Ο νεκρικός θάλαμος του βασιλιά Πάκαλ και ο αρχαίος αστροναύτης του Παλένκε.

Το 1952, στην αρχαία πόλη του Παλένκε, ο αρχαιολόγος Αλμπέρτο Λούιλλιερ* εντόπισε σε μια πυραμίδα τον νεκρικό θάλαμο του βασιλιά Πάκαλ που πέθανε το 684 μ.Χ. 

Η φωτογραφία του καλύμματος της σαρκοφάγου του βασιλιά Pakal έκανε τον γύρο του κόσμου, και έφτασε κάποια στιγμή στα χέρια του πολύ παράξενου Σοβιετικού συγγραφέα και επιστήμονα Αλεξάντερ Καζάντσεφ. Ο Καζάντσεφ δεν δίστασε να δηλώσει άμεσα ότι η εικόνα αυτή αναπαριστά έναν άνθρωπο που οδηγά ένα ιπτάμενο όχημα!

Μέσω του Καζάντσεφ, η φωτογραφία έφτασε στα χέρια τού Έριχ φον Νταίνικεν. Ο Νταίνικεν συγκλονίστηκε μόλις την είδε. Την αναφέρει, από τότε, στα περισσότερα από τα πολυάριθμα βιβλία του.

Ο Νταίνικεν γράφει:
«Βλέπουμε ένα ανθρωποειδές πλάσμα, με στολή αστροναύτη, σε στάση οδηγού αγωνιστικού αυτοκινήτου με τον κορμό του γερμένο μπροστά. Κάθε παιδί θα αναγνωρίσει αυτό που βρίσκεται γύρω από το πλάσμα:

Ένας πύραυλος. Μπροστά είναι μυτερό… από την ουρά βλέπουμε να βγαίνουν φλόγες. Το πλάσμα χειρίζεται έναν αριθμό από απροσδιόριστα όργανα ελέγχου, η φτέρνα του αριστερού ποδιού πατά σε ένα είδος πεντάλ…»

Οι αρχαιολόγοι απέρριψαν φυσικά τις περιγραφές του Νταίνικεν, και είπαν ότι «πρόκειται για μια συμβολική αναπαράσταση ενός ανθρώπου που στέκεται στα πόδια του θεού του θανάτου και κοιτά το συμβολικό δικέφαλο φίδι που αναπαριστά τη ζωή.» 

Ο «πύραυλος» είναι θρησκευτικά σύμβολα και στυλιζαρισμένα άνθη καλαμποκιού…» Η απάντηση του Νταίνικεν σ” αυτές τις περιγραφές ήταν «Με διασκεδάζετε»… Κοιτάξτε προσεκτικά την απεικόνιση και βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα.

Ενδιαφέρουσες σκέψεις προκαλεί και η σύγκρισή της με το μονολιθικό μνημείο στο Ολμέκεν του Μεξικού, το οποίο έχει μια σχεδόν παρόμοια απεικόνιση ενός «πιλότου»… 

Οι τωρινοί ερευνητές των Μάγιας, πιστεύουν ότι τα σχέδια στη σαρκοφάγο, αν εξεταστούν μαζί και ταυτόχρονα, αντιπροσωπεύουν μια σύντομη ιστορία της ανθρωπότητας, παρουσιάζοντας την καταστροφή των προηγούμενων κόσμων και προσφέρουν ένα κωδικοποιημένο μήνυμα, μία προειδοποίηση από τον Pakal, για τα καταστροφικά γεγονότα που μας περιμένουν στον εγγύς μέλλον.

Στο κέντρο της σαρκοφάγου, εικονίζεται ένας πιλότος ιπτάμενου σκάφους, την ώρα που εργάζεται στο εσωτερικό του (καμπίνα). Ξεχωρίζουν διάφορα όργανα και μηχανήματα, μοχλοί, πηδάλια, έμβολα, ελατήρια, σωληνώσεις, αγωγοί και κύλινδροι. Στο αρχαίο σχέδιο πάνω στην πέτρα απεικονίζεται ένα ανθρώπινο ον, να κάθεταιμε το κορμί γερμένο προς τα εμπρός, έχοντας την στάση οδηγού σε αγώνες. 

Φαίνεται να χειρίζεται μια σειρά από ακαθόριστα όργανα, έχοντας την φτέρνα του αριστερού του ποδιού πάνω σε κάτι που μοιάζει με πετάλι. Το όχημα είναι μυτερό μπροστά, ενώ πίσω τελειώνει σε γλώσσες από φλόγες, δίνοντας την εντύπωση του πυραύλου. 

Σύμφωνα με τον Έριχ Φον Νταίνικεν, στην πλάκα που βρέθηκε στον τάφο του Πακάλ, απεικονίζεται ένας αστροναύτης που βρίσκεται στον θάλαμο ελέγχου του διαστημόπλοιου, καθώς αυτό απογειώνεται. 

Η περίφημη ταφική πλάκα του «Ναού των Επιγραφών«, μεγέθους 3,8μ Χ 2,20μ και βάρους 5 τόνων, σκέπαζε ένα μονοκόμματο ογκόλιθο-σαρκοφάγο, που περιείχε τον σκελετό του Πακάλ.

Οι Μάγιας πίστευαν σε ένα είδος παράλληλων κόσμων και παράλληλων συμπάντων. Τον Κάτω Κόσμο, ή τόπο των Νεκρών, τον Πάνω Κόσμο ή Ουρανό τον τόπο των Ουράνιων Θεών και των προγόνων, και τον Μεσαίο Κόσμο, που αντιπροσώπευε τον δικό μας φυσικό κόσμο, τον κόσμο της Ύλης. 

Οι αρχαίοι Μάγιας συμβόλιζαν αυτούς τους κόσμους και τις μεταξύ τους διασυνδέσεις σαν ένα δέντρο, που συνήθως ήταν το δέντρο σεΐμπα, το οποίο αντιπροσώπευε το ιερό «Δέντρο της Ζωής» που οι ρίζες του φτάνουν χαμηλά στον κάτω κόσμο, ενώ τα κλαδιά του αγγίζουν τον ουρανό.

Δέντρο της Ζωής 
Σε γενικές γραμμές μπορούμε να πούμε ότι το Παλένκε ακολουθεί το τριπλό σχήμα: Γη, Ουρανός και Κάτω κόσμος. 
Στο κέντρο της πόλης βρίσκονταν τα ανάκτορα του ηγεμόνα, σύμβολο της γης και της εξουσίας.  

Στα βόρεια υψωνόταν οι ναοί και οι τάφοι των αρχόντων, που μετά το θάνατο τους μετατρέπονταν σε Θεούς. Αυτό το σημείο της πόλης, συσχετισμένο με τον ουρανό, είχε συνήθως και μεγαλύτερο ύψος. 

K’inich Janaab “Pakal 

Ήταν κυβερνήτης της πολιτείας των Μάγιας του Παλένκε στην Ύστερη Κλασική περίοδο της προ-Κολομβιανής Μεσοαμερικανικής χρονολογίας. 

Πασκάλ ο Μέγας 

Κατά τη διάρκεια της μακράς βασιλείας του περίπου 68 χρόνια – τη μεγαλύτερη γνωστή ως regnal περίοδο στο Δυτικό Ημισφαίριο, και την 27η μεγαλύτερη παγκοσμίως – ο Pakal ήταν υπεύθυνος για την κατασκευή ή την επέκταση ορισμένων από των πιο αξιοσημείωτων σωζόμενων επιγραφικών μαρτυριών του Palenque και μνημειακής αρχιτεκτονικής.

Το όνομά του με ασφάλεια αποκρυπτογραφήθηκε από σωζόμενες επιγραφές των Μάγια, ως κυβερνήτης ενώ είχε γίνει γνωστός από μια ποικιλία από ψευδώνυμα και προσεγγίσεων, συμπεριλαμβανομένων Pakal (ή Πασκάλ), «Ήλιος Shield», Ήλιος», και (familiarly) και ως Πασκάλ ο Μέγας. 

Η λέξη Pakal σημαίνει » ασπίδα «στη γλώσσα των Μάγια.

Ο τάφος του Pakal στο Εθνικό Μουσείο Ανθρωπολογία

Alberto Ruz Lhuillier 

Alberto Ruz Lhuillier (27, Ιαν 1906 – 25 Αυγούστου 1979) ήταν ένας αρχαιολόγος του Μεξικού.  Ειδικεύτηκε στην προ-Κολομβιανή Μεσοαμερικανική αρχαιολογία και είναι γνωστός από το κορυφαίο Εθνικό Ινστιτούτο Ανθρωπολογίας και Ιστορίας (INAH) για τις ανασκαφές του για τους Μάγιας και του Παλένκε, όπου βρήκε τον τάφο του άρχοντα των Μάγια, Pakal.


Ο Ruz Lhuillier μερικές φορές αναφέρεται και ως ο «Χίτσκοκ της Αρχαιολογίας» 

πηγή
το είδαμε ΕΔΩ