ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ.

Γράφει ο Ιωάννης Ασλανίδης 

Οι πρόγονοί μας σαν γνήσιοι Έλληνες, δημιούργησαν ένα θρύλο, που έκανε τον γύρο του κόσμου και επιπλέον υπήρξε η μαγιά της αιώνιας αξίας με την οποία γαλουχήθηκαν πολλές γενιές των Ελλήνων. Οι αγώνες των τότε Ελλήνων για την Εθνική παλιγγενεσία, ήταν τα κύρια στοιχεία της εθνικής μας Διαπαιδαγώγησης. Και! ξαφνικά … σιωπή… τώρα σιωπή… μόνο σιωπή.

Τι συνέβη, και! τι έγινε και σταδιακά τα τελευταία χρόνια έσβησε αυτή η εθνική φλόγα των Ελλήνων. Ίσως: 

- Η οικονομική ανάπτυξη της χώρας με αποτέλεσμα πλειάδα Ελλήνων νεόπλουτων και όχι μόνον να απoλέσουν τις αρχές και τις αξίες της Πατρίδος μας και να επιδοθούν μόνον στον ευδαιμονισμό; 
- Η άτολμη, χωρίς πνοή και όραμα πολιτική υπευθύνων Κυβερνήσεων, που δεν έλαβαν μέτρα, όταν έπρεπε, προτού φθάσουμε στην σημερινή κατάσταση; 
- Η εγκληματική λαϊκίστικη πολιτική Ελλήνων πολιτικάντηδων, προς ίδιον κομματικόν όφελος, με αποτέλεσμα την κομματικοποίηση των πάντων, με τελική μερική διάλυση του Κρατικού Μηχανισμού; 
- Οι ύψιστες σκοπιμότητες τινών του πολιτικού χώρου, προς εναρμόνιση με το πνεύμα της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης; 
- Μήπως τέλος, οι άφρονες ενέργειες Ελλήνων ιθυνόντων, που αυτοανακηρύχθηκαν σε δήθεν εθνοσωτήρες, λησμονήσαντες την ρήση των Αρχαίων Ελλήνων «… ουκ αεί άρχει», με αποτέλεσμα να γελοιοποιήσουν στα μάτια και την συνείδηση των νέων ιδίως γενιών τις έννοιες της Πατρίδος, του Έθνους και της Φιλοπατρίας; 

Μετά απ’ όλα αυτά, αναδύεται ένα τραγικό ερώτημα: έχει άραγε παραμείνει στην συλλογική μνήμη και συνείδηση του σημερινού Έλληνα, έστω μια μικρή θέση για τα νιάτα του 1821, που με μοναδικά όπλα την ξιφολόγχη και την φλόγα της ψυχής των για την πατρίδα, δεν δίστασαν να προσφέρουν το αίμα τους, για τα ίδια ακριβώς ιδανικά που θυσιάστηκαν, ο Λεωνίδας, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος και τόσοι άλλοι ήρωες του Ελληνισμού;

Αλλοίμονο αγαπητοί μου πατριώτες αν δεν υπάρχει, γιατί τότε ήλθε η ώρα να μεταβληθούμε σε «λαό απωλείας».

Το βαθύτερο νόημα της 25ης Μαρτίου  για εμάς τους σημερινούς Έλληνες σημαίνει και επισημαίνει: 
- «ΟΧΙ» στον άκρατο ευδαιμονισμό και στην υποδούλωση, στα υλιστικά συνθήματα και κελεύσματα της εποχής. 
- «ΟΧΙ» στον εγωκεντρισμό, στον μηδενισμό και στην ισοπέδωση των πάντων, που μετατρέπουν τον άνθρωπο σε ευάλωτες μονάδες. 
- «ΟΧΙ» σε κάθε προσπάθεια αποξένωσής μας από την εθνική και θρησκευτική μας παράδοση. 
- «ΟΧΙ» στους σύγχρονους διανοούμενους της πεντάρας, καλυπτόμενοι πίσω από την ασπίδα πανεπιστημιακού θώκου, που επιχειρούν να διαστρεβλώσουν και να αμφισβητήσουν τα αυτονόητα. 
- «ΟΧΙ» στους σύγχρονους διαμορφωτές της κοινής γνώμης, μιας ξεπεσμένης προοδευτικής νομενκλατούρας, που καταπιάνονται με θέματα εθνικής αυτοσυνειδησίας και ιστορικής μνήμης, χωρίς να έχουν τα φόντα και τις κατάλληλες προϋποθέσεις. 
- «ΟΧΙ» στην απεμπόληση των λεγόμενων «εθνικών μας θεμάτων», όπως είναι το Μακεδονικό, το Κυπριακό, οι ελληνοτουρκικές σχέσεις, το Αιγαίο πέλαγος, το Βορειοηπειρωτικό, το πρόβλημα των Τουρκικών εναγκαλισμών των Ελλήνων Μουσουλμάνων της Θράκης. 
- Και! προπαντός «ΟΧΙ» στην απεμπόληση της Ελληνικής Εθνικής Παιδείας των νέων μας. 

- «ΝΑΙ» στο να είμαστε συνεχώς με το όπλο παρά πόδας και να μην λησμονούμε ότι, δεν έχουμε την πολυτέλεια των άλλων Ευρωπαίων, να συνορεύουμε με λαούς μόνον ευρωπαϊκούς. 

ΕΠΙΛΟΓΟΣ 

- Όμως μια ενδόμυχη πίστη μας κάμει να ελπίζουμε ότι όλα αυτά τα συμπτώματα της φθοράς και της παρακμής δεν είναι παρά επιφανειακά, εποχιακά και επιπόλαια.  Ναι, μαραίνονται τα φύλλα στο εθνικό μας δένδρο. Μαραίνονται και μαδάνε επικίνδυνα. 

 Όμως η  ρίζα του αιωνόβιου δένδρου της φυλής, η ψυχή του γένους ελπίζουμε ότι είναι ικανή, όποτε χρειαστεί, να ανεβάσει νέους Ζείδωρους χυμούς και καινούργιες ανθοφόρες δυνάμεις.  Αυτή τη ρίζα κανένας κατακλυσμός, κανένας ευδαιμονισμός, δεν μπορεί, πιστεύω, να την χαλάσει.

Αν η επανάσταση του ’21 ήταν άσπιλη, ακηλίδωτη, ανεπανάληπτη τότε εμάς τους νεότερους θα μας συνέπαιρνε, απελπισία, ηττοπάθεια και φυγομαχία.

Αν πάλι οι ήρωες του ’21 ήταν αψεγάδιαστοι, τέλειοι, ατρόμητοι, τότε κάθε σύγκριση με αυτούς θα μας συνέτριβε, θα μας κονιορτοποιούσε, θα μας σφράγιζε με ανεξίτηλα ψυχολογικά προβλήματα.

Ευτυχώς για μας δεν ήσαν υπεράνθρωποι, δεν ήσαν άγιοι οι αγωνιστές του ’21 ήσαν:
Απλοί άνθρωποι σαν εμάς, με τα πάθη τους και τις μικρότητές τους και τις αδυναμίες τους ψυχικές και σωματικές. Όπως ξέρουμε όλοι:

- Ο Νικόλαος Σκουφάς ήταν μαγαζάτορας στην Άρτα.- Ο Κατσαντώνης ήταν καχεκτικός και αρρωστιάρης
- Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης ήταν μικρόσωμος και φυματικός.
- Ο Παπαφλέσσας ήταν άρπαξ, απατεώνας και ηθικά διεφθαρμένος, όπως τον είχε αποκαλέσει ο επίσκοπος Παλαιών Πατρών Γερμανός. Θα αναστήσει όμως στο Μανιάκι, καινούργιες Θερμοπύλες και θα εξασφαλίσει μεταθανάτιο δόξα. Ήταν ένας γενναίος άνδρας θα πει ο Ιμπραήμ στους αξιωματικούς του.

Οι ήρωες του ’21 παρουσιάζουν ανάγλυφες όλες τις αρετές και όλα τα ελαττώματα της φυλής μας και στις πράξεις τους βρίσκονται συμπυκνωμένες όλες οι ομορφιές και όλες οι ασχήμιες του γένους.

Ας ευχηθούμε, με την ευκαιρία της εφετινής επετείου του ’21 και ας ελπίζουμε στα δύσκολα αυτά χρόνια ιδεολογικής, κοινωνικής και πνευματικής δοκιμασίας της ανθρωπότητας να έλθει κάποτε η γενιά εκείνη των Ελλήνων που θα απαλλάξει τους Έλληνες από την κατάρα της διχόνοιας και θα κάμει το δένδρο του γένους να παραμείνει παντοτινά Αειθαλές, και Ζείδωρο. 

Ιωάννης Μ. Ασλανίδης 
Αντιστράτηγος ε.α.