Καρπενήσι: Ο "γολγοθάς" ταλαιπωρίας των καρκινοπαθών.

Επιστολή διαμαρτυρίας καρκινοπαθούς "γροθιά στο στομάχι" όλων όσων ευθύνονται για την τραγική κατάσταση της υγείας στην Ευρυτανία.

 

"Δεν ντρέπομαι να πω οτι αρρώστησα, δεν ντρέπομαι που το σύστημα δεν μου συμπεριφέρεται όπως θα έπρεπε, δεν ντρέπομαι να μιλήσω".

 

Μια άνιση μάχη με τον καρκίνο δίνουν καθημερινά δεκάδες ασθενείς σε όλη την Ευρυτανία, οι οποίοι εκτός από την αρρώστια τους έχουν να αντιμετωπίσουν τις συχνές ελλείψεις φαρμάκων, τα συνεχώς χαλασμένα μηχανήματα για τις ακτινοθεραπείες τους, την απίστευτη γραφειοκρατία για να εξασφαλίσουν τις εξετάσεις και την αγωγή τους αλλά και την απαράδεκτη συμπεριφορά κάποιων εκ των ιατρών. 

 

Διαβάστε παρακάτω την συγκλονιστική αφήγηση της κας. Ανθούλας Μουλιανίτη η οποία αφηγείται την καθημερινή της ταλαιπωρία στο Νοσοκομείο του Καρπενησίου.. Και δεν ειναι η μόνη.. 

 

ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΕΝΟΣ ΠΟΛΙΤΗ.

 

"Αυτό που μου συμβαίνει το τελευταίο δεκαπενθήμερο δεν μπορώ να το χωνέψω!!

 

Κάποιοι γνωρίζετε οτι είμαι καρκινοπαθείς εδω και 2 χρόνια. Απο τότε που ξεκίνησε ο γολγοθάς μου πρέπει ανα τακτά χρονικά διαστήματα να κάνω εξετάσεις.

 

Εξετάσεις αίματος, ακτινολογικές και ενα σωρό ακόμα.

 

Το ιστορικό μου υπάρχει οπότε κανένας γιατρός δεν μπορεί να το αμφισβητήσει.
Παρασκευή 9 Ιανουαρίου πηγαίνω στο γυναικολογικό τμήμα να γράψω τις εξετάσεις.

 

Εκεί η διευθύντρια μου εξηγεί οτι δεν μπορεί αυτή να μου γράψει ολες τις εξετάσεις και οτι θα έπρεπε να πάω και σε παθολόγο και σε ορθοπαιδικό. Και αυτό γιατί απο τον καρκίνο μου προκλήθηκε οστεοπόρωση και υπήρχαν και κάποιες εξετάσεις πιο εξιδικευμένες.

 

Λεω οκ την επόμενη εβδομάδα. 

 

Τρίτη 13 Ιανουαρίου πηγαίνω στο παθολογικό τμήμα του νοσοκομείου Καρπενησίου.

Φοράω την μάσκα μου διότι στο νοσοκομείο είναι γεμάτα όλα τα τμήματα απο αρρώστους με γρίπη, πέρνω το εισητήριό μου, δεν κάνω χρήση της αναπηρίας μου, που λέει οτι
άτομα με ειδικές ανάγκες (χαμηλό ανοσοποιητικό)πρέπει να μην περιμένουν στη σειρά και να μπαίνουν πρώτοι και περιμένω την σειρά μου.

 

Μετά απο 2 ώρες μπαίνω στον Διευθυντή παθολόγο τον κύριο Δ.Κ. για να μου κάνει παράπονα οτι αυτός δεν είναι γραφιάς και τα παράπονά μου να τα κάνω στον κο. Βορίδη. Παρεπιπτόντος θα ήθελα να σημειώσω οτι ήθελα να γράψω και τα φάρμακα της κόρης μου τα οποία τα έδωσε ο ίδιος γιατρός ο όταν το νοσοκομείο εφημέρευε και τα αγόρασα και τα πλήρωσα κανονικά και πήγα να τα γράψω και αυτά.

 

Πάνω στη λογομαχία μας, ίσως εκείνη την στιγμή την πήρα σαν αστείο, γράφονται κάποιες απο τις εξετάσεις.

 

Επόμενη ημέρα 14 Ιανουαρίου ξανά νοσοκομείο, ξανά μάσκα, ξανά αναμονή για τους ορθοπαιδικούς αυτή τη φορά. Εκείνη την ημέρα δεν έβγαλα άκρη οχι γιατί έφταιγαν οι γιατροί, αλλά για άλλους λόγους.

 

Ραντεβού με τους ορθοπαιδικούς για την επόμενη εβδομάδα.

 

Σήμερα Τετάρτη 21 Ιανουαρίου πηγαίνω πάλι με την μάσκα μου στο νοσοκομείο και ζητάω το εισητήριό μου για τους ορθοπαιδικούς.

 

Περιμένω στη σειρά μου, η Β παθολογική είχε κόσμο, ο διευθυντής Σ.Χ δεν είχε, λέω κι εγώ δεν πάω εκεί να μην περιμένω πολύ ώρα.

 

Μπαίνω μέσα και ζητάω ευγενικά τις υπόλοιπες εξετάσεις για την οστεοπόρωση.

Ο γιατρός λίγο επιθετικά με ρωτάει γιατί κάνω εξετάσεις για την οστεοπόρωση αφού είμαι μόνο 46 χρονών.Του εξηγώ ότι είμαι καρκινοπαθείς και ότι ιατρικοί λόγοι απαιτούσαν τη διακοπή της περιόδου μου και αυτό ως αποτέλεσμα μου προκάλεσε οστεοπόρωση και οτι η γιατρός που με παρακολουθεί θέλει να κάνω αυτές τις εξετάσεις. Και εκεί ο γιατρός μου απαντάει οτι δεν είναι γραμματέας της κυρίας ενδοκρινολόγου που με παρακολουθεί και τα παράπονά μου να τα κάνω στον κο. Βορίδη (άντε πάλι).

 

Του εξηγώ οτι δεν μπορεί να μου γράψει η γιατρός της εξετάσεις τον Ιούλιο και να τις κάνω τον Ιανουάριο και μου απαντάει να πάω στη Λαμία να τις γράψω. Βέβαια ο κύριος γιατρός δεν με ρώτησε αν μου περισσεύουν 100 ευρώ για να παω στη Λαμία για να γράψω τις εξετάσεις τις οποίες θα μπορούσε κάλλιστα να μου γράψει εκείνος. Μετά απο αυτό, φωνάζει έναν ειδικευόμενο και μου τις γράφει και εγώ κάθομαι και αναρωτιέμαι γιατί πήγα στον συγκεκριμένο γιατρό και χάλασε το πρωινό μου. 

 

Περιμένοντας στην αναμονή βρίσκω τον φίλο μου διευθυντή της παθολογικής και του ζητάω να μου γράψει εξετάσεις για την άλλη κόρη μου, αιματολογικες, και εκεί ακούω πάλι οτι δεν είναι γραφιάς. Βέβαια πήρε τα βιβλιάρια μου και πήγε στο γραφείο του.

 

Πηγαίνοντας μετά να πάρω τα βιβλιάριά μου δεν τα είχε γράψει γιατί είχε κόσμο.

 

Αναρωτιέμαι πόση υπομονή μπορεί να έχει ένας άνθρωπος, πόση υπομονή και χρόνο να περιμένει στην ουρά και να προσπαθεί να δικαιολογηθεί γιατί αρρώστησε από καρκίνο και πρέπει να κάνει εξετάσεις.Δηλαδή θα πρέπει να παρακαλέσω για κάτι το οποίο δεν ζήτησα να έχω.

 

Δεν γεννήθηκα εδώ, όμως αυτόν τον τόπο τον αγάπησα. Εκτιμώ τις προσπάθειες που καταβάλλει η πλειοψηφία του ιατρικού προσωπικού του Νοσοκομείου μας, όμως αυτό δεν σημαίνει οτι δεν θα αντιδράσω όταν καταπατώνται τα στοιχειώδη δικαιώματα των ασθενών ή όταν υπάρχει έλλειψη σεβασμού απέναντι στους ασθενείς. Αναρωτιέμαι όμως αν έχουν το ίδιο ψυχικό σθένος κάποιοι άλλοι ανήμποροι συμπολίτες μας, που πιθανώς δέχονται αδιαμαρτύρητα την όποια ταλαιπωρία στην οποία υποβάλλονται απο την εκάστοτε συμπεριφορά κάποιων γιατρών.

 

Ονομάζομαι Ανθούλα Μουλιανίτη σύζυγος Στυλιανού Κοντοκώστα και δεν ντρέπομαι, δεν ντρέπομαι να πω οτι αρρώστησα, δεν ντρέπομαι που το σύστημα δεν μου συμπεριφέρεται όπως θα έπρεπε, δεν ντρέπομαι να μιλήσω.

 

Σας ευχαριστώ που με ακούσατε!!!! 

 

Πηγή (PrasiaOnline)

 

ΣΧΟΛΙΟ

Καλή ψήφο κ Μουλιανίτη. Περαστικά με την ασθένειά σας και καλή ψήφο εύχομαι σε όλους όσους διάβασαν την καταγγελία σας....

 

5 χρόνια μνημονιακής πολιτικής έχουν σκοτώσει χιλιάδες ασθενείς συμπατριώτες μας...

Γουρούνια γιατροί και δημόσιοι υπάλληλοι πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν όπως ακριβώς υπάρχουν και οι καλοί και οι άξιοι....

Ομως η ταλαιπωρία οφείλεται κυρίως στην απαξίωση του επαγγέλματος του γιατρού που έφεραν οι μνημονιακοί προδότες και στην έλλειψη ακόμα και βασικών υλικών νοσηλείας  στα νοσοκομεία...

Επίσης υπάρχει και μεγάλη έλλειψη εξειδικευμένου προσωπικού αφού οι μνημονιακοί προδότες κατέστρεψαν ολόκληρη την υποδομή της δημόσιας υγείας...