Το δεύτερο άσμα του Ερωτόκριτου δεν είναι απλώς η περιγραφή ενός κονταροχτυπήματος, αλλά κομμάτια της ιστορίας ενσωματωμένα με τρόπο αριστοτεχνικό μέσα στο μυθιστόρημα, πριν αυτό αποκτήσει τη σύγχρονη έννοιά του. Διότι το κονταροχτύπημα δεν είναι ιδιαίτερα απαραίτητο στην πλοκή της υπόθεσης, αλλά ανάλογα με τη γραφή του Θερβάντες, ο Κορνάρος αξιοποιεί κάθε περίπτωση, δημιουργεί την απαιτούμενη κατάσταση, για να διηγηθεί περισσότερα ακόμα, διότι στην ουσία ξεχειλίζει μέσα του μία εγκυκλοπαιδική τάση που θέλει να εξηγήσει κι όχι μόνο να καταγράψει. Χρησιμοποιεί τη μυθοπλασία για να ερευνήσει πτυχές της ιστορίας, όταν αυτή κινδυνεύει λόγω ενός κοινού και διαχρονικού εχθρού.
Έτσι ενώ οι παραστάσεις και οι εκφράσεις που χαρακτηρίζουν την ερωτική ζωή των ιπποτών που συμμετέχουν σε υποτίθεται ένα κλασικό κονταροχτύπημα, βλέπουμε ήδη από τις περιγραφές των πανοπλιών, ότι ο Κορνάρος θέλει να μας πει περισσότερα και είναι ακριβώς αυτό το πλαίσιο της ιστορικής παρατήρησης του Egil Danielsen. Πρέπει να κρατήσουμε μία απόσταση από το κείμενο, όπως έλεγε ο Leonardo da Vinci, για να αντιληφθούμε το βάθος και το υπόβαθρο του έργου. Οι σχέσεις αυτές φαίνονται στις εκδοχές κάθε μάχης. Ενώ αυτό δεν ήταν απαραίτητο.
Όταν ο Schliemann έλεγε ότι έβλεπε περισσότερα πράγματα στην Ιλιάδα του Ομήρου από απλώς ένα κείμενο, τον χλεύαζαν οι ειδικοί που το είχαν μόνο ως μια μυθοπλασία, αλλά είναι αυτός που ανακάλυψε την Τροία και τις Μυκήνες. Το ίδιο συμβαίνει και με τον Danielsen, διότι βέβαια οι ειδικοί φιλόλογοι δεν είδαν απολύτως τίποτα σε αυτό το άσμα, γιατί προτιμούν τα τρία ερωτικά Α, Γ και Ε και δεν εξέτασαν τον πλούτο του δεύτερου άσματος, ενώ υπάρχει, διότι ο Κορνάρος, σαν τον Θερβάντες δεν ήταν μόνο συγγραφείς.
πηγή
Ο Νίκος Λυγερός είναι καθηγητής Γεωστρατηγικής
Σας παραθέτω ένα απόσπασμα του δευτέρου άσματος του Ερωτόκριτου
Από το επεισόδιο του κονταροχτυπήματος
Ὡς εἶδεν ὁ Σπιθόλιοντας τὰ αἵματα κι ἐτρέχα στὸ στῆθος του καὶ στὸ μερὶ καὶ τὸ κορμὶ του ἐβρέχα ἐμούγκρισε, ἐταράχτηκε κι ὡσὰ λιοντάρι ἀγριεύει καὶ νὰ βαρῆ τοῦ Κρητικοῦ τόπο νὰ βρῆ γυρεύγει· μηδὲ ποτὲ τὸ πέλαγος ἔτοιας λογῆς μανίζει σ' τσ' ἀνεμικὲς τοῦ Γεναριοῦ, ὅντε βροντᾶ κι ἀφρίζει, σ' καιρὸ ποὺ ἀνακατώνεται μὲ ταραχὴ μεγάλη, κι ὅντε σκορπᾶ τὰ κύματ' ὄξω στό περιγιάλι, σὰν ἤκαμε ὁ Σπιθιόλοντας στὰ αἵματα ὁποὺ ἐθώρει κ' ἐτρέχαν καὶ νὰ γδικιωθῆ ἀκόμη δὲν ἐμπόρει.
Ερωτόκριτος, μέρος Β΄, στίχοι 1107-1116.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.