Λέει ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ: «Αυτοί που μελέτησαν προσεκτικά τον τρόπο διακυβερνήσεως των ανθρώπων, πρέπει να έχουν πεισθεί πως η τύχη των Εθνών εξαρτάται από την εκπαίδευση των νέων». Λέει επίσης: «Περισσότερο πρέπει να τιμούμε εκείνους που ανατρέφουν και εκπαιδεύουν καλά παιδιά, παρά εκείνους που τα γεννούν.
Ας έλθουμε τώρα στην Ελληνική πραγματικότητα, το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, τουλάχιστον τα τελευταία 30 χρόνια, έλαβε ποτέ υπ’ όψιν του την διαχρονική αυτή ρήση του Αριστοτέλη; Δυστυχώς όχι, διότι με διάφορες δήθεν αναμορφώσεις και εκσυγχρονισμούς της παιδείας, από κάθε Κυβέρνηση το χρονικό αυτό διάστημα, έφερε την παιδεία σ’ αυτήν την θλιβερή κατάσταση. Από την άλλη πλευρά οι σημερινοί δάσκαλοι βρίσκονται στο επίπεδο αυτό, ώστε να τιμώνται περισσότερο από τους γεννήτορες των παιδιών; Ο Έλλην πολίτης έχει αμφιβολίες, τουλάχιστον για ένα μεγάλο αριθμό λειτουργών.
Ας δούμε και ας μελετήσουμε, τι είπε ο Αξιότιμος Πρόεδρος της Ο.Λ.Μ.Ε., δηλ. ο εκπρόσωπος της Εκπαιδευτικής Κοινότητας, που βασική των αποστολή είναι να εκπαιδεύουν τους νέους μας και να βοηθούν με τον εξοπλισμό των γνώσεων που τους δίδουν ώστε αυτοί όπως και οι παλαιότερες γενεές να καταστούν άξιοι Έλληνες πολίτες.
Λέει λοιπόν ο Αξιότιμος Πρόεδρος της Ο.Λ.Μ.Ε.: «…Είναι γεγονός ότι δεν λύνουμε τα εκπαιδευτικά προβλήματα με αστυνομικούς και εισαγγελείς…», είπε ακόμη: «…είναι λάθος να διαφωνεί κανείς με τον τρόπο που διαμαρτύρονται τα παιδιά…». Είπε τέλος: «…Η εκπαιδευτική κοινότητα, μαθητές και εκπαιδευτικοί, δεν είναι κακό να κινητοποιούνται για τα προβλήματα, διότι είναι και μια άσκηση (για τους μαθητές) για να τους προετοιμάζει να γίνουν καλοί πολίτες, ενεργοί πολίτες…».
Οι πάντες συμφωνούν ότι τα εκπαιδευτικά προβλήματα δεν λύνονται με αστυνομικούς και εισαγγελείς. Ας έλθουμε όμως να εξετάσουμε γιατί έφτασε η πολιτεία στο έσχατο μέσον επιβολής της τάξεως και πειθαρχίας:
ΠΡΩΤΟΝ: Στην παιδεία υπήρχε κάποτε Ιεραρχία, Γυμνασιάρχης, Διευθυντής, Επιθεωρητής, Γενικός Επιθεωρητής κ.λπ. που έχαιραν σεβασμού μακριά από την Κομματική σαπίλα και ο κάθε ένας από αυτούς είχε υποχρεώσεις και δικαιώματα. Έτσι η εκπαίδευση ήταν αυτοδιοίκητη, διοικείτο και ελέγχετο από την ιεραρχία της, χωρίς δυνατότητα κομματικής ή και πολιτικής επέμβασης. Έτσι υπήρχαν προοπτικές στον εκπαιδευτικό Κλάδο, ο πρωτοδιοριζόμενος καθηγητής ή δάσκαλος με την προσπάθειά του και τις επιδόσεις του να προαχθεί και να φθάσει από Γυμνασιάρχης μέχρι Γενικός Επιθεωρητής Ελλάδος. Στην συνέχεια και συγκεκριμένα μετά την μεταπολίτευση, ήλθαν κάποιοι νεοφώτιστοι Πολιτικοί, με δημοκρατικές, κατά την γνώμη των, αντιλήψεις και διέλυσαν αυτόν τον ιστό λειτουργίας της Παιδείας. Και! φθάσαμε σήμερα στο σημείο, τα καθήκοντα του Γυμνασιάρχη να είναι σχεδόν χωρίς δικαιώματα και υποχρεώσεις, χωρίς ενδιαφέρον για τον ουσιαστικό τίτλο του, απλή αγγαρεία. Τους δε εκπαιδευτικούς που είναι οι πλέον λειτουργοί του Κράτους, το άθλιο πολιτικό-κομματικό σύστημα που αλλοτρίωσε την παιδεία, μερίδα αυτών τους κατάντησε απλούς Δημοσίους Υπαλλήλους, χωρίς ενδιαφέρον και χωρίς προοπτικές για κάτι καλύτερο.
ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Κάποιοι αυτολεγόμενοι προοδευτικοί, πολιτικοί της χώρας μας δημιούργησαν, μαθητικό συνδικαλισμό, μέχρι και στα Δημοτικά Σχολεία, ώστε οι μαθητές δια των κινητοποιήσεων, πάσης μορφής και συμπεριφοράς (κλείσιμο σχολείων, αποχή από τα μαθήματα, συμμετοχή σε πορείες, προπηλακισμούς εντίμων Καθηγητών κ.λπ.), να διεκδικούν τα δικαιώματά των, και ν’ απαιτούν την παιδεία όπως αυτοί την θέλουν. Σκοπός των πολιτικών κομμάτων δεν ήταν για το καλό των παιδιών, αλλά να δημιουργήσουν κομματικά στελέχη, από την εφηβική και ακόμη και από την προ-εφηβική ηλικία. Το ανήθικο στην περίπτωση αυτή είναι τα πολιτικά κόμματα, εκμεταλλευόμενα την τόλμη, το θάρρος και την ορμή της νιότης των, τους παρασύρουν σε παράτολμες περιπέτειες, οπωσδήποτε εις βάρος της παιδείας των ιδίων των μαθητών.
ΤΡΙΤΟΝ: Το είπε και ο κύριος Πρόεδρος της Ο.Λ.Μ.Ε. «…Δεν είναι κακό να κινητοποιούνται τα παιδιά για τα προβλήματά τους, διότι είναι και μια άσκηση, για να τους προετοιμάζει να γίνουν καλοί πολίτες, ενεργοί πολίτες…». Χωρίς βέβαια να μας πει, πώς με τέτοιες συμπεριφορές γίνονται καλοί πολίτες και ενεργοί πολίτες ή ακόμη εμείς οι παλαιότεροι χωρίς συνδικαλισμό δεν γίναμε καλοί και ενεργοί πολίτες. Δηλαδή αυτός που έκτισε την πόρτα του Πρύτανη είναι ο καλός και ενεργός πολίτης που επιθυμεί; Αυτοί που πετάξανε τα σκουπίδια επάνω στο τραπέζι του Πρύτανη, είναι οι καλοί και ενεργοί πολίτες; Αυτοί που δέρνανε τους συμμαθητές των, επειδή ήθελαν να κάνουν μάθημα είναι οι καλοί και ενεργοί πολίτες; Και! χιλιάδες άλλα παρόμοια δείγματα, βλέπουν το φως της δημοσιότητας, από ορισμένους ενεργούς και καλούς μαθητές.
Δυστυχώς, κατά την γνώμη μου, και σ’ αυτό το βασικό θέμα η Παιδεία είναι σε λάθος δρόμο. Διότι! Οι μαθητές που μοχθούν κάποιοι γονείς για να τους σπουδάσουν, μία και βασική έχουν αποστολή, να μελετούν και να παρακολουθούν τα μαθήματα, ώστε στην ώρα τους να τελειώσουν τις Σπουδές των. Τα προβλήματα της Παιδείας, είναι έγκλημα να τα μεταφέρουμε για λύση στα παιδιά. Η ευθύνη βαραίνει εξ’ ολοκλήρου την Πολιτεία (Υπουργείο Παιδείας), την Εκπαιδευτική κοινότητα και τον Σύλλογο γονέων και Κηδεμόνων.
Η Ανικανότητα και η ανευθυνότητα των ανωτέρων τριών βασικών φορέων της Πατρίδος μας, έχουν δυστυχώς όσο και αν δεν μας αρέσει την ευθύνη για την σημερινή κατάσταση της Παιδείας.
Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε ψυχές.
Κι ό,τι σ’ απόμεινε ακόμη στη ζωή σου, μην τ’ αρνηθείς. Θυσίασ’το ως την στερνή πνοή σου…
(ΠΑΛΑΜΑΣ)
Έλεγε ο Νίτσε: «Ο πιο σίγουρος τρόπος να διαφθείρεις ένα νέο, είναι να τον διδάξεις να εκτιμά περισσότερο αυτούς που σκέπτονται σαν αυτόν, παρά αυτούς που σκέπτονται διαφορετικά…».
Εάν θέλουμε σήμερα, νέα γενεά αντάξια των προγόνων μας και όχι βιομηχανία παραγωγής κουκουλοφόρων, τότε πρέπει όλοι μας, πολύ περισσότερο όμως οι εκάστοτε ηγεσίες της χώρας, να τηρήσουν την ρήση του ΙΣΟΚΡΑΤΗ από τα βάθη της Ιστορίας που σήμερα είναι τόσο επίκαιρη και αναγκαία: Να προτρέπουμε τους νέους προς την Αρετή, όχι μόνο με λόγια, αλλά και με παράδειγμα τις Πράξεις μας».
Ιωάννης Μ. Ασλανίδης
Αντγος ε.α.
Επίτιμος Διοικητής της Σ.Σ.Ε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.