Γράφει η Μαίρη Καρά
Η ΤΑΣΗ του Έλληνα να κοιτάζει ψηλά, να ανυψώσει την ανθρώπινη ύπαρξή του, να προάγει τον Πολιτισμό, τον σεβασμό στις ανθρώπινες ΑΞΙΕΣ, είναι πηγαία, νομοτελειακή κι αποδεικνύεται μέσα απ' την ιστορική συνέχειά της. Ο άνθρωπος είναι σωστό να ζει σε αρμονία με το φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον, ώστε η ΑΝΑΠΤΥΞΗ του να "ακουμπήσει" ολοκληρωτικά όλους τους τομείς της ζωής του. Μπορεί δε να εκδηλωθεί ταυτόχρονα και διαχρονικά στην οικονομική, τεχνική, τεχνολογική, κοινωνική, πολιτική και πολιτισμική εξέλιξη κάθε ΛΑΟΥ. Αυτονόητο είναι πως μπορεί να υπάρξει, μόνο όταν τελείται σε διαλεκτική αρμονία και με σεβασμό στις προαιώνιες ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ Αξίες του ανθρώπου. Όπως ακριβώς αναπτύχθηκε ο Ελληνικός Πολιτισμός ειρηνικά και δημιουργικά μέχρι… την θανάσιμη στιγμή, που ξύπνησε το… ΘΗΡΙΟ!
Η εύρυθμη λειτουργία του Ελληνικού Κράτους δέχτηκε τις πρώτες επιθέσεις στις ρίζες του πολιτισμού του, όταν το διεφθαρμένο μυαλό του εβραιοσιωνιστικού κτήνους αποφάσισε να "επέμβει" στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΚΕΨΗ! Ο λόγος αυτής της πρωτοφανούς επίθεσης αποδείχτηκε εκ των υστέρων, πως εκπορευόταν απ' το θανάσιμο προαιώνιο μίσος του για την Ελληνική ΦΥΛΗ. Εκδηλώθηκε δε με έναν οικονομικό πόλεμο εναντίον της Ελλάδας, δεδομένης της ανάγκης της για ΔΑΝΕΙΣΜΟ, την οποία όμως οι ίδιοι δημιούργησαν. Γνωστή η συμμετοχή των δοσίλογων πολιτικών, όχι όμως και του ΛΑΟΥ, ο οποίος ούτε ρωτήθηκε, ούτε ενημερώθηκε γι' αυτή την απόφαση της Κυβέρνησης, η οποία υπερέβη το ΔΙΚΑΙΟΝ!
Το ΔΙΚΑΙΟΝ είναι το σύνολο των υποχρεωτικών κανόνων, οι οποίοι ρυθμίζουν τις σχέσεις ανάμεσα στο Κράτος και τον λαό. Η λέξη προέρχεται από το ουδέτερο του επιθέτου ΔΙΚΑΙΟΣ, που σημαίνει αυτόν του οποίου οι πράξεις συμβαδίζουν με τις επιταγές της Δικαιοσύνης, της Ορθότητας και της Λογικής. Το Δίκαιον είναι μια μορφή ΚΡΑΤΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ και επιδιώκει την συμμόρφωση των πολιτών στο σύστημα ΑΞΙΩΝ και στον τρόπο συμπεριφοράς κι ενέργειάς τους. Αυτά τα χαρακτηριστικά δηλαδή που πρέπει να επιδεικνύει μια σωστή και ΔΙΚΑΙΗ διακυβέρνηση μιας ευνομούμενης Πολιτείας. (Σίγουρα όχι όμως της Ελληνικής, τουλάχιστον των τελευταίων μνημονιακών χρόνων).
Το φυσικό ΔΙΚΑΙΟ πηγάζει από τις ανάγκες του ανθρώπου ως φυσικου όντος, το ΗΘΙΚΟ έχει πηγή την Ηθική Συνείδηση του ανθρώπου κι αφορούν άγραφους κανόνες. Το ΘΕΤΟ ή ΣΥΜΒΑΤΙΚΟ είναι το Δίκαιο των κοινωνιών κι αφορά στο ΔΗΜΟΣΙΟ, που ρυθμίζει τις δημόσιες σχέσεις των ανθρώπων και στο ΙΔΙΩΤΙΚΟ, που ρυθμίζει τις ιδιωτικές σχέσεις. Η τήρηση του Δικαίου έχει μεγάλη σημασία, γιατί προστατεύει και την Πολιτεία και τον Πολίτη από αυθαιρεσίες και υπερβάσεις των ορθών κανόνων. Διασφαλίζει δηλαδή την ΤΑΞΗ, την ομαλή κοινωνική συμβίωση, την εύρυθμη λειτουργία των ΘΕΣΜΩΝ και προστατεύει τα αναφαίρετα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως είναι της Ελευθερίας και της Αξιοπρέπειας των πολιτών.
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ είναι η σταθερή και διαρκής θέληση του ανθρώπου, να αποδίδει στον καθένα αυτό που του ανήκει, σύμφωνα με τους γραπτούς ή άγραφους (ηθικούς) νόμους. Από παλαιοτάτων ετών η Δικαιοσύνη απέρρεε απ’ την ανάγκη αρμονικής συμβίωσης των ατόμων σε μια κοινωνία, ανάγκη που εξασφαλίζεται με τον σεβασμό των δικαιωμάτων κάθε ανθρώπου. Αυτό ήταν το νόημα της Δικαιοσύνης, η λειτουργία της οποίας εξαρτιόταν από την Εξουσία. Σήμερα η απονομή της έχει ανατεθεί σε ιδιαίτερο κλάδο της Εξουσίας, τον ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ, ο οποίος δικάζει τις παραβάσεις των Νόμων και λειτουργεί ανεξάρτητα απ’ τη Νομοθετική κι Εκτελεστική Εξουσία. Η απονομή της Δικαιοσύνης δεν αφορά μόνο τον εκπρόσωπο της Δικαστικής Εξουσίας, αφού οριοθετείται σε συγκεκριμένα αποδεκτά πλαίσια, η δράση των πολιτών και του Κράτους.
Αντίθετα, κάθε πράξη που έρχεται σε κατάφωρη αντίθεση με τους γραπτούς ή άγραφους Νόμους, που βλάπτει την ύπαρξη του άλλου, ή που εμπεριέχει τα κίνητρα της ιδιοτέλειας και της μεροληψίας, λέγεται ΑΔΙΚΙΑ. Η σωστή τήρηση των Κανόνων της Δικαιοσύνης περιορίζει την διάθεση των πολιτών για περιφρόνηση και καταπάτηση των Νόμων. Κρατά την συνείδηση των ανθρώπων πάντα άγρυπνη σε πράξεις που αντιμάχονται την Δικαιοσύνη, αφού ο τρόπος της ζωής τους είναι εναρμονισμένος με τις επιταγές της. Με την Δικαιοσύνη εξαφανίζεται η Διχόνοια και η Αντιπαλότητα και επικρατούν η Ειλικρίνεια, η Εμπιστοσύνη, η Ισονομία και η Αξιοκρατία. Επίσης συντελεί στην εξομάλυνση της αμοιβαίας καχυποψίας, που χαρακτηρίζει τις σχέσεις Κράτους και Πολιτών. Έτσι μόνο νοείται σωστή Δικαιοσύνη και πρέπει να υπηρετείται ανελλιπώς απ' τους ταγμένους ΙΣΧΥΡΟΥΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣ της!
Σήμερα όμως για ποια ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ μπορούμε να μιλάμε, όταν εκπρόσωποί της διορίζονται απ' τους εκπροσώπους της Εξουσίας κι αποφασίζουν σύμφωνα με τις εντολές της; Ευτυχώς βέβαια που υπάρχουν κι έντιμοι ΔΙΚΑΣΤΕΣ ακόμα και παραμένουν αδιάφθοροι παρόλες τις πολιτικές πιέσεις. Χάρις σ' αυτούς τους σύγχρονους ΗΡΩΕΣ καταφέρνει ακόμα ο Λαός να κρατά ψηλά το ηθικό του και να αντέχει στα άδικα κυβερνητικά μέτρα, που τον οδηγούν στην εξαθλίωση. Κατάσταση τραγική που βίωνε ο Λαός απ' την συγκυβέρνηση Σαμαροβενιζέλων, τουλάχιστον μέχρι τις πρόσφατες ΕΚΛΟΓΕΣ. Με τη νέα Κυβέρνηση που έφερε την ΕΛΠΙΔΑ για τον Λαό… ίσως οι Δικαστικοί Λειτουργοί αλλάξουν νοοτροπία και ξαναθυμηθούν τον πραγματικό λόγο, για τον οποίο διορίστηκαν!
Μέχρι νεοτέρας… διαταγής λοιπόν εμείς οι πολίτες αυτού του διαλυμένου Κράτους κάνουμε υπομονή κι αναμένουμε να δούμε το νέο Πρόσωπο της Δικαιοσύνης, που δεν θα εξαρτάται από μισθολογικές μεταβολές και θα φροντίζει απερίσκεπτα για το ΔΙΚΑΙΟ του Λαού. Αν και μόνο λίγες μέρες πέρασαν απ' την ανάληψη της νέας Κυβέρνησης… αναμένουμε απάντηση στην εύλογη απορία μας: Τώρα που δεν επανεξελέγησαν βουλευτές, αυτοί που πρόδωσαν την πατρίδα μας…δεν υπάρχει ένας συνειδητοποιημένος Εισαγγελέας να ασκήσει δίωξη εναντίον τους; Για να δικαιωθεί επιτέλους και ο αδικοχτυπημένος ΛΑΟΣ;
Η ΤΑΣΗ του Έλληνα να κοιτάζει ψηλά, να ανυψώσει την ανθρώπινη ύπαρξή του, να προάγει τον Πολιτισμό, τον σεβασμό στις ανθρώπινες ΑΞΙΕΣ, είναι πηγαία, νομοτελειακή κι αποδεικνύεται μέσα απ' την ιστορική συνέχειά της. Ο άνθρωπος είναι σωστό να ζει σε αρμονία με το φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον, ώστε η ΑΝΑΠΤΥΞΗ του να "ακουμπήσει" ολοκληρωτικά όλους τους τομείς της ζωής του. Μπορεί δε να εκδηλωθεί ταυτόχρονα και διαχρονικά στην οικονομική, τεχνική, τεχνολογική, κοινωνική, πολιτική και πολιτισμική εξέλιξη κάθε ΛΑΟΥ. Αυτονόητο είναι πως μπορεί να υπάρξει, μόνο όταν τελείται σε διαλεκτική αρμονία και με σεβασμό στις προαιώνιες ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ Αξίες του ανθρώπου. Όπως ακριβώς αναπτύχθηκε ο Ελληνικός Πολιτισμός ειρηνικά και δημιουργικά μέχρι… την θανάσιμη στιγμή, που ξύπνησε το… ΘΗΡΙΟ!
Η εύρυθμη λειτουργία του Ελληνικού Κράτους δέχτηκε τις πρώτες επιθέσεις στις ρίζες του πολιτισμού του, όταν το διεφθαρμένο μυαλό του εβραιοσιωνιστικού κτήνους αποφάσισε να "επέμβει" στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΚΕΨΗ! Ο λόγος αυτής της πρωτοφανούς επίθεσης αποδείχτηκε εκ των υστέρων, πως εκπορευόταν απ' το θανάσιμο προαιώνιο μίσος του για την Ελληνική ΦΥΛΗ. Εκδηλώθηκε δε με έναν οικονομικό πόλεμο εναντίον της Ελλάδας, δεδομένης της ανάγκης της για ΔΑΝΕΙΣΜΟ, την οποία όμως οι ίδιοι δημιούργησαν. Γνωστή η συμμετοχή των δοσίλογων πολιτικών, όχι όμως και του ΛΑΟΥ, ο οποίος ούτε ρωτήθηκε, ούτε ενημερώθηκε γι' αυτή την απόφαση της Κυβέρνησης, η οποία υπερέβη το ΔΙΚΑΙΟΝ!
Το ΔΙΚΑΙΟΝ είναι το σύνολο των υποχρεωτικών κανόνων, οι οποίοι ρυθμίζουν τις σχέσεις ανάμεσα στο Κράτος και τον λαό. Η λέξη προέρχεται από το ουδέτερο του επιθέτου ΔΙΚΑΙΟΣ, που σημαίνει αυτόν του οποίου οι πράξεις συμβαδίζουν με τις επιταγές της Δικαιοσύνης, της Ορθότητας και της Λογικής. Το Δίκαιον είναι μια μορφή ΚΡΑΤΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ και επιδιώκει την συμμόρφωση των πολιτών στο σύστημα ΑΞΙΩΝ και στον τρόπο συμπεριφοράς κι ενέργειάς τους. Αυτά τα χαρακτηριστικά δηλαδή που πρέπει να επιδεικνύει μια σωστή και ΔΙΚΑΙΗ διακυβέρνηση μιας ευνομούμενης Πολιτείας. (Σίγουρα όχι όμως της Ελληνικής, τουλάχιστον των τελευταίων μνημονιακών χρόνων).
Το φυσικό ΔΙΚΑΙΟ πηγάζει από τις ανάγκες του ανθρώπου ως φυσικου όντος, το ΗΘΙΚΟ έχει πηγή την Ηθική Συνείδηση του ανθρώπου κι αφορούν άγραφους κανόνες. Το ΘΕΤΟ ή ΣΥΜΒΑΤΙΚΟ είναι το Δίκαιο των κοινωνιών κι αφορά στο ΔΗΜΟΣΙΟ, που ρυθμίζει τις δημόσιες σχέσεις των ανθρώπων και στο ΙΔΙΩΤΙΚΟ, που ρυθμίζει τις ιδιωτικές σχέσεις. Η τήρηση του Δικαίου έχει μεγάλη σημασία, γιατί προστατεύει και την Πολιτεία και τον Πολίτη από αυθαιρεσίες και υπερβάσεις των ορθών κανόνων. Διασφαλίζει δηλαδή την ΤΑΞΗ, την ομαλή κοινωνική συμβίωση, την εύρυθμη λειτουργία των ΘΕΣΜΩΝ και προστατεύει τα αναφαίρετα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως είναι της Ελευθερίας και της Αξιοπρέπειας των πολιτών.
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ είναι η σταθερή και διαρκής θέληση του ανθρώπου, να αποδίδει στον καθένα αυτό που του ανήκει, σύμφωνα με τους γραπτούς ή άγραφους (ηθικούς) νόμους. Από παλαιοτάτων ετών η Δικαιοσύνη απέρρεε απ’ την ανάγκη αρμονικής συμβίωσης των ατόμων σε μια κοινωνία, ανάγκη που εξασφαλίζεται με τον σεβασμό των δικαιωμάτων κάθε ανθρώπου. Αυτό ήταν το νόημα της Δικαιοσύνης, η λειτουργία της οποίας εξαρτιόταν από την Εξουσία. Σήμερα η απονομή της έχει ανατεθεί σε ιδιαίτερο κλάδο της Εξουσίας, τον ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ, ο οποίος δικάζει τις παραβάσεις των Νόμων και λειτουργεί ανεξάρτητα απ’ τη Νομοθετική κι Εκτελεστική Εξουσία. Η απονομή της Δικαιοσύνης δεν αφορά μόνο τον εκπρόσωπο της Δικαστικής Εξουσίας, αφού οριοθετείται σε συγκεκριμένα αποδεκτά πλαίσια, η δράση των πολιτών και του Κράτους.
Αντίθετα, κάθε πράξη που έρχεται σε κατάφωρη αντίθεση με τους γραπτούς ή άγραφους Νόμους, που βλάπτει την ύπαρξη του άλλου, ή που εμπεριέχει τα κίνητρα της ιδιοτέλειας και της μεροληψίας, λέγεται ΑΔΙΚΙΑ. Η σωστή τήρηση των Κανόνων της Δικαιοσύνης περιορίζει την διάθεση των πολιτών για περιφρόνηση και καταπάτηση των Νόμων. Κρατά την συνείδηση των ανθρώπων πάντα άγρυπνη σε πράξεις που αντιμάχονται την Δικαιοσύνη, αφού ο τρόπος της ζωής τους είναι εναρμονισμένος με τις επιταγές της. Με την Δικαιοσύνη εξαφανίζεται η Διχόνοια και η Αντιπαλότητα και επικρατούν η Ειλικρίνεια, η Εμπιστοσύνη, η Ισονομία και η Αξιοκρατία. Επίσης συντελεί στην εξομάλυνση της αμοιβαίας καχυποψίας, που χαρακτηρίζει τις σχέσεις Κράτους και Πολιτών. Έτσι μόνο νοείται σωστή Δικαιοσύνη και πρέπει να υπηρετείται ανελλιπώς απ' τους ταγμένους ΙΣΧΥΡΟΥΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣ της!
Σήμερα όμως για ποια ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ μπορούμε να μιλάμε, όταν εκπρόσωποί της διορίζονται απ' τους εκπροσώπους της Εξουσίας κι αποφασίζουν σύμφωνα με τις εντολές της; Ευτυχώς βέβαια που υπάρχουν κι έντιμοι ΔΙΚΑΣΤΕΣ ακόμα και παραμένουν αδιάφθοροι παρόλες τις πολιτικές πιέσεις. Χάρις σ' αυτούς τους σύγχρονους ΗΡΩΕΣ καταφέρνει ακόμα ο Λαός να κρατά ψηλά το ηθικό του και να αντέχει στα άδικα κυβερνητικά μέτρα, που τον οδηγούν στην εξαθλίωση. Κατάσταση τραγική που βίωνε ο Λαός απ' την συγκυβέρνηση Σαμαροβενιζέλων, τουλάχιστον μέχρι τις πρόσφατες ΕΚΛΟΓΕΣ. Με τη νέα Κυβέρνηση που έφερε την ΕΛΠΙΔΑ για τον Λαό… ίσως οι Δικαστικοί Λειτουργοί αλλάξουν νοοτροπία και ξαναθυμηθούν τον πραγματικό λόγο, για τον οποίο διορίστηκαν!
Μέχρι νεοτέρας… διαταγής λοιπόν εμείς οι πολίτες αυτού του διαλυμένου Κράτους κάνουμε υπομονή κι αναμένουμε να δούμε το νέο Πρόσωπο της Δικαιοσύνης, που δεν θα εξαρτάται από μισθολογικές μεταβολές και θα φροντίζει απερίσκεπτα για το ΔΙΚΑΙΟ του Λαού. Αν και μόνο λίγες μέρες πέρασαν απ' την ανάληψη της νέας Κυβέρνησης… αναμένουμε απάντηση στην εύλογη απορία μας: Τώρα που δεν επανεξελέγησαν βουλευτές, αυτοί που πρόδωσαν την πατρίδα μας…δεν υπάρχει ένας συνειδητοποιημένος Εισαγγελέας να ασκήσει δίωξη εναντίον τους; Για να δικαιωθεί επιτέλους και ο αδικοχτυπημένος ΛΑΟΣ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.