ΙΝΑ ΤΙ ΕΦΡΥΑΞΑΝ ΟΙ ΛΑΟΙ ΤΗΣ ΓΗΣ;

Γράφει ο Χρίστος Γούδης 

Παρακολουθώ με ενδιαφέρον τις διαδικτυακές αντιδράσεις στην πρόσφατη παρέμβασή μου με τίτλο «Πολιτική Ανθρωπογεωγραφία» και υπότιτλο «Πρόσωπα που αξίζουν».

Αντιπαρέρχομαι τα σχόλια ανθρώπων που επιχειρούν να ερμηνεύσουν τις θέσεις μου ως απορρέουσες από την υποτιθέμενη προσωπική μου απογοήτευση ή «πικροχολισμό» έναντι της Χρυσής Αυγής, καθότι ουδέποτε είχα ή έχω πολιτικές φιλοδοξίες, όπως αυτές νοούνται από τους Ελλαδίτες (όχι τους Έλληνες). Είχα και έχω απορρίψει πλείστες όσες προτάσεις ανάμιξής μου στην λεγόμενη ενεργό πολιτική και – παρά το ότι θα φανεί παράδοξο σε αυτούς που με γνωρίζουν μόνο από τις «πολιτικές» μου παρεμβάσεις – πολύ μικρό μόνο ποσοστό του δημιουργικού μου χρόνου αφιερώνω σε αυτήν, μία δραστηριότητα την οποία απλά θεωρώ κοινωνική μου υποχρέωση.

Για μένα ο καλώς νοούμενος εθνικισμός υπερβαίνει και υπερκαλύπτει κατά πολύ την όποια πολιτική του διάσταση. Αποτελεί συναισθηματικό τρόπο πρόσληψης της ζωής (modus vivendi) και συνακόλουθα τρόπο αντιμετώπισής της στην κοινωνία (modus operandi). Ο εθνικισμός ως αντιληπτικό όργανο του κοινωνικού και πολιτισμικού γίγνεσθαι έχει βαθιές ρίζες («εφήμεροι εισίν όσοι ουκ έχουσι ρίζες εν εαυτοίς»), χαρακτηρίζεται από ιστορική συνέχεια, διαμορφώνει την λαϊκή αισθητική (εξοβελίζοντας τα πιθηκοειδή πάσης φύσεως που νομίζουν ότι είναι εθνικιστές, κατ’ αναλογίαν με τις κολοκύθες που επειδή επιπλέουν νομίζουν ότι ξέρουν κολύμπι) και απαιτεί αυστηρή συνέπεια στη προσωπική ζωή του καθενός που τον ευαγγελίζεται και τον επικαλείται. Δεν περιχαρακώνεται σε κομματικά οικοδομήματα ή παραπήγματα, τα οποία βρίθουν συνήθως ιδιοτέλειας και τα οποία τον χρησιμοποιούν ουκ ολίγες φορές ως προσωπείο και πέπλο επικάλυψης προσωπικών και οικογενειακών φιλοδοξιών (ή ματαιοδοξιών), ως όργανο κοινωνικής ή οικονομικής αναρρίχησης, και ακόμα-ακόμα ως καταφύγιο προσωπικών συμπλεγμάτων κατωτερότητας τα οποία κάποιοι προσπαθούν να ακυρώσουν μέσα από την επαφή τους με κάτι ένδοξο, άϋλο και μεταφυσικό. 

Αυτό ισχύει γενικότερα για όλες τις ιδεολογίες και  γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο οι πάσης φύσεως πολιτικές δομές, εθνικιστικές ή μη, έχουν τα χάλια που έχουν και μας έχουν οδηγήσει εδώ που μας έχουν οδηγήσει. Αυτό δεν σημαίνει ότι μέσα τους δεν υπάρχουν υποδειγματικοί άνθρωποι. Απλά αυτοί δεν αποτελούν την κρίσιμη μάζα, απαραίτητη για να διαμορφώσουν μια υγιέστερη δυναμική. Η εντροπία και η ψυχολογία της μάζας τούς συμπαρασύρει στις δικές της λεωφόρους, οι οποίες, τουλάχιστον στις πολιτικές εκφάνσεις του εθνικισμού, οδηγούν συχνά σε αδιέξοδο κάτω από την ηγεσία απατεώνων, γυρολόγων, άξεστων και «ελληνοφρενών». Αυτή είναι γενικότερα η τραγωδία όλων των «ισμών» στην Ελλάδα, πλην του αυνανισμού ο οποίος καλά κρατεί ως εθνικό μας άθλημα.

Την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο εθνικισμός σήμερα αναλύω σε εκτενές άρθρο μου με τίτλο «Το έθνος εν κινδύνω», το οποίο επέλεξα να εμφανισθεί στο περιοδικό Patria αμέσως μετά τις εθνικές εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015, για να μην θεωρηθεί ακριβώς ως προσπάθεια πολιτικής χειραγώγησης εν μέσω προεκλογικής περιόδου, και επικριθώ για «εκούσια ή ακούσια προδοσία» όπως μου προσάπτει ένας εκ των διαδικτυακών συνομιλητών σχολιάζοντας την «Πολιτική Ανθρωπογεωγραφία» μου. Υπομονή λοιπόν μερικές μέρες και θα ακούσετε τις «αλήθειες που θα πικράνουν όλους μας», σύμφωνα με τον υπότιτλο του άρθρου μου.

Όσο για τους ανησυχούντες για τις επιδόσεις της Χρυσής Αυγής (Χ.Α.) στις επερχόμενες μετά από λίγα εικοσιτετράωρα εθνικές εκλογές, ορθώς ανησυχούν, διότι, παρά την άνετη κατάκτηση της τρίτης θέσεως (αυτό τουλάχιστον εκτιμώ εγώ ότι θα συμβεί), έχει ήδη καταδείξει ότι στερείται στοιχειώδους πολιτικής παιδείας και των συμπαρομαρτούντων πολιτικών αντανακλαστικών. Φαντάζεσθε τι θα σήμαινε αν υπερψήφιζε τον προτεινόμενο «πολιτικό κολοκύθα» ως πρόεδρο της δημοκρατίας;

1.   Εθνικιστική ανωτερότητα μπροστά σε μια ιδιαιτέρως κρίσιμη στιγμή στην ιστορία της πατρίδος προς αποφυγήν της ελεύσεως των εθνοαποδομητών «βαρβάρων» που απειλούν να αλλάξουν το φυλετικό, αξιακό, και πολιτισμικό μας υπόβαθρο με μαζικές ελληνοποιήσεις παράνομων αλλογενών και αλόθρησκων εποίκων, και

2.   υποχρεωτική παραδοχή και αποδοχή εν τοις πράγμασι της κοινοβουλευτικής παρουσίας και πολιτικής αξίας της Χ.Α., ή, σε περίπτωση φοβικής άρνησης και αντιδημοκρατικής απόρριψης της υπερψήφισης από την Χ.Α. εκ μέρους της ΝΔ, προσφυγή στις κάλπες με αποκλειστική ευθύνη της ΝΔ η οποία και θα επωμίζονταν τόσο το βάρος της δικής της πολιτικής αυτοκτονίας όσο και το βάρος του ανοίγματος της κερκόπορτας σε έναν ανεξέλεγκτο αριστερισμό με όλα τα επακόλουθα που τόσο αφοριστικά καταγγέλλει σήμερα. 

Δεν νομίζω ότι υπάρχει εχέφρων άνθρωπος που θα αμφισβητούσε ότι σε μια τέτοια περίπτωση η Χ.Α θα απογειώνονταν όχι μόνον αριθμητικά αλλά και αξιακά, ως εκφραστής ενός ανιδιοτελούς εθνικισμού ο οποίος θα είχε σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, παρά τα όσα υπέστη και υφίσταται από την (ανεγκέφαλη) αστική «δεξιά» (τρομάρα της). 

Όλα τα άλλα είναι για τους πάσχοντες από πολιτική μυωπία ή για τους διακατεχόμενους από μικρονοϊκές ψυχοπαθολογικής φύσεως ιδεοληψίες που εκστασιάζονται από εικονικές δράσεις, θεωρούντες τους εαυτούς τους λέοντες και αδυνατώντας να προσλάβουν ότι εκ των πραγμάτων και του αποτελέσματος δεν είναι παρά κότες. 

Χρίστος  Γούδης

Δημοτικός Σύμβουλος

της Ελληνικής Αυγής

στον Δήμο Αθηναίων