθνικών μας Θεμάτων (Συμπεριφορά και απειλές όμορων κρατών, Εθνικής παιδείας των νέων, ξενιτεμός των νέων μας, μεταναστευτικό με συνεχείς άστοχες ενέργειες κ.λπ.). Επίσης δεν έχει καμία αξία και σημασία, όταν επικαλείσαι εντολές του Ελληνικού λαού ή το Δημόσιο συμφέρον και τελικά εφαρμόζεις συντεχνιακές πολιτικές. 

«Τα μεγαλύτερα ψέματα λέγονται ύστερα απ’ το κυνήγι, κατά την διάρκεια του πολέμου και πριν από τις εκλογές» (BISMARCK) 

Ιωάννης Μ. Ασλανίδης 
Αντγος ε.α.