3 Μαρτίου 1957, Κυριακή, τελευταία αποκριά, «Σήκωση», η μέρα θανάτου του Αετού. Ο ιερέας των Κεντρικών Φυλακών Λευκωσίας, Παπαντώνιος Ερωτοκρίτου, γράφει πώς είδε και κήδεψε, στις 4 Μαρτίου 1957, τον Αυξεντίου:
«Εντύπωσιν μου έκαμεν ο νεκρός του Αυξεντίου. Ο άνθρωπος που με συνώδευεν από την εκκλησίαν προς το κοιμητήριον, μου είπεν Αγγλικά «νόου φέιζ», δεν έχει πρόσωπο. Αμέσως εννόησα τι ήθελε να πη. Επειδή εγνώριζεν ότι φιλούσα τους νεκρούς ήρωας, ήθελε να με προλάβη και να μου πη ότι δεν είχε πρόσωπον ο Αυξεντίου για να τον φιλήσω. Όταν τελείωσα την ακολουθίαν, του είπα να ανοίξη το φέρετρον και το άνοιξε. Μετά δυσκολίας ξεσκέπασα μέρος του άνω μέρους του νεκρού, γιατί το σκληρό πανί, που του έβαλαν για σάβανο, εκόλλησε στο πολτοποιημένο σώμα. Δεν ξεχώριζε ούτε πρόσωπον, ούτε λαιμός. Εφαίνετο σαν μια μάζα από κρέας με πηχτό αίμα μαυρισμένο...».
Σκίζονται οι πέτρες, κατρακυλάει το βουνό σαν χαρτί, ανεμοδέρνεται στον άνεμο. Πήρε φωτιά ο ήλιος, πήρε φωτιά η γη. Βροντάει απ' άκρη ως άκρη. Ο κεραυνός γρατσουνάει τον ουρανό. Ένα παληκάρι αγωνίζεται για την Λευτεριά, ένα παληκάρι αθάνατο πεθαίνει.
Σπάει ο βοριάς. Οι πέτρες στέκουν και το βουνό αγναντεύει. Θλιμμένα ο ήλιος αγναντεύει τη γη που κοιμάται στο φλοιό της. Η δόξα δυσθεώρατη αναμένει, δίνει ψυχή, δίνει φωτιά στους άλλους που ετοιμάζονται να πάρουν την Λευτεριά στα χέρια τους, με το αίμα.
Στις 3 Μαρτίου 1957 οι Άγγλοι, ύστερα από προδοσία πληροφορήθηκαν το κρησφύγετό του κοντά στο Μαχαιρά. Το περικύκλωσαν με αυτοκίνητα και ελικόπτερα, μετά από πολύωρη μάχη και αρκετούς νεκρούς Άγγλους έριξαν βενζίνη στο κρησφύγετο και τον έκαψαν ζωντανό. Το καμένο σώμα του θάφτηκε στις 4 Μαρτίου στις Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας, στο χώρο που είναι γνωστός σήμερα ως τα φυλακισμένα μνήματα από τους Άγγλους στρατιώτες.
Ο Γρηγόρης Αυξεντίου γεννήθηκε στην κατεχόμενη, σήμερα, Λύση, της επαρχίας Αμμοχώστου, στις 22 Φεβρουαρίου 1928. Τελείωσε το δημοτικό σχολείο Λύσης και το Ελληνικό Γυμνάσιο Aμμοχώστου. Σπούδασε στη Σχολή Εφέδρων Aξιωματικών της Ελλάδας και υπηρέτησε στον Ελληνικό Στρατό, με το βαθμό του Έφεδρου Ανθυπολοχαγού. Μετά την επιστροφή του στην Κύπρο το 1953, ανέπτυξε πλούσια κοινωνική και εθνική δράση. Αρχές Ιανουαρίου του 1955 ο Γρηγόρης Αυξεντίου μυήθηκε στον αγώνα από τον Ανδρέα Αζίνα που σπεύδει να τον συναντήσει στην Ελλάδα κατώπιν οδηγιών του αρχηγού Διγενή.
Οι μάχες διαδέχονται η μια την άλλη: Αγύρτα, Λάπηθος, Πεδουλάς, Δευτερά. Στη μάχη των Σπηλιών, στις 11 Δεκεμβρίου 1955, οι Άγγλοι άφησαν πολλούς νεκρούς και τραυματίες. Πολλά και τα κουφάρια που οι αποικιοκράτες αναγκάστηκαν να μετρήσουν στα Χανδριά, το Μάρτιο του 1956. Εκεί έπεσε ένας από τους καλύτερους συντρόφους του Αυξεντίου, ο Χρήστος Τσιάρτας. Το Πάσχα του 1956 βρίσκει τον ήρωα να αναρρώνει στο ιστορικό (ιδρύθηκε το 1148) μοναστήρι του Μαχαιρά, μετά από εγχείρηση. Εκεί συνέβη και το πρωτοφανές της εμφάνισής του ενώπιον των διωκτών του, όταν πάνω από 100 Άγγλοι αξιωματικοί και στρατιώτες έζωσαν το μοναστήρι. Μεταμφιεσμένος σε καλόγερο, με γενειάδα και ράσο, ο Γρηγόρης Αυξεντίου παρουσιάστηκε και συστήθηκε στον Άγγλο επικεφαλής αξιωματικό ως ο «πάτερ-Xρύσανθος».
Στις 31 Δεκεμβρίου του 1956, παραμονή Πρωτοχρονιάς, κυκλώνεται μαζί με τα παλικάρια του στο χωριό Ζωοπηγή και ακολουθεί σφοδρή σύγκρουση. Ο Αυξεντίου τραυματίζεται, αλλά διαφεύγει, αφήνει όμως νεκρό πίσω, τον συναγωνιστή του Μάκη Γεωργάλλα.
Εκείνοι αρνούνται. Οι στιγμές είναι δραματικές. Ο «Μάστρος» ξαναπροστάζει: «εβγάτε έξω». Υπακούουν και μένει μόνος του. Εγώ - τους είπε – θα πολεμήσω και θα πεθάνω.
Πρέπει να πεθάνω. Επανέλαβε το πρέπει να πεθάνω τέσσερις φορές και κάθε φορά που το επαναλάμβανε φωτιζόταν το πρόσωπο του περισσότερο από μια λάμψη υπερκόσμια και ακτινοβόλα. Ακολουθεί τιτανομαχία. Ένας Έλληνας μέσα σε μια σπηλιά, αμύνεται ηρωικά εναντίον ενός σχεδόν συντάγματος πεζικού με βαρύ οπλισμό. Οι Άγγλοι ουρλιάζουν και καλούν τον Αυξεντίου να βγει έξω. Ο Άγγλος δεκανέας Μαράιν πήγε στην είσοδο και τον κάλεσε να παραδοθεί. Μα ριπή ακούστηκε και ο Άγγλος σωριάστηκε κάτω.
Ένας Άγγλος αξιωματικός έρριψε μια χειροβομβίδα στο κρησφύγετο που εξερράγηκε χωρίς αποτέλεσμα. Συνεχίζουν να καλούν τον Αυξεντίου να βγει. Ένας από τους συντρόφους του ο Αυγουστής Ευσταθίου, στράφηκε στους Άγγλους και τους είπε: -Αφού τον σκοτώσατε τι φωνάζετε. Τότε ένας Άγγλος τον σπρώχνει στο κρησφύγετο να βγάλει το νεκρό Αυξεντίου. Ο Αυγουστής σύρεται στο κρησφύγετο, μπαίνει μέσα και φωνάζει στα αγγλικά: Come on, we are two now. Ελάτε, τώρα είμαστε δυο. Στις εκκλήσεις των Άγγλων να παραδοθεί, ο «Λεβεντονιός»της Λύσης απαντά: «Μολών λαβέ». Και ο Λεωνίδας ανασταινόταν πάνω στα βουνά της μαρτυρικής Κύπρου…
Περνούν δέκα ώρες. Οι σφαίρες πέφτουν σαν χαλάζι. Πάνω από 40 οι νεκροί Άγγλοι. Βρέχουν την περιοχή του κρησφύγετου με βενζίνη και βάζουν φωτιά. Κόλαση πυρός. Ο Αυγουστής επιχειρεί έξοδο και συλλαμβάνεται. Οι εμπρηστικές βόμβες των μισελλήνων του Λονδίνου, λαμπαδιάζουν τα πάντα. Έτσι, καιόμενος σαν λαμπάδα, έπεσε ο Γρηγόρης Αυξεντίου, άμορφη μάζα από καμένη σάρκα, πυροβολώντας ως το τέλος. Ώρα 2 μ.μ. της 3ης Μαρτίου 1957.
Έτσι έφυγε ο ήρωας Γρηγόρης Πιερή Αυξεντίου. Το καρβουνιασμένο του σώμα τάφηκε στις 4 Μαρτίου στις Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας.
Ντίνος Ορφανός Τριμίκλινη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.