ΜΙΖΕΝΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ.

Γράφει ο Παναγιώτης Αποστόλου
Επικεφαλής κόμματος “Ελλήνων Πολιτεία”
egerssi@otenet.gr
www.apostoloupanos.gr

Την Κυριακή 7 Νοεμβρίου 2014 στην Ελεύθερη Ώρα, δημοσιεύσαμε το άρθρο: «ΟΤΕ – Siemens το παγόβουνο της διαφθοράς» και o υπογράφων ισχυριζόταν πως θα προκαλέσει σεισμό στο πολιτικό σκηνικό η διαρροή ολόκληρης της κατάθεσης Χριστοφοράκου στον εισαγγελέα του Μονάχου λίγο μετά την φυγάδευση του από την Ελλάδα. Στην κατάθεση – βόμβα, ο Χριστοφοράκος αποκαλύπτει πως οι μίζες στους Έλληνες πολιτικούς δινόντουσαν απ΄ ευθείας από την Γερμανία! Η Γερμανική κυβέρνηση όχι μόνον γνώριζε, αλλά και υπαγόρευε μέσω της μητρικής εταιρείας, σε ποια πολιτικά πρόσωπα θα δοθούν οι μίζες. Και σε πρακτικό επίπεδο, ο Χριστοφοράκος ομολογεί ότι τα “μαύρα ταμεία” δεν ήταν καθόλου “μαύρα”, αλλά εταιρικά της μητρικής εταιρείας!

Επίσης, αναδείκνυα μια πολύκροτη κατάθεση υψηλόβαθμου στελέχους της Siemens, όπως καταγραφόταν στο βιβλίο του δημοσιογράφου Τάσου Τέλλογλου με τίτλο: “Το Δίκτυο: Φάκελος Siemens”. Βεβαίως, το αξιοπερίεργο για τους μη γνωρίζοντες είναι πως στην παρουσίαση του βιβλίου του (14 Ιανουαρίου 2010), ο Τάσος Τέλλογλου είχε καλέσει τον Διευθύνοντα Σύμβουλο της εν Ελλάδι Siemens Πάνο Ξυνή, το νούμερο 2 άνθρωπο της Siemens Ρόμπερτ Σικέλη, υπεύθυνο του προγράμματος καθαρότητας και διαφάνειας της εταιρείας στην μετά Χριστοφοράκο εποχή, καθώς και τη Μαρί Αγαλιώτου, διευθύντρια Δημοσίων Σχέσεων και επικοινωνίας της Siemens (κατέχει ακόμη τη θέση), σημερινής συζύγου του εξ απορρήτων συμβούλου του Πρωθυπουργού και τοποτηρητή της Μέρκελ στην κυβέρνηση, Σταύρου Παπασταύρου. 

Όμως, για τους γνωρίζοντες αυτή η πρόσκληση δεν δημιουργεί καμιά μα καμιά απορία, από τη στιγμή που ο δημοσιογράφος Τάσος Τέλλογλου, εδώ και πολλά χρόνια έχει “κάρτα ελευθέρας εισόδου” στα κεντρικά γραφεία της Siemens στην Αθήνα. Επίσης, οι τελευταίες πληροφορίες μας λένε, πως λίαν προσφάτως επισκέφτηκε και συνομίλησε επ΄ αρκετόν με τον Διευθύνοντα Σύμβουλο της πολυεθνικής γερμανικής εταιρείας, κ. Πάνο Ξυνή!! Προφανώς, να ετοιμάζει νέο βιβλίο ο κ. Τέλλογλου και έπρεπε να διαφωτιστεί από τις πληροφορίες που θα του έδινε ο κ. Ξυνής!!!

Ωστόσο, μια και από αυτό το βιβλίο μπορεί να αντλήσει ο αναγνώστης και όχι μόνο, πλούσιο και ενδιαφέρον υλικό, θα μου επιτρέψετε να αναφέρω και το παρακάτω πολύ σημαντικό απόσπασμα από το κεφάλαιο: “Η ανάκριση Ζαγοριανού και οι αμαρτωλές συμβάσεις του Δημοσίου”. Το οποίο αφορά μέρος της κατάθεσης στον Ανακριτή Ζαγοριανό, του Γενικού Διευθυντή του Λογιστηρίου της Siemens, Κυριάκου Μικέ: «…“αυτά που ανέφερα στην προκαταρκτική εξέταση στον κ. Αθανασίου για τα τιμολόγια του Μητσοτάκη Κυριάκου έχουν εκδοθεί από τη Siemens στη Θεσσαλονίκη, όπου πρόεδρος του ΔΣ ήταν ο κ. Μαυρίδης (σημ.: ο αντικαταστάτης του Γεωργίου – κατηγορούμενος και αυτός) μέχρι το 2005-2006…”. 

Στο σημείο αυτό ο κ. Τέλλογλου επισημαίνει πως ο μάρτυρας υπέπεσε σε αντίφαση από τη στιγμή που τα τιμολόγια για την αγορά του εξοπλισμού αφορούσαν το 2007 και ο Μαυρίδης δεν είχε την παραμικρή σχέση με την έκδοσή τους, αφού είχε αποχωρήσει από την εταιρεία τον Απρίλιο του 2006. 

“Τα λοιπά δε τιμολόγια που βρέθηκαν στην κατοχή της κ. Τ. (σημ.: Τσακάλου Αικατερίνης – διευθύντριας του γραφείου Χριστοφοράκου) συνέχισε ο Κ.Μ. και των ξένων εταιρειών δεν ανήκαν και δεν εισήλθαν ποτέ στο επίσημο λογιστήριο της Siemens για το οποίο ήμουν αρμόδιος…”. Για τα τιμολόγια του κ. Μητσοτάκη ο κ. Μ. αναφέρει ότι διαπίστωσε εκ των υστέρων ότι “ήταν εξοφλημένα τα συγκεκριμένα παραστατικά…”. 

Στην αρχική του κατάθεση στον κ. Παναγιώτη Αθανασίου, ο Κ.Μ. είχε πει ότι τα “δώρα” αυτά εδίδοντο στις ονομαστικές εορτές εκείνων που τα έπαιρναν, τα Χριστούγεννα, το Πάσχα. Στη δική του κατάθεση για το ίδιο θέμα στην αμερικανική δικηγορική εταιρεία Debevoice, ο διαχειριστής των “μαύρων ταμείων” πριν τον Σήκατσεκ, Ράινερ Πέτερ Νηντλ, είχε διευκρινίσει ότι, πριν την καθιέρωση των πληρωμών του 2% από τον τζίρο των τηλεπικοινωνιών της ελληνικής εταιρείας, ένα ποσοστό 2% του τζίρου του εργοστασίου της Θεσσαλονίκης δινόταν σε Χριστουγεννιάτικα δώρα. Το 2% του πολιτικού χρήματος ήρθε να αντικαταστήσει αυτό τον μηχανισμό “δώρων”».

Πρώτα από όλα θα πρέπει να επισημάνουμε πως ο κ. Τέλλογλου έχει δίκιο όταν ισχυρίζεται πως τα τιμολόγια του Κυριάκου Μητσοτάκη για την αγορά εξοπλισμού αφορούσαν το 2007, αφού είχαν εκδοθεί τον Μάρτιο του ίδιου χρόνου και είχαν τόπο προορισμού την: Πλ. Φιλικής Εταιρείας 3 – Κολονάκι, όπως φαίνεται και από τα Δελτία Αποστολής (2 εξ αυτών συνημμένα), όπου και το μεσιτικό γραφείο της κ. Αικατερίνης Μητσοτάκη, αδελφής του Κυριάκου. ΕΔΩ

Ακολούθως, και μετά από όλα τα παραπάνω που γλαφυρότατα αναφέρονται στο βιβλίο του κ. Τέλλογλου, ας επιχειρήσουμε να κάνουμε μια υπόθεση εργασίας:

* Ας αποδεχθούμε ότι τα “λοιπά τιμολόγια βρέθηκαν στην κατοχή της κ. Τ.” Ας αποδεχτούμε επίσης, ότι τα συγκεκριμένα τιμολόγια, όπως λέει ο Κ.Μ. “δεν εισήλθαν ποτέ στο επίσημο λογιστήριο της Siemens” από τη στιγμή που η κ. Τ. είχε προφανώς τους δικούς της λόγους και τα κράταγε στο συρτάρι της και δεν τα είχε προωθήσει, ως όφειλε, στο λογιστήριο για καταχώρηση αφού αυτό ορίζεται στον ΚΦΣ.  Όμως, τα τιμολόγια αυτά ουδέποτε καταχωρήθηκαν στο λογιστήριο; Επί παραδείγματι, το λογιστήριο όταν κλείνει ισολογισμό, δεν θα μπορούσε να βρει ακαταχώρητα τα συγκεκριμένα τιμολόγια; Δεν θα μπορούσε να τα βρει από την ανταλλαγή επιστολών συμφωνίας ανοικτών υπολοίπων μεταξύ της εταιρείας Siemens ΑΕ που ήταν ο εντολέας και της εταιρείας Fujitsu Computers Siemens που ήταν ο εκδότης (είναι άλλα τα τιμολόγια της Θεσσαλονίκης);

* Και εν τέλει, πληρώθηκε η Siemens ΑΕ από τον παραλήπτη του εξοπλισμού;
Γιατί, αν πληρώθηκε η Siemens ΑΕ από τον παραλήπτη του εξοπλισμού (Κυριάκος Μητσοτάκης), τότε η πληρωμή αυτή ποια απαίτηση της εταιρείας τακτοποίησε, αφού δεν υπήρχε καταχωρημένη η απαίτηση στο λογιστήριο της Siemens;

* Και αν τελικά βρέθηκαν τα τιμολόγια, καταχωρήθηκαν στο λογιστήριο της Siemens ΑΕ, έστω και εκ των υστέρων όπως προβλέπεται; Καταχωρήθηκαν στα επίσημα βιβλία της εταιρείας, σε λογαριασμούς πωλήσεως εμπορευμάτων ή θα μπορούσε να έχει γίνει καταχώριση στα “πάγια” στοιχεία της εταιρείας; Που σημαίνει πως το εμπόρευμα των συγκεκριμένων τιμολογίων, επιβάρυνε τον εξοπλισμό της εταιρείας Siemens ΑΕ στο κτήριο στο Μαρούσι, Αρτέμιδος 8 (έδρα της εταιρείας την εποχή εκείνη).  Και αν έγινε αυτό, γιατί να έγινε άραγε;

Η παραπάνω υπόθεση εργασίας, που μπορεί να αποδειχτεί πως δεν είναι και τόσο “υπόθεση εργασίας” θα πρέπει να προβληματίσει τις διωκτικές αρχές της χώρας. Από τη στιγμή μάλιστα που δείχνει να τις προβληματίζει, μετά την πρόσφατη πολυσέλιδη πρόταση του Εισαγγελέα προς το Συμβούλιο Εφετών, όπου ζητείται η παραπομπή 64 κατηγορουμένων στην υπόθεση της σύμβασης ψηφιοποίησης των κέντρων του ΟΤΕ με τη Siemens, καλό και ευτυχές θα ήταν η δικαστική διαδικασία να προχωρήσει τάχιστα και σε βάθος της αναζήτησης των εμπλεκομένων πολιτικών προσώπων που καρπώθηκαν το 2% του τζίρου της γερμανικής εταιρείας. Γιατί, ακούγεται πολύ λίγο ως ποσοστό το 2% επί του συνόλου του 100%. Αλλά θα πρέπει να σκεφτούμε, πως αυτό το μικρό για τα αυτιά μας ποσοστό, μεταφράζεται σε πολλά εκατομμύρια ευρώ από τη στιγμή που η γερμανική πολυεθνική εταιρεία Siemens την εποχή εκείνη είχε αναλάβει όλα τα μεγάλα έργα στην πατρίδα μας.